* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: STILL LOLO
  • Availability : Available
  • Translators : PRANAV SUKHADEV
  • ISBN : 9789386745262
  • Edition : 1
  • Publishing Year : AUGUST 2017
  • Weight : 0.00 gms
  • Pages : 200
  • Language : Translated From ENGLISH to MARATHI
  • Category : BIOGRAPHY & TRUE STORIES
Quantity
Buying Options:
  • Ebooks:
  • Print Books:
FOR FASHION JOURNALIST LAUREN ("LOLO") SCRUGGS, A SHORT FLIGHT TO LOOK AT CHRISTMAS LIGHTS TURNED INTO A NIGHTMARE WHEN SHE WAS STRUCK BY THE PLANE`S SPINNING PROPELLER BLADES. AS LAUREN WAS RUSHED TO THE HOSPITAL, THE WORLD WATCHED IN SHOCK AND HORROR. SEVERAL MAJOR SURGERIES AND THOUSANDS OF PRAYERS LATER, LAUREN WAS STILL ALIVE. BUT SHE HAD SUFFERED BRAIN TRAUMA AND LOST HER LEFT HAND AND LEFT EYE. AND SHE HAD TO FACE SOME INCREDIBLY DIFFICULT QUESTIONS: WHAT KIND OF FUTURE WILL I HAVE? WHERE IS GOD IN ALL THIS PAIN? WILL ANYONE EVER BE ABLE TO LOVE ME NOW? IN STILL LOLO, LAUREN AND HER FAMILY REVEAL WHAT REALLY HAPPENED THAT NIGHT, WHAT LAUREN`S LIFE IS LIKE TODAY, WHAT GOT THEM THROUGH THEIR JOURNEY TOWARD HEALING, AND HOW THEY CONQUERED ALL ODDS TO PERSEVERE AS A FAMILY. CONTAINING EXCLUSIVE PHOTOS AND PERSONAL STORIES FROM LAUREN AND HER FAMILY, STILL LOLO IS A COMPELLING AND FIERCELY BEAUTIFUL ACCOUNT OF FAITH, DETERMINATION, AND STAYING TRUE TO WHO YOU ARE--NO MATTER WHAT.
"ख्रिसमसनिमित्त केलेली शहरातील रोषणाई पाहण्यासाठी फॅशन जर्नालिस्ट लॉरेन ऊर्फ लोलो त्या लहानशा विमानात फेरफटका मारण्यासाठी बसली खरी; पण ती रात्र तिच्यासाठी काळरात्रच ठरली. कारण विमानातून उतरताना विमानाच्या प्रोपेलरच्या फिरणाऱ्या पात्यांमध्ये येऊन तिचा भयंकर अपघात झाला. आपल्या प्राणांसाठी झगडणाऱ्या जखमी लॉरेनला जेव्हा हॉस्पिटलमध्ये नेत होते, तेव्हा जणू सगळं जगच धक्का बसल्याप्रमाणे स्तिमित होऊन पाहत होतं. कित्येक मोठ्या शस्त्रक्रियांनंतर आणि हजारो जणांच्या प्रार्थनांनंतर लोलो जिवंत राहिली. पण तिच्या मेंदूला जबर मार बसला होता आणि या अपघातात तिनं आपला डावा हात आणि डोळा गमावला होता. जिथं बाह्य सौंदर्याला प्रचंड महत्त्व दिलं जातं, अशा फॅशनच्या क्षेत्रातच काम करणाऱ्या सुंदर लॉरेनचं आयुष्य कायमचं उद्ध्वस्त झालं, असं अनेकांना वाटलं होतं. पण ते चूक होतं ! ‘स्टिल लोलो’ या पुस्तकात लॉरेन आपल्याला सांगते की, त्या रात्री नेमकं काय घडलं, या भयंकर अपघातातून ती कशी वाचली आणि बाहेर आली, आणि आज तिचं आयुष्य कसं आहे... तिच्यासमोर उभ्या असलेल्या अत्यंत अवघड प्रश्नांचीही ती न डगमगता, प्रामाणिकपणे उत्तरं शोधायचा प्रयत्न करते- माझं आता भवितव्य काय? या प्रकारानंतर कोणी माझ्यावर प्रेम करेल की नाही? या सगळ्या वेदनादायी प्रवासात देव कुठं आहे? भयविरहित जीवन कसं जगावं, आणि आयुष्यात कोणतीही संकटं, आव्हानं समोर आली तरी त्यावर कशी मात करायची, हे तिच्या जीवनकहाणीतून लॉरेन आपल्याला सांगते. लॉरेन आणि तिच्या कुटुंबाची ही सुंदर कहाणी- ‘स्टिल लोलो’ आपल्याला बरंच काही सांगून जाते- श्रद्धा, जिद्द, चिकाटी आणि काहीही झालं तरी आपलं स्वत्व जपण्याची आस ! "

No Records Found
No Records Found
Keywords
"#MARATHIBOOKS#ONLINEMARATHIBOOKS#TRANSLATEDMARATHIBOOKS#TBC#TRANSLATEDBOOKS@50% #EKLADHAASAHI #STILLLOLO #एकलढाअसाही. #BIOGRAPHY&TRUESTORIES #TRANSLATEDFROMENGLISHTOMARATHI #PRANAVSUKHADEV #LAURENSCRUGGS "
Customer Reviews
  • Rating StarManali Ballal

    नुकतेच `एक लढा असाही `पुस्तक वाचले. ही भयानक अपघातात हात गमावलेल्या तरूणीचे आत्मकथन आहे. फारच वाचनिय. त्यानिमित्ताने अमेरिकन संस्कृती लहान अपघातातही मदतीतील तत्परता त्यातील अचूकता आणि नियोजन वाखाणण्याजोगे आहे.जवळच्या व्यक्तींचे प्रेम आणि परमेश्वरावरी आढळ श्रद्धेत `असाध्य ते साध्य `करण्याचे सामर्थ्य आहे याची प्रचिती येते. ...Read more

