* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: THE FIST OF GOD
  • Availability : Available
  • Translators : ANIL KALE
  • ISBN : 9788171619283
  • Edition : 2
  • Publishing Year : JANUARY 2000
  • Weight : 0.00 gms
  • Pages : 480
  • Language : Translated From ENGLISH to MARATHI
  • Category : FICTION
Quantity
Buying Options:
  • Print Books:
FROM THE BESTSELLING AUTHOR OF THE DAY OF THE JACKAL, INTERNATIONAL MASTER OF INTRIGUE FREDERICK FORSYTH, COMES A THRILLER THAT BRILLIANTLY BLENDS FACT WITH FICTION FOR ONE OF THIS SUMMER`S--OR ANY SEASON`S--MOST EXPLOSIVE READS! FROM THE BEHIND-THE-SCENES DECISION-MAKING OF THE ALLIES TO THE SECRET MEETINGS OF SADDAM HUSSEIN`S WAR CABINET, FROM THE BRAVE AMERICAN FLIERS RUNNING THEIR DANGEROUS MISSIONS OVER IRAQ TO THE HEROIC YOUNG SPY PLANTED DEEP IN THE HEART OF BAGHDAD, FORSYTH`S INCOMPARABLE STORYTELLING SKILL KEEPS THE SUSPENSE AT A BREAKNECK PACE. SOMEWHERE IN BAGHDAD IS THE MYSTERIOUS "JERICHO," THE TRAITOR WHO IS WILLING--FOR A PRICE--TO REVEAL WHAT IS GOING ON IN THE HIGH COUNCILS OF THE IRAQI DICTATOR. BUT SADDAM`S ULTIMATE WEAPON HAS BEEN KEPT SECRET EVEN FROM HIS MOST TRUSTED ADVISERS, AND THE NIGHTMARE SCENARIO THAT HAUNTS GENERAL SCHWARZKOPF AND HIS COLLEAGUES IS SUDDENLY IMMINENT, UNLESS SOMEHOW, THE SPY CAN LOCATE THAT WEAPON--THE FIST OF GOD--IN TIME. PEOPLED WITH VIVID CHARACTERS, BRILLIANTLY DISPLAYING FORSYTH`S INCOMPARABLE, KNOWLEDGE OF INTELLIGENCE OPERATIONS AND TRADECRAFT, MOVING BACK AND FORTH BETWEEN WASHINGTON AND LONDON, BAGHDAD AND KUWAIT, DESERT VASTNESSES AND CITY BAZAARS, THIS BREATHTAKING NOVEL IS AN UTTERLY CONVINCING STORY OF WHAT MAY ACTUALLY HAVE HAPPENED BEHIND THE HEADLINES.
१९९० साली सद्दाम हुसेनन कुवेतवर आक्रमण केल. त्याआधी काही दिवस इंग्लडमध्ये एक अस्पष्ट रेडिओ-संभाषणं पकडल गेल. त्या संभाषणात ` कुबत-उत-अल्ला` नावाच्या एका अत्यंत गुप्त, महाविध्वंसक शत्राचा उल्लेख होता. हे शस्त्र संयुक्त फौजाचा विध्वंस करणार होत.... हुबेहूब अरबासारख्या दिसेना-या मेजर माइक मार्टिनला, कुवेतमधल्या इराकी फौजांची माहिती काढण्यासाठी आणि इराकला कुवेतमधून गुप्त सशस्त्र विरोध करण्यासाठी कुवेतमध्ये पाठवल गेलं. तिथं मिळालेल्या माहितीमुळे त्यानं चक्क बगदाद मध्ये शिरकाव केला. बगदाद मध्ये त्याला `जेरिको` नावाच्या फितुरांकरवी माहिती गोळा करायची होती.... हे युद्ध जिंकण्याची सद्दामला एवढी खात्री का होती? त्यांन कुवेतमधून बाहेर पडायला का नकार दिला? या प्रश्नाची उत्तर हि कादंबरी वाचल्याखेरीज मिळणार नाहीत?
Video not available
No Records Found
No Records Found
Keywords
"#MEHTAPUBLISHINGHOUSE #MARATHIBOOKS #TRANSLATEDBOOKS #ONLINEBOOKS #BIOGRAPHYA&TRUESTORIES #THEFISTOFGOD #THEAFGHAN #NOCOMEBACKS #दफिस्टऑफगॉड #दअफगाण #नोकमबॅक्स #ANILKALE #BALBHAGWAT #VIJAYDEODHAR #अनिलकाळे #बाळभागवत #FREDERICKFORSYTH #फ्रेडरिकफॉरसाइथ"
Customer Reviews
  • Rating StarNavnath Devnale

    #द_फिस्ट_ऑफ_गॉड जागतिक कीर्तीचा लेखक फ्रेडरिक फोरसिथ याचे या अगोदर `द अफगाण` आणि `द ओडिसी फाईल` हे दोन पुस्तके वाचलेले होते. एकूणच या लेखकाची लेखनशैली व वाचकाला शेवटपर्यंत खेळवून ठेवत जणू काही आपण एक चित्तथरारक चित्रपट पाहात आहोत, अशी उत्सुकता नि्माण करते. म्हणून या लेखकाचे नवीन एखादे पुस्तक कधी हाती लागते याची वाटच पाहात असताना #द_फिस्ट_ऑफ_गॉड मिळाले आणि आज वाचून पूर्ण झाले. हे पुस्तक 1991 मध्ये झालेल्या इराक-कुवेत युद्धावर आधारित आहे. हे युद्ध या दोन देशापुरतेच मर्यादित नव्हते तर यामध्ये अमेरिका, ब्रिटन, इस्राएल, फ्रान्स अन इतर अरब राष्ट्र यांचा सुद्धा सहभाग होता. इराकमध्ये सद्दाम हुसेन सत्तेवर आल्यानंतर त्याची राजकीय आकांक्षा व बलाढ्य