MEENA IS FOURTEEN YEARS OLD WHEN HER PARENTS MARRY HER TO MANMOHAN, A TWENTY-ONE-YEAR-OLD NEPALI BOY SHE HAS NEVER MET. AS IS CUSTOMARY, SHE MUST LEAVE HER CHILDHOOD HOME - ALONG WITH EVERYTHING AND EVERYONE SHE`S EVER KNOWN - TO RELOCATE TO NEPAL AND EMBRACE THE HOME AND IDENTITY OF HER HUSBAND`S FAMILY. MANMOHAN IS IN COLLEGE AND SPENDS MOST OF THE YEAR IN KATHMANDU, FAR AWAY FROM THE LITTLE VILLAGE MEENA IS CONFINED IN, LEAVING HER ALONE WITH HER DEMANDING MOTHER-IN-LAW AS SHE GRADUALLY FINDS COMFORT AND LOVE IN HER SISTER-IN-LAW. BLENDING REALISM, GHOST STORIES, MYTHS AND FOLKTALES, THE WOMAN WHO CLIMBED TREES ACCOMPANIES THE DARING AND UNFLINCHING MEENA - AND EVENTUALLY HER DAUGHTER - AS SHE NAVIGATES LIFE IN A STRANGE PLACE, AND STRUGGLES TO MANAGE HER NEW FAMILY`S EXPECTATIONS IN THE UNCERTAIN TIDES OF HER DIASPORIC LIFE.
१४ वर्षांची मीना आणि तिच्या जीवनातील संघर्षांची ही कथा. मीना, बिहारच्या दरभंगातील मीनाचे २१ वर्षांच्या नेपाळी मनमोहनशी लग्न लावले जाते. लग्नानंतर, तिला बालपणाचे घर सोडून, नेपाळमधील तिच्या पतीच्या कुटुंबात सामील व्हावे लागते. मनमोहन शिक्षणासाठी काठमांडूमध्ये असतो, त्यामुळे मीना तिच्या कडक सासूच्या देखरेखीखाली एकटीच राहते. तिच्या सासूच्या कठोरतेमुळे, मीना तिच्या जिवलग जाऊबाईकडे आधार शोधते. मीना आणि तिच्या मुलीच्या दृष्टिकोनातून, लेखकाने स्त्रियांच्या जीवनातील संघर्ष, ओळख, परंपरा आणि सांस्कृतिक समावेश यांचा सखोल अभ्यास केला आहे. कथा तीन पिढ्यांतील स्त्रियांच्या अनुभवांवर आधारित आहे: कावेरी, मीना आणि प्रीती. कादंबरीत नेपाळमधील मधेशी आणि पहाडी समुदायांमधील सामाजिक-राजकीय संघर्ष, स्त्रियांच्या स्वातंत्र्याची मर्यादा, आणि त्यांच्या आत्मशोधाचा प्रवास प्रभावीपणे मांडलेला आहे.