* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: THE RUNAWAY JURY
  • Availability : Available
  • Translators : ANIL KALE
  • ISBN : 9788184980264
  • Edition : 1
  • Publishing Year : MAY 2009
  • Weight : 0.00 gms
  • Pages : 496
  • Language : Translated From ENGLISH to MARATHI
  • Category : FICTION
  • Available in Combos :JOHN GRISHAM COMBO- 16 BOOKS
Quantity
Buying Options:
  • Print Books:
JURY; SELECTED BY THE WELL KNOWN, RICH, FAMOUS, SUCCESSFUL ADVOCATES, WITH THE WHOLE AND SOLE INTENTION OF WINNING THE CASE. THESE JURIES ARE NOW INVOLVED IN A CASE AGAINST A MULTI BILLION DOLLARS CIGARETTE COMPANY, THEY ARE IN THE MIDST OF A STRONG PETITION; THEY HAVE AN OPPORTUNITY TO PROVE THE INNOCENCE OF THEIR MINDS. BUT ONLY A FEW KNOW THE SECRET, AND THEIR LEADER HAS THE ABILITY TO CHANGE THEIR DECISION. THE PERSON WHO IS KNOWN AS JURY NUMBER 2 HAS A VERY MYSTERIOUS PAST. HE IS PLAYING EVERY MOVE WITH THE HELP OF HIS BEAUTIFUL, YOUNG GIRL FRIEND.THE FUTURE OF ALL THE CIGARETTE COMPANIES IS IN DARKNESS. A FAMILY IS AWAITING JUSTICE. THE ATTORNEY`S CAREER IS ON THE VERGE OF DESTRUCTION. THERE IS TERRIBLE CORRUPTION, GREED AND BRIBE…. EVERYTHING POINTS TO JUST ONE THING, SURELY THE SECRET ABOUT THE JURY NUMBER 2 IS ABOUT TO BE REVEALED.
ज्यूरी... वाटेल ते करून आपल्याच बाजूनं निकाल लावू बघणा-या महागड्या वकिलांनी खास निवडलेली माणसं... कोट्यवधी डॉलर्सच्या नुकसानभरपाईसाठी एका प्रचंड सिगारेट कंपनीविरुद्धच्या वादळी खटल्याच्या मध्यभागी सापडलेली... एक अत्यंत पथदर्शक निकाल देण्याची संधी मिळालेली... पण अगदी निवडक लोकांनाच एक रहस्य माहिती आहे : या ज्यूरींचा निर्णय पडद्याआडून फिरवण्याची क्षमता आहे त्यांच्या नेत्याकडे... फक्त ज्यूरी नंबर दोन म्हणून ओळखल्या जाणा-या या व्यक्तीचा भूतकाळ अत्यंत रहस्यमय आहे, आणि आपल्या सुंदर, तरुण मैत्रिणीच्या सहकार्यानं तो प्रत्येक चाल खेळतोय... संपूर्ण सिगारेट उद्योगाचं भवितव्य अधांतरी आहे... एक कुटुंब न्यायदानाची वाट बघतंय... वकिलांचं करिअरच बरबाद होण्याची पाळी आली आहे... प्रचंड लाचलुचपत, हाव आणि भ्रष्टाचार होतोय... आणि अशा परिस्थितीत ज्यूरी नंबर दोनबद्दलचं सत्य प्रकाशात येणार असं दिसतंय...
Video not available
No Records Found
No Records Found
Keywords
#MEHTAPUBLISHINGHOUSE #MARATHIBOOKS #TRANSLATEDBOOKS #ONLINEBOOKS #THE RAINMAKER #THE STREET LAWYER # THE PARTNER #THE CHAMBER #BIOGRAPHYA&TRUESTORIES #THE FIRM #THE ASSOCIATE #THE LAST JUROR #JOHNGRISHAM #RAVINDRAGURJAR #THECLIENT #THE TESTAMENT #THEPELICANBRIEF #MADHAVKARVE #
Customer Reviews
  • Rating StarDAINIK SAMANA 20-02-2011

