THE GOD OF SMALL THINGS

Next >

THE GOD OF SMALL THINGS by Arundhati Roy

2 Reviews

* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.

Original Book Title: THE GOD OF SMALL THINGS
Availability : Available
Translators : APARNA VELANKAR
ISBN : 9788177662535
Edition : 8
Weight : 0.00 gms
Pages : 456
Language : Translated From ENGLISH to MARATHI
Category : FICTION

Quantity

INR 395.00
+ Add to Cart

THE BOOK WAS INTERNATIONALLY FELICITATED BY THE `BOOKER AWARD`. THE VOICE AND ECHOES, THE TEARS AND THE SMILES, THE CALLS AND THE ANSWERS COMING OUT OF THE CORE OF THE EARTH ARE THE SOUL OF THIS NOVEL, `GOD OF SMALL THINGS`. IT IS GARNISHED WITH THE INEVITABLE FEAR WHICH A HUMAN MIND EXPERIENCES ALONG WITH THE INEVITABLE DESTINY. THIS STORY IS FULL OF LOVE, HATRED, EGO, JEALOUSY, TREACHERY, FEELING OF GUILT AND VARIOUS SUCH ASPECTS OF LIFE WHICH ARE INEVITABLE IN A HUMAN LIFE. THE AUTHOR HAS WOVEN ALL THESE TOGETHER EXCELLENTLY WELL. SHE HAS CAPTURED US ALL IN IT MAKING IT IMPOSSIBLE TO COME OUT OF IT, TO FREE OURSELVES. THE PICKLE SMELLS OF THE SALTED RAW MANGOES, THE JELLY SMELLS OF THE RIPE BANANAS. WE ALSO COME ACROSS THE CHILDREN SINGING SONGS WHILE TRAVELLING TO THEIR NATIVE PLACES OR ACTUALLY TOWARDS THE UNAVOIDABLE SADNESS. THE STORY IS A WEIRD YET FASCINATING COMBINATION OF LAMENTATION, MYSTERY AND MELANCHOLY. SINCE THE VERY BEGINNING WE GET HYPNOTIZED, MESMERIZED. WE REALIZE THAT WE ARE WITNESSING SOMETHING TOTALLY FRESH AND NEW HAVING THE POWER TO CAPTURE OUR MINDS. THIS IS THE ONLY STORY OF ITS TYPE. NONE OTHER WILL BE EVER AS GOOD AS THIS.

पृथ्वीच्या गर्भातून उमटणारे साद-प्रतिसाद, ध्वनी-प्रतिध्वनी, अश्रू आणि हुंदके हे ‘द गॉड ऑफ स्मॉल थिंग्ज’ चे प्राणतत्त्व ! मानवी अस्तित्वाला घेरून असणारी आदिम भीती आणि नियतीच्या पाशामधली अपरिहार्यता यांचे वेढे उलगडून पाहणा-या या अद्वितीय लेखनाला अदृश्य मानसिक ताणाचे अस्तर आहे. अपरिमित प्रेम, द्वेष, मत्सर, विश्वासघात, तीव्र तिरस्कार, अपराधीपणाचा डंख अशा अनेक भावभावनांचे पदर कोळ्यांच्या जाळ्यासारखे धावत राहतात... विणले जातात... त्या जाळ्यांच्या वेढ्यांमधून सुटता येत नाही. स्वत:ला अलग करता येत नाही. लोणच्यामध्ये खारवलेल्या आंब्यांचा, जॅममधल्या पिकल्या केळ्यांचा वास येत राहातो. मामाच्या गाडीत बसून एका अपरिहार्य शोकांतिकेकडे प्रवास करणा-या मुलांची गाणी ऐकू येतात. कथानकाच्या शब्दाशब्दातून ठिबकणारा शोक, गूढ रहस्य आणि काळीज हलवून टाकणारी खिन्नता हे सारेच एक अजब चेटूक आहे. जाणिवांना संमोहन घालणारा प्रारंभ वाचतानाच लक्षात येते, की नवीन काहीतरी सांगणा-या एका ताज्यातवान्या प्रतिभेने आपल्या मनाची पकड घेतली आहे.. श्वास रोखून धरायला लावणारा नवा स्वर! यानंतर अशी कथा जणू पुन्हा सांगितलीच जाणार नाही. हीच पहिली... आणि एकमेव ! (आंतरराष्ट्रीय प्रतिष्ठेच्या ‘बुकर पुरस्कार’ विजेत्या ‘द गॉड ऑफ स्मॉल थिंग्ज’ला मिळालेल्या जागतिक अभिप्रायांमधून)

