* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: NIJDHAM
  • Availability : Available
  • ISBN : 9788177667400
  • Edition : 8
  • Publishing Year : SEPTEMBER 1972
  • Weight : 170.00 gms
  • Pages : 128
  • Language : MARATHI
  • Category : HORROR & GHOST STORIES
  • Available in Combos :RATNAKAR MATKARI COMBO SET - 17 BOOKS
Quantity
Buying Options:
  • Ebooks:
  • Print Books:
A CALL FROM THE FINAL ADOBE, `NIJDHAM`; ALL THESE SHORT MYSTIC STORIES HAVE CREATED A NEW WAY IN THE HISTORY OF MARATHI LITERATURE. THEY HAVE SUCCEEDED IN HAVING A UNIQUE PLACE WITH THEIR ENIGMATIC ENVIRONMENTS, UNFATHOMABLE SURROUNDINGS, THE EXCLUSIVE DESCRIPTIONS AND A VERY UNCANNY END. MANY OF THE STORIES WERE PRESENTED ON THE STAGE, SOME WERE PICTURIZED AS SERIALS, AND SOME WERE TRANSLATED. FOR TWO GENERATIONS, THEY HAVE EMPOWERED ALL MINDS YOUNG AND OLD. ANY READER WHO HAS READ THEM ONCE WILL NEVER FORGET THOSE YEARS LATER. ON THE CONTRARY, THEY ARE ALIVE IN HIS MINDS AND HE SHARES THEM WITH PEOPLE AROUND. THIS COLLECTION IS EXCLUSIVELY FOR THOSE READERS WHO LOVE CRYPTIC THEMES, FOR THE THREE GENERATIONS, YESTERDAY`S, TODAY`S AND TOMORROW`S.
बोलावणं... निजधाम... जेवणावळ... रत्नाकर मतकरींच्या या असाधारण गूढकथांनी मराठी कथेमध्ये एक नवीन वाट तयार केली. या कथांमधील वातावरणे, चित्रदर्शी वर्णने, माणसाच्या मनातल्या गूढाचा घेतलेला वेध, वैशिष्ट्यपूर्ण रचना आणि हादरवून टाकणारा शेवट, या साऱ्यांनी मराठी कथेत त्या वेळेपर्यंत अस्तित्वात नसलेले एक विलक्षण कथाविश्व निर्माण केले. यातल्या कथा रंगभूमीवर आल्या, दूरदर्शनवर सादर झाल्या, अनुवादित झाल्या. मुख्य म्हणजे, दोन पिढ्यांच्या मनावर गारूड करून राहिल्या. फार वर्षांपूर्वी वाचलेल्या या कथा वाचकांच्या स्मरणातून कधीच गेल्या नाहीत. उलट त्यांनी त्या इतरांना सतत सांगून जिवंत ठेवल्या. आजच्या तरुणांना तर या गूढकथांचे अधिकाधिक आकर्षण वाटू लागले आहे... या, कालच्या आणि आजच्या व उद्याच्या वाचकांसाठी नव्या स्वरूपात काढलेला गूढकथांचा संग्रह...
