ALEXANDER MCCALL SMITH

About Author

Birth Date : 24/08/1948


ALEXANDER MCCALL SMITH, OFTEN REFERRED TO AS ‘SANDY’, IS ONE OF THE WORLD’S MOST PROLIFIC AND BEST-LOVED AUTHORS. FOR MANY YEARS HE WAS A PROFESSOR OF MEDICAL LAW AND WORKED IN UNIVERSITIES IN THE UK AND ABROAD BEFORE TURNING HIS HAND TO WRITING FICTION. HE HAS WRITTEN AND CONTRIBUTED TO MORE THAN 100 BOOKS INCLUDING SPECIALIST ACADEMIC TITLES, SHORT STORY COLLECTIONS, AND A NUMBER OF IMMENSELY POPULAR CHILDREN’S BOOKS. HIS FIRST BOOK, THE WHITE HIPPO—A CHILDREN’S BOOK, WAS PUBLISHED BY HAMISH HAMILTON IN 1980. BUT IT WASN’T UNTIL THE PUBLICATION OF THE HIGHLY SUCCESSFUL THE NO. 1 LADIES’ DETECTIVE AGENCY SERIES THAT ALEXANDER BECAME A HOUSEHOLD NAME. THE SERIES HAS NOW SOLD OVER TWENTY MILLION COPIES IN THE ENGLISH LANGUAGE ALONE, AND SINCE THE BOOKS TOOK OFF, HE HAS DEVOTED HIS TIME TO WRITING. HIS VARIOUS SERIES OF BOOKS HAVE BEEN TRANSLATED INTO FORTY-SIX LANGUAGES AND BECOME BESTSELLERS THROUGHOUT THE WORLD. THESE INCLUDE THE POPULAR 44 SCOTLAND STREET NOVELS, FIRST PUBLISHED AS A SERIAL NOVEL IN THE SCOTSMAN NEWSPAPER AND NOW THE LONGEST-RUNNING SERIAL NOVEL IN THE WORLD; THE ISABEL DALHOUSIE NOVELS, AND THE VON IGELFELD SERIES. HE IS ALSO THE AUTHOR OF THE CORDUROY MANSIONS SERIES, WHICH STARTED LIFE AS AN ENGAGING CROSS-MEDIA SERIAL WRITTEN FOR THE TELEGRAPH ONLINE. IN ADDITION TO THESE SERIES, ALEXANDER HAS WRITTEN A NUMBER OF STAND-ALONE NOVELS, INCLUDING , THE GOOD PILOT PETER WOODHOUSE, MY ITALIAN BULLDOZER, FATTY O’LEARY’S DINNER PARTY AND CHANCE DEVELOPMENTS. EARLIER STAND ALONE BOOKS INCLUDE TRAINS AND LOVERS: A HEART’S JOURNEY; THE FOREVER GIRL; LA’S ORCHESTRA SAVES THE WORLD; AND EMMA—A REWORKING OF THE CLASSIC JANE AUSTEN NOVEL. HE HAS ALSO AUTHORED MANY NON-FICTION TITLES, THE LATEST OF WHICH ARE A WORK OF BEAUTY: ALEXANDER MCCALL SMITH’S EDINBURGH AND WHAT W.H. AUDEN CAN DO FOR YOU. RECENTLY ALEXANDER HAS WRITTEN A NEW CHILDREN’S SERIES—THE SCHOOL SHIP TOBERMORY—THE FIRST OF WHICH WAS PUBLISHED IN 2015, WITH THE SECOND, THE SANDS OF SHARK ISLAND, PUBLISHED IN SEPTEMBER 2016. THIS INCREASES THE NUMBER OF CHILDREN’S BOOKS HE HAS WRITTEN TO MORE THAN THIRTY. ALEXANDER HAS RECEIVED NUMEROUS AWARDS FOR HIS WRITING AND HOLDS TWELVE HONORARY DOCTORATES FROM UNIVERSITIES IN EUROPE AND NORTH AMERICA. IN 2007 HE RECEIVED A CBE FOR SERVICES TO LITERATURE AND IN 2011 WAS HONOURED BY THE PRESIDENT OF BOTSWANA FOR SERVICES THROUGH LITERATURE TO THE COUNTRY. IN 2015 HE RECEIVED THE BOLLINGER EVERYMAN WODEHOUSE PRIZE FOR COMIC FICTION AND IN 2017, THE NATIONAL ARTS CLUB (OF AMERICA) MEDAL OF HONOR FOR ACHIEVEMENT IN LITERATURE.

