* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: TOXIN
  • Availability : Available
  • Translators : PRAMOD JOGLEKAR
  • ISBN : 9788177666168
  • Edition : 2
  • Publishing Year : OCTOBER 2005
  • Weight : 0.00 gms
  • Pages : 336
  • Language : Translated From ENGLISH to MARATHI
  • Category : FICTION
  • Available in Combos :PRAMOD JOGLEKAR COMBO SET - 30 BOOKS
Quantity
Buying Options:
  • Print Books:
ONE EVENING, RECENTLY DIVORCED SURGEON DR. KIM REGGIS, TAKES BECKY TO A FAST-FOOD RESTAURANT FOR A FEAST OF BURGERS AND FRIES, BUT TRAGEDY STRIKES WHEN THE YOUNG GIRL FALLS ILL. SHE DIES HORRIFICALLY AS A RESULT OF POISONING BY E. COLI BACTERIA. EVERYTHING SUGGESTS THAT HER DEATH WAS THE RESULT OF SHODDY FOOD HANDLING PRACTICES, BUT WHO IS GOING TO ADMIT TO THAT? FRANTIC WITH GRIEF, KIM THROWS ALL HIS ENERGIES INTO TRACING THE CAUSE OF THE CONTAMINATION. HE IS WELL PREPARED FOR THE BUREAUCRATIC INDIFFERENCE, BUT IS SOON MET WITH TERRIFYING VIOLENCE AS POWERFUL VESTED INTERESTS CONSPIRE TO DISCOURAGE HIS ENQUIRIES. AIDED BY HIS EX-WIFE, KIM PURSUES A DEADLY TRAIL OF COMPLICITY AND GUILT STRETCHING FROM THE SLAUGHTER HOUSE FLOOR TO THE CORPORATE BOARDROOM.
नुकताच घटस्फोट घेतलेला डॉ. किम रेग्गीस आपल्या एकुलत्या एका मुलीला बेकीला घेऊन एका संध्याकाळी फास्ट-फूड रेस्टॉरंटमध्ये गेला. तिथे बर्गर आणि फ्रेंच फ्राईज खाताना ह्या शोकांतिकेची सुरवात झाली. `इ. कोलाय` जीवाणूच्या विषामुळे-टॉक्सिनमुळे बेकीचा भीषण अंत झाला. अन्न नीट प्रकारे न हाताळल्यामुळे बेकीला संसर्ग झाला हे उघड दिसत असते. पण ते कोण मानणार? लाडक्या लेकीच्या मृत्यूमुळे सैरभैर झालेला किम संसर्गाचे कारण शोधण्यासाठी जीवाचे रान करतो. त्याची माजी बायको त्याला या कामात मदत करू लागते. या कामामध्ये त्यांना काय अनुभव येतो? आपले हितसंबंध जपण्यासाठी कुठल्याही थराला जाणारे, बीफ उद्योगातले प्रचंड ताकद असणारे बेबंद भांडवलदार आणि त्यांची नफा कमावण्यासाठी काहीही करायला मागेपुढे न पाहण्याची हिडीसवृत्ती.
Video not available
No Records Found
No Records Found
Keywords
"#MEHTAPUBLISHINGHOUSE #MARATHIBOOKS #TRANSLATEDBOOKS #ONLINEBOOKS #BIOGRAPHYA&TRUESTORIES #प्रमोदजोगळेकर #रोबिनकुक #COMA #TOXIN #SONS OF FORTUNE #FALSE IMPRESSION #CONTAGION #SEIZURE #CRISIS #CRITICAL #NOT A PENNY MORE, NOT A PENNY LESS #MARKER #कोमा #टॉक्सिन #कन्टेजन #सीजर #क्रायसिस #क्रिटिकल #मार्कर "
Customer Reviews
  • Rating StarRajesh More

    मेडिकल थ्रिलर साठी प्रसिद्ध असलेले रॉबिन कुक यांची ही विचार करायला लावणारी कादंबरी. `इ कोलाय` हा जिवाणू. `अन्न विषबाधा` होण्यास कारणीभूत असा हा जिवाणू. या विषयावर ची ही कादंबरी. एक डॉक्टर. घटस्फोटित. त्याची एकुलती एक मुलगी, काही दिवस त्याच्या कडे ाहायला येते. तो तिला एका संध्याकाळी एका प्रसिद्ध अशा `फास्ट फूड` रेस्टॉरंटमध्ये घेऊन जातो. तिथे खाल्लेल्या बर्गर आणि फ्राईज मधून मुळे तिला त्रास पोटदुखी, मळमळ,उलट्या, जुलाब, व्हायला लागतात. नंतर शेवटी आजार वाढून तिचा यात दुर्देवी अंत होतो. बर्गर मधील मांसामुळे(तिकडे गायीचे मांस वापरतात) , जे चांगल्या प्रतीचे नसल्याने हा प्रकार झालाय हे माहीत असूनही सिद्ध कसे करायचे हे त्याला कळत नाही. तो मूळ कारण शोधण्यासाठी जीवाचे रान करतो. आणि त्याच्या पुढे येते काही मेंदू हलवणारी माहिती. निगरगट्ट व्यवसायिक, त्यांचे लागेबांधे, नफा मिळवण्यासाठी