  • Rating StarLOKPRABHA - 18 MAY, 2018

    दुर्दम्य आशावादाची गोष्ट... आयुष्य ही फार वैशिष्ट्यपूर्ण गोष्ट आहे. प्रत्येक माणसाला एका ठरावीक कालखंडाचे आयुष्य मिळालेले असते आणि वाट्याला येणाऱ्या हेलकाव्यांसकट प्रत्येकजण ते जगत असतो. कधी वाट्याला सुख येते तर कधी न संपणारे दुख: आणि वेदनांची मालिक. या सगळ्यातून पुढे जाण्यासाठी माणसाला एक गोष्ट आधार देते, ती म्हणजे सगळं सहन करून चांगलंच होणार आहे हा आशावाद. अशाच अनेक मानसिक आणि शारीरिक वेदनांना तोंड देऊन मरणाच्या दारातून केवळ आशा आणि सकारात्मक दृष्टिकोन यांच्या जोरावर पुन्हा जीवनाशी एकरूप होणाऱ्या अमेरिकन फॅशन जगतातील पत्रकाराची गोष्ट म्हणजे ‘स्टील लोलो’ या इंग्रजी पुस्तकाचा अनुवाद. अर्थात ‘एक लढा असाही’. लॉरेन ही तेवीस वर्षांची उत्साही आणि देवावर मनापासून श्रद्धा असणारी अमेरिकन मुलगी. शिक्षण नुकतंच संपवून हळूहळू आपल्या स्वप्नांच्या दिशेने मार्गक्रमण करणारी. तिने नुकतंच लोलो हे ऑनलाईन फॅशन मासिक सुरू केलेलं असतं. त्या मासिकाचं काम करत ती तिच्या आई-वडिलांसोबतच राहत असते. आपल्या आवडत्या क्षेत्रातल्या विविध संधींचा माग घेत तिचं आयुष्य सुरू होतं. नुकतंच तिचं तिच्या बॉयफ्रेंड जेम्ससोबत ब्रेकअप झालेलं असतं पण तोही अतिशय जाणीवपूर्वक आणि समजुतीने घेतलेला निर्णय असतो. मग अशी कोणती घटना लॉरेनच्या आशावादाची आणि श्रद्धेची परीक्षा घेणारी घडते? अशा कोणत्या घटनेने तिचं आणि तिच्या संपूर्ण कुटुंबाचं आयुष्य बदलतं? लॉरेन आणि ब्रिटनी या जुळ्या बहिणी. ब्रिटनी धीट, तर लॉरेन जरा लाजरीबुजरीच. दोघी बहिणी वाढत असताना अचानक अतिशय आनंदी कुटुंबाची घडी विस्कटते, ती आई-वडिलांच्या घटस्फोटाने. लहान वयात अनेक भावनिक हेलकाव्यांना तोंड देत ब्रिटनी आणि लॉरेनचं बालपण सरतं. काही काळानंतर आई-वडील एकत्र येतात आणि आयुष्य पुन्हा सुरळीत सुरू होतं. लॉरेन तिची शाळा संपवून टेक्सासमधल्या एका युनिव्हर्सिटीमध्ये शिक्षण घेत असते. पण तिला काही त्या शिक्षणात रस वाटत नसतो. तिला वहिवाट मोडून काहीतरी ऑफबीट करावंसं वाटत असतं. सुरुवातीपासून लॉरेनला फॅशन विश्वात रस असल्याने ती एका मालिकेच्या फॅशन विभागात उमेदवारी सुरू करते. याच दरम्यान तिला अनेक माणसे भेटतात. ईश्वरावरील तिच्या श्रद्धेची प्रचीती अनेकदा आल्याने तिचा देवावरचा विश्वास अधिकच दृढ होत जातो. इंटर्नशिपच्या काळात तिचे अनुभवविश्व समृद्ध होत असतं. तिला चांगली-वाईट माणसं भेटत असतात. न्यूयॉर्कच्या त्या विश्वात श्रद्धेला काहीसं बाजूला ठेवत लॉरेन मुक्त विहार करते आणि पुन्हा तिच्यामागे एक विचित्र आजार लागतो. कुटुंबीयांना घाबरवून सोडणाऱ्या आजारातून लॉरेन उठते तसे घरचे तिला न्यूयॉर्क सोडून घरी येण्याचा आग्रह धरतात. घरी आल्यानंतर लॉरेन शॅनन या आपल्या मैत्रिणीसह एक मासिक सुरू करते. पण तिचं आणि तिच्या कुटुंबाचं आयुष्य बदलणारी घटना खिसमसच्या काळात घडते. खिसमसच्या पूर्वसंधेला लॉरेन आपल्या कुटुंबासह चर्चमध्ये जाते. चर्चमधील सांगीतिक कार्यक्रमानंतर झालेल्या चर्चमधील भाषणात वक्ते जीवनातील आशावादाचे महत्त्व अधोरेखित करतात, त्यावेळी कोणालाही कल्पना नसते की हाच आशावाद तिच्या भावी आयुष्यात निर्णायक ठरणार आहे. चर्चमधील कार्यक्रमानंतर लॉरेन तिची मैत्रीण शॅनन आणि माईक यांच्यासह त्यांच्या घरी मेजवानीच्या निमित्ताने जाते. भव्य-दिव्य आयुष्य जगणारी माईक खिसमससाठी शहरात केलेली सजावट आणि रोषणाई विमानातून बघण्याची कल्पना सांगते. काही वेळातच लॉरेन मित्र-मैत्रिणीसोबत माईकच्या चार आसनी विमानात स्वार होऊन खिसमसच्या रोषणाईचा आनंद घेत असते. पण अचानक माईकमध्ये सुरू झालेली खरखर आणि डोक्यातल्या विचारांमुळे लॉरेनच्या मनात भीती दाटून येते. बाहेर गडद अंधार आणि पाऊस पडत असताना लॉरेनच्या हृदयात भीतीने धडधड होत असते. आणि काही क्षणांत तिच्या लक्षात येते की विमानाने सुखरूप लँडिंग केलं आहे. खाली उतरताना आजूबाजूच्या गडद अंधारात तिला फक्त इंजिनचा मोठा आवाज येत असतो आणि काही