* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: MAYADA - DAUGHTER OF IRAQ
  • Availability : Available
  • Translators : BHARATI PANDE
  • ISBN : 9788177666571
  • Edition : 3
  • Publishing Year : FEBRUARY 2006
  • Weight : 0.00 gms
  • Pages : 294
  • Language : Translated From ENGLISH to MARATHI
  • Category : BIOGRAPHY & TRUE STORIES
Quantity
Buying Options:
  • Print Books:
MAYADA AL-ASKARI WAS BORN IN A VERY POWERFUL FAMILY OF IRAQ. HER GRANDFATHER HAS FOUGHT BRAVELY ALONG WITH LAWRENCE OF ARABIA. HER OTHER GRANDFATHER IS RECOGNIZED AS THE FIRST NATIONALIST. MAYADA HAD NO IDEA THAT HER LIFE WILL BE CHANGED DRASTICALLY WITH THE RULE OF SADDAM HUSSAIN AND HIS BATH PARTY. SHE WAS A DIVORCEE WITH TWO CHILDREN. SHE WAS SOMEHOW MANAGING WITH THE PRINTING BUSINESS. BUT ON ONE MORNING OF 1999, THE SOLDIERS OF SADDAM`S REIGN ARRESTED HER UNDER THE INDICTMENT THAT SHE IS INVOLVED IN ANTI-SADDAM ACTIVITIES AND WAS PRINTING AND DISTRIBUTING POSTERS FAVOURING THESE ACTIVITIES. SHE WAS IMPRISONED IN THE NOTORIOUS BALDIYA PRISON. THEN SHE REALISED THE MEASURE OF HER BEING ALONE. SHE WAS THROWN INTO THE FOUL SMELLING CELL WHERE ALREADY THERE WERE 17 LADIES LOCKED UP BEFORE HER. ALL THESE FEMALES WERE FROM THE DIFFERENT CLASSES OF IRAQ, BUT THEIR DESTINY SEEMED TO BE THE SAME, IMPRISONMENT WITHOUT ANY TRIAL, TORTURE AND THE CONTINUOUS FEAR OF DEATH. WHILE BEING IN THIS CELL, THEY STARTED SHARING THEIR STORIES WITH EACH OTHER. ALL THE CO-PRISONERS WERE VERY MUCH IMPRESSED WITH MAYADA AND HER LINEAGE WITH SOME GREAT PEOPLE, THE HISTORY OF HER ANCESTORS, THE ASSASSINATION OF THE KING FAIZAL II, HER MEETINGS WITH SADDAM HUSSAIN WHO WAS RESPONSIBLE FOR THEIR IMPRISONMENT; HER PAST LIFE FASCINATED THEM. MAYADA`S STORY GIVES US AN INSIGHT ABOUT THE LIFE IN IRAQ, ITS CULTURE AND HISTORY, THE CIVILIZED WAYS OF IRAQIS, AND THE TRANSFORMATION IN THE MINDS AND LIVES OF THE COMMON PEOPLE OF IRAQ DUE TO SADDAM`S TORTURE.
मयादा अल-अस्करीचा जन्म एका शक्तिवान इराकी घराण्यात झाला. तिचे एक आजोबा लॉरेन्स ऑफ अरेबियाच्या बरोबरीने लढले होते, तर दुसरे आजोबा पहिले अरब राष्ट्रवादी मानले जातात. सद्दाम हुसैन आणि त्याची बाथ पार्टी सत्तेवर आली तेव्हा आपल्या एकाकी आयुष्यात एवढे प्रचंड वादळ येईल अशी मयादाला अजिबात कल्पना नव्हती. मयादा— घटस्फोटित, दोन मुलांची आई, लहानमोठी छपाईची कामं करून कसाबसा चरितार्थ चालवणारी़ तिला १९९९ मधील एका सकाळी सद्दामच्या गुप्त पोलिसांनी सरकारविरोधी पत्रकं छापण्याच्या आरोपाखाली अटक करुन अत्यंत कुप्रसिद्ध अशा बलदीयात तुरुंगामध्ये खेचत नेलं, तेव्हा तिला तिच्या एकटेपणाची खरीखुरी जाणीव झाली. आधीच सतरा `सावल्या स्त्रिया` बंदिवान असलेल्या एका दुर्गंधिमय कोठडीमध्ये तिला फेकण्यात आलं. वेगवेगळ्या इराकी सामाजिक स्तरातील या स्त्रियांची नियती मात्र एकच होती – खटल्याविनाच कैद – छळ – आणि मृत्यूची भीती. या छळछावणीत वेळ काढण्यासाठी आधुनिक काळातल्या या शहरजाद्या – या सावल्या स्त्रिया एकमेकींना आपापल्या कहाण्या सांगत दिवस रेटत असत. मयादाच्या खानदानाचा अभिमानास्पद इतिहास, दुसरा राजा फैझलचा वध आणि त्यांच्या आजच्या छळाला कारणीभूत असलेल्या सद्दाम हुसैनशी तिच्या झालेल्या भेटी या तिच्या पूर्वायुष्याबद्दल तिच्या सहकैदी स्त्रियांना फार कुतूहल वाटत असे. अशा या मयादाची कथा आपल्याला इराकचा सुसंस्कृत आणि प्राचीन इतिहास आणि इराकी लोकांचे सुसंस्कृत वर्तन याकडे बघण्याची एक विशेष दृष्टी तर देतेच, परंतु सर्वसामान्य इराकी माणसांच्या आयुष्यामध्ये आणि हृदयामध्ये सद्दामनं जे भयानक भीतीचं वातावरण निर्माण केलं होतं, त्याचा भरपूर पुरावाही देते.