कुठल्याही प्रकारचे मांस(अगदी रोगट प्राण्यांचे) वापरण्याची घाणेरडी वृत्ती. फास्ट फूड च्या व्यवसायात मुख्य दुकानात `पदार्थ` येईस्तोवर अनेक distribution साखळ्या असतात. एखाद्या साखळीतील `कच्चा दुवा` शोधून , असा गैर प्रकार केला जातो. डॉक्टर, घटस्फोटित पत्नी, मुलगी, त्यांच भावविश्व. शोध घेत असताना या व्यवसायातील दिसलेला निगरगट्ट पणा. हे सगळं `रॉबिन कुक` यांनी अतिशय समर्पक रीतीने मांडलं आहे. मी वाचली होती नंतर विकत सुद्धा घेतली. आपल्याकडे सुध्दा आपण असे `नीट अन्न` न हाताळल्याने होणारे आजार बघतो. रस्ता, गटारे यांच्या सानिध्यात असलेल्या वडा पाव, पाणी पुरी, दाबेली इत्यादी `चविष्ट`(?) बिनदिक्कत खाणारे आम्ही. तसेच रेस्टॉरंट/हॉटेल मधील `किचन` स्वच्छता नियम पाळतात की नाही, हे तर देवालाच माहीत. ...Read more

  • Rating StarDAINIK SAMANA 14-05-2006

    स्वर्ग आणि नरक... आज संपूर्ण जगाच्या दृष्टीने अमेरिका हा पृथ्वीवरचा स्वर्ग आहे. म्हणाल ती सुखं, म्हणाल त्या सोयी, अफाट वैज्ञानिक प्रगतीमुळे तिथे उपलब्ध आहेत. तसे पश्चिम युरोपातले देशही पुढारलेले आहेत. पण तिथले जीवन भयंकर महागडे आहे. अमेरिकेत सर्व परकारची श्रीमंती, सुबत्ता आहेच; पण तिथे स्वस्ताईदेखील आहे हे महत्त्वाचे. जगभरच्या हुशार आणि होतकरू तरुण-तरुणींना अमेरिकेत जाऊन नशीब काढायचे असते, ते त्याचमुळे. पण ही ‘घी देखा, लेकिन बडगा नही देखा’ अशी स्थिती आहे. दुनियेतील सर्व सुखं, अमर्याद व्यक्तिस्वातंत्र्य असणाऱ्या या देशातला उपभोगवाद आता अशा थराला जाऊन पोहोचलाय की, त्यांना इतर कोणत्याही मानवी मूल्यांची कसलीही पत्रास उरलेली नाही. त्यांना फक्त एक मूल्य माहीत राहिलेय - पैसा! डॉ. किम रेग्गीस हा स्वत: एक अव्वल दर्जाचा हृदयरोगतज्ज्ञ असतो. त्याची मुलगी बेकी ही एक कुशल खेळाडू असते. तिला ‘बीफ’ म्हणजे गोमांसयुक्त खाद्यपदार्थ खाल्ल्यामुळे विषाणू संसर्ग होतो. वेळेवर आणि योग्य ते उपचार न झाल्यामुळे बेकी मरते. डॉक्टर किम मुळापासून हादरतो. ज्या रुग्णालयात तो स्वत: प्रथम श्रेणीचा डॉक्टर असतो त्याच रुग्णालयात त्याला आणि त्याच्या मुलीला मिळालेली माणुसकीविहीन वागणूक पाहून तो भयंकर संतापतो. लेखकाने हा प्रसंग अशा कौशल्याने शब्दबद्ध केला आहे की, वैज्ञानिक प्रगतीच्या सर्वोच्च शिखरावर आरूढ झालेल्या अमेरिकेतही रुग्णांना अशाच म्हणजे आपल्याकडच्या सारख्याच बेपर्वाईने वागवले जाते, हे वाचून आपण थक्क होतो. मुलीच्या मृत्यूमुळे चिडलेला डॉ. किम बीफमध्ये विषाणू आले कुठून नि कसे याचा छडा लावू पाहतो आणि त्याच्यासमोर एक महाभयानक वस्तुस्थिती उलगडत जाते. अमेरिकेत गाई, म्हशी, शेळ्या या आपल्याकडल्याप्रमाणे दुधासाठी किंवा लोकरीसाठी पाळल्या जात नाहीत; तर त्यांच्या मांसासाठी पाळल्या जातात. या सर्व पशूंना भरपूर खायला घालून गलेलठ्ठ बनवायचे आणि त्यांना कापून त्यांच्या मांसाचे विविध पदार्थ बनवायचे. या उद्योगात प्रचंड पैसा गुंतलेला आहे. डॉ. किमला असे आढळते की, रोगट गार्इंचे मांस बेधडकपणे पुरवले जात आहे. त्यामुळेच हा जीवघेणा विषाणू संसर्ग होत आहे. पण ‘बीफ’ उद्योगातल्या बड्या बहुराष्ट्रीय कंपन्यांना मरणाऱ्या माणसांची काडीचीही पर्वा नाही. त्यांना हवाय नफ! फक्त नफा! डॉ. रॉबिन कुक हा प्रस्तुत ‘टॉक्सिन’ या कादंबरीचा लेखक स्वत: वैद्यकीय व्यावसायिक आहे. त्यामुळे या कथानकातले शास्त्रीय तपशील त्याने अतिशय बारकाईने टिपले आहेत. वाचकाला सुन्न करून टाकण्याची ताकद त्याच्या लेखणीत आहे. प्रमोद जोगळेकर यांचा अनुवाद चंद्रमोहन कुलकणी यांचे मुखपृष्ठ मेहता प्रकाशनाची एकंदर निर्मिती उत्तम. -मल्हार कृष्ण गोखले ...Read more

  • Rating StarDAINIK PUDHARI 05-02-2006