    प्रदीर्घ सूडकथा... ‘द रनअवे ज्युरी’ ही जॉन ग्रिशॅम यांची कादंबरी. जॉन ग्रिशॅम हा बांधकाम कामगाराचा मुलगा. ‘व्यावसायिक बेसबॉल खेळाडू’ व्हायची स्वप्ने बघत होता, परंतु त्यासाठी आवश्यक गोष्टी आपल्याकडे नाहीत हे लक्षात येताच त्यांनी कायद्याची पदवी घेऊन दा वर्ष वकिली केली. १९८३ ते १९९० या काळात विधनसभेवर निवडून येऊन त्यांनी कार्य केले. एक दिवस बारा वर्षांच्या बलात्कारित मुलीची कहाणी ऐकून त्यांनी कादंबरी लिहायला सुरुवात केली. काम करून लिखाण करायचं, पण प्रकाशक पटकन स्वीकारायचे नाहीत. नंतर ‘कायदेविषयक रोमांचक वाङ्मय लिहिणारा लेखक’ ही पदवी मिळण्याआधी ते मिसिसिपीमध्ये आठवड्याला साठ ते सत्तर तास काम करणारे वकील होते. त्यातून ते लेखन छंद जोपासत. लवकरच लेखन छंदाचे पूर्ण वेळ व्यवसायात रूपांतर होऊन त्यांनी लोकप्रिय आणि रोमांचक कादंबऱ्यांचा सिलसिला चालू केला. त्यांच्या नऊ कादंबऱ्यांवर चित्रपट निघाले. त्यांच्या अनेक कादंबऱ्या बेस्ट सेलर ठरल्या. फक्त कायद्याशी संबंधित विषयांवरच कादंबऱ्या लिहिण्यात हातखंडा असलेला हा जगीर नावाजलेला अमेरिकन कादंबरी लेखक. या कादंबरीचा मराठी अनुवाद केला आहे अनिल काळे यांनी. या अगोदरही काळे यांनी मराठी अनुवाद केलेला आहे. त्यांची साधीसोपी, रंजक भाषाशैली अभ्यासू वृत्तीची जाणीव करून देते. या कादंबरीमध्ये अमेरिकन न्यायपद्धतीप्रमाणे अगदी ज्युरींच्या निवडीपासून ते पार खटल्याच्या निकालापर्यंत जे काही भयंकर आणि भ्रष्ट प्रकार दाखवले आहेत, ते खरोखर सुज्ञ वाचकांचे मन सुन्न करणारे आहेत. (इथे हिंदुस्थानात तरी यापेक्षा वेगळी परिस्थिती कुठे आहे?) या प्रकारांबरोबरच ‘बिग बिझनेस’मधील सर्व तऱ्हेचे उच्च पातळीवरचे गैरप्रकारही असेच आहेत. मात्र खटल्यातील साक्षीपुराव्यांच्या निमित्ताने ‘सिगारेट’, ‘तंबाखू’, ‘निकोटिन’ या विषयांवर झालेल्या आणि होत असलेल्या प्रचंड संशोधनाची एक झलक आपल्याला पाहायला मिळते आणि ती माहिती मात्र शहारे आणणारी आहे. सिगारेट ओढण्याच्या किंवा इतर प्रकारांनी तंबाखू सेवनाच्या ‘स्वत:पुरत्या निर्णयाचा अधिकार प्रत्येकाला आहे खरा, पण प्रचंड जाहिरातबाजी करून आणि निकोटिनसारखे तंबाखूची सवय लावणारे रसायन अजिबात कमी न करता सिगारेट व इतर तंबाखूची उत्पादने सर्रास प्रचंड प्रमाणावर उत्पादित करून ती विकली जातात. तेव्हा हा तथाकथित स्वयंनिर्णयाचा अधिकार केवळ कागदावरच उरत नाही का? हा या कादंबरीत विचारलेला प्रश्न मोठा विचार करायला लावणारा आहे. सिगारेट कंपन्या, न्यायव्यवस्था, राजकीय दबाव गट अशा प्रचंड व्यापक पार्श्वभूमीवर अत्यंत कल्पकपणे रंगवलेली, सत्य आणि कल्पना यांचे अनोखे मिश्रण असलेली ही एक प्रदीर्घ सूडकथा आहे. या कादंबरीस योग्य न्याय देण्याचा यशस्वी प्रयत्न आपल्या कौशल्यपूर्ण अनुवादाने अनिल काळे यांनी केला आहे. फाल्गुन ग्राफिक्सने तयार केलेलं मुखपृष्ठ साजेसं आहे. ...Read more

  • Rating StarDAINIK TARUN BHARAT 25-10-2009

    गुंगवून टाकणारी रहस्यमय कादंबरी… सिगारेट ओढण्याच्या किंवा इतर प्रकारांनी तंबाखू सेवनाच्या स्वत:पुरत्या निर्णयाचा अधिकार प्रत्येकाला आहे खरा, पण प्रचंड जाहिरातबाजी करून आणि निकोटिनसारखे तंबाखूची सवय लावणारे रसायन अजिबात कमी न करता सिगारेट व इतर तंबाखची उत्पादने सर्रास प्रचंड प्रमाणावर उत्पादित करून ते विकली जातात, तेव्हा हा तथाकथित स्वयंनिर्णयाचा अधिकार केवळ कागदावरच उरत नाही का, हा या कादंबरीत विचारलेला प्रश्न मोठा विचार करायला लावणारा आहे. ‘सिगारेट स्मोकिंग इज इन्ज्युरिअर टू हेल्थ’ असा तथाकथित वैधानिक इशारा आपल्याकडेही सिगारेटच्या पाकिटांवर छापलेला असतो. पण