फेडरेशन ऑफ इंडियन पब्लिशर्स पुरस्कार २००३ / साहित्य अकादमी अनुवाद पुरस्कार २००३

Video not available

Keywords

Write Your Own Review

Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Your name *
Your review *
How do you rate this book? *

Submit Review

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

AYODHYECHA RAVAN ANI LANKECHA RAM by DINKAR JOSHI

सरोज काळे

#पुस्तकाचं शीर्षक वाचूनच अस वाटलं की यात काहीतरी वेगळं असेल...म्हनून वाचायला घेतलं ...सुरुवात रावणाच्या युद्धा तील अंताने होते...नंतर फ्लॅशबॅक ने (मराठी शब्द सापडला नाही ) कथा पुढे जाते ...रावण हा राक्षस कुळातील असला तरी महर्षी विश्रवाचा पुत्र आणि मर्षी पुलस्तीचा नातू असल्याने ज्ञानी होता..त्यामुळे युद्धाच्या शेवटी रावण मरणोन्मुख अवस्थेत असताना रामाने लक्ष्मणाला सांगितले की,दशाननाचा शिष्य होऊन त्याच्यापासून ज्ञान प्राप्त करून घे,नाही तर आपला जन्म वाया गेल्या सारखे आहे...त्याच्या बरोबर त्याचे ज्ञान लुप्त झाले तर आपण अपराधी ठरू,त्याचे ज्ञान समग्र मानव जातीला वंदनीय आहे, म्हणून लक्ष्मण रावणाकडे गेला आणि त्याला ज्ञान सांगण्यास सांगितले ,पण रावणाने ज्ञान सांगण्यास नकार दिला,लक्ष्मण परत रामकडे आला तेव्हा रामाने विचारले की,"तू कुठे उभा होतास" लक्ष्मण म्हणाला रावणाच्या चेहर्या जवळ,"नाही ज्ञान घेताना गुरुपदी लिन व्हावे म्हणून तू त्याच्या पायथ्याकडे उभा रहा आणि विनंती कर"त्याप्रमाणे धर्मानुसार लक्ष्मण याने हातात दर्भ घेतला आणि दशननाचा पायथ्याशी उभे राहून ज्ञान देण्याची विनंती केली,तेव्हा रावणाने धर्मनीती,अर्थनीती,आणी राजनीती याबद्दल ज्ञान सांगितले... रावणाची ही दुसरी स्वच्छ बाजू याच पुस्तकात वाचायला मिळाली नाहीतर आपण सीतेला पळविणारा दुष्ट रावणा बद्दल वाचलेले आहे 🌼🌼 #१) #राजनीती हाच मूलभूत सिद्धांत आहे की,जोवर देहात जीव आहे,तोवर शत्रुत्वाचा अंत झाला असे समजणे भोळेपणाचे ठरेल ... कधीही कोणावरही विश्वास ठेवायचा नसतो...हाच राजनीतीचा सर्वात पहिला पाठ आहे...पिता, पुत्र,भ्राता हे एकही नाते विश्वास ठेवण्याजोगे नसते *** #सुग्रीव हा वालीचा भ्राता होता आणि बिभीषण हा रावणाचा,पण दोघानि भावांना दगा देऊन राज्य सिहासन मिळविले.. राजनीतीमध्ये स्वहिता पलीकडे दुसरे काहीच नसते, आणि त्या हिताच्या रक्षणा साठी जे काही केले जाते तोच धर्म तोच न्याय,तीच नीती ठरते 🏵️🏵️ 2)#अर्थनीती श्रीलंका सोन्याची आहे,जेव्हा की रावण राक्षस होता, अधर्म,अन्याय,अनितीचा अवतार होता...पण राम हा न्यायाने वागणारा होता,मग अयोध्या गरीब कशी काय?