क्षणांतच लॉरेनचा एक जीवघेणा अपघात झालेला असतो. अंधारात न दिसल्याने विमानातून उतरून लॉरेन विमानाच्या उजवीकडच्या पंख्याच्या दिशेने चालत जाते. अतिशय वेगाने फिरणाऱ्या त्या प्रोपेलरच्या माराने लॉरेन रक्ताच्या थारोळ्यात पडलेली असते. तिचा डावा हात शरीरापासून वेगळा झालेला असतो आणि तिच्या डोक्याला व डोळ्यालाही जबर मार बसलेला असतो. मेंदूलादेखील मार बसतो. उपचार सुरू होतात, लॉरेन मृत्यूशी झुंज देत असते. काही वेळाने डॉक्टर तिची प्रकृती स्थिर असल्याचा निर्वाळा देतात. तिच्या मेंदूवर, हातावर आणि चेहऱ्यावर अनेक प्रकारच्या सर्जरी करायच्या असतात. मेंदूला इजा झाल्यामुळे ती कदाचित नीट बोलू शकणार नाही असे डॉक्टर सांगतात. तिचे व्यक्तिमत्त्व व स्वभाव पूर्णपणे बदलेला असू शकेल असा अंदाज वर्तवतात. यामुळे लॉरेनच्या कुटुंबीयांवर प्रचंड ताण येतो. लॉरेनच्या देवावरील श्रद्धेची आणि आशावादाची ही परीक्षाच असते. काही दिवसांनी लॉरेन शुद्धीवर येते पण तिचा डावा हात आणि डोळा निकामी झालेला असतो. हळूहळू उठण्याचा, चालण्याचा प्रयत्न करत लॉरेनची प्रगती होत असते. काही दिवसांतच तिच्या प्रकृतीत आश्चर्यकारकरीत्या सुधारणा झालेली दिसते. काही अंतर चालणं, थोडंफार बोलणं असं करत लॉरेन आयुष्य पूर्वपदावर आणण्याचा प्रयत्न करते. परंतु आपला हात व डोळा गमावणं ही गोष्ट तिच्यासाठी प्रचंड धक्कादायक असते. या गोष्टीचा स्वीकार करण्याचं धैर्य तिला आशावादाने आणि देवावरील श्रद्धेने मिळतं. लॉरेनने मृत्यूला हुलकावणी दिली खरी, पण एका हाताशिवाय असलेलं आयुष्य तिच्यापुढे वाढून ठेवलेलं असतं. एकाच हाताने दररोजची कामं करणं तिच्यासाठी अशक्य होत होतं. औषधांचा प्रभाव ओसरल्यानंतर वेदनांची जाणीव तिला होत जाते आणि तिच्या आत्मविश्वासाला तडा जातो. तिच्यासाठी आपलं अपंगत्व जगासमोर येणं लाजिरवाणं वाटू लागतं. फॅशनजगतात एका हाताचं आणि अंध डोळ्याचं अपंगत्व घेऊन वावरणं तिला असह्य होतं आणि यातून तिला नैराश्य येतं. आयुष्य बदलून टाकणाऱ्या या एका जीवघेण्या अपघातातून उभं राहण्यासाठी तिला जगभरातून असंख्य लोकांची साथ मिळते. तिच्या घरच्यांसह तिची बहीण व नवरा तिला या अंधकारमय आयुष्यातून बाहेर काढण्यासाठी साथ देतात. लॉरेन कृत्रिम अवयवांसह पुन्हा दमदारपणे आयुष्यातील संकटांवर मात करून उभी राहते. खिसमसच्या पूर्वसंधेचा हा दिवस लॉरेनच्या आयुष्याला अनपेक्षित कलाटणी देणारा ठरतो. ती दवाखान्यात असताना प्रसारमाध्यमांद्वारे या अपघाताची बातमी जगासमोर येते आणि जगभरातून आर्थिक मदतीला आणि भावपूर्ण संदेशांचा ओघ सुरू होतो. दवाखान्यातच प्रसारमाध्यमांचे प्रतिनिधी तिची बातमी मिळवण्यासाठी येऊ लागतात. आजारातून उठल्यावरही तिचे फोटो टिपण्यासाठी माध्यमे उत्सुक असतात. या एका भयंकर अपघाताने लॉरेन या सामान्य मुलीचं आयुष्य बदलून जातं. या आशावादाची कथा तिने ‘स्टील लोलो’ या पुस्तकात शब्दबद्ध केली. तिच्या आयुष्याचा, अपघाताचा आणि त्यानंतर आयुष्याला सामोरे जाण्याचा प्रवास स्तिमित करणारा आहे. साध्या साध्या संकटाने खचून जाणाऱ्या व्यक्तींसाठी तिचा हा प्रवास प्रेरणादायी आहे. तिची कथा वाचताना आपली संकटे क्षुल्लक वाटतात. आशावादाची आणि जगण्याच्या जिद्दीची ही गोष्ट नक्कीच सर्वांनी वाचायला हवी. -विशाखा कुलकर्णी ...Read more

  • Rating StarDainik Loksatta ,Lokrang 24-12-17

    ‘जेव्हा आयुष्य तुमच्याशी क्रूर खेळ खेळतं, तेव्हाही निराश न होता पुढे जात राहायचं..’ प्रत्येक वळणावर ही भावना तुमच्यापर्यंत पोहोचवणारं छोटेखानी पुस्तक म्हणजे ‘एक लढा असाही..’ फॅशन पत्रकारिता करणाऱ्या एका अमेरिकन तरुणीच्या जीवनातली ही सत्यघटना. तिचं ाव लॉरेन ऊर्फ लोलो स्क्रग्ज. ‘लोलो मॅगझिन’ याच नावानं तिनं स्वत:चं ऑनलाइन मासिक सुरू केलं होतं. तिचं करीअर आकार घेत होतं. ख्रिसमसचे सूर वातावरणात तरंगत होते. तेव्हाची ही घटना.. शहरातली दिव्यांची रोषणाई वरून बघायला गंमत येईल म्हणून एका छोटय़ा दोन-आसनी विमानातून चक्कर मारायला लोलो गेली आणि.. तिच्यासाठी ती काळरात्र ठरली. विमानाचा पंखा लागून तिला जबरदस्त अपघात झाला. इतका जीवघेणा, की वेदना आणि काळीकुट्ट निराशा यापलीकडे दुसरं काहीही शक्य वाटत नव्हतं. डावा हात आणि डावा डोळा तिनं गमावला. मेंदूला जबर इजा झाली. मुळात ती जगेल की नाही याचीच खात्री नव्हती. जगलीच तर तिला कदाचित सलगपणे पूर्ण वाक्यही बोलता यायचं नाही, कदाचित तिचा स्वभाव पूर्ण बदलेल.. अशा अनेक शंका डॉक्टरांना होत्या. इथून पुन्हा आत्मविश्वासानं उभं राहण्यापर्यंतचा तिचा खडतर प्रवास, त्यातली धडपड, मधले अनेक खाचखळगे, अत्यंत अवघड वाटा आणि त्यावर केलेली मात या साऱ्याचं चित्रण म्हणजे हे पुस्तक. ‘लोलो मॅगझिन’ आता तिनं नव्या उभारीनं आणि नव्या रूपात सुरू केलं आहे. लोलोचं कुटुंब, तिचं बालपण, कौटुंबिक नात्याची वीण, अपघातापूर्वीचं आणि नंतरचं आयुष्य, तिचे मित्र, करीअरचा शोध या गोष्टीही या कहाणीत आहेत. या सगळय़ा आव्हानात्मक प्रवासात लोलोचं कुटुंब सतत सावलीसारखं तिच्याबरोबर आहे. त्यामुळे या पुस्तकाची रचनाही अशी आहे, की प्रत्येक प्रकरण लोलो, तिची आई, तिचे वडील, तिची बहीण अशा वेगवेगळ्या लोकांच्या नजरेतून उलगडत जातं. या पुस्तकात वारंवार ज्या दोन गोष्टींवर भर दिला आहे त्या म्हणजे जिद्द आणि श्रद्धा. लोलोचे आई-वडील हे सश्रद्ध आणि चर्चशी संबंधित. तिचे कुटुंबीय म्हणतात, ‘‘या सगळ्यातून आम्ही मार्ग काढू शकलो ते केवळ आमच्या श्रद्धेमुळे, हे निश्चित. येशूचा भक्कम पाठिंबा नसता तर हे शक्य झालं नसतं.’’ ‘दैवी हेतू’, ‘कृपादृष्टी’, ‘प्रार्थनाच बदल घडवेल’ असे शब्दप्रयोग पुस्तकाच्या निवेदनात वारंवार येतात. लोलोही एके ठिकाणी म्हणते की, ‘‘श्रद्धा माझ्यासाठी चार दिवसांचं ‘फॅड’ नव्हतं. उलट, माझ्या जीवनाचा पाया होता तो.’’ लोलोकडे जिद्द होतीच. ती नसती तर अशा अवस्थेतून ती बाहेर पडलीच नसती. अपघातानंतर काही दिवसांनी लोलो जेव्हा चालू लागली तेव्हा ती फार तर वीस पावलं चालू शकेल असा तिच्या फिजिकल थेरपिस्टचा अंदाज होता. लोलो मात्र तीस पावलं चालली. ही जास्तीची पावलं म्हणजे तिच्यातली धगधगती जिद्द होती. तिच्या जिद्दीची अनेक उदाहरणं या पुस्तकात विखुरली आहेत. या कहाणीचं आणखी एक वैशिष्टय़ म्हणजे अपघात, संघर्ष, जिद्द आणि त्यातून मिळालेलं यश असा सरळसोट प्रवास इथे नाही. जिद्द बांधली तरी वारंवार दाटून येणारी निराशा, वास्तवाचे अस चटके, भविष्यात काय वाढून ठेवलं असेल या भावनेतून खचणारी उमेद, कृत्रिम हात घेऊन समाजात कसं वावरणार, या विचाराने निर्माण झालेली भीती या गोष्टी तपशिलानं पुस्तकात येतात. लोलोच्या भावनांचा उद्रेक येतो. उद्ध्वस्त करणारे क्षण येतात. हा प्रवास सोपा नाही याची प्रचीती येते. पण तरीही त्यावर मात करता येते, ही भावना उमेद जागवणारी ठरते. पुस्तकाला बेथनी हॅमिल्टनची प्रस्तावना आहे. बेथनी ही समुद्राच्या लाटांवर स्वार होणारी प्रोफेशनल ‘सर्फर’ आहे. यातला विलक्षण भाग असा, की वयाच्या १३ व्या वर्षी सर्फिग करताना शार्क माशाच्या हल्ल्यात ती जखमी झाली आणि त्यात तिला एक हात गमवावा लागला. दुसरी कुणी असती तर पुन्हा पाण्यातही उतरली नसती. बेथनीच्या धाडसी जीवनावर ‘सोल सर्फर’ हा चित्रपट तयार झाला आणि लोलोनं तो बघितला. त्यानंतर फोन, ई-मेलवर त्यांचा संपर्क सुरू झाला. बेथनीनं ज्या भीतीवर मात करून सर्फिग या तिच्या आवडत्या खेळात पुन्हा प्रावीण्य मिळवलं ते लोलोसाठी प्रेरणादायी ठरलं. आपलं पुस्तक प्रकाशित होण्यापूर्वी बेथनीनं ते बघावं अशी लोलोची इच्छा होती. त्यामुळे बेथनीनं अत्यंत प्रेमाने लोलोच्या आशावादाची तारीफ करत ही प्रस्तावना लिहिली. ‘स्टिल लोलो’ या मूळ इंग्रजी पुस्तकाचा हा मराठी अनुवाद प्रणव सखदेव यांनी केला आहे. प्रेरणादायी गोष्टी आपल्याला नेहमीच आवडतात. कधी कधी सत्य हे कल्पनेपेक्षाही अद्भुत असतं, असं म्हटलं जातं. त्याचा पडताळा अशा सत्यकथा वाचताना येतो. ‘प्रेरक कथा’ हा साहित्यप्रकार आता चांगलाच रुजला आहे. यात वंश, वर्ण, भौगोलिक अंतर असे सगळे अडथळे पार करून वाचकाला त्या व्यक्तीशी जवळीक साधता येते. मुळात जगण्यासाठी माणसाला बळ हवं असतं. कोणतीही परिस्थिती आली तरी त्यावर मात करता येऊ शकते असा दिलासा हवा असतो. आश्वस्त करणारं उदाहरण समोर हवं असतं. ती गरज अशी पुस्तकं पूर्ण करतात. अमक्याला जमलं, मग मलाही ते जमेल असा आशावाद ती जागवतात. ...Read more

