* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: CHICKEN SOUP FOR THE SOUL PART 4
  • Availability : Available
  • Translators : USHA MAHAJAN
  • ISBN : 9788184981971
  • Edition : 2
  • Publishing Year : JANUARY 2011
  • Weight : 0.00 gms
  • Pages : 164
  • Language : Translated From ENGLISH to MARATHI
  • Category : SHORT STORIES
  • Available in Combos :CHICKEN SOUP SERIES COMBO OFFER-61 BOOKS
Quantity
Buying Options:
  • Print Books:
JACK CANFIELD AND MARK VICTOR HANSEN, THE WORLD’S BEST LOVED MOTIVATIONAL SPEAKERS, INVITE YOU TO JOIN THEM FOR ANOTHER SATISFYING FEAST OF INSPRING STORIES AND LIFE AFFIRMING WISDOM. THIS TIME, JACK AND MARK HAVE JOINED FORCES WITH AMERICA’S FIRST COUPLE OF KINDNESS, HANOCH AND MELADEE MCCARTY. TOGETHER, THESE FOUR INSPIRING LITERARY CHEFS HAVE GATHERED TIME TESTED RECIPES FOR SUCCESS ANDHAPPINESS, FRESH ANECDOTES OF SHARING AND CARING, AND SAVORY SPRIGS OF HONESTY, INTEGRITY AND CARING, AND SAVORY SPRIGS OF HONESTY, INTEGRITY, RESPECT AND SELFESTEEM. YOU WILL AGAIN FIND HEARTWARMING STORIES ON YOUR FAVORITE TOPICS: LOVE, PARENTING, TEACHING AND LEARNING, DEATH AND DYING, PERSPECTIVE, ATTITUDE, OVERCOMING OBSTACLES, AND WISDOM. ENJOY THIS NURTURING BOOK BY YOURSELF OR SHARE IT WITH FRIENDS, FAMILY AND COWORKERS. IT WILL WARM YOUR HEART, STRENGTHEN YOUR SPIRIT AND IMPROVE YOUR OUTLOOK ON LIFE. JACK CANFIELD AND MARK VICTOR HANSEN, # NEW YORK TIMES BESTSELLING COAUTHORS, ARE PROFESSIONAL SPEAKERS WHO HAVE DEDICATED THEIR LIVES TO ENHANCING THE PERSONAL AND PROFESSIONAL DEVELOPMENT OF OTHERS. THEY ARE JOINED HERE BY HANOCH MCCARTY AND MELADEE MCCARTY. HANOCH IS PRESIDENT OF HANOCH MCCARTY & ASSOCIATES, AND IS INTERNATIONALLY ACCLAIMED AS AN AUTHOR AND LECTURER. MELADEE, A PROGRAM SPECIALIST FOR THE SACRAMENTO COUNTY OFFICE OF EDUCATION, FINDS PLACEMENTS FOR SEVERELY HANDICAPPED CHILDREN, THE MCCARTYS ARE COAUTHORS OF ACTS OF KINDNESS, A YEAR OF KINDNESS AND THE DAILY JOURNAL OF KINDNESS.
‘चिकन सूप फॉर द सोल’ या पुस्तकाच्या पहिल्या तीन भागांप्रमाणे या चौथ्या भागात जॅक कॅनफिल्ड आणि मार्क हॅन्सेन हे सुप्रसिद्ध लेखक परत एकदा देशविदेशातनं आत्मबळ वाढवणाया नव्या कथा मागवून त्यांची मेजवानीच घेऊन वाचकांच्या भेटीला आले आहेत. या वेळी त्यांच्या बरोबरीने प्रथमच हॅनॉक आणि लेडी मॅकार्टी या दांपत्यानं या संकलनकार्यात अमूल्य असा हातभार लावला आहे. प्रेम, शिकवणूक, पालकत्व, बुद्धीमत्ता, अडचणींवर मात, स्वप्नपूर्ती, मृत्यू, वाईटातनं चांगलं शोधण्याची कला अशा प्रत्येकाच्या जिव्हाळ्याच्या विषयांशी निगडित असलेल्या हृदयस्पर्शी कथांचा नवा ठेवा या चौघांनी मिळून वाचकांसमोर उलगडला आहे. या कथांवर मननचिंतन करून तुम्हाआम्हा सर्वांचाच जीवनाकडे बघण्याचा दृष्टिकोन बदलून जाईल आणि बिकट सद्य:परिस्थितीमध्ये अशाच परिवर्तनाची निकडीची आवश्यकता आहे, याबद्दल वादच नाही.
