`ते 127 तास` हे रेश्मा कुलकर्णी- पाठारे यांचं मराठी अनुवादीत पुस्तक नुकतंच वाचून झालं. अमेरिकेतील एक साहसी गिर्यारोहक `अॅरन राल्स्टन` च्या एका मोहिमेतील जीवावर बेतलेल्या 127 तासांचं अंगावर काटा आणणारं वर्णन. यावर आधारित हाॅलिवूड फिल्मही आहे. मरणांति संकटात होणारी मानवी मनाची अवस्था, थरार, आशावाद, शेवटपर्यंत संकंटाशी निकाराने लढा देण्याची विजीगीषू वृत्ती, खूप सारं.... पुस्तकामधे या प्रसंगाच्या वर्णनाबरोबरच अॅरनच्या इतर गिरीभ्रमण मोहिमांबद्दलच्या माहीतीचीही सांगड घातली आहे की ज्यामुळे अॅरनचे एकंदरीत व्यक्तीमत्वही समजते. आता सर्व काही संपलय....ते `बचेंगे तो और भी लडेंगे` या उक्तीचा प्रत्यय देणारं पुस्तक✔🙏 ...Read more

अँरन हा गिर्यारोहक आहे .अति आत्मविश्वास हा त्याचा दुर्गुणच आहे . त्यामुळे तो अनेक वेळा जिवावरच्या संकटात सापडला आणि नशिबाने वाचलाही.आताही तो कॅनियन बेटावर अतिशय दुर्गम भागात गिर्यारोहणासाठी निघालाय . त्याने आपल्या प्रवासाची माहिती कोणालाच दिली नाही .ा आधी ही त्याने असे केले होते .अचानक काही ठरविणे हा त्याच्या स्वभावाचा भाग होता. त्या भागात फिरताना अचानक तो एका खिंडीत पडला. त्याच्या उजवा हात 800 पौडच्या दगडाखाली अडकला आणि दगड घट्ट बसला . पण त्यापुढचे सहा दिवस त्याच्यासाठी फक्त नरकयातना देण्यासाठी ठरले . अन्न नाही ...पुरेसे पाणी नाही..एक हात दगडाखाली गच्च अडकलेला...आजूबाजूला लोकवस्ती नाही. दिवसा रणरणते ऊन तर रात्री हाड गोठवणारी थंडी.त्यावेळी त्याच्यस भयानक मनस्थितीचे वर्णन अंगावर काटा आणते. वेळ काढण्यासाठी त्याने आपल्या गतजीवनातील आठवणी जागवल्या . स्वतःचे व्हिडीओ शूटिंग केले . फोटो काढले . पण आता शेवटी अन्न पाणी संपल्यावर आपण इथेच अडकून मरणार ही जाणीव झाल्यावर अचानक आणि क्रूर पद्धतीने त्याने स्वतःची सुटका केली. शेवटी 127 तासाने तो मोकळा झाला .या घटनेवरून 127 अवर्स हा चित्रपट 2010 साली प्रदर्शित झाला होता . अंगावर काटा आणणारे आणि जगण्याची प्रेरणा देणारे पुस्तक . © किरण कृष्णा बोरकर ...Read more

जीवन-मृत्यूच्या सीमारेषेवरचा जबरदस्त संघर्ष एखाद्या माणसाच्या समोर मृत्यू उभा राहतो आणि तरीही नेटाने तो त्या मृत्यूच्या दाढेतून बाहेर पडायचा अटोकाट प्रयत्न करत असतो. प्रयत्न करत असतानाच तो कधी थकतो, कधी मृत्यूला शरण जाण्याच्या निर्णयाप्रत येतो. त्ाच्या डोळयांसमोर गत जीवनातील अनेक आठवणी तरळायला लागतात, प्रियजनांच्या आठवणीने तो व्याकूळ होतो. अगदी अशीच स्थिती झाली होती अ‍ॅरन राल्स्टन या तरुणाची. तब्बल १२७ तास तो मृत्यूशी झगडत होता. त्याच्या या संघर्षाचा थरारक अनुभव त्याने स्वत:च सांगितला आहे ‘127 Hours between Rock and Hard Place’ या पुस्तकातून. या पुस्तकाचा मराठीत अनुवाद केला आहे रेश्मा कुलकर्णी-पाठारे यांनी. या पुस्तकाचं मराठी शीर्षक आहे ‘ते १२७ तास.’ लहान वयापासून साहसी खेळांची आवड असलेला अ‍ॅरन, वयाच्या विशीपर्यंत गिर्यारोहण, स्कीर्इंग, रॅपलिंग इत्यादी साहसी खेळांमध्ये अगदी निपुण असा खेळाडू बनला. चौदा हजार फुटांचे पर्वत सर करणे हा त्याच्या डाव्या हाताचा मळ होता. आपल्या कामानिमित्ताने किंवा वैयक्तिक आवडीसाठी तो अनेकदा लहान-मोठी पर्वतशिखरे सर करायला जात असे. असाच एकदा तो उताह येथील ब्ल्यू जॉन कॅन्यन खिंडीच्या भटकंतीवर गेला. एरवी आपला सगळा कार्यक्रम आणि आपण कुठल्या मार्गाने जाणार आहोत हे सगळे कुणाला तरी व्यवस्थित सांगूनच सफर करायला निघणाऱ्या अ‍ॅरनने या वेळी मात्र कुणालाच सदर सफरीची माहिती दिली नाही. इतकेच नव्हे, तर आपण ठरवलेल्या मार्गाने न जाता, स्वतःच्या लहरीनुसार मार्ग बदलत सफर करत गेला. काय कारण झाले देव जाणे; पण नेमका याच वेळी नियतीने आपला डाव साधला आणि एका निमुळत्या खिंडीमधून जाताना उजवा हात खिंडीच्या भिंतीमध्ये आणि अचानकरीत्या वरून घरंगळत आलेल्या महाकाय दगडामध्ये अडकला. त्यापुढचे पाच दिवस आणि सात तास, स्वतःला सोडवण्यासाठी काय-काय प्रयत्न केले; त्या प्रयत्नांसाठी आणि एकूणच सदर प्रसंगामध्ये जिवंत राहण्यासाठी आपली शारीरिक व मानसिक शक्ती कशी जतन केली; पुरेशा अन्न-पाण्याअभावी, अगदी स्वतःची लघवी पिऊनसुद्धा जीव कसा तगवला; आणि अखेर, एका बोथट सुरीने आपला सडत चाललेला हात कापून काढून स्वतःची सुटका कशी करून घेतली, याची कथा म्हणजे ‘ते १२७ तास!’ सुटकेनंतर त्याला आपला एक हात कायमचा गमवावा लागला. जीवघेण्या वेदनांना सामोरं जावं लागलं; पण तरीही त्याच्या साहसी मोहिमा चालू राहिल्या. अ‍ॅरनने या पूर्वी केलेल्या साहसी मोहिमांचा तपशील या १२७ तासांमध्ये त्याच्या डोळयांसमोर तरळलेल्या त्या मोहिमांच्या आठवणींतून समोर येतो. प्रियजनांच्या आठवणीने व्याकूळ झालेला अ‍ॅरन, खडकांमध्ये अडकलेला असताना व्हिडिओ शूटिंगद्वारे आपल्या प्रियजनांच्या बद्दलच्या भावना व्यक्त करतो, ते प्रसंग अतिशय भावस्पर्शी झाले आहेत. मधून मधून जीवनाविषयीचं त्याचं चिंतनही प्रकटलं आहे. त्याचं हे चिंतन या पुस्तकाला वेगळ्या उंचीवर नेऊन ठेवतं. तर, अ‍ॅरनचा हा संघर्ष साध्या साध्या गोष्टींसाठी रडणाऱ्या माणसांच्या डोळयांत अंजन घालणारा आणि प्रेरणादायक आहे. त्याने या अनुभवाविषयी केलेलं भाष्य फार महत्त्वाचं आहे. तो लिहितो, ‘ब्लू जॉन कॅन्यनमध्ये माझं अडकणं हा अनुभव मला आध्यत्मिकदृष्ट्या खूप समृद्ध करून गेला. जर मी काळामध्ये परत जाऊ शकलो, तर मी पुन्हा मेगन आणि क्रिस्तीचा निरोप घेऊन पुन्हा त्याच ठिकाणी जाईन, याची मला खात्री आहे. मला तो पर्याय निवडल्याबद्दल कुठलीही खंत नाहीये. आपण या पृथ्वीतलावर येतो ते आपली स्वप्नं साकारायला, आपल्यासाठी नेमून दिलेली कार्यं करायला; जेणेकरून आपण त्याद्वारा इतर लोकांसाठी प्रेरणास्त्रोत ठरू. त्या दैवी कार्यापासून दूर पळण्यापेक्षा, त्याचा मनापासून स्वीकार केलेलं कधीही चांगलं असतं. मग त्यासाठी कुठल्यातरी महत्त्वाच्या गोष्टीचा त्याग करावा लागला, तरी. कारण शेवटी, त्याग करणं हीसुद्धा एका नव्या, जोमदार सुरुवातीची नांदी असते, हो ना?’ तेव्हा चाकोरीबद्ध आणि सुरक्षित जीवनाचा मार्ग सोडून जीवनातील संघर्षाला सामोरे जा, प्रत्यक्ष मृत्यू समोर उभा राहिला तरी घाबरू नका, असा संदेश देणारं हे पुस्तक नक्कीच वाचलं पाहिजे. -अंजली पटवर्धन ...Read more