अलेक्झांडर मॅकॉल स्मिथ, ज्याला बर्‍याचदा सँडी म्हणून संबोधले जाते, ते जगातील सर्वात प्रचलित आणि सर्वोत्कृष्ट लेखकांपैकी एक आहे. अनेक वर्षे ते वैद्यकीय कायद्याचे प्राध्यापक होते आणि काल्पनिक कथा लिहिण्याआधी त्यांनी यूके आणि परदेशातील विद्यापीठांमध्ये काम केले. त्यांनी 100 हून अधिक पुस्तके लिहिली आहेत आणि त्यात विशेष शैक्षणिक शीर्षके, लघुकथा संग्रह आणि असंख्य लोकप्रिय मुलांची पुस्तके यांचा समावेश आहे. त्यांचे पहिले पुस्तक, द व्हाईट हिप्पो—ए चिल्ड्रन्स बुक, हेमिश हॅमिल्टन यांनी १९८० मध्ये प्रकाशित केले होते. पण ते अत्यंत यशस्वी क्रमांकाचे प्रकाशन होईपर्यंत झाले नाही. 1 लेडीज डिटेक्टिव्ह एजन्सी मालिका ज्याने अलेक्झांडर हे घरचे नाव बनले आहे. मालिकेच्या आता एकट्या इंग्रजी भाषेत वीस दशलक्ष प्रती विकल्या गेल्या आहेत आणि पुस्तके बंद झाल्यापासून, त्याने आपला वेळ लेखनासाठी दिला आहे. त्यांच्या पुस्तकांच्या विविध मालिका चाळीस भाषांमध्ये अनुवादित केल्या गेल्या आहेत आणि जगभर बेस्टसेलर बनल्या आहेत. यामध्ये लोकप्रिय 44 स्कॉटलंड स्ट्रीट कादंबर्‍यांचा समावेश आहे, प्रथम स्कॉट्समन वृत्तपत्रात मालिका कादंबरी म्हणून प्रकाशित आणि आता जगातील सर्वात जास्त चालणारी मालिका कादंबरी; इसाबेल डलहौसी कादंबरी आणि वॉन इगेलफेल्ड मालिका. ते कॉर्डुरॉय मॅन्शन्स मालिकेचे लेखक देखील आहेत, ज्याने टेलीग्राफ ऑनलाइनसाठी लिहिलेली एक आकर्षक क्रॉस-मीडिया मालिका म्हणून जीवन सुरू केले. या मालिके व्यतिरिक्त, अलेक्झांडरने उत्तम पायलट पीटर वुडहाऊस, माय इटालियन बुलडोजर, फॅटी ओलियर्स डेव्हलन्स यासह अनेक स्टँड-अलोन कादंबऱ्या लिहिल्या आहेत. पूर्वीच्या स्टँड अलोन बुक्समध्ये ट्रेन्स आणि प्रेमींचा समावेश आहे: हृदयाचा प्रवास; कायमची मुलगी; LAS ORCHESTRA जगाला वाचवतो; आणि एम्मा - क्लासिक जेन ऑस्टेन कादंबरीचे पुनर्रचना. त्याने अनेक गैर-काल्पनिक शीर्षके देखील लिहिली आहेत, त्यापैकी नवीनतम सौंदर्याचे कार्य आहे: अलेक्झांडर मॅकॉल स्मिथचे एडिनबर्ग आणि व्हॉट डब्ल्यू.एच. AUDEN तुमच्यासाठी करू शकतो. अलीकडेच अलेक्झांडरने एक नवीन मुलांची मालिका लिहिली आहे - टॉबरमोरी या शाळेचे जहाज २०१ 2015 मध्ये प्रथम प्रकाशित झाले होते, दुसरे, द सँड्स ऑफ शार्क आयलँड, सप्टेंबर २०१ IN मध्ये प्रकाशित झाले होते. यामुळे त्यांनी अधिक लिहिलेल्या मुलांच्या पुस्तकांची संख्या वाढवते. तीस पेक्षा. अलेक्झांडरला त्याच्या लेखनासाठी अनेक पुरस्कार मिळाले आहेत आणि युरोप आणि उत्तर अमेरिकेतील विद्यापीठांमधून बारा मानद डॉक्टरेट आहेत. 2007 मध्ये त्यांना साहित्याच्या सेवेसाठी CBE मिळाले आणि 2011 मध्ये बोत्सवानाच्या राष्ट्राध्यक्षांनी देशाला साहित्याच्या माध्यमातून केलेल्या सेवेसाठी सन्मानित केले. 2015 मध्ये त्याला कॉमिक फिक्शनसाठी बॉलिंगर एव्हरीमन वुडहाऊस पारितोषिक मिळाले आणि 2017 मध्ये, नॅशनल आर्ट्स क्लब (ऑफ अमेरिका) साहित्यातील कामगिरीबद्दल सन्मान पदक मिळाले.