तेवढ्याने भागते का? अगदी शाळांपासून पन्नास फुटांवर असलेली आपल्याकडची सिगारेट, तंबाखू व गुटखा विक्रेत्यांची दुकाने, गुटख्याच्या उत्पादनांवर व विक्रीवर घातलेले निर्बंध आणि त्यांची राजरोस होत असलेली तुफान विक्री, कायद्याच्या कचाट्यातून सुटण्यासाठी अत्यंत कल्पकतेने बनवलेल्या त्यांच्या जाहिराती हेच नाही का दाखवत, की कायदा आणि त्याची अंमलबजावणी यात प्रचंड मोठी तफावत आहे. सिगारेट कंपन्या, न्याय व्यवस्था, राजकीय दबावगट अशा प्रचंड व्यापक पार्श्वभूमीवर अत्यंत कल्पकपणे रंगवलेली, सत्य आणि कल्पना यांचे अनोखे मिश्रण असलेली ही एक प्रदीर्घ अशी सूडकथा आहे. कादंबरीचा लेखक जॉन ग्रिशॅम हा बांधकाम कामगाराचा मुलगा. व्यावसायिक बेसबॉल खेळाडू व्हायची स्वप्ने बघत होता. परंतु त्यासाइी आवश्यक गोष्टी आपल्याकडे नाहीत हे लक्षात आल्यावर त्याने कायद्याची पदवी घेतल्यानंतर दहा वर्षे वकिली केली. १९८३ ते १९९० या काळात विधानसभेवर निवडून येऊन त्यांनी कार्य केले. कायदेविषयक रोमांचक वाड्:मय लिहिणारा लेखक ही पदवी मिळण्याच्या आधी ते मिसिसिपीमध्ये आठवड्याला साठ ते सत्तर तास काम करणारे वकील होते. कधी कामाला जाण्याच्या आधीचा तर कधी मधल्या सुटीचा वेळ ते कादंबरी लेखनाच्या छंदासाठी देत असत. लवकरच छंदाचे पूर्ण वेळ व्यवसायात रुपातंर झाले. त्यांच्या नऊ कादंबऱ्यावर चित्रपट निघाले आहेत. त्यांच्या अनेक कादंबऱ्या ‘बेस्ट सेलर’ ठरल्या. ज्यूरी... वाटेल ते करून आपल्याच बाजूनं निकाल लावू पाहणाऱ्या महागड्या वकिलांनी खास निवडलेली माणसं. कोट्यवधी डॉलर्सच्या नुकसान भरपाईसाठी एका प्रचंड सिगारेट कंपनीविरुद्धच्या वादळी खटल्याच्या मध्यभागी सापडलेली; एक अत्यंत पथदर्शक निकाल देण्याची संधी मिळालेली, पण अगदी मूठभर निवडक लोकांनाच एक रहस्य माहिती आहे. या ज्यूरींचा निर्णय पडद्याआडून फिरवण्याची क्षमता आहे. त्यांच्या नेत्यांकडे. फक्त ज्यूरी नंबर दोन म्हणून ओळखल्या जाणाऱ्या या व्यक्तींचा भूतकाळ अत्यंत रहस्यमय आहे आणि आपल्या सुंदर, तरुण मैत्रिणींच्या सहकार्यानं तो प्रत्येक चाल खेळतोय. संपूर्ण सिगारेट उद्योगाचं भवितव्य अधांतरी आहे. एक कुटुंब न्यायदानाची वाट बघंतय. वकिलांचं करिअरच बरबाद होण्याची पाळी आली आहे. प्रचंड लाचलुचपत, हाव आणि भ्रष्टाचार होतोय आणि अशा परिस्थितीत ज्यूरी नंबर दोनबद्दलचं सत्य प्रकाशात येणार असं दिसतंय. अमेरिकेतील ‘बिग फोर’ सिगारेट कंपन्या. त्यांच्यावर प्रचंड टीका केली होती. धूम्रपानामुळे प्राण गमावलेल्या लोकांची मुलं, बायका त्यांच्यावर एकामागून एक खटले भरत होती. नुकसान भरपाई मागत होती. ते सगळे खटले भरत होती. ते सगळे खटले बिग फोरनीच जिंकलेले होते. आता मात्र त्यांच्यावरचा दबाव वाढत होता. एका जरी विधवेनं खटला जिंकला, तरी खटल्यांचं धरणच फुटणार हे उघड होतं. त्याची सुरुवात झाली होती. कोर्टाच्या वाढत्या हल्ल्यांना तोंड देता यावं म्हणून ‘बिग फोर’ कंपन्यांनी ‘द फंड’ नावानं एक भली मोठी रक्कम गोळा केलेली होती. आताचा खटला ‘वूड विरुद्ध पायनेक्स’ असा होता. पायनेक्स तिसऱ्या नंबरची कंपनी होती व सेलेस्ट वुडने हा खटला भरला होता. ज्यूरर्सनी जर पायनेक्सच्या बाजूनं निकाल दिला, तर पुढची दहा वर्षे तरी सिगारेट उद्योगांविरुद्धां हे आक्रमण थंड पडणार होतं. मुळात कोणताही कायदा करत