MY DEAR VA PU; WHENEVER WE READ YOUR STORIES WE FEEL THAT WE ARE NOT READING THEM, YOU ARE TELLING THEM AND WE ARE LISTENING TO THEM. ALL YOUR STORIES REVEAL THE JOURNEY OF MARATHI LITERATURE; THEY SHOW THE UPS AND DOWNS, THE WAVES, THE TURNS THROUGHOUT THE JOURNEY. YOUR STORY TAKES A SHORT BREAK AT EVERY MILESTONE, LOOKS BACK AND THEN CONTINUES ITS JOURNEY ONCE AGAIN, WITH A NEW VITALITY. DEAR VA PU; YOUR NARRATIVES ARE THE MOST SENILE YET THE LATEST. THEY DO NOT ABANDON THE TRADITIONS NOR DO THEY EXCLUDE THE NEWEST TRENDS. YOUR STORYLINES DO NOT HAVE THE FORCE OF THE WATERFALL, NOR DO THEY RESEMBLE THE FATHOMLESS SEA, NEITHER DO THEY RESEMBLE THE RIVERS MAKING THEIR BANKS FERTILE. THEY FLOW LIKE A STREAM, GENTLY, RHYTHMICALLY, CAPTURING THE MINDS, HYPNOTIZING THEM.
प्रिय व.पु., ... तुमची एकूण कथा वाचताना असं वाटतं, की तुम्ही गोष्ट सांगत आहात आणि आम्ही ती `ऐकतो` आहोत. मराठी कथावाङ्मयाच्या प्रवासात कथेनं जी वेगवेगळी वळणं घेतली आहेत, ती सर्व तुमच्या कथांतून दिसतात. मराठी कथेच्या प्रत्येक टप्प्यावर तुमची कथा थांबून, थोडं मागं पाहून, पुढं सरकली आहे. व.पु., तुमची कथा नव्यांत नवी आणि जुन्यांत जुनी आहे. तिनं परंपरेला सोडलं नाही, की नवतेला अव्हेरलं नाही. तुमची कथा धबधब्याप्रमाणे वाहत नाही, समुद्राप्रमाणे अथांग वाटत नाही, नदीप्रमाणे किनायालगत सुपीकता देत नाही. ती झयाप्रमाणे झुळझुळ वाहते, गुणगुणते. रसिकांवर मोहिनी घालते...