मेहता पब्लिशिंग हाऊसच्या सर्व वाचनीय पुस्तकांपैकी नुकतेच वाचलेले ‘करुणाष्टक’ ही व्यंकटेश माडगूळकरांची कादंबरी अतिशय आवडली. ते १२८ पानी पुस्तक एका अडीच तासांच्या बैठकीत वाचून निघाले, असं म्हणण्यापेक्षा ते वाचत असताना मध्ये थांबा घेऊ वाटला नाही. कारण ी फक्त एक कादंबरी नव्हे, तर एका बाईचा ‘आईपणाचा दाखवलेला प्रवास’ होता. आणि कमी अधिक फरकाने प्रत्येक बाईला किंबहुना आईला तो चुकलेला नसतो. अगदी कालच्या आईप्रमाणे. आजच्या मॉडर्न ममाला सुद्धा तो चुकलेला नाही. कादंबरीतील थोरला मुलगा जेव्हा व्ह. फा. नापास होतो. त्यावेळी उद्वेगाने बोलणारी आई आणि तोच मुलगा जेव्हा घर सोडून जातो ती आई. ही खरंच अगतिकतेची रूपे आहेत. कादंबरीचा शेवट मात्र नि:शब्द करतो. आई असताना आणि नसतानाची पोकळी मात्र जन्मभर राहते. आणि कधीकाळी आईचं न ऐकणारे आपण ते करायला लागतो. शिवाय कुठलीही व्यक्ती ही अमरत्व घेऊन आलेली नसते. हे आपल्याला माहीत असतं, पण ती जाणीव कधी कधी कामाच्या व्यापात आपण बऱ्याचदा विसरतो. ती जाणीव जागृत करण्याचे काम हे पुस्तक करत आहे, असं जाणवतं. आजच्या काळात दोन पिढ्यांमध्ये अंतर हे बरंच वाढलं आहे. आपण कुणाचा अनादर करत नसते. जो तो आपल्या जागी हा बरोबरच असतो. अशा वेळी थोडं जागं करण्याची भूमिका या पुस्तकाने पार पाडली. शिवाय, आई हा सर्व भावंडांमधील पूल असतो याचं उदाहरण ही यातून दिसून आलं. ...Read more

"करूणाष्टक " व्यंकटेश माडगूळकर यांची कथा सरळ सोप्या भाषेत मनात घर करणारी व्यक्तीमत्व. जिवनातील चढऊतारात , साधनांची कमतरता असताना, अनेक संकटे पेलत, आठ मुलांना लहानाचे मोठे करताना आयुष्याचे वर्णन त्या काळात नेते. किती मायाळु माणस होती , एकमेकाच्या अडीअचणीला उपयोगी येत. आई तर किती कष्टाळू , करारी , मायेचा डोह जणु. वाटत ही लोक खर जिवन जगले. साधी सरळ माणस जिवनात कितीही संकट आली तरी एकमेकांचा हात धरून पुढे जाणारी. अशा माऊली पोटीच महाराष्ट्रातील साहित्य रत्न आले. आजही गदिमा, व्यंकटेश माडगूळकर ह्यांच्या साहित्य संपदा मनाला भरभरून आनंद देते. ...Read more