Sort by
Show per page
Items 1 to 5 of 5 total
27 %
OFF
ALEXANDER MCCALL SMITH COMBO SET-4 BOOKS Rating Star
Add To Cart INR 890 INR 649
MORALITY FOR BEAUTIFUL GIRLS Rating Star
Add To Cart INR 220
TEARS OF THE GIRAFFE Rating Star
Add To Cart INR 220
THE FULL CUPBOARD OF LIFE Rating Star
Add To Cart INR 250
THE NO.1 LADIES DETECTIVE AGENCY Rating Star
Add To Cart INR 200

Latest Reviews

NAGZIRA
NAGZIRA by VYANKATESH MADGULKAR Rating Star
कृष्णा DIWATE

आजच्या पुस्तकाचा विषय माझ्या आवडीचा - जंगलाचा... *जंगल - काय असतं ?* म्हटलं तर फक्त झाडे, नदी-नाले, प्राणी पक्षी यांनी भरलेला जमिनीचा एक तुकडा .... की वन-देवता? की पशु-पक्ष्यांचं घर? की जीवनचक्रातील अति-महत्वाचा घटक? की आपल्यातल्या दांभिकपणाला - दिखव्याला - व्यवहाराला गाळून टाकणारं आणि आपल्यालाही त्याच्यासारखाच सर्वसमावेशक, निर्मळ बनवणारं आणि आपल्यातल्या originality ला बाहेर आणणारं, असं एक अजब रसायन? *जंगल भटक्यांना विचारा एकदा... बोलतानाच त्यांच्या चेहऱ्यावर आणि डोळ्यात जी चमक दिसेल ना, त्यातून फार वेळ वाट न बघता सरळ जंगल गाठण्याची इच्छा न होईल तरच नवल!* आमचा एक मित्र- ज्याने असंच जंगलांचं वेड लावलं आणि अजून एक भटकी मैत्रीण - जिने त्या वेडात भरच घातली..... आणि असे अजून अनेक भटके निसर्गप्रेमी ... आणि मुळातूनच निसर्गाची ओढ , या सर्व गोष्टी माझ्या जंगल -प्रेमासाठी कारणीभूत ठरल्या. *आणि मग अरण्यऋषी श्री. मारुती चितमपल्ली, शंकर पाटील (कथा), डॉ. सलीम अली, जिम कॉर्बेट, व्यंकटेश माडगूळकर इत्यादींनी या निसर्गदेवतेकडे बघण्याची एक वेगळी दृष्टी दिली. त्या सर्वांनाच आजचा हा पुस्तक-परिचय सादर अर्पण!!* कथांसाठी प्रसिद्ध असणाऱ्या लेखकाने हे नागझिरा पुस्तक का बरे लिहिले असावे? मनोगतात ते स्वतः म्हणतात - *"महाराष्ट्रातील एखाद्या आडबाजूच्या जंगलात जाऊन महिना दोन महिने राहावे, प्राणी जीवन, पक्षी जीवन, झाडेझुडे पाहत मनमुराद भटकावे आणि या अनुभवाला शब्दरूप द्यावे हा विचार गेली काही वर्षे माझ्या मनात घोळत होता. काही परदेशी प्राणी शास्त्रज्ञांनी असा उद्योग करून लिहिलेली उत्तम पुस्तके माझ्या वाचण्यात आल्यापासून ही इच्छा फारच बळवली. मी इथे तिथे प्रयत्न करून पाहिले आणि निराश झालो. हे काम आपल्या आवाक्यातले नाही असे वाटले. मग शेल्लरने कुठेतरी लिहिल्याचे वाचले की भारतातील लोक प्राणी जीवनाच्या अभ्यासात उदासीन आहेत, आफ्रिकेच्याही फार मागे आहेत. त्यांना वाटते अशा संशोधनासाठी प्रचंड खर्च करावा लागतो, पाण्यासारखा पैसा लागतो. पण तसे नाही. गळ्यात दुर्बीण, मनात अमाप उत्साह आणि आस्था असली की अभ्यास होतो. मी शक्य तेव्हा एकट्यानेच उठून थोडेफार काम करत राहायचे ठरवले. कधी काझीरंगा, मानस या अभयारण्यावर, कधी नवेगाव-बांधावर तर कधी कोरेगावच्या मोरावर लिहित राहिलो.