    सामाजिक प्रश्नावरील थरारक कादंबरी... डॉ. रॉबिन कूक यांच्या वैद्यकीय पार्श्वभूमीवरच्या थरारक कथांनी जगभरच्या वाचकांचे लक्ष वेधून घेतले आहे. कोमा वगैरे थरार कथांवरचे चित्रपटही गाजलेले आहेत आणि व्यावसायिक दृष्टीनेही त्यांनी तुफान यश संपादन केले आहे. टॉक्सिन’ या त्यांच्या थरारकथेचा एकूण भर अमेरिकेतील मांस प्रक्रिया उद्योगांवर आणि रुग्णालयातील संघटित सेवासुविधांच्या बाजारीकरणावर आहे; आणि हे काम त्यांनी अत्यंत आक्रमक अभिनिवेशाने केले आहे. अमेरिकेतील (आणि आता भारतासारख्या देशातही वेगाने फैलावणाऱ्या) मॅकडोनॉल्ड, वेंडी, अंकल जॉन्स, वगैरे अगणित शाखा असणाऱ्या रेस्टॉरन्टच्या शृंखलांमधून ठराविक चवीने पदार्थ खाणाऱ्या ग्राहकांची संख्या फार मोठी आहे. या रेस्टॉरन्टस्मध्ये मिळणारे पदार्थ पोषणमूल्यांनी युक्त असतात आणि ते तयार करताना स्वच्छता तसेच दक्षता घेण्यात येते. अशी जाहिरात प्रत्यही होत असते. त्यांच्या विश्वासार्हतेचा तो भाग असतो. डॉ. रॉबिन कूक यांनी अशा हॉटेल्समधील पदार्थांच्या आणि त्यांना मांस वगैरे पुरवणाऱ्या मोठ्या कंपन्यांच्या निर्दोषपणाच्या दाव्याबद्दल शंका उपस्थित केली आहे आणि त्या सर्वांच्या विश्वासार्हतेबद्दलच अनेकविध प्रश्न उभे केले आहेत. ‘टॉक्सिन’मध्ये किम रेगीस एक सेवाभावी डॉक्टरची दहा वर्षांची मुलगी बेकी प्रेअरी हायवेवरच्या ‘ओनियन रिंग’ या रेस्टॉरंटमध्ये बर्गरची ऑर्डर देते. व त्या बर्गरबरोबर फ्राइज आणि व्हॅनिला शेकही घेते. तेथील बर्गर खाल्ल्यावर काही तासांनी बेकीचे पोट दुखू लागते. जुलाब होतात. जुलाबातून रक्त पडते. औषधे देऊनही बरे वाटत नाही तेव्हा किम तिला हॉस्पिटलमध्ये घेऊन जातो. पण त्या हॉस्पिटलमध्ये तो स्वत: तेथे डॉक्टर असूनही पेशंटकडे तातडीने लक्ष दिले जात नाही. ते हॉस्पिटल अमेरिकअर या संस्थेतर्फे चालवण्यात येत असते आणि त्याचे काम कोणालाही चीड यावी अशा पद्धतीने, खर्चात बचत करण्याच्या दृष्टीने, चाललेले असते. त्यामुळे लेकीकडे तातडीने लक्ष देण्यात कसूर होते... आणि तिचे दुखणे वाढतच जाते. त्यातच तिचा अंत होतो. डॉ. रॉबिन कूक यांची ही थरारकथा म्हणजे हॉस्पिटल्सचे संस्थात्मक बाजारीकरण, मांसप्रक्रिया उद्योग यांच्यावरचे जळजळीत टीका-अस्त्र आहे. कथानकात खूप तपशील येतात; घटना वेगाने घडतात त्या वेगाने कधी कधी वाचकांचा गोंधळही उडू शकतो. पण शेवटी जो संदेश ही कादंबरी देते, तो वाचकाला अस्वस्थ करणारा असतो. ...Read more

  • Rating StarDAINIK LOKMAT 04-06-2006

    वात्सल्याची, साहसाची कथा… एका सहृद्य पित्याच्या परमवात्सल्याची व वात्स्ल्यापोटी केलेल्या अचाट साहसाची ही कथा मनाला चटका लावणारी आहे. एकदा हातात घेतलेली ही कादंबरी पूर्ण करूनच वाचक ती खाली ठेवतात. पण, त्यांच्यापुढे अंतर्मुख करणारे अनेक प्रश्न उभे राहात. अन्नातून ‘इ. कोलाय ०१५७ : एच ७’ या विषाणुमुळे (टॉक्सिनं) अकाली मृत्यू पावलेल्या आपल्या दहा वर्षांच्या मुलीच्या मृत्यूला कोण जबाबदार आहे, याचा एका कार्डियाक सर्जनने जीवघेण्या साहसातून लावलेला शोध ही या कादंबरीची मध्यवर्ती कल्पना आहे. हा शोध साधासुधा नसून भयचकित करणारा रहस्यपटच आहे. त्यात डॉ. किम (कार्डियाक सर्जन) व त्याच्या माजी पत्नीने तीन वेळा मृत्यूला चकवा दिला आहे, पण प्रयत्न सोडलेला नाही. या प्रयत्नात त्या दाम्पत्याने दिलेली ‘झुंज’ ही अंगावर शहारे आणणारी आहे. अमाप पैसा व सामर्थ्य असलेल्या बीफ उद्योगातील बेबंद भांडवलदारांशी सामना करणे म्हणजे साक्षात मृत्यूशी सामना करण्याइतके कठीण कर्म! पण, भविष्यात निष्पाप बालकांचा बळी जाऊ नये, या सद्हेतूने ते कठीण काम हे दाम्पत्य सगळे धोके पत्करून स्वत:च्या अंगावर घेते. या