* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: JAPANESE PEONY : THE PRINCESS & THE SPY
  • Availability : Available
  • Translators : VASANTI GHOSAPURKAR
  • ISBN : 9789386745101
  • Edition : 1
  • Publishing Year : AUGUST 2017
  • Weight : 0.00 gms
  • Pages : 272
  • Language : Translated From ENGLISH to MARATHI
  • Category : BIOGRAPHY & TRUE STORIES
  • Available in Combos :REI KIMURA COMBO SET - 8 BOOKS
Quantity
Buying Options:
  • Ebooks:
  • Print Books:
"“MY NAME IS YOSHIKO KAWASHIMA, SOME CALL ME AISIN GIORO XIANYU IN MANCHURIA BUT TO MANY IN MY CIRCLE WHO KNEW WHAT I DID, I AM KNOWN SIMPLY AS THE JAPANESE PEONY AFTER MY FAVORITE FLOWER! I HAVE LIVED A COLORFUL AND COVERT DOUBLE LIFE OF INTRIGUE AND LIES, I’M EVEN SUPPOSED TO HAVE BEEN EXECUTED IN 1948! SO I REALLY CAN’T COMPLAIN THAT I MANAGED TO MAKE IT TO “OLD BONES” BUT DAY BY DAY, AS MY BODY GROWS WEAK, THE BURDEN OF THE SECRETS THAT WILL DIE WITH ME GROWS HEAVIER. I NEED TO TELL MY STORY AND CHANGE HISTORY FOREVER!” BORN INTO THE ROYAL FAMILY OF PRINCE SU AND A RELATIVE OF PU YI, THE LAST EMPEROR OF CHINA, YOSHIKO WAS A PRINCESS. HOW, ONE MIGHT ASK, DID A CHINESE PRINCESS FROM THE ROYAL HOUSE OF THE QING DYNASTY BECOME A SPY FOR THE JAPANESE SECRET SERVICE UNIT? THIS BOOK SETS OUT TO PUT ALL THE DISJOINTED PIECES OF A HUGE PUZZLE TOGETHER TO ANSWER THAT QUESTION! THIS BOOK ALSO LOOKS AT THE FASCINATING COVERT ACTIVITIES OF YOSHIKO AS A SPY, PLANNING AND ENGINEERING SOME OF THE MOST FAMOUS JAPANESE INCURSIONS INTO CHINA THAT MADE HER A HISTORICAL FIGURE NEVER TO BE FORGOTTEN. BUT IN THE MIDST OF SO MUCH HARDNESS, ANGST AND HIGH LIVING WERE TWO POIGNANT MOMENTS IN YOSHIKO’S LIFE WHEN SHE LOVED AND LOST FIRST YAMAGA, A JAPANESE MILITARY OFFICER AND IN THE FINAL YEARS OF HER HEYDAYS, JACK STONE, AN AMERICAN JOURNALIST. IN 1945, WHEN JAPAN LOST THE WAR, YOSHIKO WAS BETRAYED BY HER BODYGUARDS AND CAPTURED BY CHIANG KAI SHEK’S MEN AND SENTENCED TO DEATH FOR TREASON AND ESPIONAGE. HISTORY HAS IT THAT SHE WAS EXECUTED ON 25TH MARCH, 1948 BUT AS IN LIFE, HER “DEATH” WAS SHROUDED IN MYSTERY AND INTRIGUE. WAS SHE EXECUTED OR DID SHE CHEAT DEATH IN A DARING SWAP WITH A DYING GIRL PAID TO TAKE HER PLACE? THIS IS THE TRUE STORY OF YOSHIKO KAWASHIMA AND HER SPECTACULAR