* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: STONES INTO SCHOOLS
  • Availability : Available
  • Translators : SUNITI KANE
  • ISBN : 9788184984354
  • Edition : 1
  • Publishing Year : NOVEMBER 2012
  • Weight : 0.00 gms
  • Pages : 336
  • Language : Translated From ENGLISH to MARATHI
  • Category : MEMOIR
Quantity
Buying Options:
  • Print Books:
FROM THE AUTHOR OF THE PHENOMENAL NO.1 BESTSELLER THREE CUPS OF TEA, THE CONTINUING STORY OF THIS DETERMINED HUMANITARIAN`XS EFFORTS TO PROMOTE PEACE THROUGH EDUCATION. IN THIS DRAMATIC FIRST-PERSON NARRATIVE, GREG MORTENSON PICKS UP WHERE THREE CUPS OF TEA LEFT OFF IN 2003, RECOUNTING HIS RELENTLESS, ONGOING EFFORTS TO ESTABLISH SCHOOLS FOR GIRLS IN AFGHANISTANX HIS EXTENSIVE WORK IN AZAD KASHMIR AND PAKISTAN AFTER A MASSIVE EARTHQUAKE HIT THE REGION IN 2005X AND THE UNIQUE WAYS HE HAS BUILT RELATIONSHIPS WITH ISLAMIC CLERICS, MILITIA COMMANDERS, AND TRIBAL LEADERS EVEN AS HE WAS DODGING SHOOTOUTS WITH FEUDING AFGHAN WARLORDS AND SURVIVING AN EIGHT-DAY ARMED ABDUCTION BY THE TALIBAN. HE SHARES FOR THE FIRST TIME HIS BROADER VISION TO PROMOTE PEACE THROUGH EDUCATION AND LITERACY, AS WELL AS TOUCHING ON MILITARY MATTERS, ISLAM, AND WOMEN &NDASHX ALL WOVEN TOGETHER WITH THE MANY RICH PERSONAL STORIES OF THE PEOPLE WHO HAVE BEEN INVOLVED IN THIS REMARKABLE TWO-DECADE HUMANITARIAN EFFORT
ग्रेग मॉर्टेन्सन यांची ‘सेंट्रल एशिया इन्स्टिट्यूट’ ही सेवाभावी संस्था गेली सोळा वर्षं पाकिस्तानातील व अफगाणिस्तानातील दुर्गम, उपेक्षित कोपऱ्यांमध्ये शाळा बांधून देऊन मुलींच्या शिक्षणासाठी मोठे कार्य करीत आहे. या देशांमधील दहशतवाद्यांच्या बंडखोरीला शह देऊन शांतता प्रस्थापित करण्यासाठी आणि विकास घडवून आणण्यासाठी ‘शिक्षण’ – विशेषत: स्त्रीशिक्षण – ही गुरुकिल्ली आहे, असा या संस्थेचा ठाम विश्वास आहे. अमेरिकन देणगीदारांनी सढळ हाताने दिलेल्या देणग्यांचा या सत्कार्यासाठी विनियोग करताना या संस्थेने विविध प्रकल्पांच्या जागेवरील स्थानिक लोकांशी विश्वास व आदरावर उभारलेले जिव्हाळ्याचे नातंसुद्धा जोडले आहे. उमद्या वृत्तीने, चिकाटीने व विनयशीलतेने केलेल्या या कार्याचा मनमोहक आलेख म्हणजेच हे पुस्तक! प्रचंड अस्थिरता व हिंसाचारांनी बुजबुजलेल्या देशात जिवावर उदार होऊन या सत्कार्यासाठी भगीरथ प्रयत्न करणाऱ्या नि:स्वार्थी लोकांची ही हृद्य, प्रेरणादायी व थरारक कहाणी मानवी मनाच्या थोरवीचे विविध पैलू दाखवून वाचकाला स्तिमित करते.