  • Rating StarDAINIK SAKAL 22-10-2017

    अमेरिकेतली फॅशनविषयक पत्रकार लॉरेन स्क्रग्ज हिची कहाणी मांडणारी ही कादंबरी. एका विमा अपघातात लॉरेनला जबर धक्का बसला. तिच्या मेंदूला इजा पोचली. तिनं एक डोळा आणि हातही गमावला. मात्र, लॉरेन या अपघातातून कशी वाचली आणि त्यातून बाहेर येण्यासाठी तिनं काय कलं याचं कथन तिनं या पुस्तकात केलं आहे. लॉरेनला कृत्रिम हात आणि कृत्रिम डोळा बसवण्यात आला. तिला अनेक मानसिक आंदोलनांतूनही जावं लागलं. विलक्षण ऊर्जेनं लॉरेन या सगळ्या बदलांना सामोरी गेली. अनेकांच्या दृष्टिकोनातून लॉरेनची कहाणी उलगडत जाते. स्टिल लोलो या लॉरेनंच लिहिलेल्या मूळ कादंबरीचा अनुवाद प्रणव सखदेव यांनी केला आहे. ...Read more

  • Read more reviews
Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

ANUWADATUN ANUSARJANAKADE
ANUWADATUN ANUSARJANAKADE by LEENA SOHONI Rating Star
कौशिक लेले

पुस्तक – अनुवादातून अनुसर्जनाकडे (Anuwadatun Anusarjanakade) लेखिका – लीना सोहोनी (Leena Sohoni) भाषा – मराठी पाने – २३९ प्रकाशन – मेहता पब्लिशिंग हाऊस. फेब २०२४ छापील किंमत – रु. ३७०/- ISBN – 9789357205337 ह्या परिचयाची माझी वेबसाईट लिंक htps://learnmarathiwithkaushik.com/courses/anuwadatun-anusarjanakade/ मराठी पुस्तकांमध्ये सध्या इतर भाषांतून अनुवादित झालेली पुस्तके सुद्धा मोठ्या संख्येने दिसतात. एखादा सरस अनुवाद वाचताना आपल्या डोक्यात सुद्धा आपल्या आवडीच्या परभाषेतल्या पुस्तकांची यादी तयार होते. ही पुस्तकं सुद्धा मराठीत आली तर काय मजा येईल असं वाटतं. भाषा हा ज्यांचा जिव्हाळ्याचा विषय आहे त्यांची इच्छा एक पुढचं पाऊल टाकेल. आपणही स्वतः असा अनुवाद केला तर ? आपल्यालाही दोन्ही भाषा चांगल्या येत आहेत मग अनुवाद का करू नये ? हे पिल्लू डोक्यात शिरेलच. असा अनुवाद करायचा स्वतः काही प्रयत्न केला की लक्षात येईल की हे किती किचकट काम आहे. चांगला अनुवाद करायचा असेल तर सराव लागेल. अभ्यास लागेल. त्याची काही तंत्र मंत्र शिकून घ्यावी लागतील. एखाद्या चांगल्या जाणकार व्यक्तीचं, अनुभवी व्यक्तीचं मार्गदर्शनही मिळायला हवं. जर तुमच्याही मनात अशा भावना आल्या असतील तर लीना सोहोनी यांचं “अनुवादाकडून अनुसर्जनाकडे” हे पुस्तक तुम्हाला नक्की आवडेल. लीना सोहोनी हे नाव मराठीत अनुवादिका म्हणून प्रसिद्ध आहे. आत्तापर्यंत त्यांनी अनुवाद केलेली पन्नासच्यावर पुस्तके प्रकाशित झाली आहेत. त्यांचा अनुभव व अधिकार वेगळा सांगायला नको. त्यांचे हे पुस्तक "अनुवादातून अनुसर्जनाकडे" पुस्तकाचा पहिला भागात लीना सोनी यांनी आपल्या अनुवादाच्या प्रवासाचं सिंहावलोकन केलं आहे. त्यांनी अनुवादाची सुरुवात कशी केली, त्यात प्रगती कशी झाली हे लिहिलं आहे. अनुवादामुळे प्रसिद्ध लेखक जेफ्री आर्चर, सुधा मूर्ती, किरण बेदी यांच्याशी जुळलेले संबंध आणि त्यांच्या भेटीची वर्णनं आहेत. ह्या प्रवासात “मेहता पब्लिशिंग हाऊस” या प्रकाशन संस्थेचा भरभक्कम पाठिंबा त्यांना मिळाला. सुनील मेहता आणि अनिल मेहता यांच्याबरोबरच्या आठवणी सुद्धा पुस्तकात आहेत. पुढच्या भागात अनुवाद या विषयाची एखाद्या शास्त्रीय शोधनिबंधाप्रमाणे माहिती दिलेली आहे. यात अनुवाद प्रक्रियेकडे अतिशय बारकाईने बघितलं आहे. ढोबळमानाने बघितलं तर, अनुवाद म्हणजे तर एका भाषेतल्या शब्दांच्या ऐवजी दुसऱ्या भाषेतले शब्द वापरणे. पण प्रत्येक वेळी एका शब्दाच्या बदल्यात दुसरा भाषेतला एक शब्द असं होतंच असं नाही. त्यामुळे काही वेळा शब्दाची फोड करून दाखवावी लागते. तर काही वेळा मूळ मोठं वाक्य लहान होऊ शकतं. कदाचित तिथे पूर्णपणे वेगळीच शब्दयोजना वाक्यरचना होऊ शकते. या प्रत्येक प्रकाराला एक विशिष्ट शास्त्रीय नाव (पारिभाषिक संज्ञा) आहे हे आपल्याला पुस्तक वाचून कळतं. जे शब्दांच्या बाबतीत तेच वाक्यांच्या बाबतीत. मूळ भाषेतल्या शब्दांसाठी नवीन शब्द वापरून वाक्य तयार