Video not available
No Records Found
No Records Found
Keywords
#RATNAKAR MATKARI #PARDESHI#ADAM # SWAPNATILCHANDANE #RANGANDHALA #SANDEH #PARDESHI #MRUTYUNJAYEE #NIRMANUSHYA#EK DIVAVIZTANA#SAMBHRAMACHYALATA #MEHTAPUBLISHINGHOUSE#HORROR STORIES#MARATHIBOOKS #रत्नाकर मतकरी #परदेशी
Customer Reviews
  • Rating StarVaishnavi Vaidya

    मी स्वत: अत्यंत घाबरट आहे. अंधार, एकटं राहणे, भुताच्या गोष्टी याच्या पासून मी लाहनपणापासूनच चार हात लांब राहिले. आजही मित्र-मंडळी आणि भावंडांच्या गेट टूगेजर मध्ये ज्या क्षणी हाॅरर गप्पा चालू होतात त्या क्षणी मी गाढ झोपून जाते. माझं मला सुद्धा माझ्या िचित्र सवयीचं अनेकदा हसायला येतं पण शेवटी स्वभावधर्म. या सगळ्या पार्श्वभुमिवर प्रचंड बळ आणि हीम्मत एकवटून मतकरींचे पुस्तक वाचायचे एकदा ठरविले आणि ठाण्याच्या पुस्तक प्रदर्शनातून विकतही घेतले! या लेखनाचं किंबहुना लेखकांचं वैशिष्ट्य म्हणजे, एक प्रकारचं वलय सभोवताली निर्माण होतं आणि आपल्याही नकळत आपण त्या कथानकातलं पात्र होऊन जातो. ती गोष्ट आपलीच आहे किंवा आपल्याच भोवती घडते असं जाणवून देणारा अदृश्य घटक आपल्याच कल्पनाशक्तितून निर्माण होतो. माणसाचे अंतर्मन फार चमत्कारीक असते. त्याचे गुढ आजतागायत कोणाला उलगडलेले नाही. तिथेच तर भिती, रहस्य या सगळ्याचे मुळ दडलेले असते. या पद्धतीच्या साहित्यात मतकरींनी अनन्य साधारण कार्य करून ठेवले आहे. `निजधाम` हा त्यांच्या काही विलक्षण गुढकथांचा संग्रह. सगळ्याच कथा थरकाप उडविणार्या आहेत. विशेष नमुद करावीशी वाटते ती `जेवणावळ` कथा! असं लिखाणं सुचणं हे केवळ महान आहे. प्रत्येक कथा वाचताना शरिरातले सारे इंद्रिय त्या शब्दांच्या ताब्यात असतात. सभोवेतलाच्या खर्या परिस्थितीचा विसर पडतो आणि या कथानकांची भुरळ पडते. भिती हा शब्द या कथांसाठी अतिशय शुल्लक वाटतो. एक महत्त्वाची गोष्ट जी मला आवडली ती म्हणजे, आजच्या काळात भुत-प्रेत, पिशाच्छ इत्यादी गोष्टींवरून अनेक लोकांमध्ये असणारे समज, गैरसमज, विचार, मते.... ती ज्याने त्याने ठरवावी पण चांगल्या साहित्याला, साहित्य म्हणूनच पाहावे. मानवी जीवन आणि मन ह्यांच्यात अनेक गोष्टी तर्काच्या पलिकडे आहेत. त्याचा गाभा अजूनही शास्त्रज्ञ पूर्णपणे शोधू शकले नाहीत. या पुस्तकातले एक आवडते वाक्य- `भितीच्या विविध स्वरूपातून मानवी मनाच्या अथांग सागराचा शोध घेणे हेच गुढकथेचे ध्येय असते, मानवी मनाचा शोध हाच साहित्याचा परम उद्देश असतो!` ...Read more

  • Rating Starनितीन जोगळेकर

    श्री रत्नाकर मतकरी हे उत्तम नाट्यलेखक, कथा लेखक म्हणून प्रसिद्ध होते. त्यांच्या कथामध्ये गूढ, भीतीदायक असे खास काही असायचेच. १९७७ मध्ये आमच्या शालेय शिक्षकांनी वर्गात सांगितलेली जेवणावळ हि कथा कायमची लक्षात आहे. नंतर २०१७ मध्ये आमच्या ऑफिस लायब्ररी निजधाम या पुस्तकात हि कथा वाचायला मिळाली आणि प्रचंड आनंद झाला. त्यांच्या सर्व कथांमध्ये शेवटी एक जबरदस्त twist असायचा, ज्याची आधी पुसटशी कल्पनाही यायची नाही. वाचकांना खिळवून ठेवणारे हे असले विचार त्यांनाकुठून सुचायचे काय माहित. असा चतुरस्त्र लेखक पुन्हा होणे नाही. त्यांच्या स्मृतीस भावपूर्ण आदरांजली. ...Read more