समृध्दीला काही कारण लागत नाही...लक्ष्मी अति चंचल असते,ती केव्हा कुठे वास करील आणि केव्हा तिथून निघून जाईल हे कोणीच सांगू शकत नाही, लक्ष्मी चंचलतेचे उदाहरण म्हणजे आपल्या बुद्धी कौशल्यामुळे आणि अविश्रांत परिश्रमामुळे लक्ष्मीची प्राप्ती झाली असे जे मानतात ते निव्वळ बुद्धीहीन,गर्विष्ठ असतात ... उलट आपल्या दुर्भाग्यमुळे लक्ष्मी प्राप्त झाली नाही असे म्हणणारे निषफलता झाकण्याचा दुर्बळ आणि निर्बुद्ध प्रयत्न करतात, कोणीही ,कधीही लक्ष्मीचा स्वामी होवू शकणार नाही...देवाच्या संपत्तीचा कुबेर जसा देवलोकच्या कल्याणासाठी वापर करतो,स्वतः त्या संपत्तीचा उपभोग घेत नाही, तसेच समाजातही समृद्धी जपणार्यांनी तिचा विनियोग "बहुजन हिताय , बहुजन सुखाय "या पद्धतीने केला पाहिजे...रावणाने सांगितलेले हे ज्ञान मात्र आत्ताच्या काळात पुरेपूर लागू होते,लंकेने ही नीती अनुसरली होति म्हणून लंका सोन्याची होती 🌷🌷 #रावणाचे हे ज्ञान लक्ष्मणाच्या कल्पने पलीकडचे अतर्क्य होते, रावण महान योद्धा होता, शिवभक्त होता, लंकेत रोज प्रभातकाली यज्ञवेदीमध्ये मंत्रोच्चारासह आहुती दिली जात असे *** १)#तिसरे ज्ञान धर्मनीती -निर्भेळ असा धर्म आजपर्यंत कोणाला उपलब्ध झाला नाही,स्वतःचा प्रत्येक हेतू न्याय्य ठरविण्यासाठी आणि व्यापक जनसवर्धन मिळवण्यासाठी समर्थ माणूस धर्माचा आश्रय घेत असतो,धर्माचा अर्थ केवळ एकच, माझ्या कार्यात ज्यावेळी मला हे साहाय्यभूत ठरेल त्याचे समर्थन शोधून काढणे म्हणजे धर्म। 💐💐 #४)#मनुष्यनीती एक व्यक्ती एकाच माणसाशी एकदा जसा व्यवहार करते,ती दुसऱ्या वेळीही अगदी तसाच व्यवहार करेल असे मानणे व्यर्थ आहे,येथे कोणी कोणाचा स्वजन नाही. खरे तर माणूस स्वतःही स्वतःला ओळखू शकत नाही...आपण सदैव एकाच प्रकारचे वर्तन करू असे कोणीच ठामपणे सांगू शकत नाही ही झाली मनुष्यनीती 🌸🌸 #सुमाली हा राक्षस कुळातील होता त्याने विश्वकर्मा कडून सोन्याची लंका तयार करून घेतली ,परंतु देवांना ते आवडले नाही,त्यांनी लंकेवर स्वारी करून ती उध्वस्त केली,सुमाली वनात राहायला लागला,तेव्हा वनात फिरत असताना त्यांना महर्षी विश्रवा यांचा आश्रम दिसला,आपल्या मुली साठी हे योग्य वर आहेत असा त्यांचा मनात विचार आला,त्यांची मुलगी केकसी हिने विश्रवाना विनांती केल्यावरून त्यांनी तिच्याशी विवाह केला...त्यांची पहिली पत्नी देववर्णीचा पुत्र वैश्रव ण होता,आता केकसी पासून त्यांना एक मुलगा झाला...तो जन्मला तेव्हा त्याच्या बारशाच्या दिवशी महाराणी चित्रदेवी भेटायला आली, तिच्या गळ्यात नवरत्नजडीत हार होता तो तीने बाळाच्या गळ्यात घातला,त्याक्षणी त्या रत्नांची प्रभा बाळाच्या मुखावर पडून प्रत्येक रत्नांचे रंगीबेरंगी प्रतिबिंब दिसू लागले...