अमेरिका व इतर राष्ट्रांचे राजकीय धोरणे यातून या घडलेल्या युद्धात `द फिस्ट ऑफ गॉड` चा शेवट होईपर्यंतची चित्तथरारक कहाणी व या कहाणीचा नायक मेजर माईक मार्टिन नक्कीच भाव खाऊन जातो. फ्रेडरिक फोरसिथ यांचे हे पुस्तक इराक-कुवेत युद्धावर आधारित एक कादंबरी आहे. यांचे बहुतेक पुस्तके एखाद्या प्रत्यक्ष घडलेल्या घटनेच्या पार्श्वभूमीवर लिहलेले असतात. त्यामुळे जागतिक राजकारणात मोठी घटना घडते तेव्हा फोरसिथचा चाहता वर्ग त्यांच्या पुस्तकाची वाट पाहात असतो आणि चर्चा घडते खरंच असं घडलं का!!! या पुस्तकात ब्रिटनच्या मार्गारेट थॅचर, जॉन मेजर अमेरिकेचे जॉर्ज बुश, इस्राएलचे बेंजामिन नेतान्याहू, इराकचे सद्दाम हुसेन, रशियाचे मिखाईल गोर्बाचेव्ह या प्रमुख राजकीय पात्रासह इतर या देशाशी संबंधित विविध जे की या युध्दाशी व द फिस्ट ऑफ गॉड संबंधित जवळजवळ 70 पात्र आहेत. खरं तर या युद्धाच्या पार्श्वभूमीवर इराक मधील एक गुप्त रेडीओ संदेश इंग्लडमध्ये पकडलं गेलं त्यामधील `कुब्त-उत-अल्ला` म्हणजेच अल्लाचा ठोसा/दणका या नावाचा महाविध्वंसक शस्त्राचा उल्लेख होता. ते नष्ट करण्यासाठी हुबेहूब अरबासारखा दिसणारा इंग्लंडचा मेजर मार्टिन गुप्तपणे थेट बगदादमध्ये प्रवेश करून तिथल्याच `जेरिको` या टोपण नावाने सद्दामच्या जवळचाच माणूस सर्व गुपिते त्यास पुरवतो व त्यावरून अमेरिका, ब्रिटनला त्या संहारक शस्त्राचा नायनाट करता येतो. हे युद्ध जिंकण्याची सद्दामला एवढी खात्री `कुब्त-उत-अल्ला` मुळे होती. केवळ पैशाच्या मोहासाठी `जेरिको` म्हणजेच इराकच्या गुप्त पोलीस दलाचा प्रमुख व सद्दामचा एक विश्वासू ब्रिगेडियर जनरल उमर खातीब सर्व गुपिते इस्राएलची मोसाद, ब्रिटनची एस ए एस व अनेरिकेच्या सी आय ए ला पुरवतो, म्हणूच `कुब्त-उत-अल्ला` म्हणजेच `द फिस्ट ऑफ गॉड` चा नायनाट करता येतो. इस्राएल, ब्रिटन, अमेरिका यानंतर जेरिको म्हणजेच उमर खातीबचाही उपयुक्तता संपल्यावर त्याचाही काटा काढून या प्रकणावर कायमस्वरूपी पडदा टाकतात. आणि या युद्धात सद्दाम हुसेनवर विजयी आघाडी घेतात. मेहता पब्लिसिंग हाऊसने प्रकाशित केलेले फ्रेडरिक फोरसिथ यांचे हे पुस्तक मराठीत अनिल काळे यांनी अनुवादित केलेले एक चित्तथरारक पुस्तक नक्कीच वाचनीय आहे. ...Read more

  • Rating StarNEWSPAPER REVIEW

    इराकच्या अण्वस्त्रनिर्मितीचे रहस्य आणि सद्दाम हुसेनवरील हल्ले... बेस्टसेलर लेखकांच्या प्रभावळीत गाजणाऱ्यांमध्ये फ्रेडरिक फोरसीथ हे एक अग्रगण्य नाव. विस्तृत राजकीय, दहशतवादी, आंतरराष्ट्रीय पट उभा करण्यात त्याचा हातखंडा आहे, विविध देश, त्यांचे राज्यकरते, त्यांच्यातील ताणतणाव कुठल्याही समस्येशी संबंधित असणारे निरनिराळे घटक व त्यांच्यातील गुंतागुंत यांचे धागेधोरे तो इतक्या कुशलतेने गुंफतो की वाचक त्यात हरवून जातो. त्यातील वास्तव तपशील मर्मिक व भेदक असतात. वाचकाच्या सामान्य ज्ञानात ते तपशील प्रचंड भर घालतात. राज्यकर्त्यांच्या सर्वोच्च दरबारापासून ते शय्यागृहापर्यंत सर्वदूरच्या बारीकसारीक गोष्टी त्यातून कळतात. त्याचबरोबर नाट्यपूर्ण घटनेच्या अनुषंगाने अत्यंत उत्कंठावर्धक कथावस्तूचा प्रचंड डोलारा तो उभा करतो. व्यक्तिरेखाही अत्यंत नावीन्यपूर्ण ढंगाने पेश करतो. त्यामुळे त्याच्या कादंबऱ्या जगभरच्या वाचकांची दाद सहजपणे मिळवतात. फोरसीथचा बेस्टसेलरचा जो काही फॉर्म्युला आहे तो विलक्षण लोकप्रियता मिळवण्यात यशस्वी ठरला आहे. इतकी गुंतागुंतीची रचना इतर कोणा बेस्टसेलर लेखकाला जमलेली नाही. ‘द फिस्ट ऑफ गॉड’ (दैवी तडाखा किंवा ईश्वराची मूठ) या त्याच्या कादंबरीत ग्रेट ब्रिटन, अमेरिका, इस्त्राएल, कुवेत, इराक, रशिया या राष्ट्रांतील पंचाहत्तरावर व्यक्तिरेखा आल्या आहेत. त्यात ब्रिटनच्या प्रधानमंत्री थॅचर व जॉन मेजर, अमेरिकेचे राष्ट्राध्यक्ष जॉर्ज बुश, इस्त्राएलचे प्रधानमंत्री यित्झाक शामिर, इराकचा राष्ट्राध्यक्ष सद्दाम हुसेन, रशियाचे राष्ट्राध्यक्ष गोर्बाचेव्ह यांच्यापासून तेथील सैन्यप्रमुख, गुप्तहेर व पोलिस संघटनांचे प्रमुख, बँकर्स व व्यावसायिक, बंडखोर अतिरेकी नेते, अणुशास्त्रज्ञ - इत्यादी अनेक व्यक्तींचा समावेश