LIFE AS A PRINCESS AND A SPY. WE TRAVEL WITH HER THROUGH THE BREATH TAKING MAZE OF HER EARLY YEARS IN MANCHURIA EVOLVING TO HER TURBULENT LIFE IN JAPAN AS THE ADOPTED DAUGHTER OF NANIWA KAWASHIMA AND HIS COLD, DISDAINFUL WIFE, NATSUKO. THE TRAIL THEN TAKES US ON A WHIRLWIND ARRANGED MARRIAGE TO A MONGOLIAN PRINCE WHICH LASTED JUST ONE YEAR AND ON TO A GLITTERING LIFE IN SHANGHAI WHERE YOSHIKO WAS RECRUITED BY THE JAPANESE INTELLIGENCE AS A SPY FOR JAPAN AND FINALLY TO PEKING WHERE SHE ENDED UP IN PRISON NO. 1 WITH AN EXECUTION ORDER ON HER HEAD. IT REMAINS A MYSTERY WHETHER YOSHIKO KAWASHIMA WAS ACTUALLY EXECUTED ON 25TH MARCH, 1948, THE OFFICIAL STAND OF CHINA IS THAT SHE WAS EXECUTED. "
"’योशिको कावाशिमा’ अर्थात मंचुरियाची ’आयसिन गिओरो’ आणि राजकुमार स्यू यांची मुलगी; कोणी तिला ’जपानी पियुनी’ या नावानेही ओळखत असत. योशिकोचे वैवाहिक (!) जीवन किंबहुना तिचे सारे आयुष्यच जपानी पियुनी या फुलासारखे रंगीत आणि त्याच्या दुहेरी गच्च पाकळ्यांप्रमाणे साहसी आणि संकटांनी भरलेले होते. लहानपणापासूनच राजकन्या योशिको बंडखोर आणि संशयी वृत्तीची, स्वतंत्र (खरेतर स्वैर) विचारांची होती. पुढे तरुणपणी ती जपानची गुप्तहेर बनली; आपले इप्सित साध्य होण्यासाठी ’वाट्टेल ते’ करण्यास ती तयार असे. कारस्थाने, लबाडी, खोटेपणा यावर तिचा अधिक भर असल्याने आपोआप ती दोन परस्परविरोधी देशांच्या जाळ्यात अडकली आणि तिची तुरुंगात रवानगी झाली. तिला मृत्युदंडाची शिक्षा ठोठावण्यात आली. अर्थात त्यातूनही तिने आपली सुटका करून घेतली आणि पुढे ती सुमारे 39 वर्षे जगली; मात्र योशिकोचा तुरुंगातून पळाल्यानंतरचा जीवनप्रवास अज्ञातच राहिला. "

No Records Found
No Records Found
Keywords
"#MARATHIBOOKS#ONLINEMARATHIBOOKS#TRANSLATEDMARATHIBOOKS#TBC#TRANSLATEDBOOKS@50% #VADALFUL #JAPANESEPEONY:THEPRINCESS&THESPY #वादळफूल #BIOGRAPHY&TRUESTORIES #TRANSLATEDFROMENGLISHTOMARATHI #VASANTIGHOSAPURKAR #REIKIMURA #रेईकिमुरा "
Customer Reviews
  • Rating StarMAHARASHTRA TIMES 24-02-2019

    स्त्री गुप्तहेराची रोमांचक कथा... आपल्या वकिलीच्या व्यवसायासह मुक्तपत्रकारिता करताना विविध प्रकारचे लेखन करणाऱ्या ‘रेई किमुरा’ यांनी सत्य घटनांना कल्पकतेची जोड देऊन कथा या कादंबरीचे लेखनही केले आहे. त्यांच्या ‘जापनीज पिओनी’ या इंग्रजी कादंबरीचा मराठ अनुवाद वासंती घोसपूरकर यांनी केला असून ही कादंबरी ‘वादळफूल’ या शीर्षकाने नुकतीच प्रकाशित झाली आहे. मंचुरियाची ‘आयसिन गिओरो’ आणि राजकुमार ‘स्यु’ यांची कन्या ‘योशिको