Yogesh Kokil हे पुस्तक आत्ताच वाचून संपवले आणी अक्षरशः झपाटल्यासारखे झाले आहे. हे पुस्तक आहे की तत्वज्ञान आहे, कादंबरी आहे की काव्य आहे समजत नाहीये. शिवाजी सावंतांनी गुंफलेली ही कर्णाची चरित्रगाथा मनाचा ठाव घेऊन जाते.भाषेची सर्वांगसुंदर मांडणी आणी उच्च संस्कार ूल्य यांनी नटलेली ही कादंबरी म्हणजेच साहित्याला मिळालेली एक सर्वोत्कृष्ट देणगी आहे असा मला वाटतं. कादंबरीची कथा ही सर्वश्रुत आहे परंतु इथे कर्ण फार फार वेगळा भासतो. तो दानशूर आहे, महापराक्रमी आहे, तत्त्वनिष्ठ आहे, दुर्योधनाचा/अश्वत्थाम्याच्या परममित्र आहे हे तर जाणवतेच पण लक्षात राहते ते हे की तो किती दुर्देवी आहे, परिस्थितीने पिचलेला आहे. क्षत्रिय असूनही सूतपुत्र म्हणून आयुष्य घालवायला लागलेल्या कर्णाची घुसमट बेचैन करायला लावणारी आहे.शिवाजी सावंतांची अतिशय रसाळ आणी ओघवती भाषा पूर्ण कादंबरी भर आपल्याला गुंतवून ठेवते.कादंबरीत अनेक सौन्दर्यस्थळे आहेत जी मनावर कोरली जातात.नीलवर्णी अशा श्रीकृष्णाचे विराटरूप दर्शन, कर्णाचे गंगा नदी मधले दररोजचे अर्घ्यदान, कर्णाची दिग्विजय यात्रा, कवचकुंडलाचे इंद्राला दान आणी कुरुक्षेत्र वरची अखेर हे कादंबरीतील परमोच्च बिंदू आहेत असं मला वाटते .शिवाजी सावंतांनी वापरलेले अनेक शब्द हे प्रसंगी जड आहेत परंतु कथे बरोबरच्या प्रवाहात अतिशय आवश्यक आणी चपखल बसलेली आहेत.जागोजागी पेरणी केलेली तत्त्वज्ञान उजळून टाकणारी वाक्य फार गर्भित अर्थ सांगून जातात.
आज मराठी भाषा दिनाच्या दिवशी ही कादंबरी वाचून मी पूर्ण करू शकलो याचा मला फार अभिमान वाटतो आणी आनंद ही...
जरूर वाचा 🙏 ...Read more
Madhuri Bhide Joshi शब्दात वर्णन करता येणार नाही असा अनुभव आला. काटा उभा राहिला. जेव्हा बेटी आणि माहतोब तिच्या घरी सुखरूप पोहोचली तेव्हा आपणच काहीतरी जिंकल्याचा आनंद झाला. खूप छान पुस्तक नक्की वाचावे असे.👍👌