आहे. कादंबरीत ही नावे केवळ शोभेसाठी भरताड म्हणून येत नाहीत. ती आपापली पदसिद्ध कर्तव्ये व हक्क, आणि आपापले मानवी चेहरे व स्वभाव घेऊन येतात. विशिष्ट भूमिका बजावतानाही आपल्या वृत्तिप्रवृत्तींशी प्रामाणिक राहतात. ऑगस्ट १९९० मध्ये इराकने कुवेत या शेजारी राष्ट्रावर हल्ला करून सहा तासात कुवेतवर कब्जा केला. कुवेतची मुक्तता करण्यासाठी बरेच राजनैतिक प्रयत्न झाले. पण सद्दामने दाद दिली नाही. १९९१ मध्ये अमेरिका-ब्रिटन - फ्रान्स - अरब देश यांच्या संयुक्त फौजांनी इराकवर हल्ला चढवला. इराकने आपल्या भूमीवर अतिसंहारक शस्त्रास्त्रांचे कारखाने काढले, शस्त्रास्त्रांचा प्रचंड साठा केला आणि अण्वस्त्रे बनविण्याचा घाट घातला. त्यामुळे त्याचा बंदोबस्त करण्यासाठी, कुवेत मुक्त करून इराकच्या सद्दाम हुसेन या सत्ताधीशाला धडा शिकवण्यासाठी अमेरिकेच्या पुढाकाराने ही लष्करी कारवाई करण्यात आली. संयुक्त राष्ट्रसंघावर दडपण आणून इराकविरोधी या लष्करी कारवाईला जागतिक मान्यता असल्याचा दावाही केला. कुवेतची मुक्तता झाल्यावरही सद्दाम हुसेनने इराकमध्ये आपल्या स्थानाला धक्का लागू दिला नाही, उलट शस्त्रास्त्रांची जमवाजमव करून, अण्वस्त्रांच्या उत्पादनाचा आपला प्रयत्न जारीच ठेवला आहे. या युद्धाच्या पार्श्वभूमीवरील द फिस्ट ऑफ गॉड ही कादंबरी आहे. इराकला मुख्य उत्पन्न तेलाच्या निर्मितीतून मिळते. एप्रिल ९० ते मार्च ९१ याकाळात तेलाच्या बॅरची किंमत १५ डॉलरवरून २५ डॉलर एवढी वाढली. त्यामुळे भारताला तेलापोटी जादा रक्कम द्यावी लागली. भारताची व्यापारी तूट ७७३१ कोटी ऐवजी ११५०० कोटी रुपये एवढी वाढली (हे केवळ माहितीसाठी) इराकी सैनिकांनी पराभूत होऊन माघार घेताना कुवेतच्या तेलाच्या विहिरींना आगी लावल्या. त्या कित्येक महिने धुमसत होत्या. इराकी सैनिकांनी एक कोटी बॅरल्स तेल समुद्रात ओतले. त्यामुळे पर्यावरणाचे अपरिमित नुकसान झाले. कादंबरीच्या आरंभी आपल्याला भेटतो तो डॉक्टर जेरॉल्ड बुल. ब्रुसेल्समधील आपल्या स्पेस रिसर्च कॉर्पोरेशनच्या ऑफिसमधून तो आपल्या रेनॉल्ट - २१ मधून घरी चाललेला असतो. त्याची सेक्रेटरी मोनिक जॅमिनी ही तरुणी कार चालवत असते. तिच्या विनोदावर तो हसत असतो. आणि पुढे एकदम असे वाक्य येते ‘‘आणखी दहाच मिनिटांची आपण मरणार आहोत याची त्याला मुळीसुद्धा कल्पना नव्हती. अर्थात् तशी ती असण्याचं कारणही नव्हतं.’’ हा डॉक्टर जेरॉल्ड बुश शास्त्रज्ञ असतो. नवनवीन तोफांची डिझाइन्स बनवण्याबद्दल त्याची जगभर ख्याती असते. आपल्या संशोधनाचे कागदपत्र एखाद्या कपाटात वा घरी सुरक्षित राहू शकतील यावर त्याचा विश्वास नसतो. ते सर्व आपल्या जवळच्या बॅगेत ठेवूनच तो सगळीकडे जात असतो. सद्दाम हुसेनसाठी तो एक सुपनगन तयार करीत असतो. अक्कलहुशारी वापरून या सुपरगनच्या वेगवेगळ्या भागांची वेगवेगळ्या देशांत वेगवेगळ्या कारखान्यांत निर्मिती चालू असते. आपण जो भाग करीत आहोत. तो कुठल्या यंत्रासाठी आहे याची त्यापैकी कुठल्याही कारखान्याला कल्पना नसते. त्याच्या निवासस्थानी कार उभी करून मोनिका त्याचा निरोप घेते. डॉ. जेरॉल्ड बुल आपला फ्लॅटचा दरवाजा उघडण्यासाठी वाकतो; आणि त्याच्या डोक्याच्या पाठीमागच्या भागात पाच गोळ्या घुसतात. गोळ्या झाडणारा मारेकरी तो मेलाय की नाही हे पाहण्यासाठीही न थांबता पळ काढतो. डॉ. बुलच्या हत्येनंतर अर्थातच वृत्तपत्रांतून वेगवेगळे तर्क प्रकट केले जातात. तसेच युरोपमध्ये एक विचित्र घटनांचे सत्र सुरू होते. ११ एप्रिलला इंग्लंडमधल्या एका गोदीतून ब्रिटिश कस्टम्स अधिकारी आठ पोलादी पाइप्स जप्त करतात. ते इराकला रवाना होणार असतात. हे सुपरगनचे भाग असावेत असा तर्क केला जाता २३ एप्रिलला तुर्कस्थान जाहीर करते की जप्त केलेल्या एका हंगेरियन ट्रकमध्ये दहा मीटर लांबीचा पोलादी पाईप मिळाला. मे महिन्यात इटलीत तोफेचे नव्वद टन वजनाचे सुटे भाग मिळतात. जर्मनीतही सुपरगनचे काही भाग मिळतात. अशी सुपरगनची जुळवाजुळव होत जाते. १५६ मीटर लांबीच्या, एक मीटर व्यासाच्या दोन बॅरल्सचाही पत्ता लागतो. स्वित्झलँड, इटली, ऑस्ट्रिया, जर्मनी, बेल्जियम, ग्रीस इत्यादी देशातही या सुपरगनचे भाग बनवले