असताना तो ज्या उद्देशाने केलेला असतो, तो उद्देश त्यांच्या अंमलबजावणीच्यावेळी बऱ्याचदा सफल होत नाही. कारण कायदा राबवणारे लोक त्यातून पळवाटा शोधण्याच्या मागे लागतात. कायद्याचा अर्थ लावणारेही तेच करत असतात. अनेकदा कायदा तयार करतनाच त्यात पळवाटा ठेवलेल्या असतात. त्यामुळे मूळ उद्देशापासून कायदा भरकटत जातो. या कादंबरीमध्ये अमेरिकन न्यायपद्धतींप्रमाणे अगदी ज्यूरींच्या निवडींपासून ते पार खटल्याच्या निकालापर्यंत जे काही भयंकर आणि भ्रष्ट प्रकार दाखवले आहेत, ते खरोखरच सुज्ञ वाचकांचे मन सुन्न करणारे आहेत. या प्रकारांबरोबरच ‘बिग बिझिनेस’ मधले सर्व तऱ्हेचे उच्च पातळीवरचे गैरप्रकारही असेच आहेत. मात्र खटल्यातील साक्षीपुराव्यांच्या निमित्ताने सिगारेट, तंबाखू, निकोटिन या विषयावर झालेल्या आणि होत असलेल्या प्रचंड संशोधनाची एक झलक आपल्याला पाहायला मिळते आणि ती माहिती मात्र शहारे आणणारी आहे. सिगारेटच्या व्यसनामध्ये अडकल्यामुळे फार भयंकर यातनामय मृत्यू आलेल्या आई-वडिलांच्या एकुलत्या एका मुलीने घेतलेल्या सूडाची ही कथा आहे. ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

ANUWADATUN ANUSARJANAKADE
ANUWADATUN ANUSARJANAKADE by LEENA SOHONI Rating Star
कौशिक लेले

पुस्तक – अनुवादातून अनुसर्जनाकडे (Anuwadatun Anusarjanakade) लेखिका – लीना सोहोनी (Leena Sohoni) भाषा – मराठी पाने – २३९ प्रकाशन – मेहता पब्लिशिंग हाऊस. फेब २०२४ छापील किंमत – रु. ३७०/- ISBN – 9789357205337 ह्या परिचयाची माझी वेबसाईट लिंक htps://learnmarathiwithkaushik.com/courses/anuwadatun-anusarjanakade/ मराठी पुस्तकांमध्ये सध्या इतर भाषांतून अनुवादित झालेली पुस्तके सुद्धा मोठ्या संख्येने दिसतात. एखादा सरस अनुवाद वाचताना आपल्या डोक्यात सुद्धा आपल्या आवडीच्या परभाषेतल्या पुस्तकांची यादी तयार होते. ही पुस्तकं सुद्धा मराठीत आली तर काय मजा येईल असं वाटतं. भाषा हा ज्यांचा जिव्हाळ्याचा विषय आहे त्यांची इच्छा एक पुढचं पाऊल टाकेल. आपणही स्वतः असा अनुवाद केला तर ? आपल्यालाही दोन्ही भाषा चांगल्या येत आहेत मग अनुवाद का करू नये ? हे पिल्लू डोक्यात शिरेलच. असा अनुवाद करायचा स्वतः काही प्रयत्न केला की लक्षात येईल की हे किती किचकट काम आहे. चांगला अनुवाद करायचा असेल तर सराव लागेल. अभ्यास लागेल. त्याची काही तंत्र मंत्र शिकून घ्यावी लागतील. एखाद्या चांगल्या जाणकार व्यक्तीचं, अनुभवी व्यक्तीचं मार्गदर्शनही मिळायला हवं. जर तुमच्याही मनात अशा भावना आल्या असतील तर लीना सोहोनी यांचं “अनुवादाकडून अनुसर्जनाकडे” हे पुस्तक तुम्हाला नक्की आवडेल. लीना सोहोनी हे नाव मराठीत अनुवादिका म्हणून प्रसिद्ध आहे. आत्तापर्यंत त्यांनी अनुवाद केलेली पन्नासच्यावर पुस्तके प्रकाशित झाली आहेत. त्यांचा अनुभव व अधिकार वेगळा सांगायला नको. त्यांचे हे पुस्तक "अनुवादातून अनुसर्जनाकडे" पुस्तकाचा पहिला भागात लीना सोनी यांनी आपल्या अनुवादाच्या प्रवासाचं सिंहावलोकन केलं आहे. त्यांनी अनुवादाची सुरुवात कशी केली, त्यात प्रगती कशी झाली हे लिहिलं आहे. अनुवादामुळे प्रसिद्ध लेखक जेफ्री आर्चर, सुधा मूर्ती, किरण बेदी यांच्याशी जुळलेले संबंध आणि त्यांच्या भेटीची वर्णनं आहेत. ह्या प्रवासात “मेहता पब्लिशिंग हाऊस” या प्रकाशन