कावाशिमा’ ही या कादंबरीची मुख्य पात्र आहे. योशिको ही राजकन्या लहानपणीच आपल्या वडिलांची अनैतिक कृत्ये आणि समाजातील वाईट प्रवृत्ती पाहते. या सर्वाचा तिच्या मनावर वाईट परिणाम होतो आणि ती आपले आयुष्य वेगळ्या पद्धतीने, अर्थात स्वैरपणे जगण्याचे ठरवते. तिच्या या बंडखोर वृत्तीमुळे तिचे वडील तिची रवानगी जपानला करतात. यामुळे योशिकोच्या जीवनात तिच्या वयाच्या अवघ्या आठव्या वर्षापासूनच संघर्ष निर्माण होतो. हा संघर्ष अखेरपर्यंत सुरू राहिलेला आहे. या कादंबरीतून, योशिकोचे जपानमधील दत्तकपित्याच्या घरचे वास्तव्य, मंगोलियाच्या राजकुमाराशी तिचा झालेला विवाह, तेथून तिने केलेले पलायन, जहाजावरून केलेल्या प्रवासात तिला भेटलेली एक विधवा स्त्री, त्या स्त्रीच्या घरातील तिचे वास्तव्य, त्यानंतर तिला गुप्तहेर विभागात मिळालेली नोकरी, गुप्तहेर पदावर तिने मिळविलेला नावलौकिक, नंतर पुढे चीन व जपान यांच्यातील युद्धाच्या पार्श्वभूमीवर तिला राजद्रोही ठरवून झालेली अटक आणि तिने करून घेतलेली सुटका अशा तिच्या जीवनातील महत्त्वपूर्ण घटनांचा एक सलग कथापट साकारला आहे. योशिकाला बालपणापासूनच चांगली समज आलेली दिसते. माणुसकीविरहित रूढी पाळणाऱ्या देशात स्त्रीला फक्त उपभोगाची वस्तू मानली जाते या भावनेतून तिची बंडखोर वृत्ती बळावते आणि ती जीवनाचा आनंद स्वैरपणे लुटण्याचे मनोमन ठरवते. त्यामुळे स्वत:च्या मातेच्या ममतेला वंचित होऊन जपानला जातानाही ती स्वत:च्या मनाला आवर घालते. पुढे अठराव्या वर्षी तिचा विवाह झाला तरी पतीपत्नीचे मनोमिलन न झाल्याने ती तेथून पळून जाते. यावेळी जहाजावरील प्रवासात तामुरा नामक एका विधवा स्त्रीशी तिचा परिचय होतो. ती तामुराकडेच आसरा घेते. योशिका राजकुमारी असल्यामुळे समाजातील उच्चभ्रू, श्रीमंत, उच्चपदस्थ आणि लब्धप्रतिष्ठित माणसांचा गोतावळा तिच्याभोवती जमतो, तामुरा निघून गेल्यावर ती एकाकी पडते. परंतु याच दरम्यान तिला गुप्तहेर विभागात नोकरी करण्याची संधी चालून येते. गुप्तहेराचे कर्तव्य पार पाडताना तिच्या साहसाच्या, धोक्याच्या आणि व्यभिचाराच्या अंतहीन भूकेमुळे भविष्याचा विचार तिने केलेला दिसत नाही. यामुळे चीन हा जन्मदेश आणि तिला दत्तक घेतले तो जपान या दोन्ही देशांत ती एक कुख्यात स्त्री असल्याची नोंद होते. या सर्व प्रवासात योशिकोला अनेक प्रसंगांना सामोरे जावे लागले आहे. प्रत्येक टप्प्यावर संघर्ष केलेला आहे. परंतु ती हतबल झालेली दिसत नाही. मृत्यूदंडाची शिक्षा सुनावल्यानंतर मात्र ती हवालदिल झाली आहे. तुरुंगसेवकाने आखलेल्या योजनेनुसार सुटका झाल्यावर मात्र तिने नवी उभारी घेतली आहे. ती आणखी काही वर्षे स्वच्छंदी जीवन जगली आहे असे इथे दाखविले आहे. योशिकाचे संपूर्ण जीवन