आजच संध्याकाळी मी " अर्ध - दशक " वाचुन पूर्ण केले . खूप सुंदर . विषय अगदी ओघवत्या पध्दतीने मांडला आहे .वाचताना " पुढे काय " ही उत्सुकता कायम ठेवण्यात लेखक यशस्वी झालाय . विविध पात्रांची बोलीभाषा वेगळी असल्याने ती व्यक्तीमत्वं डोळ्यांसमोर उभी राहतात. विशेषतः कोल्हापूरी " असं काय करायलंय ? " किंवा खानदेशी " काय भौ ? " हे ... तसंच सगळी कादंबरी पुण्यात घडते . त्यामुळे तिथली स्थानं , गल्ल्या - बोळं , पुणेरी भषा , पुणेरी पाट्या .... अक्षरशः साक्षात पुणं डोळ्यासमोर येतं . बोलीभाषेतल्या म्हणी , रोजच्या जीवनातील उदाहरणं या मुळे आपण कादंबरी वाचत नसुन त्या सर्वाचा भाग असल्याची अनुभुती मिळते . खरोखर मिलिंद त्याच्या या प्रयत्नात अतिशय यशस्वी झाला आहे . त्याचं अभिनंदन करावं तेवढं कमी आहे . एक संवेदनशील " लेखक " म्हणून माझा त्याला एक खणखणीत सलाम !! त्याच्या पुढच्या प्रत्येक लिखाण आणि प्रयत्नांना लाख लाख शुभेच्छा ....!!! ---------- शुभाशीर्वाद ... !! ...Read more

Milind, absolutely great, you have touched all thoughts and feelings of those who are preparing for competitive exams. This book never let the reader to divert their mind. I think each reader can recall their past. This book will definitely help to tink, for those who are willing to appear for such competitive exams and their parents too. Once again congratulations and all the best. ...Read more

अचानक माझ्या मोबाईल वरती नीलगौरीचा व्हाट्सअप मेसेज आला. व्हाट्सअप मधला मेसेज उघडून पाहिला, पाहतो तर त्यामध्ये एक अर्धदशक नावाची कादंबरी वाच, आपल्याच एका अग्रिकॉस मित्राने लिहिलेली आहे आणि विशेष म्हणजे त्या कादंबरीत एमपीएससी केलेल्या प्रत्येकाने वाचाव अशीच आहे. सोबत त्याच्या खाली त्या कादंबरीच्या मुखपृष्टाचा फोटो पण होता. नुकतीच प्रकाशित झाली असल्याने त्याबद्दल मलाही काही माहित नव्हतं. पण मी एमपीएससी केली असल्याने आणि आमच्याच एका कृषी मित्रांने लिहिली असल्याने एक भावनिक नाते होते, कोल्हापूर येथील मेहता बुक स्टॉल मधून ती खरेदी करायला गेलो, तिथे अनिल मेहता सरांची ओळख झाली. त्यांनी ही या कादंबरी बद्दल थोडक्यात सांगितले मग काय तात्काळ ती कादंबरी वाचायला घेतली. वाचता वाचता त्या कादंबरीत कधी - कसा हरवत गेलो कळलेच नाही. स्वतःला कुठेतरी त्या कादंबरीतल्या मुलांच्या मध्ये मी पाहायला लागलो. काही क्षणासाठी रघु काही क्षणासाठी गौतम कांहीं क्षणासाठी बबन. कधीतरी प्रत्येका सारखे जगलो होतो असे वाटत होते. मिलिंदच्या शब्दांनी इतकी सुंदर पकड घेतली आहे की त्यांनी केलेले वर्णन गुंतवून ठेवायला भाग पाडते. अगदी भाड्याच्या खोलीत राहायला गेल्यानंतर अनोळखी असणारे एमपीएससी करणारे कधी मित्र बनुन गेले एकमेकांच्या दुःखाचा सहारा बनुन गेले. रिझल्ट लागल्यानंतर रिझल्ट बघायची ओढ, त्यानंतरची भावनिक घालमेल. आयुष्यात आलेली व्यक्ती, एमपीएससी करताना लागलेल्या काही सवयी खोलीवरचा पसारा, अभ्यासाचे ग्रुप डिस्कशन, पोस्ट काढल्यावर केल्या जाणाऱ्या पार्ट्या, पोस्ट निघाली नाही म्हणून दुःखात बुडालेले दिवस, विनाकारण केलेली भटकंती, हे सगळं खरंच खूप सुंदर लिहिले आहे. मेहता पब्लिकेशन यांनी अर्धदशक प्रकाशित केले याबद्दल त्यांचेही आभार कारण तुम्ही हे पुस्तक प्रकाशित करून आम्हा एमपीएससी करणाऱ्या सर्वच लोकांच्या जुन्या दिवसाच्या आठवणीच्या हिंदोळ्यावरती घेऊन गेलात. सर्वांनी वाचावे असेच आहे... अर्धदशक... ...Read more

मिलिंद महांगडे चे `अर्धदशक` नुकतेच वाचून संपवले. कुठंतरी वाचलेलं एक वाक्य आठवलं as you write more and more personal, it becomes more and more universal. मिलिंदने स्वतः अनुभवलेल्या किंवा कल्पनेतून निर्माण केलेली मोहन, रघु, मोडक, गौत्या, सिनिअर चौगुले ी सगळी मंडळी आपल्या प्रत्येकाला आयुष्यात कुठेतरी भेटल्यासारखी वाटेल. त्यांची वेदना,त्यांचे आनंद खूप जवळचे वाटतात त्यामुळे आपण या कादंबरीतल्या पात्रांशी relate होतो. खूप छान लिहिलंय... मिलिंद बोकील यांची शाळा ही कादंबरी वाचत असताना आपल्याला जशी आपली शाळा आठवते तशीच अर्धदशक वाचताना कित्येकांना पदवीनंतर नोकरी मिळेपर्यंतचा संघर्ष आठवेल, अत्यंत प्रवाही लिखाण,, 350 पानांत कुठेही कथा भरकटली किंवा रेंगाळली अस वाटत नाही, प्रत्येकाने वाचावी , Good job milind 👍🏻 ...Read more