बाळाची जणू एक ऐवजी दहा मुखे असावीत असा संभ्रम निर्माण झाला ...नऊ प्रतिबिंबाच्या मध्यभागी त्याचा स्वतःचा मोहक असा चेहरा असावा असे भासत होते म्हणून त्या बाळाचे नाव दशानन ठेवण्यात आले 🌼🌼 #वैश्रवन हा पुलस्तीकडे ज्ञान घेऊन आल्यावर त्याच्या मुखावर तेज दिसायला लागले,हे पाहून दशाननाच्या मनात वादळ उठले, परंतू दशननाने पिता विश्रवा कडून ज्ञान संपादन केले होते,पण त्यावर त्याचे समाधान झाले नव्हते, दशाननाला दोन भाऊ कुंभकर्ण आणि बिभीषण आणि बहीण शूर्पणखा हे होते 🌹🌹 #विश्रवाणे लंका वैश्रवनाला दिली पण ती अन्याय समजून दशननाने ती परत घेतली,कारण त्याचे आजोबा सुमाली याने लंकेची निर्मिती केली होती,ती दशाननाने हस्तगत केली,ज्या नितिशून्य व्यवस्थेने हे वर्णभेद निर्माण केले त्या वर्णभेदा विरुद्ध मीही आता निव्वळ पाशवी बळाचाच वापर करेन, न्याय,नीती,धर्म केवळ शस्त्र बळानेच प्रस्थपित होणार असतील तर मीही पाशवी बळाचाच वापर करीन ,भ्रष्ट मापदंड प्रमाण मानणाऱ्या एकूण एकाला त्यांच्या भाषेत प्रत्युत्तर द्यायला मी मागेपुढे पाहणार नाही ,त्यासाठीच मी कटिबद्ध आहे असा दशाननाचा निर्णय झाला ** #तो राजांचा पराभव करीत सुटला पराजित राजांना आपले दास्य स्वीकारायला लावण्यात त्याला धन्यता वाटू लागली,ऋषींच्या यज्ञात जाऊन तिथे विध्वंस करणे यात त्याला समाधान वाटायला लागले, त्यातच वनात असताना शूर्पणखाने रामाकडे लग्नाची मागणी केली, त्याला नकार मिळताच ती चिडली लक्ष्मणाने रागाने तिचे नाक,कान कापून पाठवले,त्याचा राग येऊन ती रावणाकडे गेली व रामाचा सूड म्हणून त्याने कपटाने सीताहरण केले...रामाने सुग्रीव,बिभीषण व इतर वानर यांच्या मदतीने लंकेवर हल्ला केला आणि पापी रावणाचा वध करून सीतेची सुटका केली , तिने अग्निपरीक्षा दिली परंतु रामाचे मन शांत नव्हते...तेव्हा ते ऋषी वाशिष्ठकडे गेले व त्याचे कारण विचारले,ते म्हणाले "रामा तू म्हणालास त्याप्रमाणे तू केलेला रावनवध म्हणजे अधर्माशी, अनितीशी दिलेला लढा होता,लोक एव्हढेच समजतात की,आपली पत्नी परत मिळविण्यासाठी रामाने हजारो सैनिकांचे प्राण घेतले. परंतू हे पूर्ण सत्य नाही,याची तू लोकांना प्रचिती आणून दे,त्यासाठी तुला सीतेचा त्याग करावा लागेल, त्या प्रमाणे लक्ष्मण सीतेला वनात सोडून आला 💐💐 #पण लक्ष्मणाला तो आपला अपराध वाटला,आणि त्याने शरयू नदीत आपला देह अर्पण केला आणि त्यानंतर रामाने सुद्धा शरयू नदीत आपला देह अर्पण करून आपले अवतार कार्य संपविले ...Read more