* *मला चांगली जाणीव आहे की हा प्रयत्न नवशिक्याचा आहे. तो अपुरा आहे, भरघोस नाही. त्यात बऱ्याच त्रुटी आहेत, पण नव्या रानात शिरण्यासाठी पहिल्यांदा कोणीतरी वाट पाडावी लागते. पुढे त्या वाटेने ये-जा सुरू होते. मी लहानशी वाट पाडली आहे एवढेच!"* लेखक आत्ता असते तर त्यांना नक्की सांगितले असते की तुम्ही पाडलेली पायवाट आता जवळ-पास राजमार्ग बनत चालली आहे. आज अनेक वन्य-जीव अभ्यासक, जंगल भटके सुजाण व सतर्क झाले आहेत, जंगले आणि प्राणी वाचले पाहिजेत यासाठी प्रयत्न सुरु आहेत. ह्या प्रयत्नांमागे लेखकासारख्या अनेक वनांचा अभ्यास करून ते आपल्यासमोर आणणाऱ्यांचा मोठा हात आहे. आज पक्षी-निरीक्षक किरण पुरंदरेंसारखे व्यक्ती शहरातील सगळा गाशा गुंडाळून जंगलात राहायला गेलेत ... काय नक्की thought -process झाली असेल त्यांची? फक्त जंगल-भटकंती करताना पाळावयाचे नियम अत्यंत महत्वाचे आहे. मुख्यत्वे-करून कुठल्याही वृक्षांचे, प्राणी-पक्ष्यांचे आपल्या असण्याने कुठलाही त्रास किंवा धोका - हानी संभवू नये, याची काळजी आपल्यासारख्या सुज्ञ भटक्यांनी नक्की घ्यावी. तरच हे भटकणे आनंद-दायी होईल. *भंडारा जिल्यातील नागझिरा हे एक अभयारण्य! फार सुंदर आहे.* हे पुस्तक फक्त लेखकाच्या दृष्टीने त्यांना भावलेलं जंगल आहे का? फक्त जंगलाचं वर्णन आहे का? तर नाही. एक पट्टीचा कथालेखक आणि मानव-स्वभाव चितारणारा लेखक केवळ वर्णन करू शकत नाही. माझ्या मते ही एक प्रक्रिया आहे, त्यांच्या अंतर्बाह्य बदलाची, जी त्यांना जाणवली, अगदी प्रकर्षाने. आणि तोच स्वतःचा शोध त्यांनी आपल्यासमोर मांडण्याचा प्रयत्न केलाय. बाकी प्रत्येकाचं जंगल वेगळं, खरं जंगल नाही तर स्वतःच्या आतलं एक जंगल. ते ज्याचं त्याने शोधायचं, त्यात डुंबायच, विहार करायचा आणि काही गवसत का ते बघायचं .... लेखकानेही तेच केलं... एक स्वगत मांडलं आहे.... आणि त्यातून संवादही साधला आहे. हे पुस्तक ललित म्हणावे की कादंबरी, वर्णन म्हणावे की आत्मकथन, अशा हिंदोळ्यावर हे वाचताना मी सतत राहते. अतिशय आशयपूर्ण गहिऱ्या अर्थाचे लिखाण आहे यात. लेखकाने नागझिरा आणि त्याचे वर्णन कसे केले आहे ते आपण रसिक वाचकांनी हे पुस्तक वाचूनच त्याचा आनंद घ्यावा. ते इथे मी सांगत बसणार नाही, उगाच तुमचं आनंद का हिरावून घेऊ? मी इथे मला भावलेले लेखकच मांडण्याचा अल्पसा प्रयत्न करत आहे, ते ही या पुस्तकाच्या माध्यमातून... पहिल्याच पानावर ते काय लिहितात बघा - *"गरजा शक्य तेवढ्या कमी करायच्या, दोनच वेळा साधे जेवण घ्यायचे, त्यात पदार्थ सुद्धा दोन किंवा तीनच. स्वतःचे कामे स्वतःच करायची. पाणी आणणे, कपडे धुणे