* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: SANSMARANE
  • Availability : Available
  • ISBN : 9788171618309
  • Edition : 5
  • Publishing Year : 1990
  • Weight : 50.00 gms
  • Pages : 148
  • Language : MARATHI
  • Category : SHORT STORIES
  • Available in Combos :SHANTA SHELKE BIRTHDAY COMBO OFFER
    SHANTA SHELKE COMBO SET - 21 BOOKS
  • Discount : SPECIAL OCTOBER DISCOUNT 33/50 PERCENT(Login to get best discount offers.)
Quantity
Buying Options:
  • Ebooks:
  • Print Books:
THIS IS A COLLECTION OF THE ARTICLES BY SHANTABAI. SHE HAS APPRECIATED VARIOUS STORIES BY VARIOUS AUTHORS. SHE WRITES HER VIEWS ABOUT `CHANGING`, THE AUTOBIOGRAPHICAL ARTICLE BY THE FAMOUS ACTRESS LEEV ULMAN. SHE ALSO DESCRIBES THE VERY OLD AUTOBIOGRAPHICAL NOVEL `DAIVLEELA` BY A MARATHI AUTHOR. SHE HAS WRITTEN ABOUT GANDHIJI, MADHAV JULIEN, TAMBE, Y. G. JOSHI, SHARATCHANDRA PUNARVASU, AND G. D. MADGULKAR. SHE DOES NOT SPARE HERSELF. SHE WRITES ABOUT HER WRITING IN DETAIL. SHE DESCRIBES THE WAY THROUGH WHICH SHE GOT FAMILIAR WITH THE SANSKRIT DRAMA `UTTAR RAM CHARIT`. SHE ALSO JOTS DOWN ABOUT THE BOOKS SHE READ AT THE VERY TENDER AGE.THESE ARTICLES WILL SHOW THE READERS THE VARIOUS PLACES IN THE FIELD OF LITERATURE OF WHICH THEY WERE NOT AWARE TILL TODAY. ALL THESE ARTICLES REVEAL SHANTABAI`S LOVE FOR LITERATURE AND HER CURIOSITY ABOUT IT.
शांता शेळके यांच्या समृद्ध भावजीवनाशी वाचकांना सलगी साधू देणारा लेखसंग्रह. शांताबाईंचा हा आणखी एक लेखसंग्रह. इथे लिव उलमन या नामवंत चित्रपटतारकेच्या `चेंजिंग` या आत्मकथनाचे रसग्रहण आहे. त्याप्रमाणे `दैवलीला` या अगदी जुन्या काळातील एका मराठी लेखिकेच्या आत्मनिवेदनपर कादंबरीचा हृद्य परिचय आहे. गांधीजी आणि माधव जुलियन, तांबे आणि य.गो.जोशी, शरदचंद्र पुनर्वसू आणि ग. दि. माडगुळकर अशा भिन्न भिन्न प्रकारच्या व्याक्तीन्विशायीचे लेखन इथे आहे. त्याप्रमाणे आपल्या स्वतःच्या वेगवेगळ्या लेखानाबाद्दळी शांताबाई इथे मनमोकळेपणाने लिहितात. " उत्तर रामचरित " या सुप्रसिद्ध संस्कृत नात्याकृतीशी आपली हळूहळू होत गेलेली ओळख जशी त्यांनी इथे रसाळ पाने सांगितली आहे. त्याप्रमाणे बाळपणी वाचनात आलेल्या नाना प्रकारच्या पुस्तकांबद्दलही त्यांनी इथे निवेदन केले आहे. साहित्य आणि जीवन डोहोन्बाद्धाल्चे शांताबाईंचे उत्कट कुतूहल आणि त्यांची सर्वस्पर्शी रसिकता यांचा उत्तम प्रत्यय " संस्मरणे " मधील लेखांमधून वाचकांना येईल.