Video not available
No Records Found
No Records Found
Keywords
#MEHTAPUBLISHINGHOUSE #MARATHIBOOKS #TRANSLATEDBOOKS #ONLINEBOOKS #BIOGRAPHYA&TRUESTORIES #BLASPHEMY #BHARATIPANDE #JEANSASSON #MAYADA #MAYADA - DAUGHTER OF IRAQ
Customer Reviews
  • Rating StarZee Marathi Disha 20-26April

    1991 सालच्या आखाती युद्धानंतर इराक अती क्षुब्ध झाला. हे युद्ध त्यांच्याच अध्यक्षानं, सद्दाम हुसेननं, ओढवून घेतलेली बंधंन जनतेविषयी वाटणार्या कुतुहलातून इंग्रजी लेखिका जीन सॅसन यांनी इराकला भेट दिली. बगदादमध्ये पोहोचल्यावर माहितीखात्याच्या कचेरीत जाऊनतिनं दुभाष्याचं काम करणारी स्त्री हवी आहे, असं सांगितलं. परंतु या कामासाठी फक्त पुरुषच नेमावेत हा सरकारी नियम होता. तरीही लेखिकेच्या हट्टामुळे अखेर जीन सॅसन आणि मयादाची भेट झाली. ती लेखिकेची दुभाषी, वाटाड्या झाल्यानं तिच्या मदतीनं इराकदर्शन झालं मयादा-अल-अस्करी ही एक खानदानी, सुन्नी पंथीय, उच्चस्तरीय घराण्यातली उत्तम इंग्रजी बोलणारी स्त्री. मयादाचं घराण हे तिथलं एक प्रसिद्ध राजकीय घराणं. इराकमध्येच ती लहानाच मोठी झाली. काही दिवस तिनं वृत्तपत्राच्या वार्ताहराचं कामही केलं. सद्दाम हुसेनचा तिला संताप येत असे, कारण तिच्या मते त्यानं इराकला एक मोठा तुरुंग बनवून टाकलं. त्यामुळे त्यादी कारकीर्द संपलेली पाहणं हे तिच्या आयुष्यातील एकमेव स्वप्न होतं. 2003 च्या सुमारास अमेरिकेनं इराकी लोकांच्या मुक्तीसाठी सैन्य पाठवलं आणि सद्दामला सत्तेवरून दूर केलं. त्या वर्षीच मयादानं ठरवलं की इराकमध्ये जे काही पाहिलं, भोगलं ते सार्या जगासमोर आणण्याचं ठरवलं. बराच काळ चर्चा केल्यानंतर तिनं इग्रंजी लेखिका जीन सॅसनला हे पुस्तक लिहायला सांगितलं. आधुनिक इराकचं सत्य जगासमोर आणणारं जीन सॅसनचं पुस्तक आहे -‘मयादा-इराकची कन्या’ देश प्राचीन असला तरी त्यातल्या घटना नजीकच्या आहेत.... आपल्याला अंतर्मुख करायला लावणार्या आहेत. मयादाची, इराकी जनतेची ही कथा भारतीयांना अविश्वसनीय वाटेल, परंतु ती सत्य आहे. हादरवून टाकणारी असली तरी लोकशाहीचं, स्वातंत्र्याचं महत्त्व अधोरेखित करणारी आहे, हे निश्चित. ‘मयादा’ वाचून झाल्यावर मनात येतं - आम्ही भारतीय नागरिक लोकशाहीप्रणालीत मुक्तपणे वावरतो. एवढं असूनही देशाविषयीची बांधिलकी, लोकशाहीचं मूल्य, महत्त्व समजून घेण्यात आम्ही कमी पडतो का, असं या निमित्तानं तपासून बघावंसं वाटलं तरी खूप झालं! ...Read more

  • Rating StarDAINIK SAMANA 20-08-2006

