* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: LIFE STYLE
  • Availability : Available
  • ISBN : 9788177663723
  • Edition : 8
  • Publishing Year : 1999
  • Weight : 0.00 gms
  • Pages : 164
  • Language : MARATHI
  • Category : ESSAYS
Quantity
Buying Options:
  • Ebooks:
  • Print Books:
THROUGH OPEN-MINDED CHATS MADE DURING A ONE-DAY MEETING, THEY REVEAL THAT PERSON`S OUTLOOK ON LIFE, LIKES, LIVING CONDITIONS, RESPECTABLE THINGS, HOBBIES AND MANY THINGS THAT WERE NEVER KNOWN BEFORE; BUT DUE TO SOME REASON OR THE OTHER THE MISCONCEPTIONS ROOTED IN THEIR MIND ALSO DISAPPEAR WITHOUT KNOWING. WELL-KNOWN NARRATOR AND COLUMNIST MR. SUDHIR GADGIL`S WRITING ON THE OCCASION IS NOW BEING PUBLISHED HERE COLLECTIVELY UNDER THE TITLE `LIFE-STYLE`.
शास्त्रीय संगीत, चित्रकला, नाटक, छायाचित्रण, स्तंभलेखन, साहित्य, कला, क्रीडा, उद्योग, भावगीत-गायन, इ. सांस्कृतिक-सामाजिक-राजकीय अशा अनेकानेक क्षेत्रांमध्ये शीर्षस्थानी असलेल्या, तीस बहुचर्चित महाराष्ट्रीयांची जीवनशैली धावत्या शब्दांत वर्णन करणाऱ्या लेखांचा हा आगळावेगळा संग्रह आहे. एक दिवसाच्या भेटीगाठीत मारलेल्या मनमोकळ्या गप्पांतून त्या त्या व्यक्तीच्या जीवनविषयक दृष्टीकोन, आवडीनिवडी, राहणीमान, श्रद्धेय गोष्टी, छंद आणि असं आजवर माहीत नसलेलं बरंच काही उलगडत तर जातंच; पण काही ना काही कारणानं त्यांच्या विषयात मनात रुजलेले गैरसमजही नकळत नाहीसे होतात. सुप्रसिद्ध निवेदक व स्तंभलेखक श्री. सुधीर गाडगीळ यांनी निमित्तानिमित्तानं केलेलं लेखन आता `लाइफ-स्टाइल` या ग्रंथनामाखाली इथे एकत्रित प्रसिद्ध होत आहे.
Video not available
No Records Found
No Records Found
Keywords
"#MARATHIBOOKS#ONLINEMARATHIBOOKS#TRANSLATEDMARATHIBOOKS#TBC#TRANSLATEDBOOKS@50% #LIFESTYLE #LIFESTYLE #लाइफस्टाइल #ESSAYS #MARATHI #SUDHIRGADGIL "
Customer Reviews
  • Rating StarSrikant Birajdar

    लेखक सुधीर गाडगीळ यांनी शास्त्रीय संगीत, चित्रकला,नाटक, छायाचित्रण, स्तंभ लेखन, साहित्य, कला, क्रिडा, उद्योग, गायन इ. क्षेत्रात प्रसिध्द असलेल्या तीस बहुचर्चित व्यक्तींची धावत्या शब्दात वर्णन केले आहे. काही प्रत्यक्ष तर काही अप्रत्यक्ष अश्या भेटीतन झालेली मुलाखत हे लेखकांनी या पुस्तकात मांडले आहे. अतिशय सुंदर अशी वाचनीय पुस्तक. ...Read more

  • Rating StarDAINIK PUDHARI 30-01-2000

    रंगतदार व्यक्तिरेखांचा बहारदार प्रवास’… कला, क्रीडा, संगीत, नाट्य, चित्रपट अशा विविध क्षेत्रांत सर्वोच्च स्थानी असलेल्या व्यक्तींच्या जीवनशैलीबद्दल त्यांच्या चाहत्यांना नेहमीच एक आकर्षण वाटत आलंय. ‘त्यांचे चालणे कैसे, बोलणे कैसे, सलगी देणे कैसे असे? याविषयी सर्वसामान्यांच्या मनात प्रचंड कुतूहल असते. सुधीर गाडगीळ यांच्या ‘लाईफ स्टाईल’ या पुस्तकाने ही उत्सुकता, कुतूहल बऱ्याच अंशी शमते. पुस्तक वाचताना सुधीर गाडगीळ यांच्या व्यक्तिमत्त्वातील प्रसन्नता त्यांच्या लेखनातून ठायी ठायी जाणवते. पं. भीमसेन जोशी, बाबामहाराज