* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: THE GIRL FROM FOREIGN
  • Availability : Available
  • Translators : SNEHLATA DATAR
  • ISBN : 9788184985573
  • Edition : 1
  • Publishing Year : 2008
  • Weight : 0.00 gms
  • Pages : 380
  • Language : Translated From ENGLISH to MARATHI
  • Category : BIOGRAPHY & TRUE STORIES
Quantity
Buying Options:
  • Print Books:
FASCINATING AND INTIMATE , THE GIRL FROM FOREIGN IS ONE WOMAN`S SEARCH FOR ANCIENT FAMILY SECRETS THAT LEADS TO AN ADVENTURE IN FAR-OFF LANDS. SADIA SHEPARD, THE DAUGHTER OF A WHITE PROTESTANT FROM COLORADO AND A MUSLIM FROM PAKISTAN, WAS SHOCKED TO DISCOVER THAT HER GRANDMOTHER WAS A DESCENDANT OF THE BENE ISRAEL, A TINY JEWISH COMMUNITY SHIPWRECKED IN INDIA TWO THOUSAND YEARS AGO. AFTER TRAVELING TO INDIA TO PUT THE PIECES OF HER FAMILY`S PAST TOGETHER, HER QUEST FOR IDENTITY UNLOCKS A MYRIAD OF PROFOUND RELIGIOUS AND CULTURAL REVELATIONS THAT SHEPARD GRACEFULLY WEAVES INTO THIS TOUCHING, EYE-OPENING MEMOIR.
सुमारे दोन हजार वर्षांपूर्वी इस्त्राइलमधून जहाजात बसून भारतात आलेले काही बेने इस्त्राईल हे आपले पूर्वज आहेत आणि त्याची मुळे कुठपर्यंत खोलवर गेलेली आहेत, हे शोधण्याचा तिचा ध्यास असतो. या ध्यासापोटी ती आपल्या भाचीला याचा शोध घेण्याचे आश्वासन देते आणि ते पूर्ण करण्यासाठी ती प्रथम भारतात येते. तिने ज्यू धर्मच्या लोकांविषयी जे काही आजवर ऐकलेले होते,त्याही पेक्षा ते अधिक वेगळे असल्याचा तिला शोध लागतो. निरनिराळ्या धर्म संस्कृतिचा मिलाप असलेला एक समान धागा तिला सापडतो आणि हा धागा पकडून ती आपल्या पुर्वाजाबद्दल माहिती मिळवू लागले. त्यातनं आपला धर्म नेमका कोणता? आजीचा (ज्यू) आईचा (मुस्लिम) कि वडिलांचा (ख्रिशन) अशा विचारचक्रात ती अडकते.
Video not available
No Records Found
No Records Found
Keywords
#MEHTAPUBLISHINGHOUSE #MARATHIBOOKS #TRANSLATEDBOOKS #ONLINEBOOKS #BIOGRAPHYA&TRUESTORIES #SADIYA SHEPARD #SNEHLATADATAR # #SADIYA SHEPARD #VIDESHI KANYA
Customer Reviews
  • Rating StarPurva Sawant

    Ho, khup mast aahe. Je lok Raigad dist. madhye rahatat kinva tithe gav aahe, tyancha Jew lokanshi samndh aala aahe. Tyana khup aapulaki vatatel he pustak vachatana.