Video not available
No Records Found
No Records Found
Keywords
#MEHTAPUBLISHINGHOUSE #MARATHIBOOKS #TRANSLATEDBOOKS #ONLINEBOOKS #CHICKENSOUP #USHAMAHAJAN #JACK CANFIELD #MARKVICTORHANSEN #PRADNYAOAK
Customer Reviews
  • Rating StarCHATURANG 17-1-2009

    ‘चिकन सूप फॉर द सोल’ या जगप्रसिद्ध ‘बेस्ट सेलर’ पुस्तक मालिकेतील चौथ्या, पाचव्या व सहाव्या भागातील काही कथांचा उषा महाजन यांनी केलेला स्वैरानुवाद पेश करणारे हे सदर. या तिनही भागांच्या अनुवादांचे हक्क ‘मेहता प्रकाशन’ला मिळाले आहेत. यापूर्वी ‘मेहता प्राशन’ने पहिल्या व तिसऱ्या भागाचा अनुवाद पुस्तकरूपाने प्रसिद्ध केला आहे. ‘वेदना व दु:ख तर अपरिहार्यच असतं, परंतु सतत दु:खी राहणं हे मात्र ऐच्छिक असतं.’ - आर्ट क्लॅनिन शांत, एकाकी दफनभूमीच्या व्यवस्थापकाला एका स्त्रीकडून दर महिन्याला न चुकता चेक येत असे. ती स्त्री आजारी अवस्थेत त्या शहरातल्या हॉस्पिटलमध्ये अंथरुणावर पडून असे. गाडीच्या अपघातात मृत्यू पावलेल्या तिच्या मुलाच्या थडग्यावर वाहण्यासाठी ताजी फुलं विकत घेण्यासाठी तो चेक येत असे. एके दिवशी त्या दफनभूमीजवळ एक गाडी येऊन थांबली. त्या गाडीत मागच्या सीटवर एक अतिशय निस्तेज वृद्ध स्त्री अर्धोन्मीलित डोळ्यांनी बसलेली होती. ‘या बार्इंची तब्येत अतिशय खराब झाल्यामुळे त्यांना चालता येत नाहीये,’ त्या गाडीच्या ड्रायव्हरने व्यवस्थापकाला सांगितलं. ‘तिच्या मुलाच्या थडग्यापर्यंत जाण्यासाठी तुम्ही आमच्या बरोबर गाडीतून येऊ शकता का? ...म्हणजे यांची तशी विनंती आहे तुम्हाला. बघा नं, त्या अगदी मृत्युपंथाला लागल्या आहेत. त्यांना मुलाच्या थडग्याचं अंतिम दर्शन घ्यायचं आहे.’ ‘या विल्सनबाई आहेत का?’ व्यवस्थापकाने विचारले. त्या माणसाने डोकं हलवून होकार दिला. ‘हं आता कळलं. दर महिन्याला त्या त्यांच्या मुलाच्या थडग्यावर फुलं वाहण्यासाठी चेक पाठवतात.’ तो व्यवस्थापक त्या माणसाबरोबर चालत जाऊन गाडीपाशी आला व आतमध्ये त्या बाईशेजारी बसला. ती वृद्धा खूपच अशक्त दिसत होती. तिचा मृत्यू जवळ आला होता, हे तिच्याकडे बघून जाणवत होतं, परंतु तरीही त्या व्यवस्थापकाला तिच्या चेहऱ्यावर काही तरी वेगळे भाव दिसत होते. तिचे निस्तेज, खोल गेलेले डोळे काही तरी जुनं दु:ख लपवत होते. ‘मी मिसेस विल्सन’ ती खोल आवाजात म्हणाली, ‘गेल्या दोन वर्षांपासून दर महिन्याला...’ ‘हो मला माहिती आहे आणि तुमच्या सूचनेनुसार मी ते करीत आलोय.’ ती पुढे बोलू लागली- ‘डॉक्टरांनी काही आठवड्यांचीच माझ्या जगण्याची हमी दिली आहे. त्यामुळे आज मी इथे येऊन पोहोचले. जगाचा निरोप घेताना माझ्या मनात कोणतीही खंत राहणार नाही. आता जगण्यासारखं काहीच उरलं नाहीय. परंतु मृत्यू येण्यापूर्वी मला एकदाच माझ्या मुलाच्या थडग्याचं अखेरचं दर्शन घ्यायचं अहे. आणि यापुढेही याच तऱ्हेने फुलं वाहण्याची तजवीज करायची आहे.’ एवढं बोलून ती खूप थकून गेली. गाडी त्या अरुंद रस्त्यावरून थडग्याच्या दिशेने जात होती. तिथे पोहोचल्यावर त्या बार्इंनी मोठ्या कष्टाने स्वत:ला थोडं ताठ करून मान उंचावून खिडकीतून तिच्या मुलाच्या थडग्याकडे नजर टाकली. त्याक्षणी सगळीकडे नीरव शांतता पसरली होती. फक्त आजूबाजूच्या उंच उंच झाडांवर बसलेल्या पक्ष्यांची हलकी चिवचिव ऐकू येत होती. शेवटी तो व्यवस्थापक बोलू लागला- ‘बाई, एक सांगावंसं वाटतंय मला व सांगताना वाईटही वाटतंय. तुम्ही फुलं विकत घेण्यासाठी पैसे पाठवत होतात खरं, पण...’ त्या बार्इंना पहिल्यांदा काही ऐकूच गेलं नाही. असं वाटलं... पण सावकाशीने ती व्यवस्थापकांकडे तोंड वळवून म्हणाली, ‘दु:ख वाटतंय? तुम्हाला समजतंय का, तुम्ही काय बोलताय ते.. माझा मुलगा...’ ‘हो, मला जाणीव आहे त्याची.’ तो नरमाईच्या सुरात म्हणाला- ‘पण ऐका तरी- मी चर्चच्या एका संघटनेचा सदस्य आहे व आम्ही तर आठवड्याला हॉस्पिटल्स, तुरुंग, आधार केंद्र अशा अनेक ठिकाणांना भेट देत असतो. अशा जागी जिवंत माणसं राहात आहेत. त्यांना उत्साहित करण्याची गरज असते. अशा प्रकारच्या बहुतांश लोकांना मनापासून फुलं आवडतात. सुंदर सुंदर फुलं बघण्याचा, त्यांचा गंध घेण्याचा अनुभव ते घेऊ शकतात. ते थडगं... तिथे तर कोणी आता जिवंत नाहीय... फुलांचं सौंदर्य न्याहाळण्यासाठी की त्यांचा गंध नाकात भरून घेण्यासाठी...’ क्षीण आवाजात असं बोलून मान फिरवून, दुसऱ्या बाजूला बघू लागला. काही उत्तर न देता ती बाई मूकपणे तिच्या मुलाच्या थडग्याकडे एकटक बघत राहिली. नंतर सावकाशीने तिने हातानेच निर्देश केल्यावर ते सारे जण त्या व्यवस्थापकासह परत ऑफिसकडे येऊन पोहोचले. तो खाली उतरला व ते दोघे एकही शब्द न बोलता गाडीने पुढे निघून गेले. ‘मी तिचा अपमान केला आहे. असं काही तरी मी बोलायला नको होतं.’ तो स्वत:शीच पुटपुटला. काही महिन्यांनंतर परत एकदा ती बाई तिथे आलेली बघून त्याला आश्चर्याचा धक्काच बसला. आणि यावेळी इतर कोणी गाडी चालवत नव्हतं, तर खुद्द ती स्वत: गाडी चालवत आली होती. त्या व्यवस्थापकाचा त्याच्या डोळ्यावर विश्वासच बसेना. ‘तुमचं म्हणणं अगदी बरोबर होतं.’ ती त्याला म्हणाली, ‘अहो फुलांबद्दल म्हणतेय मी! म्हणून तर नंतर एकही चेक पाठवला नाही तुम्हाला. हॉस्पिटलमध्ये परतल्यावर माझ्या मनातून तुमचे शब्द जातच नव्हते. हॉस्पिटलमधल्या ज्या इतर रोग्यांसाठी एखादं फूलही येत नसे, त्यांच्यासाठी मी फुलं विकत घेण्यास सुरुवात केली. ती फुलं मिळाल्यामुळे व तीही एका अनोळखी व्यक्तीकडून, ते सगळे खूप खूश व्हायचे. त्यामुळे मलाही खूप आनंद, समाधान लाभू लागलं. ते सगळे तर आनंदी झालेच, पण त्यांच्यापेक्षा किती तरी पटीने मी अधिक आनंदी झालोय.’ ‘डॉक्टरांना उमगतच नाहीये की, अचानक कशामुळे मला बरं वाटायला लागलंय. पण मला मात्र उमगलंय बरं का!’ ...ती पुढे म्हणाली. - मूळ कथा : You Don`t Bring Me, Flowers Anymore ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

RADHIKASANTVANAM
RADHIKASANTVANAM by MUDDUPALANI Rating Star
केदार मारुलकर

एक डॉक्टर काय काय करू शकतो याचे उत्तम उदाहरण म्हणजे आजच्या पुस्तक परिचयासाठी निवडलेल्या पुस्तकाचे लेखक (खरे तर अनुवादक) *डॉ. शंतनू अभ्यंकर.* पुण्याच्या बीजे मेडिकल मधून एमबीबीएस. त्यानंतर पदव्युत्तर शिक्षण. आयएमए तसेच इतर संघटनेत विविध पदांवर काम. अनक परिषदांमध्ये शास्त्रीय विषयावर शुद्ध मराठीत व्याख्याने. २५ वर्षाहून अधिक काळ ग्रामीण भागात वैद्यकीय सेवा. लोकविज्ञान संघटना, अंधश्रद्धा निर्मूलन समिती अशा संघटनांमध्ये काम. विज्ञान लेखक, भाषांतरकार, ब्लॉगर आणि त्यापेक्षाही महत्त्वाचे म्हणजे समाजात सर्वसाधारणपणे *न बोलल्या जाणाऱ्या विषयांवर लेखन* आणि प्रसंगी *प्रचलित समजाला तडा देणारे परखड भाष्य* करण्याची धमक. *पुस्तक परिचय* मुद्दूपलनी ही अठराव्या शतकातील राजे प्रतापसिंह यांची भोगपत्नी. अनुपम सौंदर्य, बुद्धिमत्ता, चातुर्य, शृंगारनिपुणता बहुभाषाकोविद अशी देवदासी स्त्री. राधिकासांत्वनमु हे तेलगू भाषेतील काव्य तिने रचले. परंतु नंतरच्या काळात अश्लील ठरवून त्यावर बंदी घालण्यात आली. देश स्वतंत्र झाल्यानंतर पुन्हा एकदा या काव्याला प्रकाशित होण्याचे भाग्य लाभले. गेल्याच वर्षी हे काव्य मराठीत अनुवादित करून डॉ. शंतनू अभ्यंकर यांनी मराठी रसिकांना हा सांस्कृतिक ठेवा उपलब्ध करून दिला आहे. तंजावरच्या तत्कालीन मराठी राजवटीचं एक वेगळंच वैशिष्ट्य होतं. मराठी राजे आणि तमिळ प्रजा. या राज्याची प्रसिद्धी इतर कलांइतकीच कलावंतिणींसाठीही होती. देवदासी, देवरंडीयल, कलावती, गुडिसानी, भोगदासी, नगरशोभिनी, राजगणिका अशी, काही आज आपल्याला खळबळजनक वाटतील अशी, नावं होती. एक समृद्ध परंपरा होती. तिथे गणिकांनाही प्रतिष्ठा होती. अशीच एक गणिका-मुद्दूपलनी. तिची एक रचना म्हणजेच राधिकासांत्वनमु. तेलुगूमध्ये सांत्वन म्हणजे रुसवा काढणे. अतिशय शृंगारिक, भावनाप्रधान, बिनधास्त आणि प्रसंगी अश्लील म्हणावं असं हे काव्य. अर्थात श्लिलाश्लिलतेच्या कल्पना कालसापेक्ष असतात. राधा-कृष्ण आणि इलाची गोष्ट सांगतासांगता ती राजे राजवाड्यांच्या राज्याचीच नाही, तर स्त्रियांच्या अंत:करणाचीही दारे सताड उघडून दाखवते. मराठीमध्ये इतकं शृंगारीक काव्य लिहिलं गेलं नाही.