सातारकर, आर. के लक्ष्मण, श्रीराम लागू, रामदास फुटाणे, दादा कोंडके, एस. एफ. हुसेन, गौतम राजाध्यक्ष, माणिक वर्मा यांच्यासह एकूण तीस व्यक्ती रेखाटने या पुस्तकात आहेत. गायनाइतकीच मोटार दुरुस्ती व ड्रायव्हिंगमध्ये ‘गती’ असणारे आणि प्रसिद्धीच्या झोतातही साधे-सरळ वागणारे भीमसेन जोशी, विश्वनाथ प्रताप सिंग अशी नावे शकुंतला परांजप्यांनी दिल्याचे वाचून आपल्याला गंमत वाटते आणि बाबामहाराज सातारकरांचं शिक्षण कॉन्व्हेंटमध्ये झाल्याचं समजल्यावर तर आपण थक्कच होतो. शंतुराव किर्लोस्करांचा वक्तशीरपणा, आर. के. लक्ष्मण यांचा मिस्कीलपणा, शरद तळवलकरांचा खट्याळपणा या वैशिष्ट्यांमुळे ही व्यक्तिचित्रं मनाला स्पर्शून लागतात ते चितळे बंधू मिठाईवाले, स्टार फोटोग्राफर गौतम राजाध्यक्ष, शब्दांना दैवत मानणाऱ्या शांतबाई शेळके, इंग्रजीत धम्माल नाटकं करणारा ‘अमूल’ मॅन भरत दाभोळकर, पत्रकार देवयानी चौबळ, शोभा डे, ‘मी माझा’ फेम चंद्रशेखर गोखले, कॉपी रायटर रेखा निगम, योगतज्ज्ञ अय्यंगार गुरुजी, अनूप जलोटा, राजा गोसावी ही विविध क्षेत्रांतील ‘दादा- माणसं या संग्रहातून आपल्या भेटीला येतात! गाडगीळांची लेखनशैली चित्रदर्शी असल्याने प्रत्येक व्यक्तीचे वर्णन तिच्या हावभावासकट ते तपशिलाने करतात आणि एखाद्या ‘पोट्रेट’प्रमाणे ती व्यक्ती तिच्या खुब्यांसह वाचकांसमोर येते. वृत्तपत्रीय लिखाणाची छाप असलेलं तरीही ओघवत्या भाषाशैलीमुळं वाचकाला गुंतवून टाकणारं पुस्तक वाचनीय आहे. चंद्रमोहन कुलकर्णी यांच्या लफ्फेदार अक्षरांनी सजलेलं देखणं मुखपृष्ठ लाभलेलं हे पुस्तक म्हणजे ‘रंगतदार व्यक्तिमत्त्वांचा बहारदार प्रवासच’ आहे! ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

NAGZIRA
NAGZIRA by VYANKATESH MADGULKAR Rating Star
कृष्णा DIWATE

आजच्या पुस्तकाचा विषय माझ्या आवडीचा - जंगलाचा... *जंगल - काय असतं ?* म्हटलं तर फक्त झाडे, नदी-नाले, प्राणी पक्षी यांनी भरलेला जमिनीचा एक तुकडा .... की वन-देवता? की पशु-पक्ष्यांचं घर? की जीवनचक्रातील अति-महत्वाचा घटक? की आपल्यातल्या दांभिकपणाला - दिखव्याला - व्यवहाराला गाळून टाकणारं आणि आपल्यालाही त्याच्यासारखाच सर्वसमावेशक, निर्मळ बनवणारं आणि आपल्यातल्या originality ला बाहेर आणणारं, असं एक अजब रसायन? *जंगल भटक्यांना विचारा एकदा... बोलतानाच त्यांच्या चेहऱ्यावर आणि डोळ्यात जी चमक दिसेल ना, त्यातून फार वेळ वाट न बघता सरळ जंगल गाठण्याची इच्छा न होईल तरच नवल!* आमचा एक मित्र- ज्याने असंच जंगलांचं वेड लावलं आणि अजून एक भटकी मैत्रीण - जिने त्या वेडात भरच घातली..... आणि असे अजून अनेक भटके निसर्गप्रेमी ... आणि मुळातूनच निसर्गाची ओढ , या सर्व गोष्टी माझ्या जंगल -प्रेमासाठी कारणीभूत ठरल्या. *आणि मग अरण्यऋषी श्री. मारुती चितमपल्ली, शंकर पाटील (कथा), डॉ. सलीम अली, जिम कॉर्बेट, व्यंकटेश माडगूळकर इत्यादींनी या निसर्गदेवतेकडे बघण्याची एक वेगळी दृष्टी दिली. त्या सर्वांनाच आजचा हा पुस्तक-परिचय सादर अर्पण!!