झालं तरी ते वाचकाला सहज वाटलं पाहिजे. नाहीतर आपण लगेच म्हणू, “अनुवाद खूप बोजड झाला आहे; ठोकळेबाज झाला आहे”. हे टाळायचं तर वाक्यरचना सुद्धा सुधारायला पाहिजे. याची उदाहरणे पुस्तकात दिली आहेत आणि त्या अनुषंगाने पारिभाषिक संज्ञा (terminology) काय आहे हे मराठी आणि इंग्रजी दोन्हीत दिलं आहे. शब्द, वाक्य ह्यांना लावलेल्या कसोटीचा विस्तार करून ती कसोटी “संकल्पनां”ना लावायला पाहिजे. एखाद्या भाषेत, एखाद्या समाजात असणाऱ्या संकल्पना, प्रथा-परंपरा मराठी भाषेत नसतील तर अनुवाद करताना ते जसंच्या तसं ठेवायचं का तिथे काही वेगळी संकल्पना वापरायची ? का तळ टीप देऊन स्पष्टीकरण द्यायचं? असे एकाच गोष्टीकडे बघण्याचे वेगवेगळे पर्याय उपलब्ध आहेत. हा मुद्दा आपण सोदाहरण स्पष्ट केला आहे. हा ऊहापोह वाचल्यासार अनुवादासाठी दोन्ही भाषांवर आपली किती चांगली पकड पाहिजे हे वाचकाच्या लक्षात येईल. त्याचबरोबर जे पुस्तक आपण वाचतोय त्याची पार्श्वभूमी, त्यातल्या प्रसंगाची सामाजिक पार्श्वभूमी, आणि लेखकाला काय ध्वनीत करायचे आहे हे सगळं समजणं सुद्धा किती महत्त्वाचं हे लक्षात येईल. म्हणजे अनुवाद प्रक्रिया दिसताना शब्दांची दिसली तरी “शब्दांच्या पलीकडले” अनुवादकाला पकडता आले तरच मूळ कृतीला न्याय मिळेल. हे या पुस्तकाच्या वाचनातून अधोरेखित होतं. पुस्तकाचा प्रकारानुसार अनुवादकासमोर असणारी आव्हाने सुद्धा बदलतात. कथा-कादंबरीचा अनुवाद वेगळा तर कवितेचा अनुवाद वेगळा. कारण कवितेमध्ये भावभावनांना महत्त्व आहे तितकेच महत्त्व शब्द, लय, शब्दचमत्कृती यांनाही आहे. म्हणूनच तर ते पद्य आहे गद्य नाही. लीनाजींनी ह्याचाही परामर्श घेतला आहे. नाटकाचा अनुवाद करताना येणारी आव्हाने अजून वेगळी. परिणामकारक संवाद, नेपथ्य, पात्रांची देहबोली, त्याचा प्रेक्षकांवर होणारा परिणाम या सगळ्याचा विचार करून अनुवाद करावा लागतो. म्हणूनच, अनुवाद म्हणजे प्रत्येक वेळी “शंभर टक्के पुस्तक जसेच्या तसे” असं नसतं. तर काही वेळा ते रूपांतर ठरतं. काही वेळा तो स्वैर अनुवाद ठरतो. तर काही वेळा मूळ कलाकृतीवर आधारित नवीन कलाकृती ठरते. हे सुद्धा कितीतरी उदाहरणे देऊन स्पष्ट केले आहे. हे सगळे मुद्दे एकमेकांशी निगडित आहेत त्यामुळे पुस्तकात बऱ्याच वेळा मुद्द्यांची पुनरावृत्ती झाली आहे असं मला वाटलं. ती पुनरुक्ती टाळून कदाचित थोडी पानं कमी करता आली असती. पण मुद्दा वाचकाच्या मनावर ठसावा, कुठलंही विशिष्ट प्रकरण वाचायला घेतले तरी ते त्या मुद्द्यापुरतं पूर्ण असावं हा त्यामागचा हेतू असेल. पुस्तकात पुढे अनुवादकांना नोकरी, व्यवसायाच्या काय संधी आहेत; कुठल्या संस्था याबद्दलचं शिक्षण देतात; कुठले कोर्सेस उपलब्ध आहेत याबद्दलचा तपशील आहे. अनुवाद करायला सुरुवात करायची असेल तर मजकूरनिवड, प्रकाशकांशी संपर्क, परवानगी ह्याचे मार्गदर्शन आहे. त्यांनतर शाळेत आपण जे प्राथमिक व्याकरण शिकतो; म्हणजे कर्ता, कर्म, क्रियापद, ॲक्टिव-पॅसिव्ह व्हॉइस, वेगवेगळे काळ इत्यादींच्या व्याख्या देऊन सगळ्याची उजळणी केली आहे. ज्याला अनुवाद क्षेत्रात उतरायचे आहे त्याला व्याकरणाचा अजून बराच अभ्यास करावा लागणारच आहे. आणि पुस्तकाचा उद्देश व्याकरण शिकवणं नाही तर अनुवादकासाठी व्याकरण अत्यावश्यक आहे हे ठसवणं आहे. त्यामुळे व्याकरणाचा भाग पुस्तकात नसता तरी चालला असता असं मला वाटलं. पुस्तकातील काही पाने वर दिलेल्या लिंकवर शेअर केली आहेत. म्हणजे तुम्हाला पुस्तकाची, लेखनशैलीची अजून चांगली कल्पना येईल. त्यात पुढील मुद्द्यांबद्दलची पाने आहेत १) अनुवादिका म्हणून येणारे कटुगोड अनुभव. २) प्रसिद्ध लेखक जेफ्री आर्चर ह्यांच्या पुस्तकांचा मराठी अनुवाद लीनाजींनी केला आहे. त्यातून जेफ्री आर्चर ह्यांच्याशी भेटीगाठी झाल्या त्यातला एक प्रसंग. ३) अनुवादाचे वर्गीकरण/प्रकार सांगणाऱ्या प्रकरणातली दोन पाने. अनुवाद प्रक्रियेची किती बारकाईने तांत्रिक चिकित्सा केली आहे हे लक्षात येईल. ४) नाटकाचा अनुवाद करताना येणारी आव्हाने ह्याबद्दलच्या प्रकरणातली दोन पाने. लीना सोहोनींचे आत्मकथन असणारा पुस्तकाचा पहिला भाग सर्व वाचकांना