त्यात शृंगारीक लेखन म्हणजे लिहिलंच तर पुरुषांनी लिहावं, असा अलिखित नियम. शृंगार आणि अश्लीलता याच्या सीमारेषेवर असलेलं हे काव्य एका स्त्रीने लिहावं हे म्हणूनच आगळंवेगळं ठरतं. राधा-कृष्णाच्या कथेने भल्याभल्यांना मोहात पाडले आहे. पण राधाकृष्णाची बहुतेक प्रेमकाव्ये कितीही सुंदर आणि शृंगारिक वर्णनांनी भरलेली असली तरी अखेरीस राधाकृष्णाचे मिलन म्हणजे; पुरुष आणि प्रकृतीचे मिलन, असा शोध लावून त्याला एकदम अध्यात्मिक रूप दिलं जातं. राधिका सांत्वनम् मध्ये कृष्ण आणि राधा, कृष्ण आणि या काव्यातील प्रेमत्रिकोणाचा तिसरा कोन- इला, यांचे नाते अगदी सर्वसाधारण स्त्रीपुरुषांसारखे रेखाटले आहे. आपली पार्श्वभूमी सांगून ही गणिका राधिकासांत्वनमची मुख्य कथा सुरू करते. राधा-कृष्णाच्या प्रणयलीला तर सगळ्यानाच माहीत आहेत. या काव्यातील प्रौढ राधा, तरुण कृष्णाचे आणि नुकत्याच यौवनात आलेल्या इलाचे लग्न लावून देते. कृष्ण इलेवर असा काही भाळतो की राधा रहाते बाजूला. आता राधेला पश्चात्ताप होतो. विरहाने पोळलेली राधा, कृष्णाला विनवून परत बोलवते. तो येतो. पण दुखावली गेलेली राधा त्याला फार महत्व देत नाही. त्याला राधेची आर्जवं करायला लागतात. तरीही राधा त्याला बधत नाही. मग कृष्ण आपले हुकूमी अस्त्र काढतो. आपल्या कामलीलांनी तिला घायाळ करतो, राधा पुन्हा आकृष्ट होते, दोघांचे मिलन होतं. इथे राधिकासांत्वन सुफळ संपूर्ण होतं, अशी ही काव्यरुप कथा. यातील दोन्ही नायिका अगदी मुद्दूपलनी सारख्याच आहेत. रुपगर्विता, हुशार तितक्याच हट्टी. इला नवथर तरुणी; तर राधा प्रौढ, प्रेमस्वरूप कृष्णसखी आणि दोघींचा नायक कृष्णसखा. पण सारा भर आहे तो ह्या दोन नायिकांच्या मनतरंगांवर. यातल्या दोन्ही नायिका कृष्णावर वर्चस्व गाजवणाऱ्या आहेत. प्रेमासाठी आसुसलेल्या आहेत. अनुभूती मोकळेपणानी व्यक्त करणाऱ्या आहेत. वयात येणे, विरह,असूया, प्रेम-द्वेष अशी भावनांची लपाछपी, असं बरंच काही हे काव्य उलगडून दाखवते आणि तेही एक स्त्रीच्या नजरेतून. हा नजारा थक्क करणारा आहे. हे शृंगारीक असलं तरी उत्कट आणि रसाळ काव्य आहे. या काव्याचा इंग्रजीतही अनुवाद झाला आहे. डॉ. शंतनू यांनी छंदोबद्ध भाषांतर करण्याचा निर्णय घेतला. छंदोबद्ध असल्याशिवाय भाषांतर त्या काळातील वाटणारच नाही. मूळ छंद/वृत्त काय आहे याचा अंदाज अर्थातच इंग्लिश ओळी वाचून येत नाही. मग काही ओळी वाचायच्या, एखादी ओळ सुचेल तशी लिहायची आणि मग कारागिरी करत करत इतर ओळी जुळवायच्या; असा प्रकार करत भाषांतर केल्याचे मनोगतात लिहिले आहे. मराठीत हे सगळे काव्य लिहिताना पुणेरी भाषा वापरली असली,तरी त्यात दुर्बोधता नाही. अभंग, मंदाक्रांता, मालिनी, दिंडी, हरिभगिनी आणि लावणीसदृश ठेक्यात बसणाऱ्या काही चाली यात वापरल्या आहेत. काही ठिकाणी पद्यमय संवाद लिहिले आहेत. पुस्तक परिचय लिहिताना यातील काही ओळी उद्धृत करण्याचा मोह आवरत नाही. काव्याची सुरवातच राधेच्या बहारदार वर्णनाने होते. _थोरांनी नावाजली, गौरांगी सर्वांहुनी, शकुंतला, शुकभाषिणी, नंदाक्का राधा ही. आणि तिचे ते डोळे, नसते जर कृष्णकळे; का हरी कटाक्ष पुरे, चमकाया नयनदले?