* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: VIMUKTI
  • Availability : Available
  • ISBN : 9788184980110
  • Edition : 3
  • Publishing Year : MAY 209
  • Weight : 0.00 gms
  • Pages : 304
  • Language : MARATHI
  • Category : AUTOBIOGRAPHY
Quantity
Buying Options:
  • Ebooks:
  • Print Books:
IF YOU REALLY CARE A BIT ABOUT JUSTICE THEN DO NOT INDULGE YOURSELF IN VAIN DISCUSSIONS OR DO NOT EVEN SIT IDEALLY. SOMEONE SOMEWHERE HAS TO START THE CONTEST AGAINST THE EVIL PRACTICES. ONCE THE WAR STARTS THEN NATURALLY THERE ARE GOING TO BE BLOWS AND ATTACKS ON EACH OTHER BY BOTH SIDES. IF YOU REALLY INTEND TO START THE FIGHT, THEN YOU WILL HAVE TO PREPARE YOURSELF FOR GETTING HURT. IF YOU REALLY WANT TO ESTABLISH THE ETERNAL TRUTH THEN YOU WILL HAVE TO SEE BEYOND YOUR OWN PROFITS, YOU WILL HAVE TO WIDEN THE HORIZONS OF YOUR UNDERSTANDING.
न्यायाची चाड बाळगायची तर केवळ चर्चा करून, सोयीस्करपणे गप्प बसून भागत नसते. दुष्पप्रवृत्तीविरुद्ध कधी ना कधी लढा पुकारावाच लागतो. आणि लढाई झाली की वार होणारच! ते झेलण्याची, प्रसंगी होणा-या जखमा सहन करण्याची तयारी ठेवावीच लागते. प्रासंगिक फायद्यावर नजर ठेवून सर्वांनी वागायचे ठरवल्यास सत्य कधीच प्रस्थापित होणार नाही!
* अहिल्यादेवी सामाजिक व शैक्षणिप्रतिष्ठान,कराड यांच्यातर्फे `साहित्यरत्न` पुरस्कार २०१० * आठवे ग्रामीण साहित्य संमेलन, अहमदनगर -`शब्दगंध साहित्य पुरस्कार`२०१० * सोमेश्वर वाचनालय व साखर कारखाना यांच्या विद्यमाने आयोजित साहित्य संमेलनात `साहित्य साधना`पुरस्कार २०१० * संगमनेर इतिहास संशोधन मंडळातर्फे देण्यात येणारा `कवी अनंत फंदी राज्यस्तरीय साहित्य पुरस्कार`२०१०
Video not available
No Records Found
No Records Found
Keywords
#मराठीपुस्तके#मराठीप्रकाशक#MARATHIBOOKS#ONLINEMARATHIBOOKS#TRANSLATEDMARATHIBOOKS#TBC#TRANSLATEDBOOKS@50% #TRANSLATEDFROMENGLISHTOMARATHI #VIMALMORE #विमल मोरे #TEENDAGADACHICHUL #तीनदगडाचीचूल #AUTOBIOGRAPHY #DIPAMAHANVAR #VIMUKTI #BHATAKYAJAMATI #PER #BAHAR #KAHAR
Customer Reviews
  • Rating Starपद्मश्री डॉ. शां.ब. मुजुमदार, सिंबायोसिस, पुणे

    आपले आत्मकथन `विमुक्ती` आवडले. एकूण जीवनप्रवास आपण अत्यंत हलक्या-फुलक्या भाषेत चितारला आहे. `रयत` मधील अनुभव, पुणे विद्यापीठातील राजकारण व प्राध्यापक संघटनेच्या माध्यमातून काम करतानाच्या अनोख्या आठवणी यांचे ओघवते वर्णन आपण पुस्तकात केले आहे. माझ्या नवाचा अधूनमधून केलेला शिडकावा सुखद वाटला. तुम्हाला आणि पुस्तकाला सदिच्छा! ...Read more