Video not available
No Records Found
No Records Found
Keywords
#आंधळी#कॅथरिन ओवेन्स पिअर#कादंबरी# शान्ता ज.शेळके#मराठीपुस्तके#मराठीप्रकाशक #MARATHIBOOKS#ONLINEMARATHIBOOKS#TRANSLATEDMARATHIBOOKS#TBC#TRANSLATEDBOOKS@50%#THE HELENKELLERSTORY #CATHERINEOWENSPEARE #SHANTAJ.SHELKE #ANDHALI #ANDHALYACHE DOL #ANOLAKH #ANUBANDH #CHAUGHIJANI #GAVATI SAMUDRA #GONDAN #KAVITA SMARANATALYA #KINARE MANACHE #LEKHAK ANI LEKHANE #MEGHDUT #NIMITTA NIMITTANE #PAVSAAADHICHAPAUS #PURVASANDHYA #RANGRESHA #RESHIMREGHA #SANGAVESEVATALEMHANUN #SANSMARNE #SUVARNAMUDRA #VARSHA
Customer Reviews
  • Rating StarManasi Swapnil Javal

    संस्मरणें .. शांत शेळके यांनी लिहलेलं हे पुस्तक त्यांच्या वेगवेगळ्या लेखांचा संच आहे .. साहित्यप्रेम काय असते याचा एक उत्तम नमुना हे पुस्तक आहे .. वाचन माणसाला किती प्रगल्भ , समृद्ध आणि समाधानी बनवत हे जाणवलं हे पुस्तक वाचून .. त्यांनी या पुस्तात व्यक्ती आणि साहित्य यांच्या वेगवेगळ्या अनुभवनाचे तरल चित्रण केले आहे .. साधी आणि सरळ भाषाशैली हे एक विशेष आहे या पुस्तकाचे .. सगळे लेख जणू शांताजी आपल्याला सांगतच आहेत असे वाटते .. पाऊलवाटा आणि जुनीओळख हे लिखाण साहित्याची ओळख कशी झाली, वाचनाची आवड , दिशांहीन वाचन याबद्दल आहे .. ना झालेल्या भेटी मध्ये एका साहित्यकाला भेटण्याची ओढ इतकी सुंदर वर्णिली आहे जणू आपण पण त्यास भेटावे असेच वाटते .. गांधी माझे माझ्यापुरते यात असामान्य व्यक्तींचा सामान्य व्यक्तींवर काळात नकळत कसा परिणाम होतो हे दाखवून दिले आहे .. कवितांबद्दल असलेली त्यांची आत्मिक ओढ , अनुवाद करताना मूळ लेखक व कविला त्यांनी किती समजून घेतले ते समजते .. बेथ या लेखात एका साधारण मुलीमधले साधेपण त्यांना कसे भुरळ घालते , माझ्या कवितांची जन्मकथा हाही एक सुंदर लेख आहे .. त्यातील कवितेच्या ओळी मोहक आहेत .. एक गाव आठवणीतले यातून आपण सुद्धा आपल्या बालपणातल्या उन्हाळी सुट्टीत गावी जातो असेच वाटते .. ज्या कोणाला ललित लिखाण वाचायला आवडते त्याने हे पुस्तक जरूर वाचावे .. ...Read more

  • Rating StarSAPTAHIK SINHASAN 07-03-1999

    शांता शेळके यांच्या समृद्ध भावजीवनाशी वाचकांना सलगी साधू देणारा लेखसंग्रह... शांता शेळके यांच्या ‘संस्मरण’ या पुस्तकातील आठवणींचा खजिना सर्वात जास्त वाचकांना दिपवून टाकील तो त्यांच्या कमालीच्या नितळ आत्मीय शैलीमुळे! शांताबाई प्रत्यक्ष आपल्याशी मोकळेणानं बोलत आहेत, आपल्या अंतरीच्या सुख-दु:खात आपल्याला जीवाभावाच्या मित्राप्रमाणे सामील करुन घेत आहेत, आपल्याशी बरोबरीच्या नात्याने संवाद साधत आहेत, असे वाचकाला पानोपानी वाटत राहते आणि त्या सलगीची भूलही पडते. या पुस्तकात शांताबार्इंनी आपल्या वाचनाच्या