* कथांसाठी प्रसिद्ध असणाऱ्या लेखकाने हे नागझिरा पुस्तक का बरे लिहिले असावे? मनोगतात ते स्वतः म्हणतात - *"महाराष्ट्रातील एखाद्या आडबाजूच्या जंगलात जाऊन महिना दोन महिने राहावे, प्राणी जीवन, पक्षी जीवन, झाडेझुडे पाहत मनमुराद भटकावे आणि या अनुभवाला शब्दरूप द्यावे हा विचार गेली काही वर्षे माझ्या मनात घोळत होता. काही परदेशी प्राणी शास्त्रज्ञांनी असा उद्योग करून लिहिलेली उत्तम पुस्तके माझ्या वाचण्यात आल्यापासून ही इच्छा फारच बळवली. मी इथे तिथे प्रयत्न करून पाहिले आणि निराश झालो. हे काम आपल्या आवाक्यातले नाही असे वाटले. मग शेल्लरने कुठेतरी लिहिल्याचे वाचले की भारतातील लोक प्राणी जीवनाच्या अभ्यासात उदासीन आहेत, आफ्रिकेच्याही फार मागे आहेत. त्यांना वाटते अशा संशोधनासाठी प्रचंड खर्च करावा लागतो, पाण्यासारखा पैसा लागतो. पण तसे नाही. गळ्यात दुर्बीण, मनात अमाप उत्साह आणि आस्था असली की अभ्यास होतो. मी शक्य तेव्हा एकट्यानेच उठून थोडेफार काम करत राहायचे ठरवले. कधी काझीरंगा, मानस या अभयारण्यावर, कधी नवेगाव-बांधावर तर कधी कोरेगावच्या मोरावर लिहित राहिलो.* *मला चांगली जाणीव आहे की हा प्रयत्न नवशिक्याचा आहे. तो अपुरा आहे, भरघोस नाही. त्यात बऱ्याच त्रुटी आहेत, पण नव्या रानात शिरण्यासाठी पहिल्यांदा कोणीतरी वाट पाडावी लागते. पुढे त्या वाटेने ये-जा सुरू होते. मी लहानशी वाट पाडली आहे एवढेच!"* लेखक आत्ता असते तर त्यांना नक्की सांगितले असते की तुम्ही पाडलेली पायवाट आता जवळ-पास राजमार्ग बनत चालली आहे. आज अनेक वन्य-जीव अभ्यासक, जंगल भटके सुजाण व सतर्क झाले आहेत, जंगले आणि प्राणी वाचले पाहिजेत यासाठी प्रयत्न सुरु आहेत. ह्या प्रयत्नांमागे लेखकासारख्या अनेक वनांचा अभ्यास करून ते आपल्यासमोर आणणाऱ्यांचा मोठा हात आहे. आज पक्षी-निरीक्षक किरण पुरंदरेंसारखे व्यक्ती शहरातील सगळा गाशा गुंडाळून जंगलात राहायला गेलेत ... काय नक्की thought -process झाली असेल त्यांची? फक्त जंगल-भटकंती करताना पाळावयाचे नियम अत्यंत महत्वाचे आहे. मुख्यत्वे-करून कुठल्याही वृक्षांचे, प्राणी-पक्ष्यांचे आपल्या असण्याने कुठलाही त्रास किंवा धोका - हानी संभवू नये, याची काळजी आपल्यासारख्या सुज्ञ भटक्यांनी नक्की घ्यावी. तरच हे भटकणे आनंद-दायी होईल. *भंडारा जिल्यातील नागझिरा हे एक अभयारण्य! फार सुंदर आहे.* हे पुस्तक फक्त लेखकाच्या दृष्टीने त्यांना भावलेलं जंगल आहे का? फक्त जंगलाचं वर्णन आहे का? तर नाही. एक पट्टीचा कथालेखक आणि मानव-स्वभाव चितारणारा लेखक केवळ वर्णन करू शकत नाही. माझ्या मते ही एक प्रक्रिया आहे, त्यांच्या अंतर्बाह्य बदलाची, जी त्यांना जाणवली, अगदी प्रकर्षाने. आणि तोच स्वतःचा शोध त्यांनी आपल्यासमोर मांडण्याचा प्रयत्न केलाय. बाकी प्रत्येकाचं जंगल वेगळं, खरं जंगल नाही तर स्वतःच्या आतलं एक जंगल. ते ज्याचं त्याने शोधायचं, त्यात डुंबायच, विहार करायचा आणि काही गवसत का ते बघायचं .... लेखकानेही तेच केलं... एक स्वगत मांडलं आहे.... आणि त्यातून संवादही साधला आहे. हे पुस्तक ललित म्हणावे की कादंबरी, वर्णन म्हणावे की आत्मकथन, अशा हिंदोळ्यावर हे वाचताना मी सतत राहते. अतिशय आशयपूर्ण गहिऱ्या अर्थाचे लिखाण आहे यात. लेखकाने नागझिरा आणि त्याचे वर्णन कसे केले आहे ते आपण रसिक वाचकांनी हे पुस्तक वाचूनच त्याचा आनंद