"IT WAS THE DARK OF EARLY MORNING; LYNNE WAS IN 55-DEGREE WATER AS SMOOTH AS BLACK ICE, TWO HUNDRED YARDS OFFSHORE, OUTSIDE THE WAVE BREAK. SHE WAS SWIMMING HER LAST HALF-MILE BACK TO THE PIER BEFORE HEADING HOME FOR BREAKFAST WHEN SHE BECAME AWARE THAT SOMETHING WAS SWIMMING WITH HER. THE OCEAN WAS CHARGED WITH ENERGY AS IF A SQUALL WAS MOVING IN; THOUSANDS OF BABY ANCHOVY DARTED THROUGH THE WATER LIKE LIT SPARKLERS, TRYING TO EVADE SOMETHING LARGER. WHATEVER IT WAS, IT FELT LARGE ENOUGH TO BE A WHITE SHARK COURSING BENEATH HER BODY.
IT WASN’T A SHARK. IT BECAME CLEAR THAT IT WAS A BABY GRAY WHALE—FOLLOWING ALONGSIDE LYNNE FOR A MILE OR SO. LYNNE HAD BEEN SWIMMING FOR MORE THAN AN HOUR; SHE NEEDED TO GET OUT OF THE WATER TO REST, BUT SHE REALIZED THAT IF SHE DID, THE YOUNG CALF WOULD FOLLOW HER ONTO SHORE AND DIE FROM COLLAPSED LUNGS.
THE BABY WHALE—EIGHTEEN FEET LONG!—WAS MIGRATING ON A THREE-MONTH TREK TO ITS FEEDING GROUNDS IN THE BERING SEA, AN EIGHT-THOUSAND-MILE JOURNEY. IT WOULD HAVE TO BE CARRIED ON ITS MOTHER’S BACK FOR MUCH OF THAT DISTANCE, AND WAS DEPENDENT ON ITS MOTHER’S MILK FOR FOOD—BABY WHALES DRINK UP TO FIFTY GALLONS OF MILK A DAY. IF LYNNE DIDN’T FIND THE MOTHER WHALE, THE BABY WOULD SUFFER FROM DEHYDRATION AND STARVE TO DEATH.
SOMETHING SO ENORMOUS—THE MOTHER WHALE WAS FIFTY FEET LONG—SUDDENLY SEEMED VERY SMALL IN THE VAST PACIFIC OCEAN. HOW COULD LYNNE POSSIBLY FIND HER?
THIS IS THE STORY—PART MYSTERY, PART MAGICAL TALE—OF WHAT HAPPENED . . .
"
"पहाटेचा अंधार होता. काळ्या, बर्फासारख्या गुळगुळीत आणि पंचावन्न डिग्री तपमानाच्या पाण्यात लिन होती. वादळ येण्यापूर्वी असतो तसा समुद्र ऊर्जेनं भारला गेला होता. तिला जाणीव झाली, की आपल्याबरोबर कुणीतरी पोहत आहे. कुणातरी ’मोठ्या’पासून वाचण्यासाठी अँकोव्हीची हजारो पिल्लं ठिणग्यांसारखी सैरावैरा उडत होती. ते जे काही होतं, ते तिला पांढर्‍या शार्कइतकं मोठं वाटत होतं...
...तो शार्क नव्हता, तर मैलभरापासून लिनच्या मागं येणारं एक देवमाशाचं पिल्लू होतं. लिन एक तासापेक्षा जास्त वेळ पोहत होती आणि विश्रांतीसाठी तिला पाण्यातून बाहेर येण्याची गरज होती. पण तिच्या लक्षात आलं, की तिनं जर तसं केलं तर ते पिल्लूही तिच्या मागोमाग येईल आणि फुप्फुसं फुटून मरून जाईल. देवमाशाचा बच्चा बेरिंग समुद्राकडे जाणार्‍या अठरा हजार मैलांच्या, तीन महिने चालणार्‍या स्थलांतराच्या सफरीवर होता. त्यातलं बरंचसं अंतर त्याची आई त्याला पाठीवरून नेणार होती आणि दुधासाठी तो आईवर अवलंबून होता. लिननं जर आई देवमाशाला शोधून काढलं नसतं, तर या पिल्लाच्या शरीरातील पाणी कमी झालं आणि उपासमारीनं तो मृत्युमुखी पडला असता. एवढा प्रचंड आई देवमासा अचानक त्या अफाट महासागरात किरकोळ वाटू लागला. लिन तिला कशी शोधू शकणार होती?
सत्यघटनेवर आधारित...
"