HAVING LOST FAITH IN LIFE, CONVINCED THAT EVERYTHING HE HAS EVER DONE AND EVERYTHING THAT HAS EVER HAPPENED TO HIM IS POINTLESS, OMER RAISES HIS HAND ON HIMSELF. HOWEVER, AT THAT MOMENT, THE ANGEL OF DEATH VISITS HIM AND OFFERS HIM THE LAST CHANCE OF LIFE. IT WAS AS IF THE UNIVERSE STOPPED FOR OMER TO TRY TO REMEMBER A SUMMER HE SPENT AS A BOY WITH HIS FAMILY AROUND THE SEVEN ISLANDS. THE SUMMER HE CALLED LOST ALL HIS LIFE, BECAUSE HE COULDN`T REMEMBER IT...
"ओमर लहान असतानाच त्याच्या आई-वडिलांचा एका दुर्दैवी अपघातात मृत्यू होतो आणि तो उद्ध्वस्त होतो. पुढे त्याचा सांभाळ त्याचे आजी-आजोबा करतात. जीवनातील निरर्थकता आणि अशाश्वतता त्याला अस्वस्थ करते. ओमर आपल्याला ‘बालक’ आणि ‘प्रौढ’ अशा दोन्ही अवस्थांत भेटत राहतो. एकीकडे ‘मोठा ओमर’ जीवनाला कंटाळून आत्महत्या करू पाहतो, तर त्याच वेळी त्याच्यातील ‘छोटा ओमर’ शाश्वत आनंद प्राप्त करण्यासाठी ‘प्रकाशमय जगाकडे’ जाण्याचा मार्ग शोधतो. या प्रवासात ओमरला त्याचेच प्रतिबिंब असलेला ‘डॉल्फिन ओमर’ भेटतो, देवदूत भेटतो, स्वतः ‘प्रकाश’ झालेला हंस भेटतो आणि मृत्युदूतही. वास्तव आणि स्वप्न यांच्या धूसर सीमेवर घुटमळणारं त्याचं हे दुहेरी भावविश्व आपल्याला काहीसं अंतर्मुख व्हायला लावतं. निरागस स्वप्नरंजनापासून अगदी आध्यात्मिकतेपर्यंतच्या विविध छटा ओमरच्या या जीवन प्रवासात आपल्याला जाणवतात.
"