  • Rating StarLOKPRABHA NOV 2016- RASHMI GOLE

    ‘द गर्ल फ्रॉम फॉरिन’ या मूळ इंगजी पुस्तकाच्या लेखिका सादिया शेपर्ड. लेखिकेच्या आजीची (नानाची) इच्छा असते, की सादियाने त्यांच्या जन्मगावी जाऊन, तेथील घराला भेट देऊन त्यांच्या जमातीचा, पूर्वजांचा इतिहास समजून घ्यावा व त्या जीवनाचा परिचय करून घ्यावा तिची आवडती आजी नाना ही जन्माने ज्यू, तिचे नाव रेयल जेकब्स. इस्राइल सोडून निघालेल्या टोळ्यांपैकी एक जहाज दोन हजार वर्षांपूर्वी हिंदूस्थानच्या किना-यावर आदळून पुâटले होते. त्यातील वाचलेले लोक तेव्हापासून तिथेच स्थिरावले. जे नानाच्या पूर्वजांपैकी एक असतात. आजीची इच्छा पूर्ण करण्याचे सादिया तिला वचन देते. फुलब्राइट स्कॉलरशिपवर पुण्याच्या ‘नॅशनल फिल्म अॅण्ड टेलिव्हिजन इन्स्टिट्यूट ऑफ इंडिया’मध्ये ज्युडाईझमचा अभ्यास करण्यासाठी अमेरिकेहून भारतात एकटी येते. या शोधकार्यासाठी निघालेली सादिया प्रथम वरळी सीपेस भागातील तिच्या आजीच्या ‘राहत व्हिला’ नावाच्या घराला भेट देते. लगेच दुस-या दिवशी आजीच्या ज्य जमातीचा म्हणजेच बेने इस्राइल लोकांचा शोध घेण्यासाठी पुण्यात येते. त्या वेळी संशोधनासाठी तिच्याकडे निव्वळ एका वयस्कर नातेवाइकाचे आजीच्या डायरीतून घाईघाईने खरडलेले फान नंबर्स आणि १९८० च्या सुमारास लिहिली गेलेली मानवजातीशास्त्रावरची पुस्तके एवढ्या दोनच गोष्टी हातात असतात. पुण्यात नानाच्या बहिणीचा नवरा अंकल मोझेस आणि हैदराबादला भाऊ राहत असतो. सादियाच्या कुटुंबाची धार्मिक पाश्र्वभूमी फार गुंतागुंतीची आहे. तिच्या आईची आई नाना ही जन्माने ज्यू, पण तिचे मुस्लिमाशी लग्न झालेले. तिने मुस्लीम धर्म स्वीकारलेला. सादियाची आई मुस्लीम, पण वडील खिश्चन. त्यामुळे आपण नक्की कोणता धर्म स्वीकारावा, याचा सादियाला कायम संभ्रम. सादिया भारतात येते त्यापूर्वी न्यूयॉर्कच्या वर्ल्ड ट्रेड सेंटरवर मुसलमान दहशतवाद्यांनी नुकताच हल्ला केलेला असतो. साहजिकच पुन्हा मुस्लीम धर्मीयांविरुद्ध समाजातील इतर धर्मीय लोकांमध्ये नाराजी व द्वेष निर्माण झालेला असतो. अशा पाश्र्वभूमीवर सादिया हे मुस्लीम नाव ऐकल्यावर पुण्यातील ज्यूंचे प्रार्थनास्थळ म्हणजेच ‘सिनगॉग’मध्ये सादियाचे म्हणावे तसे स्वागत होत नाही. पुण्यातील सिनगॉगला भेटण्यापेक्षा तिने मुंबईतील सिनगॉगमधील ज्यूंना भेटावे अशी सूचना अंकल मोझेस तिला देतात. मुंबईतील सर्व ज्यू इस्रइलला परत जात आहेत आणि तू हा खटाटोप कशासाठी करीत आहेस, असा नकारात्मक सूरही ते तिला ऐकवतात. तरीसुद्धा नानाला दिलेले वचन पूर्ण करण्यासाठी सादिया तिचे प्रयत्न नेटाने सुरू ठेवते. मुंबईतील सिनगॉगला भेट देऊन काही माहिती मिळते का ते पाहते. त्याबरोबर भोपुरली आणि चोपडे या आजी-आजोबांच्या गावात जाऊनही शोध घेते. अमेरिकन ज्युईश कमिटी या १९६० पासून मुंबईत समाजकल्याणासाठी कार्यरत असलेल्या संस्थेला भेट देते. तेथील एक समाजसेविका कोकण किना-यावरच्या खेड्यातून वसलेल्या तीनशे बेने इस्राइली कुटुंबीयांना नियमित जाऊन भेटत असते. तिच्याबरोबर सादियाही काही ज्यूंना भेटते. दरम्यान कराचीतील तिच्या भावंडांच्या लग्नाला ती जाते तेव्हा तिथे तिला नानाच्या पूर्वीयुष्याची बरीच माहिती मिळते. एके काळी ब्रिटिश अधिका-यांसाठी चांगल्या वस्तीचा भाग असलेले ‘बाथ आयलंड’ या धनवंत लोकांमध्ये गणल्या जाणा-या लोकवस्तीत सादियाच्या नानाचे ‘सिद्दिकी हाऊस’मधील घर असते. आजोबा मुस्लीम असल्यामुळे त्यांना नानाव्यतिरिक्त अजून दोन बायका. नाना सर्वांत जास्त हुशार असल्यामुळे आपल्या पश्चात आपले सर्व कुटुंब एकत्र ठेवण्याचे ते नानाकडून वचन घेतात. आजोबा गेल्यावर असे लक्षात येते, की पूर्ण घर कर्जबाजारी झाले आहे. कुटुंब एकत्र ठेवण्यासाठी नाना तिच्या नावचा राहता व्हिला विकून टाकते . त्याच्या मोबदल्यात सिद्दिकी हाऊसमधील एक फ्लॅट तिच्या नावावर केला जातो. त्या जागेत भाडेकरू असतो. तो जागा सोडत नाही, त्यामुळे नानाला त्या जागेचा काहीच उपभोग घेता येत नाही. तिचेच सावत्र मुलगे तिच्या घरातील सर्व वस्तू चोरून नेतात. बँक अकाउंटमधील पैसे घेतात. सादियाला प्रत्यक्ष भेटीत हे सर्व समजल्यावर ती खूप बेचैन होते. दरम्यान, ‘अंकल मोझेस बरेच आजारी आहेत, तू त्यांना भेटून तिने संकलित केलेली माहिती व फोटो दाखवते. तेव्हा अंकल मोझेस तिला सांगतात की, तिचे पणजी-पणजोबा रेवदंड्याच्या सिनगॉगमध्ये जायचे. अर्थातच तिने जुळवलेले सारे तुकडे आणि हा संदर्भ यामुळे तिला पटते की नानाचे मूळ गाव म्हणजे रेवदंडा. अशा प्रकारे अठरा महिने पुणे-मुंबई-रेवदंडा आणि इतर अनेक ठिकाणे भटकंती करीत, नानाच अस्तित्वाच्या खुणा शोधताना सादियाला कोणकोणत्या प्रसंगांना भावनिक पातळीवर तोंड द्यावे लागते आणि तरीही अतिशय चिकाटीने ती शोधमोहीम कशी पार पाडते, याची रंजक कहाणी म्हणजेच ‘विदेशी कन्या’ जरूर वाचावी अशी आहे. ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