संस्थेचा भरभक्कम पाठिंबा त्यांना मिळाला. सुनील मेहता आणि अनिल मेहता यांच्याबरोबरच्या आठवणी सुद्धा पुस्तकात आहेत. पुढच्या भागात अनुवाद या विषयाची एखाद्या शास्त्रीय शोधनिबंधाप्रमाणे माहिती दिलेली आहे. यात अनुवाद प्रक्रियेकडे अतिशय बारकाईने बघितलं आहे. ढोबळमानाने बघितलं तर, अनुवाद म्हणजे तर एका भाषेतल्या शब्दांच्या ऐवजी दुसऱ्या भाषेतले शब्द वापरणे. पण प्रत्येक वेळी एका शब्दाच्या बदल्यात दुसरा भाषेतला एक शब्द असं होतंच असं नाही. त्यामुळे काही वेळा शब्दाची फोड करून दाखवावी लागते. तर काही वेळा मूळ मोठं वाक्य लहान होऊ शकतं. कदाचित तिथे पूर्णपणे वेगळीच शब्दयोजना वाक्यरचना होऊ शकते. या प्रत्येक प्रकाराला एक विशिष्ट शास्त्रीय नाव (पारिभाषिक संज्ञा) आहे हे आपल्याला पुस्तक वाचून कळतं. जे शब्दांच्या बाबतीत तेच वाक्यांच्या बाबतीत. मूळ भाषेतल्या शब्दांसाठी नवीन शब्द वापरून वाक्य तयार झालं तरी ते वाचकाला सहज वाटलं पाहिजे. नाहीतर आपण लगेच म्हणू, “अनुवाद खूप बोजड झाला आहे; ठोकळेबाज झाला आहे”. हे टाळायचं तर वाक्यरचना सुद्धा सुधारायला पाहिजे. याची उदाहरणे पुस्तकात दिली आहेत आणि त्या अनुषंगाने पारिभाषिक संज्ञा (terminology) काय आहे हे मराठी आणि इंग्रजी दोन्हीत दिलं आहे. शब्द, वाक्य ह्यांना लावलेल्या कसोटीचा विस्तार करून ती कसोटी “संकल्पनां”ना लावायला पाहिजे. एखाद्या भाषेत, एखाद्या समाजात असणाऱ्या संकल्पना, प्रथा-परंपरा मराठी भाषेत नसतील तर अनुवाद करताना ते जसंच्या तसं ठेवायचं का तिथे काही वेगळी संकल्पना वापरायची ? का तळ टीप देऊन स्पष्टीकरण द्यायचं? असे एकाच गोष्टीकडे बघण्याचे वेगवेगळे पर्याय उपलब्ध आहेत. हा मुद्दा आपण सोदाहरण स्पष्ट केला आहे. हा ऊहापोह वाचल्यासार अनुवादासाठी दोन्ही भाषांवर आपली किती चांगली पकड पाहिजे हे वाचकाच्या लक्षात येईल. त्याचबरोबर जे पुस्तक आपण वाचतोय त्याची पार्श्वभूमी, त्यातल्या प्रसंगाची सामाजिक पार्श्वभूमी, आणि लेखकाला काय ध्वनीत करायचे आहे हे सगळं समजणं सुद्धा किती महत्त्वाचं हे लक्षात येईल. म्हणजे अनुवाद प्रक्रिया दिसताना शब्दांची दिसली तरी “शब्दांच्या पलीकडले” अनुवादकाला पकडता आले तरच मूळ कृतीला न्याय मिळेल. हे या पुस्तकाच्या वाचनातून अधोरेखित होतं. पुस्तकाचा प्रकारानुसार अनुवादकासमोर असणारी आव्हाने सुद्धा बदलतात. कथा-कादंबरीचा अनुवाद वेगळा तर कवितेचा अनुवाद वेगळा. कारण कवितेमध्ये भावभावनांना महत्त्व आहे तितकेच महत्त्व शब्द, लय, शब्दचमत्कृती यांनाही आहे. म्हणूनच तर ते पद्य आहे गद्य नाही. लीनाजींनी ह्याचाही परामर्श घेतला आहे. नाटकाचा अनुवाद करताना येणारी आव्हाने अजून वेगळी. परिणामकारक संवाद, नेपथ्य, पात्रांची देहबोली, त्याचा प्रेक्षकांवर होणारा परिणाम या सगळ्याचा विचार करून अनुवाद करावा लागतो. म्हणूनच, अनुवाद म्हणजे प्रत्येक वेळी “शंभर टक्के पुस्तक जसेच्या तसे” असं नसतं. तर काही वेळा ते रूपांतर ठरतं. काही वेळा तो स्वैर अनुवाद ठरतो. तर काही वेळा मूळ कलाकृतीवर आधारित नवीन कलाकृती ठरते. हे सुद्धा कितीतरी उदाहरणे देऊन स्पष्ट केले आहे. हे सगळे मुद्दे एकमेकांशी निगडित आहेत त्यामुळे पुस्तकात बऱ्याच वेळा मुद्द्यांची पुनरावृत्ती झाली आहे असं मला वाटलं. ती पुनरुक्ती टाळून कदाचित थोडी पानं कमी