  • Rating Star Shilpa Datar

    रत्नाकर मतकरी हे माझे आवडते गूढकथा लेखक। कितीतरी दिवसांपासून जेवणावळ ही कथा असलेले त्यांचे पुस्तक शोधत होते, ते मिळाले। शाळेत असताना हे पुस्तक वाचले होते। माझी शेजारीच राहणारी मैत्रीण शलाका आणि राजश्री आम्ही या भयकथांवर चर्चा करत असू। सुदैवाने मला लहनपणी मैत्रिणीहि उत्तम वाचक मिळाल्या। त्यामुळं आम्ही भरपूर वाचलं, शालेय वयात पुस्तकांवर चर्चा केल्या। त्यावेळी आमच्यामध्ये जेवणावळ या कथेविषयी चर्चा झाली होती। वाचताना अंगावर सरसरून काटा येणारी कथा। आमची रात्री 12 वाजता ही कथा वाचण्याची तेव्हा पैजही लागली होती। नुकत्याच परत त्या कथा नव्यानं वाचल्या। नव्यानं त्यातले भय अनुभवलं। आणि एका बैठकीत हे पुस्तक वाचून संपवाल्याने आपली वाचनाची आवड तसूभरही कमी झाली नाही, हे जाणवलं। ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

NAGZIRA
NAGZIRA by VYANKATESH MADGULKAR Rating Star
कृष्णा DIWATE

आजच्या पुस्तकाचा विषय माझ्या आवडीचा - जंगलाचा... *जंगल - काय असतं ?* म्हटलं तर फक्त झाडे, नदी-नाले, प्राणी पक्षी यांनी भरलेला जमिनीचा एक तुकडा .... की वन-देवता? की पशु-पक्ष्यांचं घर? की जीवनचक्रातील अति-महत्वाचा घटक? की आपल्यातल्या दांभिकपणाला - दिखव्याला - व्यवहाराला गाळून टाकणारं आणि आपल्यालाही त्याच्यासारखाच सर्वसमावेशक, निर्मळ बनवणारं आणि आपल्यातल्या originality ला बाहेर आणणारं, असं एक अजब रसायन? *जंगल भटक्यांना विचारा एकदा... बोलतानाच त्यांच्या चेहऱ्यावर आणि डोळ्यात जी चमक दिसेल ना, त्यातून फार वेळ वाट न बघता सरळ जंगल गाठण्याची इच्छा न होईल तरच नवल!* आमचा एक मित्र- ज्याने असंच जंगलांचं वेड लावलं आणि अजून एक भटकी मैत्रीण - जिने त्या वेडात भरच घातली..... आणि असे अजून अनेक भटके निसर्गप्रेमी ... आणि मुळातूनच निसर्गाची ओढ , या सर्व गोष्टी माझ्या जंगल -प्रेमासाठी कारणीभूत ठरल्या. *आणि मग अरण्यऋषी श्री. मारुती चितमपल्ली, शंकर पाटील (कथा), डॉ. सलीम अली, जिम कॉर्बेट, व्यंकटेश माडगूळकर इत्यादींनी या निसर्गदेवतेकडे बघण्याची एक वेगळी दृष्टी दिली. त्या सर्वांनाच आजचा हा पुस्तक-परिचय सादर अर्पण!!* कथांसाठी प्रसिद्ध असणाऱ्या लेखकाने हे नागझिरा पुस्तक का बरे लिहिले असावे? मनोगतात ते स्वतः म्हणतात - *"महाराष्ट्रातील एखाद्या आडबाजूच्या जंगलात जाऊन महिना दोन महिने राहावे, प्राणी जीवन, पक्षी जीवन, झाडेझुडे पाहत मनमुराद भटकावे आणि या अनुभवाला शब्दरूप द्यावे हा विचार गेली काही वर्षे माझ्या मनात घोळत होता. काही परदेशी प्राणी शास्त्रज्ञांनी असा उद्योग करून लिहिलेली उत्तम पुस्तके माझ्या वाचण्यात आल्यापासून ही इच्छा फारच बळवली. मी इथे तिथे प्रयत्न