RADHEYA
RADHEYA by RANJEET DESAI Rating Star
विश्वजीत श्रीपती शिंत्रे.

राधेय.... लेखक रणजित देसाई... मित्र कसा असावा...कर्णासारखा दातृत्व कसं असावं...कर्णासारखं असा हा कर्ण... त्याला अंगराज म्हणावं, दान देणारा दाता म्हणावं, राधेय म्हणावं कि कौतेय... काहीही म्हणा पण कर्णासारखा दाता कर्णानंतर कधी झाला नाही आणि कधी होणरही नाही... रणजित देसाई लिखीत कर्णचरीत्र राधेय आज हातावेगळं झालं ते अश्रुभरल्या नयनांनी...ज्याचा अंत करायला स्वतः देवाधिदेव कृष्णाला अर्जुनाचं सारथ्य करावं लागलं यातच अंगराज कर्णांचं विरत्व अधोरेखीत होत आहे. जन्मापासुन ज्याला केवळ सुतपुत्र म्हणुन वागणुक मिळाली असा तो कर्ण स्वतःच्या बळावर इतका महान लढवय्या बनला. पुस्तकाच्या प्रास्ताविकात देसाईंनी म्हटलं आहे की राधेय मधला कर्ण महाभारतात शोधायची गरज नाही. प्रत्येकाच्या मनातच तो दडलेला असतो, कदाचित आपल्या मनाची चार पाने उलटलीत, तर त्यात हा कर्ण दिसेल. त्याचं दु:खं, पोरकेपण आणि त्यातून पार होवून एक अनोखी ऊंची गाठणारं त्याचं दातृत्व, व्यक्तित्व याचं एक भव्य, शोकात्म चित्र राधेय मधून उभं राहतं. राधेय या कादंबरीत रणजित देसाईंच्या शब्दांनी कर्णाची अनेक रुपे अनुभवता आली. त्यामध्ये राधाई आणि वृषाली सोबतचा कर्ण, दुर्यौधनासोबतचा कर्ण, कृष्णासोबतचा कर्ण, रणांगणावरचा कर्ण आणि नदीकाठी पाठमोरा ऊभा राहत दान करत असलेला कर्ण अशा अनेक रुपांनी प्रत्येकवेळी वेगळा भासला. वृषसेन आणि चक्रधराच्या मृत्युने हळवा झालेला कर्णही वाचकाच्या डोळ्यातही पाणी आणवतो... समोर मृत्यु दिसत असताना सुध्दा केवळ दिलेल्या वचनामुळे हातातील धनुष्याचा त्याग करुन शस्त्रहिन हेणारा कर्ण रणजित देसाईंच्या शब्दांमुळे आजन्म लक्षात राहील. कर्णासारखं होणं कुणालाही कदापि शक्य नाही पण त्यातला एखादा जरी चांगला गुण अंगी बाळगण्याचा प्रयत्न प्रत्येकाने नक्कीच केला पाहीजे... प्रत्येकाच्या संग्रही असावं आणि एकदा तरी वाचावं असं पुस्तक रणजित देसाई लिखीत...राधेय... © विश्वजित शिंत्रे. ...Read more

BAJIND
BAJIND by PAHILWAN GANESH MANUGADE Rating Star
विश्वजीत श्रीपती शिंत्रे.