कथेची सुरुवात हिगीन्स व हॅनकॉक नावाच्या कत्तलखान्यातून होते प्रचंड वेगाने घडणाऱ्या घटनांचा शेवटही तिथेच होऊन वर्तुळ पूर्ण होते. नऊ जानेवारीला सुरुवात झालेली गोष्ट २७ जानेवारीला संपते. डॉ. किम रेग्गीस यांची दहा वर्षांची मुलगी रिबेका ही प्रेअरी हायवेवरच्या ओनियन रिंग रेस्टॉरंटमध्ये हॅम्बर्गर खाते (नऊ जानेवारी) व तेथूनच तिच्या दुर्दैवाला सुरुवात होते. ते हॅम्बर्गर कच्चे राहिल्याने तिला विषबाधा होऊन इस्पितळात दाखल करावे लागते. तिथे बड्या बड्या डॉक्टरांनाही तिच्या रोगाचे पक्के निदान न झाल्याने शेवटी एक एक अवयव निकामे होऊन त्या बालिकेचा यातनामय मृत्यू होतो. डॉ. किमला मनोमन वाटते, की तिने खाल्लेले हॅम्बर्गर हेच तिच्या मृत्यूचे कारण आहे. त्या दृष्टीने मग त्यांचा व त्यांच्या माजी पत्नीचा ट्रेसीचा शोध सुरू होतो. ते डिटेक्टिव्ह बनतात. या कार्यात अन्नप्रक्रियेवर नियंत्रण ठेवणाऱ्या यू. एस. डी. या सरकारी खात्यातील अधिकारी बाईची मार्शाची त्यांना मदत मिळते. या घटनेचा माग काढत काढत डॉ. किम त्या कत्तलखान्यात गेले असता प्राण्यांच्या मुंडक्यांमध्ये त्यांना मार्शाचे मुंडके दिसते. त्यांचा थरकाप होतो. कत्तलखान्यावर देखरेख करणाऱ्या सरकारी स्त्री अधिकाऱ्याची– मार्शाची– कत्तल केली जाते. हे सर्व त्या दाम्पत्याला असह्य होऊन जाते. पुढे काय होते, हे कथा वाचूनच कळेल कथा संपते; पण वाचकांपुढे अनेक प्रश्न उभे राहतात. निष्पाप बालकांचा बळी घेणारा हा धंदा असाच तेजीत चालू राहणार का? त्यांना यूएसडीए (सरकार) अडवू शकणार नाही, तर कोण आवरणार? केवळ नफा मिळविण्यासाठी माणूस इतके हिडीस निघृण कृत्य करतो का? टीव्हीसारख्या प्रभावी प्रसिद्धिमाध्यमाला डॉ. किमने दिलेल्या पुराव्याचे पुढे काय झाले? खरे गुन्हेगार पकडले जाऊन त्यांना शिक्षा झाली का? इत्यादी. वाचकांना विचार करायला लावणारे ते ‘खरे साहित्य’ याची प्रचिती इथे येते. युनिव्हर्सिटी मेडिकल सेंटर व समीरन हॉस्पिटल (यांचे विलिनीकरण झालेले असते.) या ठिकाणी रिबेका (बेकी) हिच्यावर उपचार चालू असताना डॉ. किम व इतर डॉक्टर यांची सततची जी चर्चा चालू असते, त्यावरून अमेरिकेतल्या अनेक वैद्यकीय संकल्पनांची माहिती वाचकांना होते. त्या अनुषंगाने तेथील अतिप्रगत वैद्यकीय व्यवसाय, त्यातील स्पेशलायझेशनच्या अनेक शाखा, उपशाखा व सूक्ष्म शाखा, हॉस्पिटलमधील स्वयंसेवक ही संकल्पना, वैद्यकीय शाखेतील नैतिक बंधने, वरच्या थरापासून ते खालच्या थरापर्यंतची कार्यपद्धती इ. गोष्टींची माहिती वाचकांना होते. तसेच, पान ३३५ ते ३३७ वर दिलेल्या वैद्यकीय परिभाषा व त्यांच्या संकल्पना वाचकांचे सामान्यज्ञान वाढविणाऱ्या वाटतात. पान ३३४ वर आरोग्यविषयक (चौकटीत) मांडलेले विचार सार्वत्रिक व मोलाचे वाटतात. रॉबिन कुक या गाजलेल्या इंग्रजी लेखकाची ही उत्कंठावर्धक कादंबरी. सत्याच्या धाग्याच्या आधाराने इतक्या मोठ्या कादंबरीची रचना त्याने केली असावी. तसे ते वास्तव असेल तर त्याच्या धाडसाला दाद द्यावी लागेल. डॉ. जोगळेकर यांनी याला मराठीचा सुंदर साज चढविला आहे. -डॉ. चंद्रकांता चव्हाण ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

ANUWADATUN ANUSARJANAKADE
ANUWADATUN ANUSARJANAKADE by LEENA SOHONI Rating Star
कौशिक लेले