करून पाहिले आणि निराश झालो. हे काम आपल्या आवाक्यातले नाही असे वाटले. मग शेल्लरने कुठेतरी लिहिल्याचे वाचले की भारतातील लोक प्राणी जीवनाच्या अभ्यासात उदासीन आहेत, आफ्रिकेच्याही फार मागे आहेत. त्यांना वाटते अशा संशोधनासाठी प्रचंड खर्च करावा लागतो, पाण्यासारखा पैसा लागतो. पण तसे नाही. गळ्यात दुर्बीण, मनात अमाप उत्साह आणि आस्था असली की अभ्यास होतो. मी शक्य तेव्हा एकट्यानेच उठून थोडेफार काम करत राहायचे ठरवले. कधी काझीरंगा, मानस या अभयारण्यावर, कधी नवेगाव-बांधावर तर कधी कोरेगावच्या मोरावर लिहित राहिलो.* *मला चांगली जाणीव आहे की हा प्रयत्न नवशिक्याचा आहे. तो अपुरा आहे, भरघोस नाही. त्यात बऱ्याच त्रुटी आहेत, पण नव्या रानात शिरण्यासाठी पहिल्यांदा कोणीतरी वाट पाडावी लागते. पुढे त्या वाटेने ये-जा सुरू होते. मी लहानशी वाट पाडली आहे एवढेच!"* लेखक आत्ता असते तर त्यांना नक्की सांगितले असते की तुम्ही पाडलेली पायवाट आता जवळ-पास राजमार्ग बनत चालली आहे. आज अनेक वन्य-जीव अभ्यासक, जंगल भटके सुजाण व सतर्क झाले आहेत, जंगले आणि प्राणी वाचले पाहिजेत यासाठी प्रयत्न सुरु आहेत. ह्या प्रयत्नांमागे लेखकासारख्या अनेक वनांचा अभ्यास करून ते आपल्यासमोर आणणाऱ्यांचा मोठा हात आहे. आज पक्षी-निरीक्षक किरण पुरंदरेंसारखे व्यक्ती शहरातील सगळा गाशा गुंडाळून जंगलात राहायला गेलेत ... काय नक्की thought -process झाली असेल त्यांची? फक्त जंगल-भटकंती करताना पाळावयाचे नियम अत्यंत महत्वाचे आहे. मुख्यत्वे-करून कुठल्याही वृक्षांचे, प्राणी-पक्ष्यांचे आपल्या असण्याने कुठलाही त्रास किंवा धोका - हानी संभवू नये, याची काळजी आपल्यासारख्या सुज्ञ भटक्यांनी नक्की घ्यावी. तरच हे भटकणे आनंद-दायी होईल. *भंडारा जिल्यातील नागझिरा हे एक अभयारण्य! फार सुंदर आहे.* हे पुस्तक फक्त लेखकाच्या दृष्टीने त्यांना भावलेलं जंगल आहे का? फक्त जंगलाचं वर्णन आहे का? तर नाही. एक पट्टीचा कथालेखक आणि मानव-स्वभाव चितारणारा लेखक केवळ वर्णन करू शकत नाही. माझ्या मते ही एक प्रक्रिया आहे, त्यांच्या अंतर्बाह्य बदलाची, जी त्यांना जाणवली, अगदी प्रकर्षाने. आणि तोच स्वतःचा शोध त्यांनी आपल्यासमोर मांडण्याचा प्रयत्न केलाय. बाकी प्रत्येकाचं जंगल वेगळं, खरं जंगल नाही तर स्वतःच्या आतलं एक जंगल. ते ज्याचं त्याने शोधायचं, त्यात डुंबायच, विहार करायचा आणि काही गवसत का ते बघायचं .... लेखकानेही तेच केलं... एक स्वगत मांडलं आहे.... आणि त्यातून संवादही साधला आहे. हे पुस्तक ललित म्हणावे की कादंबरी, वर्णन म्हणावे की आत्मकथन, अशा हिंदोळ्यावर हे वाचताना मी सतत राहते. अतिशय आशयपूर्ण गहिऱ्या अर्थाचे लिखाण आहे यात. लेखकाने नागझिरा आणि त्याचे वर्णन कसे केले आहे ते आपण रसिक वाचकांनी हे पुस्तक वाचूनच त्याचा आनंद घ्यावा. ते इथे मी सांगत बसणार नाही, उगाच तुमचं आनंद का हिरावून घेऊ? मी इथे मला भावलेले लेखकच मांडण्याचा अल्पसा प्रयत्न करत आहे, ते ही या पुस्तकाच्या