जात असतात. बुलची हत्या कोणी केली याबद्दल तर्कवितर्क होत राहतात. कॅनडात जन्मलेला बुल अमेरिकन नागरिक होता. तो बडबड्या होता. भरपूर पिणारा होता. इस्त्राइलवर त्याचं प्रेम होतं. रॉकेटच्या निर्मितीचा तो अभ्यास करतो. रॉकेटचा ९० टक्के भाग पृथ्वीपासून दीडशे किलोमीटरच्याआत खर्ची पडतो. उपग्रह रॉकेटऐवजी महाकाय तोफेतून अंतरिक्षात पाठवता येईल व खर्चात बचत करता येईल असे त्याला वाटते. अमेरिकन भूदल त्याला ही कल्पना प्रत्यक्षात उतरवण्यास मदत करतो कॅनडातील एक विद्यापीठ छोटी यंत्रशाळा उभारून देते. बार्बाडोस बेटावर स्वत:ची संशोधनशाळा तो तेहतिसाव्या वर्षी उभी करतो. पारंपारिक तोफांच्या विकासाचं काम करून खूप पैसा मिळवतो. तोफांतून उपग्रह पाठवण्यासाठी लागणारं योगय ते इंधन व दारूगोळा तयार करण्यात यश मिळवतो. छोटी राष्ट्रे त्याच्या संशोधनाची दखल घेतात. त्यांच्यासाठी तो तोफखान्याचा सल्लागार म्हणून काम करतो. १९७२ मध्ये त्याला अमेरिकन नागरिकत्व मिळते. दक्षिण आफ्रिकेला तो जीसी ४५ या प्रगत तोफा विकसित करून देतो. तेव्हा अमेरिका त्याला एक वर्ष कैदेची शिखा सुनावते. आंतरराष्ट्रीय राजकारणाचे ज्ञान त्याला नसते. या शिक्षेमुळे तो अमेरिका-कॅनडा यांचा त्याग करून बेल्जियममध्ये स्थायिक होतो. त्याच्या जीसी४५ तोफांची निर्मिती ऑस्ट्रियातील एक कारखाना करून त्याला लाखो डॉलर्स देतो. त्याच्या तोफा वापरून आठ वर्षे लढून सद्दाम हुसेन आघाडी मिळवतो. इराकचा एक उच्चपदस्थ अधिकारी उपग्रह सोडणाऱ्या रॉकेट निर्मितीबद्दल बुल याच्याशी वाटाघाटी करतो. तो आपली प्रचंड तोफेची कल्पना सांगून, तीस लाख डॉलर्स खर्च येईल असे म्हणतो. इराकला त्याची योजना मान्य होते. ‘सद्दाम हुसेन हा खुनी रक्तपिपासू आहे. त्याला मदत करू नये’ असे म्हणणाऱ्या मित्रांना बुल सांगतो, ‘‘इतर अनेक कंपन्या व राष्ट्रे त्याला मदत करीत आहेत. मग मीच एकट्यानं काय घोडं मारलंय ?’’ सुपरगनचं स्वप्न प्रत्यक्षात उतरविण्याची संधी प्रथमच मिळत असल्याने बुल सद्दामसाठी काम करायला तयार होतो. ‘प्रोजेक्ट बॅबिलॉन’च्या कामाला आरंभ होतो. बगदादला शस्त्रास्त्रप्रदर्शनात त्याची उपग्रह सोडणारी तोफ पाहून देशोदेशींची गुप्तहेरखाती खडबडून जागी होतात. आंतरराष्ट्रीय प्रक्षेपणास्त्र म्हणून या अल अबिद रॉकेटची उपयुक्तता सर्वांच्या लक्षात येते... त्या रॉकेटची तिसरी प्रगत अवस्था तयार करण्याची तयारी सुरू होते... परंतु सद्दामच्या खऱ्या हेतूची कल्पना बुलला येते. तेव्हा त्याच्या मनात चलबिचल होते. त्याचे इस्त्राइलशी असणारे संबंध स्वत: सद्दामलाही खटकतात. बुलचा काटा काढण्याची निकड त्याला वाटू लागते. इराकने १६ जानेवारी १९९१ पर्यंत कुवेतमधून माघार न घेतल्यास अमेरिका-ब्रिटन-फ्रान्स यांच्या संयुक्त सैन्याने कुवेतमध्ये प्रवेश करून इराकला हुसकावून लावावे असा ठराव राष्ट्रसंघ मंजूर करते. या लष्करी कारवाईची पूर्वतयारी आधीपासून कसकशी केली जाते याचे तपशील पहिल्या दोनशे पृष्ठात आले आहेत. मध्यपूर्वेत ब्रिटिश-अमेरिकन गुप्तहेरसंघटनांचा वावर वाढत जातो. १६ जानेवारीची मुदत संपल्यावर अमेरिकेची अ‍ॅपाची जातीची हॅलिकॉप्टर्स आकाशात उड्डाण करतात. ती इराकची दोन रडार केंद्रे उद्ध्वस्त करतात. नंतर लढाऊ विमाने इराकच्या लष्करी तळांवर बाँम्बवर्षाव करतात. विनाशिकांतून टोमाहॉक क्षेपणास्त्रे सोडण्यात येतात... - हे या लढाईचे तपशील अर्थातच रोमहर्षक आहेत. आणि शेवट ? इराकमधला सफवान गावाजवळच्या विमानतळावर संयुक्त फौजांचे अधिकारी ३ मार्चला इराकच्या शरणागतीच्या मसुद्याची चर्चा करायला जमतात. त्या वेळी तेथे आलेल्या एका इराकी अधिकाऱ्याला अमेरिकन अधिकारी ताब्यात घेऊन जीपने विमानतळावर नेतात. तेथे त्याला सौदी अरेबियाच्या विमानतळावर आणतात. व्हिएन्नामधल्या त्याच्या गुप्त खात्यात एक कोटी डॉलर्सची रक्कम जमा झालेली आहे असे सांगतात. ‘‘वेल, माय फ्रेंड, टू युवर रिटायरमेंट अँड प्राँस्पेरिटी.’’ असे म्हणून अमेरिकन अधिकारी त्याला ग्लास वर करून चीअर्स देतात. एका किल्ल्यात इराकचा अणुबाँब सुरक्षित आहे ही बातमी सिद्दिकी मृत्यूपूर्वी जेरिकोला सांगतो, तेव्हा जेरिको - म्हणजे ब्रि. ज. उमर खातिबच्या मनावरचा ताण उतरतो. पण त्याला विमानातून इस्त्राइली पायलट सरळ फेकून देतात. त्याच्या खात्यातले पैसे इस्त्राइली गुप्तहेर संघटनेच्या मोसादच्या फन फंड खात्यात भरण्यात येतात. माईक मार्टिन अरबासारखा दिसतो म्हणून त्याला युद्धाच्या तयारीसाठी कुवेतमध्ये पाठवण्यात येते. इराकी फौजांची माहिती मिळवून तो बगदादमध्ये प्रवेश मिळवतो. तेथे जरिको या फितुराकडून आणखी माहिती मिळवतो. तो हा मेजर नंतर मात्र भ्रमनिरास झाल्यासारखा कुवेतबद्दल बोलायचे टाळतो. असा हा मोठा युद्धपट फ्रेडरिक फोरसीथने अत्यंत ताकदीने पेश केला आहे. त्यात नाट्य आहे. हेरगिरी आहे. चातुर्य आहे. दगाबाजी, क्रौर्य, मुत्सद्देगिरी, राजकारण, गुंतागुंत सर्व काही आहे. आश्चर्य हे की एकही प्रेमप्रकरण नाही. जेम्स बाँड टाइप मादक मस्त ललनांची पलटण नाही. युद्ध म्हणजे युद्ध. नावे गावे अपरिचित असल्याने कुठे-कुठे वाचकाला अडखळल्यासारखे वाटेल. परंतु त्यासाठी आरंभीच पात्रांचे परिचय दिले आहेत. आंतरराष्ट्रीय संदर्भही स्पष्ट केले आहेत. ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

ANUWADATUN ANUSARJANAKADE
ANUWADATUN ANUSARJANAKADE by LEENA SOHONI Rating Star
कौशिक लेले

पुस्तक – अनुवादातून अनुसर्जनाकडे (Anuwadatun Anusarjanakade) लेखिका – लीना सोहोनी (Leena Sohoni) भाषा – मराठी पाने – २३९ प्रकाशन – मेहता पब्लिशिंग हाऊस. फेब २०२४ छापील किंमत – रु. ३७०/- ISBN – 9789357205337 ह्या परिचयाची माझी वेबसाईट लिंक htps://learnmarathiwithkaushik.com/courses/anuwadatun-anusarjanakade/ मराठी पुस्तकांमध्ये सध्या इतर भाषांतून अनुवादित झालेली पुस्तके सुद्धा मोठ्या संख्येने दिसतात. एखादा सरस अनुवाद वाचताना आपल्या डोक्यात सुद्धा आपल्या आवडीच्या परभाषेतल्या पुस्तकांची यादी तयार होते. ही पुस्तकं सुद्धा मराठीत आली तर काय मजा येईल असं वाटतं. भाषा हा ज्यांचा जिव्हाळ्याचा विषय आहे त्यांची इच्छा एक पुढचं पाऊल टाकेल. आपणही स्वतः असा अनुवाद केला तर ? आपल्यालाही दोन्ही भाषा चांगल्या येत आहेत मग अनुवाद का करू नये ? हे पिल्लू डोक्यात शिरेलच. असा अनुवाद करायचा स्वतः काही प्रयत्न केला की लक्षात येईल की हे किती किचकट काम आहे. चांगला अनुवाद करायचा असेल तर सराव लागेल. अभ्यास लागेल. त्याची काही तंत्र मंत्र शिकून घ्यावी लागतील. एखाद्या चांगल्या जाणकार व्यक्तीचं, अनुभवी व्यक्तीचं मार्गदर्शनही मिळायला हवं. जर तुमच्याही मनात अशा भावना आल्या असतील तर लीना सोहोनी यांचं “अनुवादाकडून अनुसर्जनाकडे” हे पुस्तक तुम्हाला नक्की आवडेल. लीना सोहोनी हे नाव मराठीत अनुवादिका म्हणून प्रसिद्ध आहे. आत्तापर्यंत त्यांनी अनुवाद केलेली पन्नासच्यावर पुस्तके प्रकाशित झाली आहेत. त्यांचा अनुभव व अधिकार वेगळा सांगायला नको. त्यांचे हे पुस्तक "अनुवादातून अनुसर्जनाकडे" पुस्तकाचा पहिला भागात लीना सोनी यांनी आपल्या अनुवादाच्या प्रवासाचं सिंहावलोकन केलं आहे. त्यांनी अनुवादाची सुरुवात कशी केली, त्यात प्रगती कशी झाली हे लिहिलं आहे. अनुवादामुळे प्रसिद्ध लेखक जेफ्री आर्चर, सुधा मूर्ती, किरण बेदी यांच्याशी जुळलेले संबंध आणि त्यांच्या भेटीची वर्णनं आहेत. ह्या प्रवासात “मेहता पब्लिशिंग हाऊस” या प्रकाशन संस्थेचा भरभक्कम पाठिंबा त्यांना मिळाला. सुनील मेहता आणि अनिल मेहता यांच्याबरोबरच्या आठवणी सुद्धा पुस्तकात आहेत. पुढच्या भागात अनुवाद या विषयाची एखाद्या शास्त्रीय शोधनिबंधाप्रमाणे माहिती दिलेली आहे. यात अनुवाद प्रक्रियेकडे अतिशय बारकाईने बघितलं आहे. ढोबळमानाने बघितलं तर, अनुवाद म्हणजे तर एका भाषेतल्या शब्दांच्या ऐवजी दुसऱ्या भाषेतले शब्द वापरणे. पण प्रत्येक वेळी एका शब्दाच्या बदल्यात दुसरा भाषेतला एक शब्द असं होतंच असं नाही. त्यामुळे काही वेळा शब्दाची फोड करून दाखवावी लागते. तर काही वेळा मूळ मोठं वाक्य लहान होऊ शकतं. कदाचित तिथे पूर्णपणे वेगळीच शब्दयोजना वाक्यरचना होऊ शकते. या प्रत्येक प्रकाराला एक विशिष्ट शास्त्रीय नाव (पारिभाषिक संज्ञा) आहे हे आपल्याला पुस्तक वाचून कळतं. जे शब्दांच्या