संघर्षपूर्ण असले, तरी संधी मिळाली तेव्हा तिने नेहमीच विषयलोलुपतेला प्राधान्य दिले. भूतलावरची सर्व भौतिक सुखे तिने उपभोगलीत. लहानपणापासूनच स्वैर व स्वतंत्र विचारांची असलेल्या योशिकोचे तडफदार व आशावादी असे व्यक्तिचित्र येथे ठळकपणे साकारले आहे. तसेच तिची आई, तिच्या बहिणी, तिची आया ‘जेड’, तामुरा, तिच्या पतीची मैत्रीण ‘मायी’ आणि तिची बहीण बनून तुरुंगात आलेली एक तरुणी अशा अनेक स्त्रियांची व्यक्तिचित्रे येथे रंगविली आहेत. याशिवाय तिचे वडील, दत्तकपिता, तिचा पती, तिचे मित्र, अशा अनेक व्यक्तींची व्यक्तिचित्रेही येथे साकार केली आहेत. ही कादंबरी म्हणजे ‘योशिको’ नामक एका राजकन्येच्या जीवनातील संघर्षाची कहाणी असली तरी यामधुन चीन व जपान या दोन देशांतील सामाजिक, सांस्कृतिक, आर्थिक, भौगोलिक व राजकीय आणि विशेषत: गुप्तहेर विभागातील कार्यप्रणालीची माहिती मिळत जाते. – कमलाकर राऊत ...Read more

  • Rating StarDAINIK TARUN BHARAT 10-02-2019

    एका राजकन्येची अचंबित करणारी कहाणी... रेई किमुरा हे नाव अपरिचित नाही. किमुरांच्या कादंबऱ्या अतिशय वाचकप्रिय आहे. The Princess and The Spy मेहता प्रकाशनाने ‘वादळफूल’ या शीर्षकाने वाचकांसाठी आणले आहे. अतिशय आकर्षक मुखपृष्ठ आणि अगदी नेमका ब्लर्ब यासह. मांचुरिया हा विस्मृत चीनचा एक भाग. इथेही राजेशाही होती. वजकुमार स्यू काय किंवा चिनी सम्राट काय सगळे एका माळेचे मणी होते. ‘दी किंग कॅन डू नो राँग’ मानणारे. जनतेची पर्वा नसणारे. उपभोगात रमलेले, कोणाच्या जनान्यात किती भोगस्त्रिया आहेत, यावर मोठेपणा मानणारे, एकप्रकारे सत्तेच्या, भोगाच्या, सुखलोलुपतेच्या कैफात असलेले, मांचुरियाचे राजकुमार स्यू त्याच परंपरेतले. स्यूंच्या एका ‘जनानी’ची बंडखोर, मनस्वी, संस्कारशून्य मुलगी म्हणजे आयसिन सिओरो. ही सुधारणेच्या पलीकडे आहे हे जाणून राजकुमार स्यू त्यांच्या सावत्र भावाला ही कन्या दत्तक देतो. तिची जपानमध्ये पाठवणी करतो. ‘योशिको कावाशिमा’ या नावाने इथून पुढे ती ओळखली जाते. तिची आत्मकथनात्मक कादंबरी म्हणजे ‘वादळफूल’. Know thy self ही आज्ञा ती पाळते. ती स्वत:ला पूर्ण ओळखते. साहसी, संकटांनी भरलेले दुहेरी आयुष्य जगणारी. एक निरुपयोगी मुलगी असा वडिलांनी शिक्का मारलेली, खेद-खंत नसलेली, वडिलांवरही हेरगिरी करणारी, मुलांसारखा पोशाख करणारी, अन्नावर तुटून पडणारी, स्त्री-पुरुष संबंध याबद्दल लहान वयात जाण आलेली, त्यात कसलेही पाप न मानणारी, स्वयंकेद्रित, टीकेची पर्वा न करणारी, देहसुख घेण्यात कसलाही टॅबू न मानणारी, मिलिटरी ऑफिसर यमागासह सातआठ मित्र असलेली, अनेकांशी निकटचे संबंध असले तरी एक सैल व स्वैर आयुष्य जगणारी मुलगी. वासंती घोसपूरकर यांनी