    अश्रूंनी भिजलेली कहाणी... इराकचा हुकूमशहा क्रूरकर्मा सद्दाम हुसेन यांनी आपल्याच देशवासीयांवर केलेल्या अत्याचारांच्या कथा सर्वश्रुत आहेत. ‘सब दिन होत न एक समान’ या न्यायाने शेवटी सद्दामचेही दिवस फिरले आणि या शहेनशहाला खडतर आयुष्याला समोरं जावं लागलं े खरं असलं तरी त्याने आपल्या राजवटीत निरपराध आणि निष्पाप लोकांचा जो छळ केला त्याला जागतिक इतिहासात तोड नाही. सद्दामच्या काळ्याकुट्ट राजवटीचं वास्तव ‘मयादा’ (इराकची कन्या) या पुस्तकात प्रभावीरीत्या उभं राहतं. जीन सॅसन ही अमेरिकन लेखिका या मूळ इंग्रजी पुस्तकाची लेखिका. भारती पांडे यांनी पुस्तकाचा मराठी अनुवाद केला आहे. इ.स. १९९८ मध्ये सद्दाम हुसेन आणि संयुक्त राष्ट्रसंघाचे प्रमुख शस्त्रास्त्र निरीक्षक रिचर्ड बटलर यांच्यात प्रचंड तणाव निर्माण झाला. नेमक्या याच काळात जीन सॅसन यांनी इराकला भेट दिली. सद्दामवर टीका असलेल्या ‘द रेप ऑफ कुवैत’ या पुस्तकाची ती लखिका. पुस्तकाची प्रत आणि सोबत पत्र पाठवून तिने सद्दामला आपला इराकभेटीचा हेतू कळवला. आपल्या प्रवासकाळात इराकी नागरिकांचं मानस जाणून घेण्याच्या उद्देशाने आलेल्या या साहसी अमेरिकन लेखिकेला इराककन्या मयादा दुभाषी म्हणून भेटते. संवेदनशील मनाच्या या दोन्ही मनस्वी स्त्रिया परस्परांच्या जीवश्चकंठश्च मैत्रिणी बनतात. संभाषणाच्या ओघात मयादा आपल्यावर आणि सद्दामच्या तुरुंगातील अन्य स्त्रियांवरील अनन्वित छळांचे अनुभव लेखिकेला सांगते आणि त्यातूनच आकाराला येतं हे पुस्तक. मयादाच्या आयुष्याला मोठ्या घराण्याचं वलय असल्याने तिच्या निवेदनाला एक खास मोल आहे, महत्त्व आहे. ५२ क्रमांकांच्या कोठडीत डांबलेल्या स्त्रियांच्या नशिबाचे भोग मयादा सांगते आणि सद्दामच्या अधिकाऱ्यांचं राक्षसीपण प्रत्ययाला येतं. प्रत्येक स्त्रीवर बलात्काराचा प्रसंग येतोच. त्याशिवाय कसेही कोठेही फेकून देणे, शरीरावर विजेचे चटके देणे, अश्लील शब्दांनी अवमानित करणे अशा छळांच्या अनेक प्रकारांना या स्त्रियांना समोरं जावं लागतं. अंगावर शहारे उभे करणारे हे प्रसंग. छळणूक किती पाशवी आणि निर्घृण असते याचं प्रत्यंतर आणून देणारे. ‘कबाज पक्षाचं गाणं’ आणि ‘प्रिय समारा’ ही प्रकरणं काहीशी वेगळ्या प्रकारची. मयादाची तुरुंगातून सुटका झाल्यावरची अनुभवकथा ‘वाळवंटातील ओअ‍ॅसिस’चा अनुभव देणारी. -डॉ. नेताजी पाटील ...Read more

  • Rating StarDAINIK AIKYA 11-06-2006

    सद्दामच्या छळछावणीची कहाणी… मयादा अल-अस्करी, इराकची कन्या. मयादाचं घर हे एक प्रसिद्ध राजकीय घराणं होतं. मयादा ही एक लाडकी मुलगी आणि नात असल्याने तिच्या कुटुंबानं तिला शिक्षणाचा, विशेष आयुष्याचा मार्ग उपलब्ध करून दिला. तिने वैद्यकीय शिक्षण घ्यावे किंा एखादी कला शिकावी, अशी तिच्याकडून अपेक्षा केली जात होती. परंतु इराकमधील राजकीय संघर्षांनी हे बेत उधळून लावले. १९६८मध्ये बाथ पक्ष सत्तेवर आल्यानंतर बहुतेक सर्व बुद्धिवादी शेजारच्या देशात पळून गेले. पण मयादाचे वडील कॅन्सरवर उपचार घेत होते. त्यामुळे त्यांच्या कुटुंबियांनी बगदादमध्येच राहण्याचं ठरवलं. सद्दाम हुसेनचे जुलूम वाढतच होते. मयादा इराकमध्येच लहानाची मोठी झाली होती. ती वृत्तपत्र वार्ताहाराचे काम करत होती. तिचा विवाहही इराकमध्येच झाला. तिची दोन्ही मुले अली व फे इराकमध्येच जन्मली. इराण-इराक