माध्यमातून... पहिल्याच पानावर ते काय लिहितात बघा - *"गरजा शक्य तेवढ्या कमी करायच्या, दोनच वेळा साधे जेवण घ्यायचे, त्यात पदार्थ सुद्धा दोन किंवा तीनच. स्वतःचे कामे स्वतःच करायची. पाणी आणणे, कपडे धुणे अंथरून टाकणे आणि काढणे या साध्या सुध्या गोष्टींसाठी माणसांनी दुसऱ्यावर का अवलंबून राहावे? एकांत, स्वावलंबन आणि प्रत्येक बाबतीत मितव्यय ही त्रिसूत्री पाळून जंगलात पायी भटकायचे, जंगलाच्या कुशीत राहून निरागस असा आनंद लुटायचा या माफक अपेक्षेने गेलो आणि माझा काळ फार आनंदत गेला . रेडिओ, वृत्तपत्रे, वाङ्मय चर्चा, वाचन, कुटुंब, मित्र, दुसऱ्याच्या घरी जाणे येणे, जेवण देणे आणि घेणे यापैकी काहीही नसताना कधी कंटाळा आला नाही. करमत नाही असे झाले नाही. रोज गाढ झोप आली. स्वप्न पडले असतील तर ती सकाळी आठवली नाही. शिवाय मित आहार आणि पायी हिंडणे यामुळे चरबी झडली. एकूणच मांद्य कमी झाले."* हे वाचून आपल्याला नक्की काय हवे असते, आणि रोजच्या रहाटगाडग्यात आपण काय करतो, याची मनातल्या मनात तुलना व्हावी. खरंच काय हवं असतं आपल्याला? आपण सतत प्रेम, शांती, समाधान आणि मनःशांती याच्याच तर शोधात असतो ना? आणि नेमक्या ह्याच सर्व गोष्टी बाजूला पडून आपण नुसते धावतच असतो... कशासाठी?? जीवनाचं तत्वज्ञान हे फार गंभीर नाहीये, अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीतून आपण ते समजून घेऊन शकतो. फक्त ती जाण असली पाहिजे. थोडासा थांबून विचार झाला पाहिजे. मनःचक्षु उघडे पाहिजे आणि मुख्य म्हणजे मी कुणीतरी मोठा , हा भाव पहिल्यांदा गाळून पडला पाहिजे. *अगदी तसंच जसं पानगळीच्या मोसमात जुनं पान अगदी सहज गळून पडतं ... नव्यासाठी जागा करून देतं ... जंगल आपल्याला हेच शिकवतं ... न बोलता ... त्याच्या कृतीतून ... आपली ते समजून घेण्याची कुवत आहे का?* शेवटच्या प्रकरणात लेखक परतीसाठी रेल्वे फलाटावर येतो. तेव्हाचचं त्यांचं स्वगत फार विचार करायला भाग पाडतं - *"ह्या दोन तासात करण्याजोगे असे काहीच महत्त्वाचे कार्य नसल्यामुळे मी आरशासमोर बसून दाढी केली, मिशा काढून टाकल्या. सतत अंगावर होते ते हिरवे कपडे काढून टाकले आणि इतके दिवस माझ्या कातडी पिशवीच्या तळाशी परिटघडी राहिलेले झुळझुळीत कपडे चढवून पोशाखी बनलो.`* किती साधी वाक्य आहेत, पण `पोशाखी बनलो` यातून किती काय काय सांगायचे आहे लेखकाला... गहिरेपण जाणवते! मला विचार करायला भाग पाडते. ट्रेक करून गड -किल्ल्यांहून परतताना माझीही अवस्था काहीशी अशीच व्हायची... जाड पावलांनी घरी परतणे आणि पुन्हा निसर्गात भटकायला मिळण्याची वाट पाहणे, याशिवाय गत्यंतर नसायचे. *जंगलांवर , निसर्गावर निस्सीम प्रेम करणाऱ्या आणि त्यांच्या संवर्धनासाठी झटणाऱ्या अनेक वेड्यांमुळे आज आपली वसुंधरा टिकली आहे. पुढील पिढ्यांसाठी तिला असच बहरत ठेवायचं असेल, किमान टिकवायचं जरी असेल तरी आपणही थोडेसे निसर्ग-वेडे व्हायला काय हरकत आहे??* *वृक्षवल्ली आम्हा सोयरे... वनचरे ...* धन्यवाद! जय हिंद!!! ...Read more