हा अनुवाद एवढा चांगला केला आहे, की हा अनुवाद वाटत नाही. आपण मराठीतून रेई किमुरा यांनी कादंबरी लिहिली व मेहता प्रकाशनाने ती प्रसिद्ध केली याचे समाधान देणारा हा छान अनुवाद आहे. ज्यांना दुसऱ्या महायुद्धात, त्यातल्या जपानी सहभागात व गुन्हेगारी विश्वात रस आहे. त्यानी ‘वादळफूल’ वाचायलाच हवे, एवढ्या तोलामोलाचे हे पुस्तक आहे. –अनंत मनोहर ...Read more

  • Rating StarDivya Marathi 1-12-17

    येशिकाे कावाशिमा अर्थात मंचुरियाची अायसिन गिअाेराे अाणि राजकुमार स्यू यांची मुलगी; काेणी तिला जपानी पिअाेनी या नावानेही अाेळखत असत. येशिकाेचे वैवाहिक जीवन किंबहुना तिचे सारे अायुष्यच जपानी पिअाेनी या फुलासारखे रंगीत अाणि त्याच्या दुहेरी गच्च पाकळ्यां्रमाणे साहसी अाणि संकटांनी भरलेले हाेते. लहानपणापासून राजकन्या येशिकाे बंडखाेर अाणि संयमी वृत्तीची, स्वतंत्र खरेतर स्वैर विचारांची हाेती. पुढे तरुणपणी ती जपानची गुप्तहेर बनली. अापले इप्सित साध्य हाेण्यासाठी `वाट्टेल ते` करण्यास ती तयार असे. कारस्थाने, लबाडी, खाेटेपणा यावर तिचा अधिक भर असल्याने अापाेअाप ती दाेन परस्परविराेधी देशांच्या जाळ्यात अडकली अाणि तिची तुरुंगात रवानगी झाली. तिला मृत्युदंडाची शिक्षा ठाेठावण्यात अाली. अर्थात त्यातूनही तिने अापली सुटका करून घेतली अाणि पुढे ती सुमारे ३९ वर्षे जगली; मात्र येशिकाेचा तुरुंगातून पळाल्यानंतरचा जीवनप्रवास अज्ञातच राहिला. येशिकाेचं असं जगणं `वादळफूल` या पुस्तकात रेई किमुरा यांनी शब्दबद्ध केलं अाहे. तर त्याचा अत्यंत सुंदर असा अनुवाद वासंती घाेसपूरकर यांनी केला अाहे. जीवनाचा संघर्षच या कादंबरीतून वाचकांना अनुभवायला मिळताे. काही काही प्रसंग तर अंगावर राेमांच उभे करतात. रेई किमुरा यांच्या लेखनाचे वैशिष्ट्य म्हणजे वास्तव घटना, प्रसंग अाणि व्यक्तिमत्त्वांना अापल्या लेखणीतून जिवंत करणे. अगदी तसेच त्यांनी येशिकाला वाचकांपुढे उभे केले अाहे. सातत्याने सत्याचा शाेध घेणारे, अाव्हानांना सामाेरे जाणारे अाणि पूर्णत्वासाठी प्रयत्नशील असणारे असे अापले लेखन असावे या विचारानेच त्यांची अनेक पुस्तके गाजली अाहेत. त्यापैकीच एक म्हणजे वादळफूल अर्थात `japanese peony : the princess and the say`. ...Read more

  • Rating StarShabdruchee Diwali Ank 2017

    मंचुरियाची ‘आयसिन गिओरो’ अर्थात ‘योशिको कावाशिमा’ हिची ही जीवनकहाणी आहे. आयसिन ही मंचुरियाचा राजकुमार स्यू याची मुलगी; राजकुमार स्यू हा एक कामांध पुरुष असतो. कामासक्त आणि मानसिकदृष्ट्या दूषित वातावरणात वाढणा-या आयसिनच्या मनात कामांधता, खोटेपणा, विश्वसघात अशा नकारात्मक भावनांची बीजं लहानपणीच पेरली जातात. या पुस्तकातील राजकुुमार स्यूच्या घरातील वातावरण आणि तेथील स्त्रियांची अवस्था वाचल्यावर अंगावर शहारे येतात. चीन-जपान यांच्यातील तत्कालीन संबंधही या कादंबरीतून अधोरेखित होतात. वासंती घोसपूरकर यांचा अनुवादही उत्तम. नाट्यमय वळणांनी पुढे सरकणारी योशिकोची ही जीवनकहाणी मुळातून वाचण्यासारखी आहे. ...Read more