काही पुस्तकं अशी असतात कि कितीही वेळा वाचली तरीही त्या पुस्तकाचा कंटाळा येत नाही. पुन्हा पुन्हा वाचावं असं वाटतं आणि त्याची पारायणं होतचं राहतात. असचं एक पुस्तक म्हणजे *पै.गणेश मानुगडे* लिखीत *बाजिंद.* *बाजिंद* हे एक असं रसायन आहे जे प्रत्ेकाला अक्षरशः वेड लावतं. साधारण चार पाच वर्षांपुर्वी पहील्यांदा वाचलं होतं, त्यानंतर बर्‍याचवेळा आणि आज पुन्हा एकदा. त्याबद्दलची एक सुंदर आठवण म्हणजे माझ्या बहिणीच्या गरोदरपणाच्या दिवसात ग्रहण लागलं होतं आणि त्या ग्रहणकाळात तिला मी *बाजिंद* वाचुन दाखवलं होतं, असं हे पुस्तक. कुस्ती, प्रेमकथा, हेरगिरी, गुढ रहस्यमय बाजिंदचं जंगल, पशु-पक्षी व हिंस्र जनावरांची भाषा, बहीर्जी नाईक आणि अवघ्या हिंदुस्थानाचे आणि मराठी मनाचे आराध्यदैवत *श्रीमंतयोगी छत्रपती शिवाजी महाराज* असा या पुस्तकाचा प्रवास. शेवटाला अंगावर काटा आला कि समजावं आपण या पुस्तकाच्या प्रेमात पडलोय. रायगडच्या डोंगरदरीत वसलेल्या धनगरवाडीचा सखाराम धनगर आणि त्याच्यासोबत मल्हारी, सर्जा आणि नारायण निघालेत छत्रपती शिवरायांना भेटायला. कारण टकमक टोकावरुन ज्या गद्दारांचा कडेलोट व्हायचा ती प्रेतं येऊन पडायची ती थेट धनगरवाडीच्या आसपासच्या जंगलात आणि त्यामुळे आसपासच्या परीसरात जंगली जनावरांचा सुळसुळाट खुप वाढला होता. त्यांची मेजवानी व्हायची पण जर कधी कडेलोट नसायचा तेव्हा ती हिंस्त्र जनावरं आसपासच्या लोकवस्तीत शिरायची. हिच कैफियत मांडायला सखाराम धनगर आणि इतर मंडळी रायगडी निघतात. त्यानंतरचा त्यांचा प्रवास आणि कथा वाचकाला इतकी गुरफटवुन टाकते कि शेवटच्या पानावरची शेवटची ओळ कधी वाचुन संपते, कळतही नाही. त्यांची स्वराज्यहेर खंडोजीची भेट मग सावित्री, वस्तादकाका, वाचतानाही भितीदायक दिसणारं जंगल, कधीही न पाहीलेलं महादेवाचं मंदीर, खंडोजीचा असणारा ट्विस्ट आणि मग बहिर्जी नाईक आणि मग थेट रायगड आणि महाराज, सगळं प्रत्यक्षात आपल्यासमोर घडतयं कि असा भास निर्माण करणारं असं हे पुस्तक. एखाद्या चित्रपटालाही लाजवेल अशी कथा, एकदा वाचली कि पुन्हा एकदा वाचण्याचा मोह आवरता येत नाही अशी कथा, ज्यामध्ये असं बरचं काही जे वाचल्याशिवाय कळणार नाही. अजुन एक असं कि सातासमुद्रापार जगातील अव्वल गणली जाणारी इस्त्राईलची गुप्तहेर संघटना मोसाद यांच्या अभ्यासक्रमात बहिर्जी नाईक आणि आपलं हेरखातं शिकवलं जातं अशी अभिमान वाटणारी घटना आपल्या राज्यात घडलीय त्याचीच हि गोष्ट...बाजिंद... ...इकडे खंडोजीने सावित्रीला उचलुन जंगलातुन बरेच बाहेर आणले होते. पुढे डोंगराची कडेतुट होती आणि हजारो हात खोल फेसाळणार्‍या नदीचे विशाल पात्र...खंडोजीने एकदा मागे पाहीले आणि ताडले कि शिर्क्यांची फौज पाठलाग करत आहे...त्याने कशाचाही विचार न करता सावित्रीसह स्वतःला त्या कडेतुट वरुन त्या विशाल नदीच्या पात्रात झोकुन दिले...आणि... त्यासाठी वाचा *पै.गणेश मानुगडे* लिखीत...*बाजिंद..!!!* © विश्वजीत श्रीपती शिंत्रे. मु.पो.इंचनाळ, ता.गडहिंग्लज,जि.कोल्हापुर ०९९२२३१३९१९ ...Read more