बाबतीत तेच वाक्यांच्या बाबतीत. मूळ भाषेतल्या शब्दांसाठी नवीन शब्द वापरून वाक्य तयार झालं तरी ते वाचकाला सहज वाटलं पाहिजे. नाहीतर आपण लगेच म्हणू, “अनुवाद खूप बोजड झाला आहे; ठोकळेबाज झाला आहे”. हे टाळायचं तर वाक्यरचना सुद्धा सुधारायला पाहिजे. याची उदाहरणे पुस्तकात दिली आहेत आणि त्या अनुषंगाने पारिभाषिक संज्ञा (terminology) काय आहे हे मराठी आणि इंग्रजी दोन्हीत दिलं आहे. शब्द, वाक्य ह्यांना लावलेल्या कसोटीचा विस्तार करून ती कसोटी “संकल्पनां”ना लावायला पाहिजे. एखाद्या भाषेत, एखाद्या समाजात असणाऱ्या संकल्पना, प्रथा-परंपरा मराठी भाषेत नसतील तर अनुवाद करताना ते जसंच्या तसं ठेवायचं का तिथे काही वेगळी संकल्पना वापरायची ? का तळ टीप देऊन स्पष्टीकरण द्यायचं? असे एकाच गोष्टीकडे बघण्याचे वेगवेगळे पर्याय उपलब्ध आहेत. हा मुद्दा आपण सोदाहरण स्पष्ट केला आहे. हा ऊहापोह वाचल्यासार अनुवादासाठी दोन्ही भाषांवर आपली किती चांगली पकड पाहिजे हे वाचकाच्या लक्षात येईल. त्याचबरोबर जे पुस्तक आपण वाचतोय त्याची पार्श्वभूमी, त्यातल्या प्रसंगाची सामाजिक पार्श्वभूमी, आणि लेखकाला काय ध्वनीत करायचे आहे हे सगळं समजणं सुद्धा किती महत्त्वाचं हे लक्षात येईल. म्हणजे अनुवाद प्रक्रिया दिसताना शब्दांची दिसली तरी “शब्दांच्या पलीकडले” अनुवादकाला पकडता आले तरच मूळ कृतीला न्याय मिळेल. हे या पुस्तकाच्या वाचनातून अधोरेखित होतं. पुस्तकाचा प्रकारानुसार अनुवादकासमोर असणारी आव्हाने सुद्धा बदलतात. कथा-कादंबरीचा अनुवाद वेगळा तर कवितेचा अनुवाद वेगळा. कारण कवितेमध्ये भावभावनांना महत्त्व आहे तितकेच महत्त्व शब्द, लय, शब्दचमत्कृती यांनाही आहे. म्हणूनच तर ते पद्य आहे गद्य नाही. लीनाजींनी ह्याचाही परामर्श घेतला आहे. नाटकाचा अनुवाद करताना येणारी आव्हाने अजून वेगळी. परिणामकारक संवाद, नेपथ्य, पात्रांची देहबोली, त्याचा प्रेक्षकांवर होणारा परिणाम या सगळ्याचा विचार करून अनुवाद करावा लागतो. म्हणूनच, अनुवाद म्हणजे प्रत्येक वेळी “शंभर टक्के पुस्तक जसेच्या तसे” असं नसतं. तर काही वेळा ते रूपांतर ठरतं. काही वेळा तो स्वैर अनुवाद ठरतो. तर काही वेळा मूळ कलाकृतीवर आधारित नवीन कलाकृती ठरते. हे सुद्धा कितीतरी उदाहरणे देऊन स्पष्ट केले आहे. हे सगळे मुद्दे एकमेकांशी निगडित आहेत त्यामुळे पुस्तकात बऱ्याच वेळा मुद्द्यांची पुनरावृत्ती झाली आहे असं मला वाटलं. ती पुनरुक्ती टाळून कदाचित थोडी पानं कमी करता आली असती. पण मुद्दा वाचकाच्या मनावर ठसावा, कुठलंही विशिष्ट प्रकरण वाचायला घेतले तरी ते त्या मुद्द्यापुरतं पूर्ण असावं हा त्यामागचा हेतू असेल. पुस्तकात पुढे अनुवादकांना नोकरी, व्यवसायाच्या काय संधी आहेत; कुठल्या संस्था याबद्दलचं शिक्षण देतात; कुठले कोर्सेस उपलब्ध आहेत याबद्दलचा तपशील आहे. अनुवाद करायला सुरुवात करायची असेल तर मजकूरनिवड, प्रकाशकांशी संपर्क, परवानगी ह्याचे मार्गदर्शन आहे. त्यांनतर शाळेत आपण जे प्राथमिक व्याकरण शिकतो; म्हणजे कर्ता, कर्म, क्रियापद, ॲक्टिव-पॅसिव्ह व्हॉइस, वेगवेगळे काळ इत्यादींच्या व्याख्या देऊन सगळ्याची उजळणी केली आहे. ज्याला अनुवाद क्षेत्रात उतरायचे आहे त्याला व्याकरणाचा अजून बराच अभ्यास करावा लागणारच आहे. आणि पुस्तकाचा उद्देश व्याकरण शिकवणं नाही तर अनुवादकासाठी व्याकरण अत्यावश्यक आहे हे ठसवणं आहे. त्यामुळे व्याकरणाचा भाग पुस्तकात नसता तरी चालला असता असं मला वाटलं. पुस्तकातील काही पाने वर दिलेल्या लिंकवर शेअर केली आहेत. म्हणजे तुम्हाला पुस्तकाची, लेखनशैलीची अजून चांगली कल्पना येईल. त्यात पुढील मुद्द्यांबद्दलची पाने आहेत १) अनुवादिका म्हणून येणारे कटुगोड अनुभव. २) प्रसिद्ध लेखक जेफ्री आर्चर ह्यांच्या पुस्तकांचा मराठी अनुवाद लीनाजींनी केला आहे. त्यातून जेफ्री आर्चर ह्यांच्याशी भेटीगाठी झाल्या त्यातला एक प्रसंग. ३) अनुवादाचे वर्गीकरण/प्रकार सांगणाऱ्या प्रकरणातली दोन पाने. अनुवाद प्रक्रियेची किती बारकाईने तांत्रिक चिकित्सा केली आहे हे लक्षात येईल. ४) नाटकाचा अनुवाद करताना येणारी आव्हाने ह्याबद्दलच्या प्रकरणातली दोन पाने. लीना