घ्यावा. ते इथे मी सांगत बसणार नाही, उगाच तुमचं आनंद का हिरावून घेऊ? मी इथे मला भावलेले लेखकच मांडण्याचा अल्पसा प्रयत्न करत आहे, ते ही या पुस्तकाच्या माध्यमातून... पहिल्याच पानावर ते काय लिहितात बघा - *"गरजा शक्य तेवढ्या कमी करायच्या, दोनच वेळा साधे जेवण घ्यायचे, त्यात पदार्थ सुद्धा दोन किंवा तीनच. स्वतःचे कामे स्वतःच करायची. पाणी आणणे, कपडे धुणे अंथरून टाकणे आणि काढणे या साध्या सुध्या गोष्टींसाठी माणसांनी दुसऱ्यावर का अवलंबून राहावे? एकांत, स्वावलंबन आणि प्रत्येक बाबतीत मितव्यय ही त्रिसूत्री पाळून जंगलात पायी भटकायचे, जंगलाच्या कुशीत राहून निरागस असा आनंद लुटायचा या माफक अपेक्षेने गेलो आणि माझा काळ फार आनंदत गेला . रेडिओ, वृत्तपत्रे, वाङ्मय चर्चा, वाचन, कुटुंब, मित्र, दुसऱ्याच्या घरी जाणे येणे, जेवण देणे आणि घेणे यापैकी काहीही नसताना कधी कंटाळा आला नाही. करमत नाही असे झाले नाही. रोज गाढ झोप आली. स्वप्न पडले असतील तर ती सकाळी आठवली नाही. शिवाय मित आहार आणि पायी हिंडणे यामुळे चरबी झडली. एकूणच मांद्य कमी झाले."* हे वाचून आपल्याला नक्की काय हवे असते, आणि रोजच्या रहाटगाडग्यात आपण काय करतो, याची मनातल्या मनात तुलना व्हावी. खरंच काय हवं असतं आपल्याला? आपण सतत प्रेम, शांती, समाधान आणि मनःशांती याच्याच तर शोधात असतो ना? आणि नेमक्या ह्याच सर्व गोष्टी बाजूला पडून आपण नुसते धावतच असतो... कशासाठी?? जीवनाचं तत्वज्ञान हे फार गंभीर नाहीये, अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीतून आपण ते समजून घेऊन शकतो. फक्त ती जाण असली पाहिजे. थोडासा थांबून विचार झाला पाहिजे. मनःचक्षु उघडे पाहिजे आणि मुख्य म्हणजे मी कुणीतरी मोठा , हा भाव पहिल्यांदा गाळून पडला पाहिजे. *अगदी तसंच जसं पानगळीच्या मोसमात जुनं पान अगदी सहज गळून पडतं ... नव्यासाठी जागा करून देतं ... जंगल आपल्याला हेच शिकवतं ... न बोलता ... त्याच्या कृतीतून ... आपली ते समजून घेण्याची कुवत आहे का?* शेवटच्या प्रकरणात लेखक परतीसाठी रेल्वे फलाटावर येतो. तेव्हाचचं त्यांचं स्वगत फार विचार करायला भाग पाडतं - *"ह्या दोन तासात करण्याजोगे असे काहीच महत्त्वाचे कार्य नसल्यामुळे मी आरशासमोर बसून दाढी केली, मिशा काढून टाकल्या. सतत अंगावर होते ते हिरवे कपडे काढून टाकले आणि इतके दिवस माझ्या कातडी पिशवीच्या तळाशी परिटघडी राहिलेले झुळझुळीत कपडे चढवून पोशाखी बनलो.`* किती साधी वाक्य आहेत, पण `पोशाखी बनलो` यातून किती काय काय सांगायचे आहे लेखकाला... गहिरेपण जाणवते! मला विचार करायला भाग पाडते. ट्रेक करून गड -किल्ल्यांहून परतताना माझीही अवस्था काहीशी अशीच व्हायची... जाड पावलांनी घरी परतणे आणि पुन्हा निसर्गात भटकायला मिळण्याची वाट पाहणे, याशिवाय गत्यंतर नसायचे. *जंगलांवर , निसर्गावर निस्सीम प्रेम करणाऱ्या आणि त्यांच्या संवर्धनासाठी झटणाऱ्या अनेक वेड्यांमुळे आज आपली वसुंधरा टिकली आहे. पुढील पिढ्यांसाठी तिला असच बहरत ठेवायचं असेल, किमान टिकवायचं जरी असेल तरी आपणही थोडेसे निसर्ग-वेडे व्हायला काय हरकत आहे??* *वृक्षवल्ली आम्हा सोयरे... वनचरे ...* धन्यवाद! जय हिंद!!! ...Read more