  • Read more reviews
Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

RADHIKASANTVANAM
RADHIKASANTVANAM by MUDDUPALANI Rating Star
केदार मारुलकर

एक डॉक्टर काय काय करू शकतो याचे उत्तम उदाहरण म्हणजे आजच्या पुस्तक परिचयासाठी निवडलेल्या पुस्तकाचे लेखक (खरे तर अनुवादक) *डॉ. शंतनू अभ्यंकर.* पुण्याच्या बीजे मेडिकल मधून एमबीबीएस. त्यानंतर पदव्युत्तर शिक्षण. आयएमए तसेच इतर संघटनेत विविध पदांवर काम. अनक परिषदांमध्ये शास्त्रीय विषयावर शुद्ध मराठीत व्याख्याने. २५ वर्षाहून अधिक काळ ग्रामीण भागात वैद्यकीय सेवा. लोकविज्ञान संघटना, अंधश्रद्धा निर्मूलन समिती अशा संघटनांमध्ये काम. विज्ञान लेखक, भाषांतरकार, ब्लॉगर आणि त्यापेक्षाही महत्त्वाचे म्हणजे समाजात सर्वसाधारणपणे *न बोलल्या जाणाऱ्या विषयांवर लेखन* आणि प्रसंगी *प्रचलित समजाला तडा देणारे परखड भाष्य* करण्याची धमक. *पुस्तक परिचय* मुद्दूपलनी ही अठराव्या शतकातील राजे प्रतापसिंह यांची भोगपत्नी. अनुपम सौंदर्य, बुद्धिमत्ता, चातुर्य, शृंगारनिपुणता बहुभाषाकोविद अशी देवदासी स्त्री. राधिकासांत्वनमु हे तेलगू भाषेतील काव्य तिने रचले. परंतु नंतरच्या काळात अश्लील ठरवून त्यावर बंदी घालण्यात आली. देश स्वतंत्र झाल्यानंतर पुन्हा एकदा या काव्याला प्रकाशित होण्याचे भाग्य लाभले. गेल्याच वर्षी हे काव्य मराठीत अनुवादित करून डॉ. शंतनू अभ्यंकर यांनी मराठी रसिकांना हा सांस्कृतिक ठेवा उपलब्ध करून दिला आहे. तंजावरच्या तत्कालीन मराठी राजवटीचं एक वेगळंच वैशिष्ट्य होतं. मराठी राजे आणि तमिळ प्रजा. या राज्याची प्रसिद्धी इतर कलांइतकीच कलावंतिणींसाठीही होती. देवदासी, देवरंडीयल, कलावती, गुडिसानी, भोगदासी, नगरशोभिनी, राजगणिका अशी, काही आज आपल्याला खळबळजनक वाटतील अशी, नावं होती. एक समृद्ध परंपरा होती. तिथे गणिकांनाही प्रतिष्ठा होती. अशीच एक गणिका-मुद्दूपलनी. तिची एक रचना म्हणजेच राधिकासांत्वनमु. तेलुगूमध्ये सांत्वन म्हणजे रुसवा काढणे. अतिशय शृंगारिक, भावनाप्रधान, बिनधास्त आणि प्रसंगी अश्लील म्हणावं असं हे काव्य. अर्थात श्लिलाश्लिलतेच्या कल्पना कालसापेक्ष असतात. राधा-कृष्ण आणि इलाची गोष्ट सांगतासांगता ती राजे राजवाड्यांच्या राज्याचीच नाही, तर स्त्रियांच्या अंत:करणाचीही दारे सताड उघडून दाखवते. मराठीमध्ये इतकं शृंगारीक काव्य लिहिलं गेलं नाही.