युद्धानंतर खाडी युद्धातही ती इराकमध्ये टिकून राहिली. मयादाच्या वंशवृक्ष ओटोमन राजघराण्यापर्यंत जाऊन पोहोचलेला होता. तिचे दोन्हीकडचे आजोबा (वडिलांचे वडील जाफर पाशा अल अस्करी व आईचे वडिल साती अल हुसदी) या प्रचंड साम्राज्याचे प्रतिष्ठित नागरिक होते. सद्दामने इराकला एक मोठा तुरुंग बनवला होता. १९९९मध्ये मयादाला सद्दामच्या गुप्त पोलिसांनी सरकारविरोधी पत्रके छापण्याच्या आरोपाखाली अटक करून अत्यंत कुप्रसिद्ध अशा बलदियात तुरुंगामध्ये खेचत नेले, तेव्हा तिला तिच्या एकटेपणाची जाणीव झाली. सद्दामच्या राजवाड्यात सन्मानानं जाणाऱ्या मयादाला त्याच्या छळछावणीत काही दिवस वाढावं लागलं. घटस्फोटीत, दोन मुलांची आई, लहानमोठी छपाईची कामे करून कसाबसा चरितार्थ चालवणारी मयादा हिला आपल्या आयुष्यात एवढे प्रचंड वादळ येईल, अशी कल्पना नव्हती. आता तिला बलदियातमधील आधीचा सतरा ‘सावल्या स्त्रिया’ बंदियान असलेल्या एका दुर्गंधीमय कोठडीत जावे लागले. इराकमधील वेगवेगळ्या सामाजिक स्तरातील या स्त्रियांच्या नशिबी खटल्याविनाच कैद, छळ आणि मृत्यूची भीती होती. वेळ काढण्यासाठी आधुनिक काळातील या शहजाद्या एकमेंकींना आपापल्या कहाण्या सांगत दिवस काढत होत्या. मयादाच्या खानदानाचा अभिमानस्पद इतिहास, दुसरा राजा पैâझलचा वध आणि त्यांच्या आजच्या छळाला कारणीभूत असलेल्या सद्दाम हुसेनशी मयादाच्या झालेल्या भेटी या तिच्या पूर्वायुष्यातील घटनांबद्दल तिच्या या सहकैदी स्त्रियांना कुतूहल वाटत असे. मयादावर राजद्रोहाचा आरोप होता. तिची आई सल्या अल हुसरी म्हणजे अरब राष्ट्रवादाचे जनक साती अल हुसरी तिचे वडील होते. तिच्या नावाचा वापर करूनही तुरुंगाधिकाऱ्यांनी तिला कोठडीत टाकले. तिथे शियापंथीय समारासह सतरा कैदी स्त्रिया होत्या. मयादाला हृदयविकाराचा झटका आला, तेव्हा तिला वारंवार विनवणी केल्यानंतर दवाखान्यात नेण्यात आले. तेथे असणाऱ्या डॉक्टरवर विसंबून तिने तिच्या आईला तिच्याबद्दल कळवण्यास सांगितले. अंधाऱ्या खोलीत रात्र घालवल्यानंतर मयादाला इतर कैद्यांप्रमाणेच छळ करण्यासाठी बोलावणं झालं. त्या अनुभवानंतर ती गारठली. त्यानंतर सर्व कैदी स्त्रियांना ज्या छळाला सामोरे जावे लागले, ते पाहून मयादा वेडी व्हायला लागली, पण समारा व इतर स्त्रियांनी तिला सांभाळलं. मयादालाही छळ करण्यात येणाऱ्या खोलीत नेण्यात आले. तिला लाकडी खुर्चींत बांधून तिच्या सर्वांगात वीजप्रवाह सोडण्यात आला. त्यानंतर तिच्यावर खटला चालवण्यात येऊन तिची सुटका करण्यात आली. तुरुंगातून सुटल्यावर तिला कैद्येत असल्याचा समारा, आलिया, राशा, डॉ. सब्बाह, एमान, वकाल, मे, सारा, रौला, अमानी हयात आणि आशिया, मुना या साऱ्या कैद्याची घरी तिने फोन केले. दुसऱ्या दिवशी तिच्या वडिलांच्या कबरीचे दर्शन घेतले व तिसऱ्या दिवश लाच देऊन तिचे इराकबाहेर पलायन केले. यासाठी तिला घटस्फोट दिलेल्या नवऱ्याशी पुन्हा विवाह करावा लागला. मुलगा अलीसह ती बाहेर पडली