करता आली असती. पण मुद्दा वाचकाच्या मनावर ठसावा, कुठलंही विशिष्ट प्रकरण वाचायला घेतले तरी ते त्या मुद्द्यापुरतं पूर्ण असावं हा त्यामागचा हेतू असेल. पुस्तकात पुढे अनुवादकांना नोकरी, व्यवसायाच्या काय संधी आहेत; कुठल्या संस्था याबद्दलचं शिक्षण देतात; कुठले कोर्सेस उपलब्ध आहेत याबद्दलचा तपशील आहे. अनुवाद करायला सुरुवात करायची असेल तर मजकूरनिवड, प्रकाशकांशी संपर्क, परवानगी ह्याचे मार्गदर्शन आहे. त्यांनतर शाळेत आपण जे प्राथमिक व्याकरण शिकतो; म्हणजे कर्ता, कर्म, क्रियापद, ॲक्टिव-पॅसिव्ह व्हॉइस, वेगवेगळे काळ इत्यादींच्या व्याख्या देऊन सगळ्याची उजळणी केली आहे. ज्याला अनुवाद क्षेत्रात उतरायचे आहे त्याला व्याकरणाचा अजून बराच अभ्यास करावा लागणारच आहे. आणि पुस्तकाचा उद्देश व्याकरण शिकवणं नाही तर अनुवादकासाठी व्याकरण अत्यावश्यक आहे हे ठसवणं आहे. त्यामुळे व्याकरणाचा भाग पुस्तकात नसता तरी चालला असता असं मला वाटलं. पुस्तकातील काही पाने वर दिलेल्या लिंकवर शेअर केली आहेत. म्हणजे तुम्हाला पुस्तकाची, लेखनशैलीची अजून चांगली कल्पना येईल. त्यात पुढील मुद्द्यांबद्दलची पाने आहेत १) अनुवादिका म्हणून येणारे कटुगोड अनुभव. २) प्रसिद्ध लेखक जेफ्री आर्चर ह्यांच्या पुस्तकांचा मराठी अनुवाद लीनाजींनी केला आहे. त्यातून जेफ्री आर्चर ह्यांच्याशी भेटीगाठी झाल्या त्यातला एक प्रसंग. ३) अनुवादाचे वर्गीकरण/प्रकार सांगणाऱ्या प्रकरणातली दोन पाने. अनुवाद प्रक्रियेची किती बारकाईने तांत्रिक चिकित्सा केली आहे हे लक्षात येईल. ४) नाटकाचा अनुवाद करताना येणारी आव्हाने ह्याबद्दलच्या प्रकरणातली दोन पाने. लीना सोहोनींचे आत्मकथन असणारा पुस्तकाचा पहिला भाग सर्व वाचकांना वाचायला आवडेलच. पुस्तकाचा दुसरा भाग तांत्रिक आहे. तो सर्वसामान्य वाचकाला वाचायला आवडेलच असं नाही. पण तो वाचल्यावर अनुवादक म्हणून काम करताना किती कटकटी असतात, काय व्यवधानं सांभाळावी लागतात हे वाचकाच्या लक्षात येईल. त्यातून अनुवादकांकडे व त्यांच्या कामाकडे बघण्याचा दृष्टिकोन अजून कौतुकाचा आणि कृतज्ञतेचा होईल हे निश्चित. ज्यांना अनुवाद करायचा आहे, या क्षेत्रात शिरायचं आहे किंवा तशी उमेदवारी सुरू झाली आहे त्यांना हा भाग मार्गदर्शक ठरेल. जाण वाढवेल हे नक्की. त्यामुळे या पुस्तकाच्या वाचनातून अनुवादाचा किडा काही वाचकांच्या डोक्यात गेला आणि त्यातून नवे अनुवादक मराठीत निर्माण झाले तर ते सोन्याहून पिवळे ! मराठीत कथा,कादंबऱ्या, चरित्र, सामाजिक विषयांची चर्चा ह्या पद्धतीचे लेखन भरपूर होत असतं. पण ह्या पुस्तकाप्रमाणे शास्त्रीय/तांत्रिक चिकित्सा करणारी, गंभीरपणे शिकवणारी पुस्तकं कमी दिसतात. ती प्रकाशित झाली तरी ती क्रमिक पाठ्यपुस्तक किंवा “अभ्यासाचे पुस्तक” या प्रकारात ढकलली जातात आणि दुर्लक्षित होतात. पण या पुस्तकाच्या लेखिका आणि प्रकाशक यांनी हे पुस्तक मुख्यधारेतल्या पुस्तकाप्रमाणे सादर केलं आहे. त्यातून हे पुस्तक जास्त वाचलं जाईल; जास्त लोकांना विचार प्रवृत्त करेल असं मला वाटतं. अशा प्रकारची पुस्तकं मराठीत प्रकाशित होणे हे मराठी भाषेला ज्ञानभाषा करण्यासाठी मोठे योगदान आहे. त्याबद्दल प्रकाशक आणि लेखिका दोघांचेही एक मराठी भाषा प्रेमी म्हणून मी मनापासून आभार मानतो. —————————— मी दिलेली पुस्तक श्रेणी —————————— अनुवाद करणारे असाल किंवा करायची इच्छा असेल तर आवा ( आवर्जून वाचा ) इतरांनी जवा ( जमल्यास वाचा ) ——————————— आवा ( आवर्जून वाचा ) जवा ( जमल्यास वाचा ) वाठीनावाठी ( वाचलं तर ठीक नाही वाचलं तरी ठीक ) नावाठी ( नाही वाचलं तरी ठीक ) ...Read more