वाचायला आवडेलच. पुस्तकाचा दुसरा भाग तांत्रिक आहे. तो सर्वसामान्य वाचकाला वाचायला आवडेलच असं नाही. पण तो वाचल्यावर अनुवादक म्हणून काम करताना किती कटकटी असतात, काय व्यवधानं सांभाळावी लागतात हे वाचकाच्या लक्षात येईल. त्यातून अनुवादकांकडे व त्यांच्या कामाकडे बघण्याचा दृष्टिकोन अजून कौतुकाचा आणि कृतज्ञतेचा होईल हे निश्चित. ज्यांना अनुवाद करायचा आहे, या क्षेत्रात शिरायचं आहे किंवा तशी उमेदवारी सुरू झाली आहे त्यांना हा भाग मार्गदर्शक ठरेल. जाण वाढवेल हे नक्की. त्यामुळे या पुस्तकाच्या वाचनातून अनुवादाचा किडा काही वाचकांच्या डोक्यात गेला आणि त्यातून नवे अनुवादक मराठीत निर्माण झाले तर ते सोन्याहून पिवळे ! मराठीत कथा,कादंबऱ्या, चरित्र, सामाजिक विषयांची चर्चा ह्या पद्धतीचे लेखन भरपूर होत असतं. पण ह्या पुस्तकाप्रमाणे शास्त्रीय/तांत्रिक चिकित्सा करणारी, गंभीरपणे शिकवणारी पुस्तकं कमी दिसतात. ती प्रकाशित झाली तरी ती क्रमिक पाठ्यपुस्तक किंवा “अभ्यासाचे पुस्तक” या प्रकारात ढकलली जातात आणि दुर्लक्षित होतात. पण या पुस्तकाच्या लेखिका आणि प्रकाशक यांनी हे पुस्तक मुख्यधारेतल्या पुस्तकाप्रमाणे सादर केलं आहे. त्यातून हे पुस्तक जास्त वाचलं जाईल; जास्त लोकांना विचार प्रवृत्त करेल असं मला वाटतं. अशा प्रकारची पुस्तकं मराठीत प्रकाशित होणे हे मराठी भाषेला ज्ञानभाषा करण्यासाठी मोठे योगदान आहे. त्याबद्दल प्रकाशक आणि लेखिका दोघांचेही एक मराठी भाषा प्रेमी म्हणून मी मनापासून आभार मानतो. —————————— मी दिलेली पुस्तक श्रेणी —————————— अनुवाद करणारे असाल किंवा करायची इच्छा असेल तर आवा ( आवर्जून वाचा ) इतरांनी जवा ( जमल्यास वाचा ) ——————————— आवा ( आवर्जून वाचा ) जवा ( जमल्यास वाचा ) वाठीनावाठी ( वाचलं तर ठीक नाही वाचलं तरी ठीक ) नावाठी ( नाही वाचलं तरी ठीक ) ...Read more

OMKARACHI REKH JANA
OMKARACHI REKH JANA by MANJUSHRI GOKHALE Rating Star
सौ. जस्मिन जोगळेकर

आमच्या पुस्तकप्रेमी समुहावरचा एकही दिवसाचा खंड न पडता सलग 1730 वा पुस्तक परिचय पुस्तक प्रेमी समूह,पुस्तक परिचय अभियान: एकही दिवस खंड पडू न देता पुस्तकांचा परिचय हे पुस्तकप्रेमी समूहाचे यश ! पुस्तक सत्र:- ३ सप्ताह क्रमांक:- २४८ पुस्तक क्रमांक: १७३० दिनांक: १०/०३/२०२५ पुस्तकाचे नांव:- ओंकाराची रेख जना लेखक:- मंजुश्री गोखले पहिली आवृत्ती: फेब्रुवारी २०१२ पृष्ठ संख्या : ३०८ मूल्य: रु. ३२० प्रकाशन: मेहता पब्लिशिंग हाऊस परिचयकर्ती: सौ. जस्मिन जोगळेकर एखाद्या गोष्टीसाठी वेळ यावी लागते म्हणतात, तसं काहीसं झालं माझं. खरंतर पुस्तक वाचनाच्या बाबतीत असं व्हायला नको होतं पण झालं. `हे खूप सुंदर पुस्तक आहे, तुम्ही वाचाच` म्हणून एक पुस्तक आमच्या हाती आलं. अर्थात ज्यांनी सांगितलं त्यांनी त्यांच्या संग्रहातलं पुस्तक दिलं होतं. तसं बरेच दिवस होतं आमच्याकडे. नवऱ्याने वाचून खूपच सुंदर आहे, वाच नक्की सांगितलं देखील मला. पण पुस्तक परत द्यायची वेळ आली तरी वाचलं गेलं नाही. तरी ते नाव डोक्यात फिट बसलं होतं. अखेर एक दिवस ते एकच पुस्तक नव्हे तर त्याच लेखिकेची चार पुस्तकं विकतच घेऊन आले आणि मग ती वेळ आली…. त्या पुस्तकाच्या, पुस्तकातील भाषेच्या आणि त्या लेखिकेच्या प्रेमात पडण्याची. पुस्तक होतं…मंजुश्री गोखले यांनी संत जनाबाईंवर लिहिलेलं `ओंकाराची रेख जना`. `विठू माझा लेकुरवाळा`, `धरिला पंढरीचा चोर` अशा अभंग रचनेतून जनाबाई आपल्या ओळखीच्या आहेत. किंवा विठूराया त्यांना हर कामात मदत करत असतो वगैरे माहीत आहे. पण त्यांचं संपूर्ण चरित्र सगळ्यांना माहीत असेलच असं नाही. ते माहीत करून देण्याचं सुरेख काम या कादंबरीने केलं आहे. जनाबाईंच्या जन्मापूर्वीची आणि नंतरचीही त्यांच्या कुटुंबाची परिस्थिती, छोट्या जनाला मागे ठेऊन दुखण्याने तिला सोडून गेलेली तिची आई, त्यानंतरची बिकट वेळ याचं वर्णन वाचताना डोळ्यातलं पाणी थांबत नाही. पुढेही काही प्रसंग असे आहेत…भागाबाईचं वागणं असेल किंवा सुळावर चढवायचा प्रसंग असेल… डोळ्यात पाणी येतच राहतं. पण एवढं होऊनही त्यांची