  • Rating Starवसंत आपटे, किर्लोस्करवाडी

    `विमुक्ती` वाचले. आवडले. सुरवातीच्या पाच-सात पानातच पुस्तकाने पकड घेतली. त्यातील `आईनं साखर वाढल्याचा बहाणा आवडायचा, नकार मात्र नको वाटायचा` अशी वाक्ये छान वाटली. जातीयतेचे चटके बसले त्याबद्दल आक्रोश न करता, आपली लेखणी संयत राहिली याचे समाधान वाटत. पुस्तकाची भट्टी एकूणच चांगली जमली आहे. आपले लेखन परिचित होते, पण त्यात इतके लालित्य प्रथमच दिसले. त्याचा आनंद झाला. विवेचनात ओघ चांगला आहे. तो रेंगाळत नाही आणि धांदलही करीत नाही. आपली कार्यपद्धती तशीच होती हे लक्षात आहे. भाषा पूर्णत: नागर चालली असती, असे मला वाटते. मेहतांनी निर्मिती छान केली आहे. एक चांगली कलाकृती त्यांनी वाचकांपुढे आणली त्याचे समाधान आहे. मन:पूर्वक अभिनंदन! ...Read more

  • Rating StarDAINIK AIKYA SANGLI 18-05-2009

    `दाहक आत्मकथा`… अलीकडे विविध सामाजिक व सांस्कृतिक घटकांची आत्मकथेने मोठ्या प्रमाणात प्रकाशित होत आहेत. पण त्यामध्ये साहित्यिक आणि कलात्मक कस किती असा प्रश्न पडावा अशी परिस्थिती आहे. तरीही तळागाळातील मंडळी आपल्या भोगवट्याच्या सात-बारा कसलाही आडपडदा नठेवता उघड करीत आहेत, त्यामुळे एक सामाजिक इतिवृत्त म्हणून अशा प्रयत्नांची किमान दखल घेणे आवश्यक आहे. महाराष्ट्रापुरते बोलायचे तर, अक्षरांचा उच्चार करण्याचा प्रबळ आत्मविश्वास जागविणाऱ्या कर्मवीर भाऊरावपाटील यांचे ऐिितहासिक ऋण निर्विवाद ठरावे. या पार्श्वभूमीवर रयत कुलातील सध्याची आत्मकथांची लाट बरेच काही सांगून जाते. दीपा महानवरांचे आत्मकथन याच परंपरेत मोडणारे असले तरी एकूण गुणवत्ता, कलात्मकता व दर्जा इ. कसोट्यांवर ते एकदम उजवे नि उत्तम आहे. एका आडवळणी वाडीत धनगर कुटुंबात जन्मलेल्या धोंडीराम (दीपा) दु:ख-दैन्य आणि द्रारिद्र्याशी निकराचा लढा देत. आत्मविश्वासाचा पैसा कवेत घेऊन शिक्षण, साहित्य, लोककला, संघटन, प्रशासन, संपादन, स्तंभलेखन, अध्यापन, समाजकारण आणि राजकारणही अशा अनेक क्षेत्रांमध्ये आपली विशेष अशी उल्लेखनीय मुद्रा उमटवितो हा या आत्मकथानाचा गाभारा; नि त्यात समरस होऊन, प्रगल्भ आणि प्रौढ लेखणीचे अभिजात वरदान लाभलेल्या दीपाने मूळ ऐवजाचा मोठा सुरेख `साज` घडविला आहे. काय, किती नी कसे सांगावे हे शहाण्या लेखकाला आधीच कळावे लागते. सामासिक आणि चित्रात्मक शैलीच्या दीपाच्या बाबतीत हा प्रश्नच आला नाही. वाड्यापाड्यातीलजातीपातीची जुनाट जळमटे, अंधश्रद्धांचा धाक, रुढी परंपरांचे साखळदंड अशा कोंदट व कुबट परिस्थितीतून ज्ञानाच्या दिशेने झेपवणारा धोंडीराम त्याला लाभलेले सखे-सोबती, समर्थक, शिक्षक व सोयरेधायरे, शिक्षणसंस्था, सहकारी सोसायटी, बँक, ग्रामपंचायतीतील ठेंगू मंडळींचे विखारी राजकारण, नीतीमूल्यांची घसरण, पंच-सरपंच, आमदार, चेअरमन, प्राचार्य, प्रध्यापक, विभागप्रमुख, आजीव सेवक, संचालक, कुलगुरु इ. पदावर केवळ खुर्ची उठविणाऱ्यांचे `अस्सल` मातीचे पाय असे नानाविध पात्र प्रसंग परिस्थिती वगैरेचा कलापूर्ण व साक्षेपी आलेख दीपाने मोठ्या कलाकुसरीने रंगविला आहे. सिनेमातील संकलकासारखा एक समर्थ नी सजग संकलक चांगल्या लेखकातही वास करुन असतो. याचा पुरेपुर प्रत्यय या आत्मकथेत येतो. प्रवाही आणि प्रभावशाली भाषाशैली एकेका शब्दासाठी घेतलेले कष्ट, मोळीबंद वाक्यरचना, विस्मरणाच्या वाटेवरील म्हणी, घटना-प्रसंगातील चमकदार बारकावे. अशा अनेक गोष्टींमुळे दीपाचे हे लेखन वाचकाला खिळवून टाकते. नास्तिकता, मार्क्सवादी विचारांचा पगडा, संस्था संघटनांतील लढाऊ नेतृत्व, विधायक टिका-टिप्पणीची सुरसुरी आणि फिरकीदार वाणी, लेखणी हा सगळा तोफगोळा खरे तर शत्रू निर्माण करणारा, परंतु दीपाने कितीतरी माणसे आणि मनेही जोडली आणि हे त्या अव्वल मानवी मूल्यांनी ओथंबलेल्या पुस्तकाकारात येण्याच्या केलेला हा प्रयत्नही एकूणच पुस्तकाची गती-रिती उलटीपालटी करणारा. साहित्य, कला क्षेत्रातील `पोटदुखी`चे दीपाने नोंदविलेले काही प्रसंग खूपच खुमासदार आहेत. पेर-बहर-कहर अशा तीन भागात विभागलेली `विमुक्ती` अनुक्रमे दीपातील विद्यार्थी, प्राध्यापक आणि प्राचार्यादींचा विकास, विस्तार आणि प्रसंगी विस्कोट सुध्दा समरसून सांगते. ना खेद ना खंत अशी तटस्थता अवघडच असते. दीपाला हे जाम जमले आहे. नटश्रेष्ठ डॉ. श्रीराम लागूंची प्रस्तावना आणि लेखनातील मोक्याच्या टप्प्यावर सॉक्रेटिस, सार्थ, देकार्ट, डी गॉल, जी.ए. कुलकर्णी यांनी पेरलेली अवतरणे, केवळ सूचक नि समर्पकच नाहीत. तर ती चिंतनोत्संजकही आहेत. तसेच दीपाच्या विचार व्यूहाची जातकुळी व्यंजित करणारी आहे. मेहता पब्लिशिंगच्या निर्मिती आणि चंद्रमोहन कुलकर्णींचे मुखपृष्ठ म्हटल्यावर वेगळे भाष्य करण्याची गरज नाही. शाळा महाविद्यालयातून नुसतेच छापाचे गणपती बाहेर पडत नसत, अशा वेगळ्या घडण्या-बिघडण्याच्या काळाचे अपत्य असलेल्या दीपा महानवरांच्या स्वभावाची नि कार्यकर्तुत्वाची मूस नी कूसही केवढी विलक्षण आहे हे इथे पानापानावर प्रकट झाले आहे. - प्रा.वसंत पाटील ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