सोहोनींचे आत्मकथन असणारा पुस्तकाचा पहिला भाग सर्व वाचकांना वाचायला आवडेलच. पुस्तकाचा दुसरा भाग तांत्रिक आहे. तो सर्वसामान्य वाचकाला वाचायला आवडेलच असं नाही. पण तो वाचल्यावर अनुवादक म्हणून काम करताना किती कटकटी असतात, काय व्यवधानं सांभाळावी लागतात हे वाचकाच्या लक्षात येईल. त्यातून अनुवादकांकडे व त्यांच्या कामाकडे बघण्याचा दृष्टिकोन अजून कौतुकाचा आणि कृतज्ञतेचा होईल हे निश्चित. ज्यांना अनुवाद करायचा आहे, या क्षेत्रात शिरायचं आहे किंवा तशी उमेदवारी सुरू झाली आहे त्यांना हा भाग मार्गदर्शक ठरेल. जाण वाढवेल हे नक्की. त्यामुळे या पुस्तकाच्या वाचनातून अनुवादाचा किडा काही वाचकांच्या डोक्यात गेला आणि त्यातून नवे अनुवादक मराठीत निर्माण झाले तर ते सोन्याहून पिवळे ! मराठीत कथा,कादंबऱ्या, चरित्र, सामाजिक विषयांची चर्चा ह्या पद्धतीचे लेखन भरपूर होत असतं. पण ह्या पुस्तकाप्रमाणे शास्त्रीय/तांत्रिक चिकित्सा करणारी, गंभीरपणे शिकवणारी पुस्तकं कमी दिसतात. ती प्रकाशित झाली तरी ती क्रमिक पाठ्यपुस्तक किंवा “अभ्यासाचे पुस्तक” या प्रकारात ढकलली जातात आणि दुर्लक्षित होतात. पण या पुस्तकाच्या लेखिका आणि प्रकाशक यांनी हे पुस्तक मुख्यधारेतल्या पुस्तकाप्रमाणे सादर केलं आहे. त्यातून हे पुस्तक जास्त वाचलं जाईल; जास्त लोकांना विचार प्रवृत्त करेल असं मला वाटतं. अशा प्रकारची पुस्तकं मराठीत प्रकाशित होणे हे मराठी भाषेला ज्ञानभाषा करण्यासाठी मोठे योगदान आहे. त्याबद्दल प्रकाशक आणि लेखिका दोघांचेही एक मराठी भाषा प्रेमी म्हणून मी मनापासून आभार मानतो. —————————— मी दिलेली पुस्तक श्रेणी —————————— अनुवाद करणारे असाल किंवा करायची इच्छा असेल तर आवा ( आवर्जून वाचा ) इतरांनी जवा ( जमल्यास वाचा ) ——————————— आवा ( आवर्जून वाचा ) जवा ( जमल्यास वाचा ) वाठीनावाठी ( वाचलं तर ठीक नाही वाचलं तरी ठीक ) नावाठी ( नाही वाचलं तरी ठीक ) ...Read more

OMKARACHI REKH JANA
OMKARACHI REKH JANA by MANJUSHRI GOKHALE Rating Star
सौ. जस्मिन जोगळेकर

आमच्या पुस्तकप्रेमी समुहावरचा एकही दिवसाचा खंड न पडता सलग 1730 वा पुस्तक परिचय पुस्तक प्रेमी समूह,पुस्तक परिचय अभियान: एकही दिवस खंड पडू न देता पुस्तकांचा परिचय हे पुस्तकप्रेमी समूहाचे यश ! पुस्तक सत्र:- ३ सप्ताह क्रमांक:- २४८ पुस्तक क्रमांक: १७३० दिनांक: १०/०३/२०२५ पुस्तकाचे नांव:- ओंकाराची रेख जना लेखक:- मंजुश्री गोखले पहिली आवृत्ती: फेब्रुवारी २०१२ पृष्ठ संख्या : ३०८ मूल्य: रु. ३२० प्रकाशन: मेहता पब्लिशिंग हाऊस परिचयकर्ती: सौ. जस्मिन जोगळेकर एखाद्या गोष्टीसाठी वेळ यावी लागते म्हणतात, तसं काहीसं झालं माझं. खरंतर पुस्तक वाचनाच्या बाबतीत असं व्हायला नको होतं पण झालं. `हे खूप सुंदर पुस्तक आहे, तुम्ही वाचाच` म्हणून एक पुस्तक आमच्या हाती आलं. अर्थात ज्यांनी सांगितलं त्यांनी त्यांच्या संग्रहातलं पुस्तक दिलं होतं. तसं बरेच दिवस होतं आमच्याकडे. नवऱ्याने वाचून खूपच सुंदर आहे, वाच नक्की सांगितलं देखील मला. पण पुस्तक परत द्यायची वेळ आली तरी वाचलं गेलं नाही. तरी ते नाव डोक्यात फिट बसलं होतं. अखेर एक दिवस ते एकच पुस्तक नव्हे तर त्याच लेखिकेची चार पुस्तकं विकतच घेऊन आले आणि मग ती वेळ आली…. त्या पुस्तकाच्या, पुस्तकातील भाषेच्या आणि त्या लेखिकेच्या प्रेमात पडण्याची. पुस्तक होतं…मंजुश्री गोखले यांनी संत जनाबाईंवर लिहिलेलं `ओंकाराची रेख जना`. `विठू माझा लेकुरवाळा`, `धरिला पंढरीचा चोर` अशा अभंग रचनेतून जनाबाई आपल्या ओळखीच्या आहेत. किंवा विठूराया त्यांना हर कामात मदत करत असतो वगैरे माहीत आहे. पण त्यांचं संपूर्ण चरित्र सगळ्यांना माहीत असेलच असं नाही. ते माहीत करून देण्याचं सुरेख काम या कादंबरीने केलं आहे. जनाबाईंच्या जन्मापूर्वीची आणि नंतरचीही त्यांच्या कुटुंबाची परिस्थिती, छोट्या जनाला मागे ठेऊन दुखण्याने तिला सोडून गेलेली तिची आई, त्यानंतरची बिकट वेळ याचं वर्णन वाचताना डोळ्यातलं पाणी थांबत नाही. पुढेही काही प्रसंग असे आहेत…भागाबाईचं वागणं असेल किंवा सुळावर चढवायचा प्रसंग असेल… डोळ्यात पाणी येतच राहतं. पण