वेडाबद्दल सांगितले आहे, आपल्या घरच्या पुस्तक संग्रहाबद्दल सांगितले आहे. नाट्यवेडाबद्दल, स्त्रियांच्या ओव्या-लोकगीते-गाणी यांच्याबद्दल सांगितले आहे. आपल्या पाठांतराच्या शक्तीचे अनेक दाखले देऊन वाचकांना चकित करून सोडण्याचा विडाच त्यांनी उचलला आहे. कांदबरी या प्रकारात थोडीफार प्रयोगशीलता दाखवूनही हा एक आपल्याला न जमलेला वाङ्मय प्रकार आहे, याची कबुली दिली आहे. काव्याचा अनुवाद करताना जो आनंद मिळाला त्याचेही काही नमुने दिले आहेत. चिनी कविता आणि जपानी हायवूâ यांचे अनुवाद करताना कोणकोणत्या अडचणी आल्या यांचीही माहिती दिली आहे. हिमवर्षात ही चँग वू चिएन या चिनी कवीची कविता शांताबार्इंनी तिचा अनुवाद असा केला आहे. मी तुला दिलेला लाल भडक गुलाब तू खुशाल धुळीत पडू दिलास मी तो उचलला आता तो पांढराफटक दिसत होता त्या एका निमिषात आपल्या प्रितीवर हिमवर्षाव झाला होता. लालभडक गुलाबाप्रमाणे आपल्या प्रेमाची दिलेली हाक प्रियकराने नाकारली आणि तो गुलाब खाली जमिनीवर टाकला या त्याच्या नकारात्मक भूमिकेवर निसर्गानेही जणू हिम वर्षाव करून शिक्कामोर्तब केले. त्या फुलाला पांढरेफटक रुप देऊन, ‘पांढऱ्या कपाळाची’ हा संकेतही येथे भारतीय पार्श्वभूमीवर आणखी एक अर्थाचा पदर या शब्दयोजनेला देऊन जातो. हायकू तीन ओळींचा असतो. शांताबार्इंनी त्यांचे अनुवाद करताना कधी कधी चार ओळीही वापरल्या. उदा. एकेक चार ओळी वेड भरविले कसले चंद्रा शेजारच्या उरी? खुळा रात्रभर बसला होता वाजवीत बासरी! ज्ञानेश्वरांची एक ओवीही त्यांना हासकूसारखी वाटते तीही त्यांनी दिली आहे. कमळावर भ्रमर पाय ठेवती हळुवार कुचंबैल केसर इया शंका।। अनुवाद करताना अनेक प्रश्न त्यांना पडतात. अडचणी जाणवतात. त्याबद्दल त्या म्हणतात, ‘अनुवाद शब्दश: करावा की भावानुवाद करावा? कधी कधी शब्दश: अनुवाद करण्यापेक्षा मूळ कवितचा आत्मा (स्पिरिट) शब्दातून व्यक्त करणे जास्त आवश्यक असते. आपण आपल्या भाषासरणीत पक्क रुजलेले असतो. वेगळ्या भाषेतील कविता मराठीत अनुवादित करताना आपली भाषा मोडणे आवश्यक ठरते, पण हे नेहमी जमतेच असे नाही. संस्कृतमधील समासप्राचुर्यामुळे थोड्या जागेत खूप काही सांगितलेले असते. मराठीत त्या वृत्तांत तेवढा आशय आणणेच शक्य नाही. मेघदूतसारख्या काव्याचा समश्लोकी अनुवाद करणे जवळजवळ अशक्यच आहे. अनुवाद का करावेसे वाटतात? कधी कधी मूळ कविता अगदी आपलीच वाटते. मनात येते, अरे हे तर सारे माझेच! मग ती खंत निवारण्यासाठी त्या कवितेचा मराठीत अनुवाद करावा, असे वाटते. प्रसंगी त्या कवितेत आपले स्वत:चेही आपण खूप घालतो. मग तो मुक्त किंवा स्वैर भावानुवाद होतो. आपल्या काही कवितांच्या जन्मकथाही त्या सांगतात. नॅशनल जिऑग्रॉफिक हे मासिक चाळताना गडद निळा समुद्र आणि त्यातून वर आलेले हिरवेगार वनराईने नटलेले एक देखणे चिमुकले बेट असे चित्र त्यांना दिसते. त्या मंत्रमुग्ध होतात. आपण त्या बेटावर उभ्या आहोत असे त्यांना वाटते आणि एकदम कवितेच्या ओळी सुचतात.’ निळा निळा समुद्र आणि बेट पाचुचे मध्ये तिथेच मी, तिथेच मी मनात कोणीसे वदे उभा समोर वृद्ध माड हालवीत झावळी जळात गाई अप्सास उदास धून सावळी! पुराण शिंपल्यामधून गाज तीच ये पुन्हा तलात खोल जागल्या अनंत जन्मीच्या खुणा रितेच हात राहिल स्मृति कितीक वेचुनी निळा निळा समुद्र गूढमिटूनी जाय लोचनी कविता अशा प्रकारे चित्रे पाहून सुचतात, विशिष्ट स्थळे पाहून सुचतात, काही व्यक्तींमुळे सुचतात. कवितेवरुनही सुचतात. प्रतिमांवरुन सुचतात. माणसामाणसातले तुटलेले संबंध, परस्परांशी जवळीक साधताना येणारे अपयश - शब्द व स्पर्श यांच्या मर्यादा - या सर्वांमुळेही कविता सुचतात. पूर्वी आपल्या कविता वर्णनपर, स्पष्टिकोणात्मक असत, आता त्या प्रतिमेच्या आश्रयाने निर्माण होतात असे त्या म्हणतात. ‘परंतु प्रत्यक्ष निर्मितीचा भाग बराचसा बहेतुक आणि गुढताच गुरफटलेला असतो’ असेही त्यांना वाटते. अनेक कविता व गीते अर्धवट सुचतात आणि मनाच्या कुठल्या तरी कोपऱ्यात पडून राहतात. त्या पूर्ण कधी होतील - हे कळत नाही, त्यांची साद पुन्हा कधी येते याची केवळ वाट बघायची असते असे त्यांना वाटते. ‘घोडेगाव’ या गावी त्यांचे आजोबा सबरजिस्ट्रार होते. त्या गावातले आपले घर, आपले शेजारी, नायकांच्या घरची पुस्तके, उंच धिप्पाड, टोप पदरी लुगडे नेसलेली हौसा मावशी (मुली आहेत पण मुलगा नाही हे तिचे दु:ख), घोडेगावातली शेवटची दिवाळी या सर्वांच्या आठवणी सांगून शांताबाई म्हणतात, ‘एखाद्या सुंदर स्वप्नासारखे घोडेगाव माझ्या आयुष्यात आले आणि स्वप्नांसारखेच ते पुन्हा अदृश्य झाले.’ याशिवाय कथाकार य. गो. जोशी, गीतकार ग. दि. माडगूळकर, कवी माधव ज्युलियन, शशिकांत पुनर्वसू, भा. रा. तांबे यांची कविता, लिव उलमनचे आत्मकथन (चेंजिग) यांच्यावरही शांताबाईनी भरभरून लिहिले आहे. आपल्या आणि माधव ज्युलियन याच्या वयात खूप अंतर आहे आणि माधव ज्युलियन यांना आपण पाहिलेले नाही असे सांगूनही शांताबाई त्यांच्याबद्दल वाटणारे ममत्व प्रकट करतात. ‘त्यांच्या काव्यात्मक, तडफदार, मानी व्यक्तिमत्वाचे एक सुंदर अपार्थिव चित्र मनात तयार झाले. ते चित्र अजूनही अभंग, निर्मळ, अकलंकित आहे. तरुण, स्वप्नाळू, भावूक वयात माधव ज्युलियन हे मला नि:संकोच प्रीतीचा निर्भय आविष्कार करणाऱ्या, स्त्रियांचा कैवार घेणाऱ्या, अन्यायाविरुद्ध तडपेâने झुंजणाऱ्या एखाद्या मध्ययुगीन शूर शिलेदारासारखे वाटत, आज मला ते तसे वाटत नाहीत... आजचा शब्द वापरायचा तर ते त्यांच्या काळातले आऊसायडर होते, त्यांचे हे रूप मला विशेष आवडते, जवळचेहि वाटते... आजही त्यांच्या कविता मी वाचते. जुन्या धुंदीचा, ध्येयवादाचा, स्वप्नरंजनाचा आनंद अनुभवते.’ ‘’‘साहित्य आणि नितिमत्ता’ या लेखात शांताबाई कलावंतांच्या नैतिक अनैतिकतेचे निकष वेगळे आहेत असे म्हणून नैतिक व लैगिक प्रमादांपेक्षा त्याचे चरित्र्य त्या कलात्मक निकषांवर ठरवणे योग्य आहे. असे प्रतिपादन करतात. सर्जनाची ऊर्मी, तीव्र कल्पनाशक्ती... यामुळे त्याच्या काही शारीर गरजा इतरांपेक्षा अधिक मोठ्या असतात याची निदान जाणीव ठेवणे तरी आवश्यक आहे. शारीर गोष्टीशी निगडीत असणाऱ्या आपल्या नीतिकल्पना या कालसापेक्ष, परिवर्तनशील असतात. त्यामुळे त्यावरून कलावंतांचे चारित्र्य जोखणे योग्य नाही. साहित्यनिष्ठा आणि कलेची अव्यभिचारी साधना या गोष्टी त्यांच्या लैंगिक प्रमादापेक्षा श्रेष्ठ मानायला हव्या असा त्यांच्या प्रतिपादनाचा आशय. महात्मा गांधीजींची आपल्या बालमनात निर्माण झालेली तेजोमूर्ती पुढे प्रसंगानुरूप कशी अधिकाधिक तेजस्वी होत गेली आणि त्यांच्या हत्येने विलक्षण व्याकुळ मन:स्थिती झाली, त्याचा हृदयस्पर्शी आलेख ‘गांधीजी माझे, माझ्यापुरते’ या लेखात शांताबार्इंनी काढला आहे. एकूणच शांताबार्इंच्या भावविश्वाशी वाचकांना जवळीक साधू देणारा हा सगळा ऐवज आहे. ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

MI GALIB BOLTOY
MI GALIB BOLTOY by SHABBIR ROMANI Rating Star
Arvind deshpande

Mirza Ghalib is the Jewel in the Urdu literature. He is the pioneer in setting new trend in it. Authar Shabbir Romani excellently explained it. Everyone who is not acquainted with urdu literature should go throw it. The socio political and historicalenviorn of that time is skillfully reflected in his poetry and was narrated by author shabbir Romani. ...Read more

NADIMUKH
NADIMUKH by PERUMAL MURUGAN Rating Star
गार्गी म्हात्रे

पेरुमाल मुरुगन ह्या तामिळ लेखकाच " नदीमुख" हे अनुवादित पुस्तक वाचले. मराठी मध्ये दाक्षिणात्य भाषां मधल्या तामिळ भाषेच्या उत्तम साहित्याची वाचन संधी या पुस्तकाच्या निमित्ताने मिळाली. साठच्या दशकात जन्मलेल्या पिढीला वेगाने ,खर तर अती वेगाने बदलत जाणाऱ्ा तंत्रज्ञान व तरुण पिढीची मानसिकता यांचे सुंदर चित्रण या कादंबरी मध्ये करण्यात आले आहे. माणूस किंवा असुर पालक असला की मुलांच्या भविष्याची चिंता त्यामधून उद्भवणारा संघर्ष साध्या सोप्या पण प्रवाही भाषेमधून आपल्या समोर उभा राहातो. कुमारासुराच्या एकसुरु झापडे लावून घेतलेल्या आयुष्यात `नदीमुख` दर्शना नंतर झालेली तगमग व बदल यांचे खूप सुंदर वर्णन शेवटी आलेल आहे. डॉ. मानसी जयंत केळकर यांनी अतिशय प्रवाही भाषेत व उत्कृष्ट समर्पक शब्दात पुस्तक अनुवादित केल्यामुळे कांदबरीची मजा घेता येते. मराठी व्यतिरिक्त अन्य भाषेतील साहित्य वाचनाला उपलब्ध करुन दिल्या बद्दल मेहता पब्लिशिंग हाऊस व डॉ मानसी केळकर यांचे आभार ! ...Read more