त्यात शृंगारीक लेखन म्हणजे लिहिलंच तर पुरुषांनी लिहावं, असा अलिखित नियम. शृंगार आणि अश्लीलता याच्या सीमारेषेवर असलेलं हे काव्य एका स्त्रीने लिहावं हे म्हणूनच आगळंवेगळं ठरतं. राधा-कृष्णाच्या कथेने भल्याभल्यांना मोहात पाडले आहे. पण राधाकृष्णाची बहुतेक प्रेमकाव्ये कितीही सुंदर आणि शृंगारिक वर्णनांनी भरलेली असली तरी अखेरीस राधाकृष्णाचे मिलन म्हणजे; पुरुष आणि प्रकृतीचे मिलन, असा शोध लावून त्याला एकदम अध्यात्मिक रूप दिलं जातं. राधिका सांत्वनम् मध्ये कृष्ण आणि राधा, कृष्ण आणि या काव्यातील प्रेमत्रिकोणाचा तिसरा कोन- इला, यांचे नाते अगदी सर्वसाधारण स्त्रीपुरुषांसारखे रेखाटले आहे. आपली पार्श्वभूमी सांगून ही गणिका राधिकासांत्वनमची मुख्य कथा सुरू करते. राधा-कृष्णाच्या प्रणयलीला तर सगळ्यानाच माहीत आहेत. या काव्यातील प्रौढ राधा, तरुण कृष्णाचे आणि नुकत्याच यौवनात आलेल्या इलाचे लग्न लावून देते. कृष्ण इलेवर असा काही भाळतो की राधा रहाते बाजूला. आता राधेला पश्चात्ताप होतो. विरहाने पोळलेली राधा, कृष्णाला विनवून परत बोलवते. तो येतो. पण दुखावली गेलेली राधा त्याला फार महत्व देत नाही. त्याला राधेची आर्जवं करायला लागतात. तरीही राधा त्याला बधत नाही. मग कृष्ण आपले हुकूमी अस्त्र काढतो. आपल्या कामलीलांनी तिला घायाळ करतो, राधा पुन्हा आकृष्ट होते, दोघांचे मिलन होतं. इथे राधिकासांत्वन सुफळ संपूर्ण होतं, अशी ही काव्यरुप कथा. यातील दोन्ही नायिका अगदी मुद्दूपलनी सारख्याच आहेत. रुपगर्विता, हुशार तितक्याच हट्टी. इला नवथर तरुणी; तर राधा प्रौढ, प्रेमस्वरूप कृष्णसखी आणि दोघींचा नायक कृष्णसखा. पण सारा भर आहे तो ह्या दोन नायिकांच्या मनतरंगांवर. यातल्या दोन्ही नायिका कृष्णावर वर्चस्व गाजवणाऱ्या आहेत. प्रेमासाठी आसुसलेल्या आहेत. अनुभूती मोकळेपणानी व्यक्त करणाऱ्या आहेत. वयात येणे, विरह,असूया, प्रेम-द्वेष अशी भावनांची लपाछपी, असं बरंच काही हे काव्य उलगडून दाखवते आणि तेही एक स्त्रीच्या नजरेतून. हा नजारा थक्क करणारा आहे. हे शृंगारीक असलं तरी उत्कट आणि रसाळ काव्य आहे. या काव्याचा इंग्रजीतही अनुवाद झाला आहे. डॉ. शंतनू यांनी छंदोबद्ध भाषांतर करण्याचा निर्णय घेतला. छंदोबद्ध असल्याशिवाय भाषांतर त्या काळातील वाटणारच नाही. मूळ छंद/वृत्त काय आहे याचा अंदाज अर्थातच इंग्लिश ओळी वाचून येत नाही. मग काही ओळी वाचायच्या, एखादी ओळ सुचेल तशी लिहायची आणि मग कारागिरी करत करत इतर ओळी जुळवायच्या; असा प्रकार करत भाषांतर केल्याचे मनोगतात लिहिले आहे. मराठीत हे सगळे काव्य लिहिताना पुणेरी भाषा वापरली असली,तरी त्यात दुर्बोधता नाही. अभंग, मंदाक्रांता, मालिनी, दिंडी, हरिभगिनी आणि लावणीसदृश ठेक्यात बसणाऱ्या काही चाली यात वापरल्या आहेत. काही ठिकाणी पद्यमय संवाद लिहिले आहेत. पुस्तक परिचय लिहिताना यातील काही ओळी उद्धृत करण्याचा मोह आवरत नाही. काव्याची सुरवातच राधेच्या बहारदार वर्णनाने होते. _थोरांनी नावाजली, गौरांगी सर्वांहुनी, शकुंतला, शुकभाषिणी, नंदाक्का राधा ही. आणि तिचे ते डोळे, नसते जर कृष्णकळे; का हरी कटाक्ष पुरे, चमकाया नयनदले?