OMKARACHI REKH JANA
OMKARACHI REKH JANA by MANJUSHRI GOKHALE Rating Star
सौ. जस्मिन जोगळेकर

आमच्या पुस्तकप्रेमी समुहावरचा एकही दिवसाचा खंड न पडता सलग 1730 वा पुस्तक परिचय पुस्तक प्रेमी समूह,पुस्तक परिचय अभियान: एकही दिवस खंड पडू न देता पुस्तकांचा परिचय हे पुस्तकप्रेमी समूहाचे यश ! पुस्तक सत्र:- ३ सप्ताह क्रमांक:- २४८ पुस्तक क्रमांक: १७३० दिनांक: १०/०३/२०२५ पुस्तकाचे नांव:- ओंकाराची रेख जना लेखक:- मंजुश्री गोखले पहिली आवृत्ती: फेब्रुवारी २०१२ पृष्ठ संख्या : ३०८ मूल्य: रु. ३२० प्रकाशन: मेहता पब्लिशिंग हाऊस परिचयकर्ती: सौ. जस्मिन जोगळेकर एखाद्या गोष्टीसाठी वेळ यावी लागते म्हणतात, तसं काहीसं झालं माझं. खरंतर पुस्तक वाचनाच्या बाबतीत असं व्हायला नको होतं पण झालं. `हे खूप सुंदर पुस्तक आहे, तुम्ही वाचाच` म्हणून एक पुस्तक आमच्या हाती आलं. अर्थात ज्यांनी सांगितलं त्यांनी त्यांच्या संग्रहातलं पुस्तक दिलं होतं. तसं बरेच दिवस होतं आमच्याकडे. नवऱ्याने वाचून खूपच सुंदर आहे, वाच नक्की सांगितलं देखील मला. पण पुस्तक परत द्यायची वेळ आली तरी वाचलं गेलं नाही. तरी ते नाव डोक्यात फिट बसलं होतं. अखेर एक दिवस ते एकच पुस्तक नव्हे तर त्याच लेखिकेची चार पुस्तकं विकतच घेऊन आले आणि मग ती वेळ आली…. त्या पुस्तकाच्या, पुस्तकातील भाषेच्या आणि त्या लेखिकेच्या प्रेमात पडण्याची. पुस्तक होतं…मंजुश्री गोखले यांनी संत जनाबाईंवर लिहिलेलं `ओंकाराची रेख जना`. `विठू माझा लेकुरवाळा`, `धरिला पंढरीचा चोर` अशा अभंग रचनेतून जनाबाई आपल्या ओळखीच्या आहेत. किंवा विठूराया त्यांना हर कामात मदत करत असतो वगैरे माहीत आहे. पण त्यांचं संपूर्ण चरित्र सगळ्यांना माहीत असेलच असं नाही. ते माहीत करून देण्याचं सुरेख काम या कादंबरीने केलं आहे. जनाबाईंच्या जन्मापूर्वीची आणि नंतरचीही त्यांच्या कुटुंबाची परिस्थिती, छोट्या जनाला मागे ठेऊन दुखण्याने तिला सोडून गेलेली तिची आई, त्यानंतरची बिकट वेळ याचं वर्णन वाचताना डोळ्यातलं पाणी थांबत नाही. पुढेही काही प्रसंग असे आहेत…भागाबाईचं वागणं असेल किंवा सुळावर चढवायचा प्रसंग असेल… डोळ्यात पाणी येतच राहतं. पण एवढं होऊनही त्यांची पंढरीरायावरची भक्ती मात्र गाढ होती. जनाईसुध्दा त्याला पाहायला आतुर होती. सोसले चटके l पोटी नाही घास l विठ्ठलाची आस l जनाईला ll भेटीसाठी त्याच्या l गोळा तनमन l धाडे आवतान l विठूराया ll अखेर विठुरायाकडून आमंत्रण आल्यावर बापलेक पंढरीची वाट चालू लागतात. काळया देवाला पाहायला आसुसलेली जना आणि लेकीला कायमचं परक्या घरी सोडून यायचं या विचाराने जडावलेला दमा… नशिबाची रेख l भिवरेच्या काठी l विठूराया ओढी l जनाईची ll दोघांचा प्रवास विठ्ठलाच्या विश्वासावर सुरू होतो. पुढं जनाईला दामाशेटींच्या घरी सोडून देणं, त्या घराने जनाला आपलंच म्हणणं, नामदेवांसोबत तिचं मोठं होणं अशा कितीतरी प्रसंगांनी सुखावून जायला होतं. तेव्हाची सामाजिक परिस्थिती, जनाचं अतिशूद्र असणं आणि त्यातून