पुस्तक – अनुवादातून अनुसर्जनाकडे (Anuwadatun Anusarjanakade) लेखिका – लीना सोहोनी (Leena Sohoni) भाषा – मराठी पाने – २३९ प्रकाशन – मेहता पब्लिशिंग हाऊस. फेब २०२४ छापील किंमत – रु. ३७०/- ISBN – 9789357205337 ह्या परिचयाची माझी वेबसाईट लिंक htps://learnmarathiwithkaushik.com/courses/anuwadatun-anusarjanakade/ मराठी पुस्तकांमध्ये सध्या इतर भाषांतून अनुवादित झालेली पुस्तके सुद्धा मोठ्या संख्येने दिसतात. एखादा सरस अनुवाद वाचताना आपल्या डोक्यात सुद्धा आपल्या आवडीच्या परभाषेतल्या पुस्तकांची यादी तयार होते. ही पुस्तकं सुद्धा मराठीत आली तर काय मजा येईल असं वाटतं. भाषा हा ज्यांचा जिव्हाळ्याचा विषय आहे त्यांची इच्छा एक पुढचं पाऊल टाकेल. आपणही स्वतः असा अनुवाद केला तर ? आपल्यालाही दोन्ही भाषा चांगल्या येत आहेत मग अनुवाद का करू नये ? हे पिल्लू डोक्यात शिरेलच. असा अनुवाद करायचा स्वतः काही प्रयत्न केला की लक्षात येईल की हे किती किचकट काम आहे. चांगला अनुवाद करायचा असेल तर सराव लागेल. अभ्यास लागेल. त्याची काही तंत्र मंत्र शिकून घ्यावी लागतील. एखाद्या चांगल्या जाणकार व्यक्तीचं, अनुभवी व्यक्तीचं मार्गदर्शनही मिळायला हवं. जर तुमच्याही मनात अशा भावना आल्या असतील तर लीना सोहोनी यांचं “अनुवादाकडून अनुसर्जनाकडे” हे पुस्तक तुम्हाला नक्की आवडेल. लीना सोहोनी हे नाव मराठीत अनुवादिका म्हणून प्रसिद्ध आहे. आत्तापर्यंत त्यांनी अनुवाद केलेली पन्नासच्यावर पुस्तके प्रकाशित झाली आहेत. त्यांचा अनुभव व अधिकार वेगळा सांगायला नको. त्यांचे हे पुस्तक "अनुवादातून अनुसर्जनाकडे" पुस्तकाचा पहिला भागात लीना सोनी यांनी आपल्या अनुवादाच्या प्रवासाचं सिंहावलोकन केलं आहे. त्यांनी अनुवादाची सुरुवात कशी केली, त्यात प्रगती कशी झाली हे लिहिलं आहे. अनुवादामुळे प्रसिद्ध लेखक जेफ्री आर्चर, सुधा मूर्ती, किरण बेदी यांच्याशी जुळलेले संबंध आणि त्यांच्या भेटीची वर्णनं आहेत. ह्या प्रवासात “मेहता पब्लिशिंग हाऊस” या प्रकाशन संस्थेचा भरभक्कम पाठिंबा त्यांना मिळाला. सुनील मेहता आणि अनिल मेहता यांच्याबरोबरच्या आठवणी सुद्धा पुस्तकात आहेत. पुढच्या भागात अनुवाद या विषयाची एखाद्या शास्त्रीय शोधनिबंधाप्रमाणे माहिती दिलेली आहे. यात अनुवाद प्रक्रियेकडे अतिशय बारकाईने बघितलं आहे. ढोबळमानाने बघितलं तर, अनुवाद म्हणजे तर एका भाषेतल्या शब्दांच्या ऐवजी दुसऱ्या भाषेतले शब्द वापरणे. पण प्रत्येक वेळी एका शब्दाच्या बदल्यात दुसरा भाषेतला एक शब्द असं होतंच असं नाही. त्यामुळे काही वेळा शब्दाची फोड करून दाखवावी लागते. तर काही वेळा मूळ मोठं वाक्य लहान होऊ शकतं. कदाचित तिथे पूर्णपणे वेगळीच शब्दयोजना वाक्यरचना होऊ शकते. या प्रत्येक प्रकाराला एक विशिष्ट शास्त्रीय नाव (पारिभाषिक संज्ञा) आहे हे आपल्याला पुस्तक वाचून कळतं. जे शब्दांच्या बाबतीत तेच वाक्यांच्या बाबतीत. मूळ भाषेतल्या शब्दांसाठी नवीन शब्द वापरून वाक्य तयार झालं तरी ते वाचकाला सहज वाटलं पाहिजे. नाहीतर आपण लगेच म्हणू, “अनुवाद खूप बोजड झाला आहे; ठोकळेबाज झाला आहे”. हे टाळायचं तर वाक्यरचना सुद्धा सुधारायला पाहिजे. याची उदाहरणे पुस्तकात दिली आहेत आणि त्या अनुषंगाने पारिभाषिक संज्ञा (terminology) काय आहे हे मराठी आणि इंग्रजी दोन्हीत दिलं आहे. शब्द, वाक्य ह्यांना लावलेल्या कसोटीचा विस्तार करून ती कसोटी “संकल्पनां”ना लावायला पाहिजे. एखाद्या भाषेत, एखाद्या समाजात असणाऱ्या संकल्पना, प्रथा-परंपरा मराठी भाषेत नसतील तर अनुवाद करताना ते जसंच्या तसं ठेवायचं का तिथे काही वेगळी संकल्पना वापरायची ? का तळ टीप देऊन स्पष्टीकरण द्यायचं? असे एकाच गोष्टीकडे बघण्याचे वेगवेगळे पर्याय उपलब्ध आहेत. हा मुद्दा आपण सोदाहरण स्पष्ट केला आहे. हा ऊहापोह वाचल्यासार अनुवादासाठी दोन्ही भाषांवर आपली किती चांगली पकड पाहिजे हे वाचकाच्या लक्षात येईल. त्याचबरोबर जे पुस्तक आपण वाचतोय त्याची पार्श्वभूमी, त्यातल्या प्रसंगाची सामाजिक पार्श्वभूमी, आणि लेखकाला काय ध्वनीत करायचे आहे हे सगळं समजणं सुद्धा किती महत्त्वाचं हे लक्षात येईल. म्हणजे अनुवाद