एवढं होऊनही त्यांची पंढरीरायावरची भक्ती मात्र गाढ होती. जनाईसुध्दा त्याला पाहायला आतुर होती. सोसले चटके l पोटी नाही घास l विठ्ठलाची आस l जनाईला ll भेटीसाठी त्याच्या l गोळा तनमन l धाडे आवतान l विठूराया ll अखेर विठुरायाकडून आमंत्रण आल्यावर बापलेक पंढरीची वाट चालू लागतात. काळया देवाला पाहायला आसुसलेली जना आणि लेकीला कायमचं परक्या घरी सोडून यायचं या विचाराने जडावलेला दमा… नशिबाची रेख l भिवरेच्या काठी l विठूराया ओढी l जनाईची ll दोघांचा प्रवास विठ्ठलाच्या विश्वासावर सुरू होतो. पुढं जनाईला दामाशेटींच्या घरी सोडून देणं, त्या घराने जनाला आपलंच म्हणणं, नामदेवांसोबत तिचं मोठं होणं अशा कितीतरी प्रसंगांनी सुखावून जायला होतं. तेव्हाची सामाजिक परिस्थिती, जनाचं अतिशूद्र असणं आणि त्यातून स्त्री असणं…त्यासाठी तिला झेलावे लागणारे त्रास, संत म्हणून मोठेपण मिळाल्यावरही त्यांच्यावर आलेला चोरीचा आळ… त्रास होतो वाचताना. जनाची आणि विठ्ठलाची पहिली भेट आणि तिथून त्यांच्यात दृढ होत जाणारे नाते…वाचताना शहारून जायला होतं. जना ते संत जनाबाई हा प्रवास, त्यात जनाबाईंनी रचलेले अभंग, ज्ञानदेवादि भावंडांचा सहवास आणि मुख्य म्हणजे नामदेव आणि जनाबाई यांचे नाते… गुरू शिष्य ऐसी l जोडी कौतुकाची l जनी नामयाची l संतांमधे ll याबद्दल पुस्तकात आलेले उल्लेख मन लावून वाचण्यासारखे आहेत. विठ्ठलाच्या चरणी झालेला जनाबाईंच्या जीवनाचा शेवट म्हणजे तर 🙏 वृंदा कोमेजली l स्तब्ध वारा पाणी l ओघळले मणी l मंजिऱ्यांचे ll थरारली वीट l कंप राऊळाला l श्वास ओलावला l क्षणभर ll आज नाही घाई l विठोबाला काही l जनाईच येई l चरणाशी ll शांता शेळके यांनी अनुवाद केलेलं `चौघीजणी` जसं मनात कायमचं घर करुन बसलं आहे, त्या जोडीला आता `ओंकाराची रेख जना` हे ही अत्यंत आवडीचं झालं आहे. यापूर्वी संत साहित्य किंवा संतांवर लिहिलेलं साहित्य फारसं वाचलं नव्हतं. लताजी किंवा भीमसेनजींमुळे घराघरात पोहोचलेले अभंग तेवढे माहीत होते. त्यामुळं जनाबाईंवर लिहिलेल्या या पुस्तकाबाबत उत्सुकता होतीच. पहिल्या प्रकरणाच्या अगदी पहिल्या ओळीपासून या पुस्तकाशी जी बांधली गेले ते शेवटपर्यंत. पुस्तकातील सगळं वर्णन अगदी बारीक सारीक तपशील देऊन पुढं जात राहतं आणि त्यात आपल्याला गुंतवून ठेवतं. सुरुवातीची काही प्रकरणं तर डोळ्यात अश्रुंच्या धारा घेऊन, पुसट अक्षरं समोर ठेऊन वाचावी लागतात. प्रसंग सगळे l तपशिलासवे l डोळ्यात आसवे l वाचुनिया ll भाषा ही साजिरी l सत्य हेच वाटे l प्रसंग तो घडे l आसपास ll एकूणच पुस्तकातलं वर्णन इतकं जिवंत आहे की सगळे प्रसंग आपल्या आसपास घडताहेत असंच वाटत राहतं कायम. दमा - कुरुंडचं दुर्दैवी आयुष्य, पोटी मूल नसल्याचं त्यांचं दुःख, विठ्ठलाला त्यासाठी साकडं घालण्यासाठी त्यांनी केलेला पंढरपूरचा प्रवास असो किंवा जनाबाईंच्या खोलीत येऊन विठ्ठलाने त्यांच्याशी मारलेल्या गप्पा, त्यांना कामात केलेली मदत…. सगळे अगदी सगळे प्रसंग आपणच जगतोय असं वाटावेत इतके मनाला भिडून जातात. काही ठिकाणं तर अशी… `अरे विठ्ठला, गडबडीत भलतंच काय उचलतोस. तुझा रत्नहार आणि शेला तर घेऊन जा`...असं आपणच विठ्ठलाला हाक मारून सांगावं असं वाटायला लागतं वाचताना. भाषा, वर्णनशैली फार साजिरी आहे. पुस्तकातला `साजिरी` हा शब्द एकदम आवडून गेलाय. एखादा चेहरा पाहिल्यावर कसं आपल्याला कळून जातं ना की, ही व्यक्ती मायाळू आहे किंवा तुसडी आहे वगैरे…तसं पुस्तकाच्या सुरुवातीलाच यातल्या भाषेबद्दल आपुलकी, प्रेम वाटायला लागतं. भाषा साधी पण सुंदर, शब्दांचा वापर असा की यापेक्षा वेगळा शब्द इथं शोभला नसता असं वाटायला लागेल असा. अनवाणी पायाला चटके बसावेत इतकं हवामान अजून बदललं नव्हतं…यासाठी `अजून मातीने माया सोडली नव्हती`... किती सुरेख वाक्य आहे ना! अशी कितीतरी वाक्य आपल्याला त्यांच्या प्रेमात पाडायला लावणारी यात सापडतील. एकूणच सांगायचं झालं तर पुस्तक अप्रतिम आणि सगळ्यांनी आवर्जून वाचावं असंच आहे. एकाच लेखकाची पुस्तकं सलग एका मागोमाग एक अशी माझ्याकडून वाचली जात नाहीत. पण आता खुणावतंय ते… `जोहार मायबाप जोहार`. ...Read more