_ यानंतर षोडशा इलेचं वर्णन या शब्दांत _कृशांगा, नाजुकांगा, वेणीसंभार सोसवेना; मुखमोती दिव्य ज्योती, देवी इला, यौवना ही_ कृष्णावर भाळलेल्या इलाचे मनतरंग रेखाटताना म्हटले आहे- _लपंडावी डोळे झाकाया, फक्त मुरारी हवा इलेला. शिवशिवीचा खेळ रंगता,हिचे इशारे पळता पळता. नदीकिनारी साधून मौका, इला झोंबते हरीच्या अंगा. सदैव हरी-सह, हरीच सहचर, खेळ मिषे सुखस्पर्श अनावर. सख्यांस कौतुक सखिचे नवथर उधळून यौवन, धीट, खोडकर इला भाळली श्री कृष्णावर!_ कृष्ण आणि राधेचा प्रणय तिच्या नजरेतून सुटत नाही... _ओठ आरक्तही देता राधा, इला तुळीतसे ओष्ठ सौष्ठवा; दंतपंक्ती त्या सहज चमकता, फिके जाणी स्मित आपुले इला, शेजघरी ने कृष्णा, राधा; म्हणे ‘आले मी’, इला बाला!! मजेत हसती श्रीकृष्ण-राधा!_ राधेलाही इला मोठी होण्याची आतुरता, उत्सुकता आहेच... _कधी म्हणे विनोदे राधा, ‘ही मला सवत होई का?’ पण पाहताच इलेला, उरी उधाण ये मायेला, कुस्करी मग वारंवार, चुंबीते गोबरे गाल._ पण लग्नानंतर राधाने इलेला दिलेला संदेश आणि कृष्णाला दिलेला `दम` बहारदार आहे. इलेला संदेश _दे विश्वास अन् दे प्रोत्साहन. जाण असे तो प्रीत पुरुषोत्तम काम निपुण तो प्रेमिक उत्तम ...दे, कोमल तन, कोमल दे मन, प्रीत मनस्वी, तुझाच प्रीतम.’_ कृष्णाला `दम` _‘कठोर कांचन माझी काया, लता जणू ती, तनू कोमला, धिटाई हळू, बुजेल इला, सांभाळा तुम्ही गोपाळा!’_ काही ओळी मात्र आजही सर्वसामान्य पुरुषांनाही लागू पडतील की काय, इतक्या चपखल झाल्या आहेत. _नाही कशी मुळी लाज ;हवी मजा, वरती माज ; पुरूषांचे नीत्य काज ; बाईच्या मनीची आस कोणी ना पुसे त्यास_ चार भाग आणि ५८४ पदं असलेलं हे काव्य शृंगारीक असेलही, नव्हे आहेच. पण स्त्रीसन्मानाचा, प्रतिष्ठेचा आणि संवेदनशील मनाचा ठाव घेणारा तो एक ठेवा आहे. _इतिश्री शंतनूविरचितम् राधिका सांत्वनम् भावानुवादस्य केदारकृतपरिचयम् संपूर्णम् ...Read more

ANUWADATUN ANUSARJANAKADE
ANUWADATUN ANUSARJANAKADE by LEENA SOHONI Rating Star
अक्षरनामा

https://www.aksharnama.com/client/article_detail/7120?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTAAAR06UVpU4k8DLSaBDkgmglzUuRMuX2XQ3OKxRAdL-tQo1-DZwHV7_Q3uLE4_aem_ATgHVeQrpR7vbtSsdHKWSXs5EHm0mPjS_5lEI-n3B5uorlbUPMjKGOX9doFKfROrOtk