अंथरून टाकणे आणि काढणे या साध्या सुध्या गोष्टींसाठी माणसांनी दुसऱ्यावर का अवलंबून राहावे? एकांत, स्वावलंबन आणि प्रत्येक बाबतीत मितव्यय ही त्रिसूत्री पाळून जंगलात पायी भटकायचे, जंगलाच्या कुशीत राहून निरागस असा आनंद लुटायचा या माफक अपेक्षेने गेलो आणि माझा काळ फार आनंदत गेला . रेडिओ, वृत्तपत्रे, वाङ्मय चर्चा, वाचन, कुटुंब, मित्र, दुसऱ्याच्या घरी जाणे येणे, जेवण देणे आणि घेणे यापैकी काहीही नसताना कधी कंटाळा आला नाही. करमत नाही असे झाले नाही. रोज गाढ झोप आली. स्वप्न पडले असतील तर ती सकाळी आठवली नाही. शिवाय मित आहार आणि पायी हिंडणे यामुळे चरबी झडली. एकूणच मांद्य कमी झाले."* हे वाचून आपल्याला नक्की काय हवे असते, आणि रोजच्या रहाटगाडग्यात आपण काय करतो, याची मनातल्या मनात तुलना व्हावी. खरंच काय हवं असतं आपल्याला? आपण सतत प्रेम, शांती, समाधान आणि मनःशांती याच्याच तर शोधात असतो ना? आणि नेमक्या ह्याच सर्व गोष्टी बाजूला पडून आपण नुसते धावतच असतो... कशासाठी?? जीवनाचं तत्वज्ञान हे फार गंभीर नाहीये, अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीतून आपण ते समजून घेऊन शकतो. फक्त ती जाण असली पाहिजे. थोडासा थांबून विचार झाला पाहिजे. मनःचक्षु उघडे पाहिजे आणि मुख्य म्हणजे मी कुणीतरी मोठा , हा भाव पहिल्यांदा गाळून पडला पाहिजे. *अगदी तसंच जसं पानगळीच्या मोसमात जुनं पान अगदी सहज गळून पडतं ... नव्यासाठी जागा करून देतं ... जंगल आपल्याला हेच शिकवतं ... न बोलता ... त्याच्या कृतीतून ... आपली ते समजून घेण्याची कुवत आहे का?* शेवटच्या प्रकरणात लेखक परतीसाठी रेल्वे फलाटावर येतो. तेव्हाचचं त्यांचं स्वगत फार विचार करायला भाग पाडतं - *"ह्या दोन तासात करण्याजोगे असे काहीच महत्त्वाचे कार्य नसल्यामुळे मी आरशासमोर बसून दाढी केली, मिशा काढून टाकल्या. सतत अंगावर होते ते हिरवे कपडे काढून टाकले आणि इतके दिवस माझ्या कातडी पिशवीच्या तळाशी परिटघडी राहिलेले झुळझुळीत कपडे चढवून पोशाखी बनलो.`* किती साधी वाक्य आहेत, पण `पोशाखी बनलो` यातून किती काय काय सांगायचे आहे लेखकाला... गहिरेपण जाणवते! मला विचार करायला भाग पाडते. ट्रेक करून गड -किल्ल्यांहून परतताना माझीही अवस्था काहीशी अशीच व्हायची... जाड पावलांनी घरी परतणे आणि पुन्हा निसर्गात भटकायला मिळण्याची वाट पाहणे, याशिवाय गत्यंतर नसायचे. *जंगलांवर , निसर्गावर निस्सीम प्रेम करणाऱ्या आणि त्यांच्या संवर्धनासाठी झटणाऱ्या अनेक वेड्यांमुळे आज आपली वसुंधरा टिकली आहे. पुढील पिढ्यांसाठी तिला असच बहरत ठेवायचं असेल, किमान टिकवायचं जरी असेल तरी आपणही थोडेसे निसर्ग-वेडे व्हायला काय हरकत आहे??* *वृक्षवल्ली आम्हा सोयरे... वनचरे ...* धन्यवाद! जय हिंद!!! ...Read more