पण मुलगी फे हिला काही नेऊ शकली नाही. २०००मध्ये तिने फेलाही सोडवून नेले. २००१मध्ये अतिरेक्यांनी न्यूयॉर्क व वॉशिंग्टन डीसीवर हल्ले केले. त्याचवर्षी जॉर्ज बुश यांनी यांनी इराकमध्ये सैन्य पाठवले. २००३मध्ये बुश यांनी सद्दामला आघाडी सैन्याच्या सहाय्याने सत्तेवरून दूर केले. जीन सॅसनन यांनी सौदी अरेबियात १२ वर्षे नोकरी केली व सौदी स्त्रियांशी जवळीकचे नाते जुळवले. १९७८ मध्ये युनाटेड स्टेट ऑफ अमेरिका सोडून रियाधमधील रुग्णालयात त्यांनी मध्यपूर्वेत प्रवास केला. १९९१च्या आखाती युद्धानंतर मध्यपूर्व भाग, विशेषत: इराक क्षुब्ध बनला. सद्दामच्या बंधनात राहिलेल्या इराकी जनतेबद्दल वारणाचा कुतूहलबेरी त्यांनी १९९८च्या उन्हाळ्यामध्ये इराकला भेट दिली. ‘द रेप ऑफ कुवेत’ या पुस्तकातून त्यांनी सद्दामवर टीका करूनही सद्दामने तिला इराकमध्ये फिरण्याची परवानगी दिली. त्याच काळात मयादाची भेट झाली. त्यानंतर मयादा तुरुंगात गेली, पण जेव्हा बाहेर पडली तेव्हा सद्दानच्या छळाची कहाणी जगाला सांगण्याचा आग्रह मयादाने जीन सॅसननला केला. त्या स्त्रीची ही सत्यकथा. -संदीप आडनाईक ...Read more

  • Rating StarMAHARASHTRA TIMES 06-08-2006

    बळ उमेदीचं! … सद्दाम हुसेन आता अमेरिकेच्या ताब्यात आहे. एकेकाळी इराकवर निरंकुश सत्ता गाजवणाऱ्या या माणसाने किती कुटुंब उद्ध्वस्त केली आहेत, याची गणना करणंही शक्य नाही. त्याच्या हुकूमशाहीचे फटके सोसणाऱ्यांमध्ये जसे सर्वसामान्य होते तसंच काही बड्या कुुंबातलेही होते. मयादा अल अस्करीने कुप्रसिद्ध बलदीयात कारागृहात राहून तब्बल महिनाभर सद्दाम हुसेनच्या गुप्त पोलिसांचा पाहुणचार घेतला. जीन्स सॅसन लिखित मयादा डॉटर ऑफ इराक यात तिने भोगलेल्या यातनाची क्लेशदायक कथा तर आलेली आहेच पण तिच्यापेक्षाही अधिक मरणयातना सोसलेल्या पन्नासेक ‘सावल्या’ स्त्रियांची कथाही आपल्याला सुन्न करते. या पुस्तकात मराठी अनुवाद भारती पांडे यांनी ‘मयादा-इराकची कन्या’ मध्ये केला आहे. तोही मूळ पुस्तकाइतकाच सरस उतरला आहे. सद्दाम हुसेन याच्या राजवटीत वर्षाचे ३६५ दिवस जनतेसाठी छळछावणीसारखेच होते. कारण कुठल्याही क्षणी सरकारचे गुप्तपोलिस येऊन एखाद्या निरपराध माणसाला बंदी बनवून घेऊन जात. अशाप्रकारे पकडली गेलेली व्यक्ती जिवंत आणि सहीसलामत घरी परतणं अशक्यच होतं. कारण तिचा अनन्वित छळ करून तिला ठार मारलं जाई किंवा त्या तुरुंगातच यातना भोगण्यासाठी ठेवलं जाई. मयादा अल अस्करीलाही असाच अनुभव आला होता. एकेदिवशी सकाळी गुप्तपोलीस तिच्या दारात येऊन धडकतात आणि तिला घेऊन जातात. तिची दोन मुलं घरी एकटी असतात, आई दूर जॉर्डनमध्ये असते. नवऱ्यापासून फारकत घेतल्याने तोही संपर्कात असल्याची शक्यता नव्हती. त्यामुळे निमूटपणे तुरुंगात जाण्याऐवजी मयादाकडे कोणताच पर्याय नव्हता. तिथे तिला ५२ क्रमांकाच्या कोठडीत ठेवलं गेलं. ५२ हा आकडा मयादाच्या कुटुंबासाठी अपशकुनी होता. त्यामुळे या ५२ क्रमांकाच्या तुरुंगात आपली कधीच सुटका होणार नाही, याच तिला पक्की खात्रीच पटली. सुरुवातीला ती पुरती कोसळून गेली होती. मुलांच्या आठवणीने व्याकुळही झाली, पण आपल्यापेक्षा इतर बंदी स्त्रियाचं दु:ख शतपटीने मोठं आहे याची जाणीव झाल्यानंतर ती शांत झाली. जोपर्यंत सद्दामची सद्दी संपत नाही तोपर्यंत या छळछावणीतून आपली सुटका होणार नाही, हे त्या तुरुंगातल्या प्रत्येक स्त्रीला माहीत होतं. शारीरिक छळ त्यांना सहन करावा लागतच होता. त्यांनी ते निमूटपणे स्वीकारलंही होतं. जिचं नाव शिक्षेसाठी पुकारलं जाई, ती जिवंत परत येवो, ही प्रार्थना मनोमन करून तिला निरोप देतं. थोड्यावेळाने सुजलेला चेहरा आणि थकलेल्या शरीराने ती परत येई तेव्हा तिच्यासाठी बिछाना तयार असे. तिचं अंग पुसून तिला थोडा धीर दिला जाई. या कोठडीमधली प्रत्येक स्त्री दु:खाने हैराण झाली होती. पण त्यांना हे सर्व सहन करण्याव्यतिरिक्त काहीच करता येत नव्हतं. दु:खातही सुख असतं असं म्हणतात. या नरकयातना भोगताना या स्त्रिया आपापल्या कहाण्या सांगून तर कधी गाणी गाऊन मन हलकं करण्याचा प्रयत्न करत. रक्ताच्या नातेवाईकाप्रमाणे त्या एकमेकींशी बांधल्या गेल्या होत्या. मयादाची ओळख पार सद्दाम हुसेनपर्यंत होती. पत्रकार म्हणून तिने त्याच्या अनेक मीटिंग्जना हजेरीही लावली होती. शिवाय तिची आई सोशलाइट असल्यामुळे ती त्याच्या व्यक्तिगत जीवनातल्या काही प्रसंगांची साक्षीदारही होती. या सर्वजणींमध्ये सद्दामविषयी कमालीचा तिरस्कार होता. त्यामुळे त्याची बायको कशी स्वार्थी आणि मूर्ख आहे, सद्दाम प्रत्यक्षात कसा आहे, त्याचे उत्तराधिकारी म्हणून मिरवणारा अली अल मजीद कसा लोचट आहे. याची रसभरीत वर्णन ती इतरांना ऐकवत असे. त्यामुळे त्यांचं घटकाभर का होईना मनोरंजन होई. तुरुंगातल्या छळाला सरावल्याचा एक महिनाच झाला असताना तिच्या सुटकेचं फर्मान निघतं. ज्या स्त्रियाबरोबर ती एवढे दिवस राहिली, दु:ख वाटून घेतली, त्यांना सोडून जाण्याची भावना तिला जाचत होती. पण मोकळ्या हवेत श्वास घेण्याची, मुक्तपणे फिरण्याची आणि सर्वांत महत्त्वाचं म्हणजे मुलांना भेटण्याची इच्छा अधिक प्रबळ होती. मयादाच्या सुटकेची बातमी ५२ क्रमांकाच्या कोठडीच्या चर्चेचा विषय बनते. पण स्वातंत्र्याला आसुसलेल्या त्या स्त्रियांना मयादाचा हेवा वाटत नाही, हे विशेष त्या तिला आनंदाने निरोप देतात आणि एकेदिवशी आपणही मोकळे होऊ असा विश्वास त्या स्वत:लाच देतात. आज मयादा एक मुक्त जीवन जगते आहे. मुलंही मोठी झाली आहेत. पण वलदीयातमधली दु:ख आजही विखारासारखी तिच्या मनात धुसमत आहेत. सद्दामचा नायनाट होवो, हीच प्रार्थना ती आजही देवाकडे करतेय. अशा मयादाने भोगलेल्या यातना आपल्याला अस्वस्थ करतातच; परंतु उमेदीच्या बळाची अनोखी कथाही सांगतात. -रुई गावंड ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

RADHEYA
RADHEYA by RANJEET DESAI Rating Star
विश्वजीत श्रीपती शिंत्रे.