FOUR SEASONS by SHARMILA PHADKE

ASHUTOSH DIWAN

-"फोर सीझन्स ही कादंबरी वाचून संपली.अलिकडे वाचलेली ही मला सर्वात जास्त आवडलेली कादंबरी आहे. मानवी मनाचे(मुलगी-स्त्री जास्त करुन)खोल गुंते उलगडण्याचा यात एक बय्रापैकी यशस्वी प्रयत्न केला आहे. निसर्गाची,व चित्रकलेची वर्णने यात या कादंबरीचा एक आशयाची रज या अर्थाने जैव भाग म्हणून आहेत.इतर वेळा दिसतात तशी उपयोगी ठिगळे म्हणून येत नाहीत. पर्यावरण संवर्धन(व त्याची नितांत गरज) व मानवी जगण्याच्या गरजा(व गरजा बनत चाललेल्या सुखसोयी) यांच्यातील संघर्ष व त्याच्या अपरिहार्य पणाचे आयाम ही कादंबरी बय्राच प्रमाणात शोधू पाहते. निसर्गाच्या सानिद्ध्यात एकरूप होऊन जगण्याने आयुष्यांच्या अवघड प्रश्नांची उकल होण्याचा मार्ग सापडतो,आपण वास्तवाला उघड्या डोळ्यांनी व खुल्या मनाने सामोरे जातो असे सुचवले जाते. ही एक बय्रापैकी काॅन्शसली,कसब वापरुन रचलेली कादंबरी आहे.मानसीक प्रक्रीयांचा खोल अनुभव शारिरीक वर्णनातून(म्हणजे नुसत्या मनुष्य शरिराच्या नव्हे,दृश्य ज्ञानेंद्रियांना कळणाय्रा)पोचवण्याची त्यांची क्षमता प्रचंड आहे.इतकी प्रचंड मनस्वीता कशी अशी काठावर उभारुन वर्णता येते याचा विस्मय वाटतो. अश्या अनेकच गोष्टी आहेत.सगळ्या लिहत नाही.आपल्या आपण प्रत्यय घेतल्यास नवेनवेच कोणाकोकोणाला दिसेल. एकंदरीत फारच वाचनीय व महत्वाची कादंबरी आहे हे नक्की. जाता जाता काही त्रूटी वाटल्या पण त्या अगदीच नगण्य आहेत. मागे माझे अत्यंत आवडते लेखक मकरंद साठे यांना मी एक पत्र लिहून,काय तुमची यमू?,स्टाॅकींग करणाय्रा बाईला कटवायला “बाई”कडे जायचे हा उपाय!वगैरे विचारले.त्यांनी पत्र लिहीले की तुम्ही गोष्ट पाहताय.त्यामागचा आशय विचारात घ्या.खरे आहे(म्हणजे असावे).या कादंबरीची गोष्टही कोणाला कमी वाटू शकेल. थोडी रिपीटीशन जाणवत राहते.समजा सरकारी यंत्रणांची अनास्था वगैरे. शेवटच्या वीसएक पानात सगळे थोड्या प्रयत्नाने गुंडाळल्यासारखे वाटते.ते कदाचीत थोडे आधी स्पेस करुन शेवटचा फोकस थोडा जास्त शार्प करता आला असता.निरवानिरवीची कुरतड फार प्रतिकात्मक वाटते(विहान).वगैरे. सारांश-एकतर आपल्या खास मराठी भावनादी गोष्टी दुसय्रा भाषेत अनुवादीत करता येतच नाहीत.मुद्दाम दुसय्रा भाषेत लिहीणारे आपले एक्झाॅटीक शो करुन विकण्याच्या प्राथमिक भानगडीत असतात.आणी वर आपल्याकडे मराठी इंग्रजी अनुवाद कला नाहीच.या कादंबरीचा चांगला इंग्रजी अनुवाद बुकर साठी शाॅर्टलीस्ट तरी नक्की होईल असे वाटत राहते. ...Read more