_ यानंतर षोडशा इलेचं वर्णन या शब्दांत _कृशांगा, नाजुकांगा, वेणीसंभार सोसवेना; मुखमोती दिव्य ज्योती, देवी इला, यौवना ही_ कृष्णावर भाळलेल्या इलाचे मनतरंग रेखाटताना म्हटले आहे- _लपंडावी डोळे झाकाया, फक्त मुरारी हवा इलेला. शिवशिवीचा खेळ रंगता,हिचे इशारे पळता पळता. नदीकिनारी साधून मौका, इला झोंबते हरीच्या अंगा. सदैव हरी-सह, हरीच सहचर, खेळ मिषे सुखस्पर्श अनावर. सख्यांस कौतुक सखिचे नवथर उधळून यौवन, धीट, खोडकर इला भाळली श्री कृष्णावर!_ कृष्ण आणि राधेचा प्रणय तिच्या नजरेतून सुटत नाही... _ओठ आरक्तही देता राधा, इला तुळीतसे ओष्ठ सौष्ठवा; दंतपंक्ती त्या सहज चमकता, फिके जाणी स्मित आपुले इला, शेजघरी ने कृष्णा, राधा; म्हणे ‘आले मी’, इला बाला!! मजेत हसती श्रीकृष्ण-राधा!_ राधेलाही इला मोठी होण्याची आतुरता, उत्सुकता आहेच... _कधी म्हणे विनोदे राधा, ‘ही मला सवत होई का?’ पण पाहताच इलेला, उरी उधाण ये मायेला, कुस्करी मग वारंवार, चुंबीते गोबरे गाल._ पण लग्नानंतर राधाने इलेला दिलेला संदेश आणि कृष्णाला दिलेला `दम` बहारदार आहे. इलेला संदेश _दे विश्वास अन् दे प्रोत्साहन. जाण असे तो प्रीत पुरुषोत्तम काम निपुण तो प्रेमिक उत्तम ...दे, कोमल तन, कोमल दे मन, प्रीत मनस्वी, तुझाच प्रीतम.’_ कृष्णाला `दम` _‘कठोर कांचन माझी काया, लता जणू ती, तनू कोमला, धिटाई हळू, बुजेल इला, सांभाळा तुम्ही गोपाळा!’_ काही ओळी मात्र आजही सर्वसामान्य पुरुषांनाही लागू पडतील की काय, इतक्या चपखल झाल्या आहेत. _नाही कशी मुळी लाज ;हवी मजा, वरती माज ; पुरूषांचे नीत्य काज ; बाईच्या मनीची आस कोणी ना पुसे त्यास_ चार भाग आणि ५८४ पदं असलेलं हे काव्य शृंगारीक असेलही, नव्हे आहेच. पण स्त्रीसन्मानाचा, प्रतिष्ठेचा आणि संवेदनशील मनाचा ठाव घेणारा तो एक ठेवा आहे. _इतिश्री शंतनूविरचितम् राधिका सांत्वनम् भावानुवादस्य केदारकृतपरिचयम् संपूर्णम् ...Read more

ANUWADATUN ANUSARJANAKADE
ANUWADATUN ANUSARJANAKADE by LEENA SOHONI Rating Star
अक्षरनामा

https://www.aksharnama.com/client/article_detail/7120?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTAAAR06UVpU4k8DLSaBDkgmglzUuRMuX2XQ3OKxRAdL-tQo1-DZwHV7_Q3uLE4_aem_ATgHVeQrpR7vbtSsdHKWSXs5EHm0mPjS_5lEI-n3B5uorlbUPMjKGOX9doFKfROrOtk