राधेय.... लेखक रणजित देसाई... मित्र कसा असावा...कर्णासारखा दातृत्व कसं असावं...कर्णासारखं असा हा कर्ण... त्याला अंगराज म्हणावं, दान देणारा दाता म्हणावं, राधेय म्हणावं कि कौतेय... काहीही म्हणा पण कर्णासारखा दाता कर्णानंतर कधी झाला नाही आणि कधी होणरही नाही... रणजित देसाई लिखीत कर्णचरीत्र राधेय आज हातावेगळं झालं ते अश्रुभरल्या नयनांनी...ज्याचा अंत करायला स्वतः देवाधिदेव कृष्णाला अर्जुनाचं सारथ्य करावं लागलं यातच अंगराज कर्णांचं विरत्व अधोरेखीत होत आहे. जन्मापासुन ज्याला केवळ सुतपुत्र म्हणुन वागणुक मिळाली असा तो कर्ण स्वतःच्या बळावर इतका महान लढवय्या बनला. पुस्तकाच्या प्रास्ताविकात देसाईंनी म्हटलं आहे की राधेय मधला कर्ण महाभारतात शोधायची गरज नाही. प्रत्येकाच्या मनातच तो दडलेला असतो, कदाचित आपल्या मनाची चार पाने उलटलीत, तर त्यात हा कर्ण दिसेल. त्याचं दु:खं, पोरकेपण आणि त्यातून पार होवून एक अनोखी ऊंची गाठणारं त्याचं दातृत्व, व्यक्तित्व याचं एक भव्य, शोकात्म चित्र राधेय मधून उभं राहतं. राधेय या कादंबरीत रणजित देसाईंच्या शब्दांनी कर्णाची अनेक रुपे अनुभवता आली. त्यामध्ये राधाई आणि वृषाली सोबतचा कर्ण, दुर्यौधनासोबतचा कर्ण, कृष्णासोबतचा कर्ण, रणांगणावरचा कर्ण आणि नदीकाठी पाठमोरा ऊभा राहत दान करत असलेला कर्ण अशा अनेक रुपांनी प्रत्येकवेळी वेगळा भासला. वृषसेन आणि चक्रधराच्या मृत्युने हळवा झालेला कर्णही वाचकाच्या डोळ्यातही पाणी आणवतो... समोर मृत्यु दिसत असताना सुध्दा केवळ दिलेल्या वचनामुळे हातातील धनुष्याचा त्याग करुन शस्त्रहिन हेणारा कर्ण रणजित देसाईंच्या शब्दांमुळे आजन्म लक्षात राहील. कर्णासारखं होणं कुणालाही कदापि शक्य नाही पण त्यातला एखादा जरी चांगला गुण अंगी बाळगण्याचा प्रयत्न प्रत्येकाने नक्कीच केला पाहीजे... प्रत्येकाच्या संग्रही असावं आणि एकदा तरी वाचावं असं पुस्तक रणजित देसाई लिखीत...राधेय... © विश्वजित शिंत्रे. ...Read more

BAJIND
BAJIND by PAHILWAN GANESH MANUGADE Rating Star
विश्वजीत श्रीपती शिंत्रे.