RADHEYA
RADHEYA by RANJEET DESAI Rating Star
तेजस यादव

वाचला तो कर्ण ! आवडला तो कर्ण ! भावला तो कर्ण ...! दोन वर्षापुर्वी मृत्युंजय कादंबरी वाचून झालती . त्या कादंबरीने कित्येक जणांच आयुष्य कायापालट केल , हे मराठी साहित्य विश्व जाणून आहे . आता नुकतीच राधेय वाचून पुर्ण झाली . लेखक रणजित देसाई सुरवातीच ्हणतात .... " राधेय हे कर्णचरित्र नव्हे . प्रत्येकाच्या मनात दडलेला कर्ण असतो . माझ्या मनातल्या कर्णाची ही कहाणी . भावकहाणी . याची सत्यता शोधायची झाली , तर त्यासाठी महाभारताची पाने चाळण्याचे काहीच प्रयोजन नाही , कदाचित आपल्या मनाची चार पाने उलटलीत , तर त्यात हा कर्ण दिसेल ." मला कादंबरीत एक विशेष गोष्ट आवडली , ती म्हणजे कर्ण कुठेच वरचढ , रंगवून दाखवला नाही. त्याचे गुण दाखवले तसे त्याचे दोष ही दाखवले . नदीच्या प्रवाहावर वाहत जाणार त्याचं आयुष्य , त्याच दातृत्व , त्याच मित्रप्रेम , त्याचा मनाचा गाभारा , त्याचा आयुष्यी आलेली अहवेला वाचकांसं खुप काही शिकवून जाते . देसाईंची लेखणी इतकी प्रभावशाली आहे की ते कुरुक्षेत्राची युध्दभुमीही जिवंत झालेला भास होतो . मी जेवढा कर्ण वाचला तो मला सर्व आठवला ! मग तो ` शिवाजी सावंतांचा ` असो अथवा नटसम्राट मधील ` वि.वा.शिरवाडकर ( कुसुमाग्रजांचा ) . कादंबरी वाचून झाल्यावर कुसुमाग्रजांची ती ओळ आठवली कृष्ण - " अरे वेड्या तुझ्यासारखे कर्मयात्री ह्या धरेवरच्या माणसांचे दिपस्तंभ.! तुमचे जीवन हे केवळ जळण्यासाठी , ह्या प्रकाशात आम्हाला आमच्या वाटा सापडतात . खुप सुंदर वाचनीय , आणि भरभरुन शिकवनारी कादंबरी .... ...Read more