प्रक्रिया दिसताना शब्दांची दिसली तरी “शब्दांच्या पलीकडले” अनुवादकाला पकडता आले तरच मूळ कृतीला न्याय मिळेल. हे या पुस्तकाच्या वाचनातून अधोरेखित होतं. पुस्तकाचा प्रकारानुसार अनुवादकासमोर असणारी आव्हाने सुद्धा बदलतात. कथा-कादंबरीचा अनुवाद वेगळा तर कवितेचा अनुवाद वेगळा. कारण कवितेमध्ये भावभावनांना महत्त्व आहे तितकेच महत्त्व शब्द, लय, शब्दचमत्कृती यांनाही आहे. म्हणूनच तर ते पद्य आहे गद्य नाही. लीनाजींनी ह्याचाही परामर्श घेतला आहे. नाटकाचा अनुवाद करताना येणारी आव्हाने अजून वेगळी. परिणामकारक संवाद, नेपथ्य, पात्रांची देहबोली, त्याचा प्रेक्षकांवर होणारा परिणाम या सगळ्याचा विचार करून अनुवाद करावा लागतो. म्हणूनच, अनुवाद म्हणजे प्रत्येक वेळी “शंभर टक्के पुस्तक जसेच्या तसे” असं नसतं. तर काही वेळा ते रूपांतर ठरतं. काही वेळा तो स्वैर अनुवाद ठरतो. तर काही वेळा मूळ कलाकृतीवर आधारित नवीन कलाकृती ठरते. हे सुद्धा कितीतरी उदाहरणे देऊन स्पष्ट केले आहे. हे सगळे मुद्दे एकमेकांशी निगडित आहेत त्यामुळे पुस्तकात बऱ्याच वेळा मुद्द्यांची पुनरावृत्ती झाली आहे असं मला वाटलं. ती पुनरुक्ती टाळून कदाचित थोडी पानं कमी करता आली असती. पण मुद्दा वाचकाच्या मनावर ठसावा, कुठलंही विशिष्ट प्रकरण वाचायला घेतले तरी ते त्या मुद्द्यापुरतं पूर्ण असावं हा त्यामागचा हेतू असेल. पुस्तकात पुढे अनुवादकांना नोकरी, व्यवसायाच्या काय संधी आहेत; कुठल्या संस्था याबद्दलचं शिक्षण देतात; कुठले कोर्सेस उपलब्ध आहेत याबद्दलचा तपशील आहे. अनुवाद करायला सुरुवात करायची असेल तर मजकूरनिवड, प्रकाशकांशी संपर्क, परवानगी ह्याचे मार्गदर्शन आहे. त्यांनतर शाळेत आपण जे प्राथमिक व्याकरण शिकतो; म्हणजे कर्ता, कर्म, क्रियापद, ॲक्टिव-पॅसिव्ह व्हॉइस, वेगवेगळे काळ इत्यादींच्या व्याख्या देऊन सगळ्याची उजळणी केली आहे. ज्याला अनुवाद क्षेत्रात उतरायचे आहे त्याला व्याकरणाचा अजून बराच अभ्यास करावा लागणारच आहे. आणि पुस्तकाचा उद्देश व्याकरण शिकवणं नाही तर अनुवादकासाठी व्याकरण अत्यावश्यक आहे हे ठसवणं आहे. त्यामुळे व्याकरणाचा भाग पुस्तकात नसता तरी चालला असता असं मला वाटलं. पुस्तकातील काही पाने वर दिलेल्या लिंकवर शेअर केली आहेत. म्हणजे तुम्हाला पुस्तकाची, लेखनशैलीची अजून चांगली कल्पना येईल. त्यात पुढील मुद्द्यांबद्दलची पाने आहेत १) अनुवादिका म्हणून येणारे कटुगोड अनुभव. २) प्रसिद्ध लेखक जेफ्री आर्चर ह्यांच्या पुस्तकांचा मराठी अनुवाद लीनाजींनी केला आहे. त्यातून जेफ्री आर्चर ह्यांच्याशी भेटीगाठी झाल्या त्यातला एक प्रसंग. ३) अनुवादाचे वर्गीकरण/प्रकार सांगणाऱ्या प्रकरणातली दोन पाने. अनुवाद प्रक्रियेची किती बारकाईने तांत्रिक चिकित्सा केली आहे हे लक्षात येईल. ४) नाटकाचा अनुवाद करताना येणारी आव्हाने ह्याबद्दलच्या प्रकरणातली दोन पाने. लीना सोहोनींचे आत्मकथन असणारा पुस्तकाचा पहिला भाग सर्व वाचकांना वाचायला आवडेलच. पुस्तकाचा दुसरा भाग तांत्रिक आहे. तो सर्वसामान्य वाचकाला वाचायला आवडेलच असं नाही. पण तो वाचल्यावर अनुवादक म्हणून काम करताना किती कटकटी असतात, काय व्यवधानं सांभाळावी लागतात हे वाचकाच्या लक्षात येईल. त्यातून अनुवादकांकडे व त्यांच्या कामाकडे बघण्याचा दृष्टिकोन अजून कौतुकाचा आणि कृतज्ञतेचा होईल हे निश्चित. ज्यांना अनुवाद करायचा आहे, या क्षेत्रात शिरायचं आहे किंवा तशी उमेदवारी सुरू झाली आहे त्यांना हा भाग मार्गदर्शक ठरेल. जाण वाढवेल हे नक्की. त्यामुळे या पुस्तकाच्या वाचनातून अनुवादाचा किडा काही वाचकांच्या डोक्यात गेला आणि त्यातून नवे अनुवादक मराठीत निर्माण झाले तर ते सोन्याहून पिवळे ! मराठीत कथा,कादंबऱ्या, चरित्र, सामाजिक