स्त्री असणं…त्यासाठी तिला झेलावे लागणारे त्रास, संत म्हणून मोठेपण मिळाल्यावरही त्यांच्यावर आलेला चोरीचा आळ… त्रास होतो वाचताना. जनाची आणि विठ्ठलाची पहिली भेट आणि तिथून त्यांच्यात दृढ होत जाणारे नाते…वाचताना शहारून जायला होतं. जना ते संत जनाबाई हा प्रवास, त्यात जनाबाईंनी रचलेले अभंग, ज्ञानदेवादि भावंडांचा सहवास आणि मुख्य म्हणजे नामदेव आणि जनाबाई यांचे नाते… गुरू शिष्य ऐसी l जोडी कौतुकाची l जनी नामयाची l संतांमधे ll याबद्दल पुस्तकात आलेले उल्लेख मन लावून वाचण्यासारखे आहेत. विठ्ठलाच्या चरणी झालेला जनाबाईंच्या जीवनाचा शेवट म्हणजे तर 🙏 वृंदा कोमेजली l स्तब्ध वारा पाणी l ओघळले मणी l मंजिऱ्यांचे ll थरारली वीट l कंप राऊळाला l श्वास ओलावला l क्षणभर ll आज नाही घाई l विठोबाला काही l जनाईच येई l चरणाशी ll शांता शेळके यांनी अनुवाद केलेलं `चौघीजणी` जसं मनात कायमचं घर करुन बसलं आहे, त्या जोडीला आता `ओंकाराची रेख जना` हे ही अत्यंत आवडीचं झालं आहे. यापूर्वी संत साहित्य किंवा संतांवर लिहिलेलं साहित्य फारसं वाचलं नव्हतं. लताजी किंवा भीमसेनजींमुळे घराघरात पोहोचलेले अभंग तेवढे माहीत होते. त्यामुळं जनाबाईंवर लिहिलेल्या या पुस्तकाबाबत उत्सुकता होतीच. पहिल्या प्रकरणाच्या अगदी पहिल्या ओळीपासून या पुस्तकाशी जी बांधली गेले ते शेवटपर्यंत. पुस्तकातील सगळं वर्णन अगदी बारीक सारीक तपशील देऊन पुढं जात राहतं आणि त्यात आपल्याला गुंतवून ठेवतं. सुरुवातीची काही प्रकरणं तर डोळ्यात अश्रुंच्या धारा घेऊन, पुसट अक्षरं समोर ठेऊन वाचावी लागतात. प्रसंग सगळे l तपशिलासवे l डोळ्यात आसवे l वाचुनिया ll भाषा ही साजिरी l सत्य हेच वाटे l प्रसंग तो घडे l आसपास ll एकूणच पुस्तकातलं वर्णन इतकं जिवंत आहे की सगळे प्रसंग आपल्या आसपास घडताहेत असंच वाटत राहतं कायम. दमा - कुरुंडचं दुर्दैवी आयुष्य, पोटी मूल नसल्याचं त्यांचं दुःख, विठ्ठलाला त्यासाठी साकडं घालण्यासाठी त्यांनी केलेला पंढरपूरचा प्रवास असो किंवा जनाबाईंच्या खोलीत येऊन विठ्ठलाने त्यांच्याशी मारलेल्या गप्पा, त्यांना कामात केलेली मदत…. सगळे अगदी सगळे प्रसंग आपणच जगतोय असं वाटावेत इतके मनाला भिडून जातात. काही ठिकाणं तर अशी… `अरे विठ्ठला, गडबडीत भलतंच काय उचलतोस. तुझा रत्नहार आणि शेला तर घेऊन जा`...असं आपणच विठ्ठलाला हाक मारून सांगावं असं वाटायला लागतं वाचताना. भाषा, वर्णनशैली फार साजिरी आहे. पुस्तकातला `साजिरी` हा शब्द एकदम आवडून गेलाय. एखादा चेहरा पाहिल्यावर कसं आपल्याला कळून जातं ना की, ही व्यक्ती मायाळू आहे किंवा तुसडी आहे वगैरे…तसं पुस्तकाच्या सुरुवातीलाच यातल्या भाषेबद्दल आपुलकी, प्रेम वाटायला लागतं. भाषा साधी पण सुंदर, शब्दांचा वापर असा की यापेक्षा वेगळा शब्द इथं शोभला नसता असं वाटायला लागेल असा. अनवाणी पायाला चटके बसावेत इतकं हवामान अजून बदललं नव्हतं…यासाठी `अजून मातीने माया सोडली नव्हती`... किती सुरेख वाक्य आहे ना! अशी कितीतरी वाक्य आपल्याला त्यांच्या प्रेमात पाडायला लावणारी यात सापडतील. एकूणच सांगायचं झालं तर पुस्तक अप्रतिम आणि सगळ्यांनी आवर्जून वाचावं असंच आहे. एकाच लेखकाची पुस्तकं सलग एका मागोमाग एक अशी माझ्याकडून वाचली जात नाहीत. पण आता खुणावतंय ते… `जोहार मायबाप जोहार`. ...Read more