MAHASAMRAT ZANZAVAT
MAHASAMRAT ZANZAVAT by VISHWAS PATIL Rating Star
Abhiram Bhadkamkar

महा-सम्राट "इतिहास वाचून माणूस बेभान होतो, भानावर येतोच असं नाही" हे (बहुधा) वि ग कानेटकर यांचे विधान मला कायमच महत्वाचे वाटते। प्रकाशनास काही महिने लोटले असले तरी निवांत ऐसपैस वेळ काढून वाचायची म्हणून बाजूला ठेवलेली ज्येष्ठ कादंबरीकार विश्वा पाटील ह्यांची महासम्राट ही कादंबरी हातात घेतली आणि तिने झपाटून गेलो। ही कादंबरी बेभानही करते आणि एक भानही देते हे तिचे वैशिष्ट्य आहे. विश्वासरावांची शैली आणि त्यांची शब्दसंपत्ती ह्यावर नवे काय बोलणार? पण ही कादंबरी उभ्या देशाचे आराध्य दैवत असलेल्या छत्रपती शिवरायांच्या आयुष्यातील घटनांचे केवळ चमकदार कथन यापुरती मर्यादित न राहता तत्कालीन सामाजिक व राजकीय परिसराचे भान देणारी ठरते। तेव्हाचा काळ बारीकसारीक तपशिलांसह उभा करते. ती छत्रपतींच्या तेजस्वी कर्तृत्वाला मुजरा तर करतेच पण त्यासोबत त्यांच्या जन्मापूर्वीची राजकीय परिस्थिती, त्यातून आईसाहेबांच्या मनात उगवलेल्या हिंदवी स्वराज्याच्या अत्यंत अवघड, जवळजवळ अशक्यप्राय स्वप्नाच्या पाठलागाची वेगवान घडामोड चितारते. मुघलांचे डावपेच, खेळया नेस्तनाबूत करण्यामागची `अत्यंत योजनाबद्ध आखणी` मांडत जाते। ही कादंबरी माझे त्याकाळाबद्दलचे आकलन वाढवते. मऱ्हाटी मुलाखातला तत्कालीन निसर्ग यात येतो, तत्कालीन नातेसंबंध, समाजधारणा आणि परचक्राच्या दडपणाखालची उलघाल यातून त्या काळाचा पट मांडला जातो आणि इथेच कादंबरी केवळ एका युगपुरुषांचे चरित्रकथन न रहाता एका शतकाचा लेखाजोखा होऊन जाते। वेगळेपण आहे ते हेच की ही कहाणी महाराक्षसी लाटांविरुद्ध पोहून जात महासागरालाच बांधून घालणाऱ्या चिवट आशावादाची आणि या स्वप्नाला प्रत्यक्षात उतरवणाऱ्या बुद्धीचातुर्याची होत जाते। म्हणूनच ती एकाच वेळी बेभानही करते आणि भानही देते। कादंबरी संपते एक स्वल्पविराम देत... आता पुढचे भाग... त्याची अधीरता आणि उत्सुकता... डोळे दिपून जावेत अशा थोर व्यक्तिमत्वाचे चित्रण हे शिवधनुष्य होते, जे लिलया पेलले आहे... यात रेखाटलेली चित्रे अप्रतिम आहेत... घराघरात भक्तिभावाने ठेवावा आणि `अभ्यासावा` असा हा `झंझावात` आहे... ...Read more