विषयांची चर्चा ह्या पद्धतीचे लेखन भरपूर होत असतं. पण ह्या पुस्तकाप्रमाणे शास्त्रीय/तांत्रिक चिकित्सा करणारी, गंभीरपणे शिकवणारी पुस्तकं कमी दिसतात. ती प्रकाशित झाली तरी ती क्रमिक पाठ्यपुस्तक किंवा “अभ्यासाचे पुस्तक” या प्रकारात ढकलली जातात आणि दुर्लक्षित होतात. पण या पुस्तकाच्या लेखिका आणि प्रकाशक यांनी हे पुस्तक मुख्यधारेतल्या पुस्तकाप्रमाणे सादर केलं आहे. त्यातून हे पुस्तक जास्त वाचलं जाईल; जास्त लोकांना विचार प्रवृत्त करेल असं मला वाटतं. अशा प्रकारची पुस्तकं मराठीत प्रकाशित होणे हे मराठी भाषेला ज्ञानभाषा करण्यासाठी मोठे योगदान आहे. त्याबद्दल प्रकाशक आणि लेखिका दोघांचेही एक मराठी भाषा प्रेमी म्हणून मी मनापासून आभार मानतो. —————————— मी दिलेली पुस्तक श्रेणी —————————— अनुवाद करणारे असाल किंवा करायची इच्छा असेल तर आवा ( आवर्जून वाचा ) इतरांनी जवा ( जमल्यास वाचा ) ——————————— आवा ( आवर्जून वाचा ) जवा ( जमल्यास वाचा ) वाठीनावाठी ( वाचलं तर ठीक नाही वाचलं तरी ठीक ) नावाठी ( नाही वाचलं तरी ठीक ) ...Read more

OMKARACHI REKH JANA
OMKARACHI REKH JANA by MANJUSHRI GOKHALE Rating Star
सौ. जस्मिन जोगळेकर

आमच्या पुस्तकप्रेमी समुहावरचा एकही दिवसाचा खंड न पडता सलग 1730 वा पुस्तक परिचय पुस्तक प्रेमी समूह,पुस्तक परिचय अभियान: एकही दिवस खंड पडू न देता पुस्तकांचा परिचय हे पुस्तकप्रेमी समूहाचे यश ! पुस्तक सत्र:- ३ सप्ताह क्रमांक:- २४८ पुस्तक क्रमांक: १७३० दिनांक: १०/०३/२०२५ पुस्तकाचे नांव:- ओंकाराची रेख जना लेखक:- मंजुश्री गोखले पहिली आवृत्ती: फेब्रुवारी २०१२ पृष्ठ संख्या : ३०८ मूल्य: रु. ३२० प्रकाशन: मेहता पब्लिशिंग हाऊस परिचयकर्ती: सौ. जस्मिन जोगळेकर एखाद्या गोष्टीसाठी वेळ यावी लागते म्हणतात, तसं काहीसं झालं माझं. खरंतर पुस्तक वाचनाच्या बाबतीत असं व्हायला नको होतं पण झालं. `हे खूप सुंदर पुस्तक आहे, तुम्ही वाचाच` म्हणून एक पुस्तक आमच्या हाती आलं. अर्थात ज्यांनी सांगितलं त्यांनी त्यांच्या संग्रहातलं पुस्तक दिलं होतं. तसं बरेच दिवस होतं आमच्याकडे. नवऱ्याने वाचून खूपच सुंदर आहे, वाच नक्की सांगितलं देखील मला. पण पुस्तक परत द्यायची वेळ आली तरी वाचलं गेलं नाही. तरी ते नाव डोक्यात फिट बसलं होतं. अखेर एक दिवस ते एकच पुस्तक नव्हे तर त्याच लेखिकेची चार पुस्तकं विकतच घेऊन आले आणि मग ती वेळ आली…. त्या पुस्तकाच्या, पुस्तकातील भाषेच्या आणि त्या लेखिकेच्या प्रेमात पडण्याची. पुस्तक होतं…मंजुश्री गोखले यांनी संत जनाबाईंवर लिहिलेलं `ओंकाराची रेख जना`. `विठू माझा लेकुरवाळा`, `धरिला पंढरीचा चोर` अशा अभंग रचनेतून जनाबाई आपल्या ओळखीच्या आहेत. किंवा विठूराया त्यांना हर कामात मदत करत असतो वगैरे माहीत आहे. पण त्यांचं संपूर्ण चरित्र सगळ्यांना माहीत असेलच असं नाही. ते माहीत करून देण्याचं सुरेख काम या कादंबरीने केलं आहे. जनाबाईंच्या जन्मापूर्वीची आणि नंतरचीही त्यांच्या कुटुंबाची परिस्थिती, छोट्या जनाला मागे ठेऊन दुखण्याने तिला सोडून गेलेली तिची आई, त्यानंतरची बिकट वेळ याचं वर्णन वाचताना डोळ्यातलं पाणी थांबत नाही. पुढेही काही प्रसंग असे आहेत…भागाबाईचं वागणं असेल किंवा सुळावर चढवायचा प्रसंग असेल… डोळ्यात पाणी येतच राहतं. पण एवढं होऊनही त्यांची पंढरीरायावरची भक्ती मात्र गाढ होती. जनाईसुध्दा त्याला पाहायला आतुर होती. सोसले चटके l पोटी नाही घास l विठ्ठलाची आस l जनाईला ll भेटीसाठी त्याच्या l गोळा तनमन l धाडे आवतान l विठूराया ll अखेर विठुरायाकडून आमंत्रण आल्यावर बापलेक पंढरीची वाट चालू लागतात. काळया देवाला पाहायला आसुसलेली जना आणि लेकीला कायमचं परक्या घरी सोडून यायचं