पंढरीरायावरची भक्ती मात्र गाढ होती. जनाईसुध्दा त्याला पाहायला आतुर होती. सोसले चटके l पोटी नाही घास l विठ्ठलाची आस l जनाईला ll भेटीसाठी त्याच्या l गोळा तनमन l धाडे आवतान l विठूराया ll अखेर विठुरायाकडून आमंत्रण आल्यावर बापलेक पंढरीची वाट चालू लागतात. काळया देवाला पाहायला आसुसलेली जना आणि लेकीला कायमचं परक्या घरी सोडून यायचं या विचाराने जडावलेला दमा… नशिबाची रेख l भिवरेच्या काठी l विठूराया ओढी l जनाईची ll दोघांचा प्रवास विठ्ठलाच्या विश्वासावर सुरू होतो. पुढं जनाईला दामाशेटींच्या घरी सोडून देणं, त्या घराने जनाला आपलंच म्हणणं, नामदेवांसोबत तिचं मोठं होणं अशा कितीतरी प्रसंगांनी सुखावून जायला होतं. तेव्हाची सामाजिक परिस्थिती, जनाचं अतिशूद्र असणं आणि त्यातून स्त्री असणं…त्यासाठी तिला झेलावे लागणारे त्रास, संत म्हणून मोठेपण मिळाल्यावरही त्यांच्यावर आलेला चोरीचा आळ… त्रास होतो वाचताना. जनाची आणि विठ्ठलाची पहिली भेट आणि तिथून त्यांच्यात दृढ होत जाणारे नाते…वाचताना शहारून जायला होतं. जना ते संत जनाबाई हा प्रवास, त्यात जनाबाईंनी रचलेले अभंग, ज्ञानदेवादि भावंडांचा सहवास आणि मुख्य म्हणजे नामदेव आणि जनाबाई यांचे नाते… गुरू शिष्य ऐसी l जोडी कौतुकाची l जनी नामयाची l संतांमधे ll याबद्दल पुस्तकात आलेले उल्लेख मन लावून वाचण्यासारखे आहेत. विठ्ठलाच्या चरणी झालेला जनाबाईंच्या जीवनाचा शेवट म्हणजे तर 🙏 वृंदा कोमेजली l स्तब्ध वारा पाणी l ओघळले मणी l मंजिऱ्यांचे ll थरारली वीट l कंप राऊळाला l श्वास ओलावला l क्षणभर ll आज नाही घाई l विठोबाला काही l जनाईच येई l चरणाशी ll शांता शेळके यांनी अनुवाद केलेलं `चौघीजणी` जसं मनात कायमचं घर करुन बसलं आहे, त्या जोडीला आता `ओंकाराची रेख जना` हे ही अत्यंत आवडीचं झालं आहे. यापूर्वी संत साहित्य किंवा संतांवर लिहिलेलं साहित्य फारसं वाचलं नव्हतं. लताजी किंवा भीमसेनजींमुळे घराघरात पोहोचलेले अभंग तेवढे माहीत होते. त्यामुळं जनाबाईंवर लिहिलेल्या या पुस्तकाबाबत उत्सुकता होतीच. पहिल्या प्रकरणाच्या अगदी पहिल्या ओळीपासून या पुस्तकाशी जी बांधली गेले ते शेवटपर्यंत. पुस्तकातील सगळं वर्णन अगदी बारीक सारीक तपशील देऊन पुढं जात राहतं आणि त्यात आपल्याला गुंतवून ठेवतं. सुरुवातीची काही प्रकरणं तर डोळ्यात अश्रुंच्या धारा घेऊन, पुसट अक्षरं समोर ठेऊन वाचावी लागतात. प्रसंग सगळे l तपशिलासवे l डोळ्यात आसवे l वाचुनिया ll भाषा ही साजिरी l सत्य हेच वाटे l प्रसंग तो घडे l आसपास ll एकूणच पुस्तकातलं वर्णन इतकं जिवंत आहे की सगळे प्रसंग आपल्या आसपास घडताहेत असंच वाटत राहतं कायम. दमा - कुरुंडचं दुर्दैवी आयुष्य, पोटी मूल नसल्याचं त्यांचं दुःख, विठ्ठलाला त्यासाठी साकडं घालण्यासाठी त्यांनी केलेला पंढरपूरचा प्रवास असो किंवा जनाबाईंच्या खोलीत येऊन विठ्ठलाने त्यांच्याशी मारलेल्या गप्पा, त्यांना कामात केलेली मदत…. सगळे अगदी सगळे प्रसंग आपणच जगतोय असं वाटावेत इतके मनाला भिडून जातात. काही ठिकाणं तर अशी… `अरे विठ्ठला, गडबडीत भलतंच काय उचलतोस. तुझा रत्नहार आणि शेला तर घेऊन जा`...असं आपणच विठ्ठलाला हाक मारून सांगावं असं वाटायला लागतं वाचताना. भाषा, वर्णनशैली फार साजिरी आहे. पुस्तकातला `साजिरी` हा शब्द एकदम आवडून गेलाय. एखादा चेहरा पाहिल्यावर कसं आपल्याला कळून जातं ना की, ही व्यक्ती मायाळू आहे किंवा तुसडी आहे वगैरे…तसं पुस्तकाच्या सुरुवातीलाच यातल्या भाषेबद्दल आपुलकी, प्रेम वाटायला लागतं. भाषा साधी पण सुंदर, शब्दांचा वापर असा की यापेक्षा वेगळा शब्द इथं शोभला नसता असं वाटायला लागेल असा. अनवाणी पायाला चटके बसावेत इतकं हवामान अजून बदललं नव्हतं…यासाठी `अजून मातीने माया सोडली नव्हती`... किती सुरेख वाक्य आहे ना! अशी कितीतरी वाक्य आपल्याला त्यांच्या प्रेमात पाडायला लावणारी यात सापडतील. एकूणच सांगायचं झालं तर पुस्तक अप्रतिम आणि सगळ्यांनी आवर्जून वाचावं असंच आहे. एकाच लेखकाची पुस्तकं सलग एका मागोमाग एक अशी माझ्याकडून वाचली जात नाहीत. पण आता खुणावतंय ते… `जोहार मायबाप जोहार`. ...Read more