काही पुस्तकं अशी असतात कि कितीही वेळा वाचली तरीही त्या पुस्तकाचा कंटाळा येत नाही. पुन्हा पुन्हा वाचावं असं वाटतं आणि त्याची पारायणं होतचं राहतात. असचं एक पुस्तक म्हणजे *पै.गणेश मानुगडे* लिखीत *बाजिंद.* *बाजिंद* हे एक असं रसायन आहे जे प्रत्ेकाला अक्षरशः वेड लावतं. साधारण चार पाच वर्षांपुर्वी पहील्यांदा वाचलं होतं, त्यानंतर बर्‍याचवेळा आणि आज पुन्हा एकदा. त्याबद्दलची एक सुंदर आठवण म्हणजे माझ्या बहिणीच्या गरोदरपणाच्या दिवसात ग्रहण लागलं होतं आणि त्या ग्रहणकाळात तिला मी *बाजिंद* वाचुन दाखवलं होतं, असं हे पुस्तक. कुस्ती, प्रेमकथा, हेरगिरी, गुढ रहस्यमय बाजिंदचं जंगल, पशु-पक्षी व हिंस्र जनावरांची भाषा, बहीर्जी नाईक आणि अवघ्या हिंदुस्थानाचे आणि मराठी मनाचे आराध्यदैवत *श्रीमंतयोगी छत्रपती शिवाजी महाराज* असा या पुस्तकाचा प्रवास. शेवटाला अंगावर काटा आला कि समजावं आपण या पुस्तकाच्या प्रेमात पडलोय. रायगडच्या डोंगरदरीत वसलेल्या धनगरवाडीचा सखाराम धनगर आणि त्याच्यासोबत मल्हारी, सर्जा आणि नारायण निघालेत छत्रपती शिवरायांना भेटायला. कारण टकमक टोकावरुन ज्या गद्दारांचा कडेलोट व्हायचा ती प्रेतं येऊन पडायची ती थेट धनगरवाडीच्या आसपासच्या जंगलात आणि त्यामुळे आसपासच्या परीसरात जंगली जनावरांचा सुळसुळाट खुप वाढला होता. त्यांची मेजवानी व्हायची पण जर कधी कडेलोट नसायचा तेव्हा ती हिंस्त्र जनावरं आसपासच्या लोकवस्तीत शिरायची. हिच कैफियत मांडायला सखाराम धनगर आणि इतर मंडळी रायगडी निघतात. त्यानंतरचा त्यांचा प्रवास आणि कथा वाचकाला इतकी गुरफटवुन टाकते कि शेवटच्या पानावरची शेवटची ओळ कधी वाचुन संपते, कळतही नाही. त्यांची स्वराज्यहेर खंडोजीची भेट मग सावित्री, वस्तादकाका, वाचतानाही भितीदायक दिसणारं जंगल, कधीही न पाहीलेलं महादेवाचं मंदीर, खंडोजीचा असणारा ट्विस्ट आणि मग बहिर्जी नाईक आणि मग थेट रायगड आणि महाराज, सगळं प्रत्यक्षात आपल्यासमोर घडतयं कि असा भास निर्माण करणारं असं हे पुस्तक. एखाद्या चित्रपटालाही लाजवेल अशी कथा, एकदा वाचली कि पुन्हा एकदा वाचण्याचा मोह आवरता येत नाही अशी कथा, ज्यामध्ये असं बरचं काही जे वाचल्याशिवाय कळणार नाही. अजुन एक असं कि सातासमुद्रापार जगातील अव्वल गणली जाणारी इस्त्राईलची गुप्तहेर संघटना मोसाद यांच्या अभ्यासक्रमात बहिर्जी नाईक आणि आपलं हेरखातं शिकवलं जातं अशी अभिमान वाटणारी घटना आपल्या राज्यात घडलीय त्याचीच हि गोष्ट...बाजिंद... ...इकडे खंडोजीने सावित्रीला उचलुन जंगलातुन बरेच बाहेर आणले होते. पुढे डोंगराची कडेतुट होती आणि हजारो हात खोल फेसाळणार्‍या नदीचे विशाल पात्र...खंडोजीने एकदा मागे पाहीले आणि ताडले कि शिर्क्यांची फौज पाठलाग करत आहे...त्याने कशाचाही विचार न करता सावित्रीसह स्वतःला त्या कडेतुट वरुन त्या विशाल नदीच्या पात्रात झोकुन दिले...आणि... त्यासाठी वाचा *पै.गणेश मानुगडे* लिखीत...*बाजिंद..!!!* © विश्वजीत श्रीपती शिंत्रे. मु.पो.इंचनाळ, ता.गडहिंग्लज,जि.कोल्हापुर ०९९२२३१३९१९ ...Read more