या विचाराने जडावलेला दमा… नशिबाची रेख l भिवरेच्या काठी l विठूराया ओढी l जनाईची ll दोघांचा प्रवास विठ्ठलाच्या विश्वासावर सुरू होतो. पुढं जनाईला दामाशेटींच्या घरी सोडून देणं, त्या घराने जनाला आपलंच म्हणणं, नामदेवांसोबत तिचं मोठं होणं अशा कितीतरी प्रसंगांनी सुखावून जायला होतं. तेव्हाची सामाजिक परिस्थिती, जनाचं अतिशूद्र असणं आणि त्यातून स्त्री असणं…त्यासाठी तिला झेलावे लागणारे त्रास, संत म्हणून मोठेपण मिळाल्यावरही त्यांच्यावर आलेला चोरीचा आळ… त्रास होतो वाचताना. जनाची आणि विठ्ठलाची पहिली भेट आणि तिथून त्यांच्यात दृढ होत जाणारे नाते…वाचताना शहारून जायला होतं. जना ते संत जनाबाई हा प्रवास, त्यात जनाबाईंनी रचलेले अभंग, ज्ञानदेवादि भावंडांचा सहवास आणि मुख्य म्हणजे नामदेव आणि जनाबाई यांचे नाते… गुरू शिष्य ऐसी l जोडी कौतुकाची l जनी नामयाची l संतांमधे ll याबद्दल पुस्तकात आलेले उल्लेख मन लावून वाचण्यासारखे आहेत. विठ्ठलाच्या चरणी झालेला जनाबाईंच्या जीवनाचा शेवट म्हणजे तर 🙏 वृंदा कोमेजली l स्तब्ध वारा पाणी l ओघळले मणी l मंजिऱ्यांचे ll थरारली वीट l कंप राऊळाला l श्वास ओलावला l क्षणभर ll आज नाही घाई l विठोबाला काही l जनाईच येई l चरणाशी ll शांता शेळके यांनी अनुवाद केलेलं `चौघीजणी` जसं मनात कायमचं घर करुन बसलं आहे, त्या जोडीला आता `ओंकाराची रेख जना` हे ही अत्यंत आवडीचं झालं आहे. यापूर्वी संत साहित्य किंवा संतांवर लिहिलेलं साहित्य फारसं वाचलं नव्हतं. लताजी किंवा भीमसेनजींमुळे घराघरात पोहोचलेले अभंग तेवढे माहीत होते. त्यामुळं जनाबाईंवर लिहिलेल्या या पुस्तकाबाबत उत्सुकता होतीच. पहिल्या प्रकरणाच्या अगदी पहिल्या ओळीपासून या पुस्तकाशी जी बांधली गेले ते शेवटपर्यंत. पुस्तकातील सगळं वर्णन अगदी बारीक सारीक तपशील देऊन पुढं जात राहतं आणि त्यात आपल्याला गुंतवून ठेवतं. सुरुवातीची काही प्रकरणं तर डोळ्यात अश्रुंच्या धारा घेऊन, पुसट अक्षरं समोर ठेऊन वाचावी लागतात. प्रसंग सगळे l तपशिलासवे l डोळ्यात आसवे l वाचुनिया ll भाषा ही साजिरी l सत्य हेच वाटे l प्रसंग तो घडे l आसपास ll एकूणच पुस्तकातलं वर्णन इतकं जिवंत आहे की सगळे प्रसंग आपल्या आसपास घडताहेत असंच वाटत राहतं कायम. दमा - कुरुंडचं दुर्दैवी आयुष्य, पोटी मूल नसल्याचं त्यांचं दुःख, विठ्ठलाला त्यासाठी साकडं घालण्यासाठी त्यांनी केलेला पंढरपूरचा प्रवास असो किंवा जनाबाईंच्या खोलीत येऊन विठ्ठलाने त्यांच्याशी मारलेल्या गप्पा, त्यांना कामात केलेली मदत…. सगळे अगदी सगळे प्रसंग आपणच जगतोय असं वाटावेत इतके मनाला भिडून जातात. काही ठिकाणं तर अशी… `अरे विठ्ठला, गडबडीत भलतंच काय उचलतोस. तुझा रत्नहार आणि शेला तर घेऊन जा`...असं आपणच विठ्ठलाला हाक मारून सांगावं असं वाटायला लागतं वाचताना. भाषा, वर्णनशैली फार साजिरी आहे. पुस्तकातला `साजिरी` हा शब्द एकदम आवडून गेलाय. एखादा चेहरा पाहिल्यावर कसं आपल्याला कळून जातं ना की, ही व्यक्ती मायाळू आहे किंवा तुसडी आहे वगैरे…तसं पुस्तकाच्या सुरुवातीलाच यातल्या भाषेबद्दल आपुलकी, प्रेम वाटायला लागतं. भाषा साधी पण सुंदर, शब्दांचा वापर असा की यापेक्षा वेगळा शब्द इथं शोभला नसता असं वाटायला लागेल असा. अनवाणी पायाला चटके बसावेत इतकं हवामान अजून बदललं नव्हतं…यासाठी `अजून मातीने माया सोडली नव्हती`... किती सुरेख वाक्य आहे ना! अशी कितीतरी वाक्य आपल्याला त्यांच्या प्रेमात पाडायला लावणारी यात सापडतील. एकूणच सांगायचं झालं तर पुस्तक अप्रतिम आणि सगळ्यांनी आवर्जून वाचावं असंच आहे. एकाच लेखकाची पुस्तकं सलग एका मागोमाग एक अशी माझ्याकडून वाचली जात नाहीत. पण आता खुणावतंय ते… `जोहार मायबाप जोहार`. ...Read more