Video not available
No Records Found
No Records Found
Keywords
"#MARATHIBOOKS#ONLINEMARATHIBOOKS#TRANSLATEDMARATHIBOOKS#TBC#TRANSLATEDBOOKS@50%#STONESINTOSCHOOLS #STONESINTOSCHOOLS #स्टोन्सइनटूस्कूल्स #MEMOIR #TRANSLATEDFROMENGLISHTOMARATHI #SUNITIKANE #सुनीतिकाणे #GREGMORTENSON "
Customer Reviews
  • Rating StarDAINIK AIKYA SATARA 18-12 -2016

    एका वशाची कहाणी… अफगाणिस्तानातली गुंतागुंतीची लढाई अमेरिकेचे अध्यक्ष ओबामा यांच्यापुढच्या परराष्ट्रीय संबंधाबाबतचं सर्वात निकडीचं आव्हान ठरली आहे. या चिघळत्या पार्श्वभूमीवर अटलांटिक कौन्सिलचे धोरणी विचारवंत अफगाणिस्तान हा देश रसातळाला पोहोचला असल्याे अहवाल प्रसिद्ध करीत आहेत. देशापुढे निःसंशयपणे प्रचंड समस्या उभ्या आहेत. भीषण व वाढती बंडखोरी सुव्यवस्थेच्या आणि प्रगतीच्या प्रयत्नांच्या आड येते आहे. अफूच्या बोंडांचं तुफान पीक काढलं जात आहे. पराकोटीचं दारिद्रय आहे. गुन्हेगारी आहे, बेघर लोक आहेत. बेकारांची प्रचंड संख्या आहे. स्वच्छ पाण्याची टंचाई आहे. स्त्रियांच्या दर्जाबाबतचे प्रश्न सुटलेले नाहीत तर दुसरीकडे नागरिकांचं सरंक्षण करून त्यांना प्राथमिक सुविधा पुरवण्यासाठी मध्यवर्ती सरकार धडपडतं आहे. पण ११ सप्टेंबर २००१ नंतर अफगाणिस्तानात काही आशादायक घटनाही घडलेल्या आहेत आणि त्यातली सर्वात महत्त्वाची आहे शिक्षण क्षेत्रातली! अफगाणिस्तनात सकारात्मक, चिरंतर-स्वरूपी बदल घडविण्यासाठी शिक्षण हा कळीचा मुद्दा आहे, हे विधान आपण मान्य केलं, तर या वर्षी अफगाणिस्तानात जवळजवळ पंच्याऐंशी लाख मुलं शाळेत जाऊ लागतील आणि त्यातील ४० टक्के मुली असतील ही गोष्ट अत्यंत उमेद देणारी आहे, असं म्हणण्यात काहीही अतिशयोक्ती नाही! या गोष्टीचं महत्त्व ग्रेग मॉर्टेन्सन चांगलंच जाणतात. त्यांनी अफगाणिस्तान आणि पाकिस्तानात स्थापन केलेल्या १३१ शाळांमध्ये ५८ हजार विद्यार्थ्यांना शिक्षण उपलब्ध होतं आहे. केवळ एका मुलानं शिक्षण घेतलं तरी त्याचा किती खोलवर परिणाम होतो आणि त्याची व्याप्ती किती दूरगामी असते हे त्यांच्याएवढं कुणीही जाणत नाही. अफगाणिस्तानातलं अमेरिकेचं उद्दिष्ट साध्य करण्याच्या दिशेनं इतर कोणतीही व्यक्ती किंवा संस्था ग्रेट मॉर्टेन्सहून अधिक पल्ला गाठू शकलेली नाही. या विनयशील, मृदूभाषी सद्गृहस्थानं अमेरिकी लष्कराला दाखवून दिलं आहे, की त्यांच्या मनमिळावू स्मितानं आणि स्नेहाच्या हस्तांदोलनानं हृदयं काबीज करण्याची लढाई कशी खेळली आणि ती कशी जिंकली. ग्रेग याचं तत्त्वज्ञान गुंतागुंतीचं नाही. त्यांचा अगदी प्रामाणिक विश्वास आहे, की अफगाणिस्तानातला तंटा सरतेशेवटी बंदुकी आणि हवाईहल्ल्यांना नव्हे, तर पुस्तकं, वह्या, पेन्सिली या आर्थिक प्रगतीकडे नेणाऱ्या साधनांनी जिंकला जाणार आहे. त्यांचं कळकळीचं सांगणं आहे, की अफगाण मुलांना शिक्षणापासून वंचित ठेवणं, म्हणजे देशाच्या भविष्याचं दिवाळं फुंकणं आणि कधी काळी अफगाणिस्तान अधिक सुबत्तेचं आणि अधिक प्रगतीशील राष्ट्र बनू शकेल, ही शक्यता नष्ट करणं आहे. ग्रेग मार्टिन्सनविरुद्ध फतवा काढला गेला असला आणि तालिबान आणि इतर दहशतवाद्यांकडून त्यांना धमक्या येत असल्या, तरीही अफगाणिस्तानाबाबत असं घडू नये, यासाठी त्यांनी शक्य तेवढे प्रयत्न केलेले आहेत. सर्वात महत्त्वाची गोष्ट, म्हणजे त्यांनी मुली आणि तरुण स्त्रियांना शिक्षण देण्याचा जोमानं प्रयत्न केला आहे. ज्या भागात आई-वडील मुलींना नेहमीच शाळेबाहेर ठेवत आलेले आहेत आणि तिथल्या परंपरागत प्रथांनी स्त्रियांच्या शिकण्याच्या नव्हे! परंतु खेड्या खेड्यांमध्ये ग्रेगनी तिथले धर्मगुरू आणि वडीलधाऱ्यांचं मन वळवून त्यांच्याद्वारे मुलींना शाळेत धाडण्याबद्दल आई-वडिलांचं मतपरिवर्तन घडवलं आहे. यामागचं कारण असं आहे, की माझ्याप्रमाणेच ग्रेग यांचा अगदी ठाम विश्वास आहे, की अफगाणिस्तानाचा उत्कर्ष होण्यासाठी तिथल्या स्त्रियांचाही सहभाग प्रगतीच्या मोहिमेत अत्यावश्यक आहे. त्यासाठी स्त्रियांना शालेय शिक्षण लाभलं पाहिजे आणि देशाच्या पुनर्रचनेत तसंच विकासात त्यांचं शिक्षण हा महत्त्वाचा घटक असला पाहिजे. ते एखाद्या मंत्राप्रमाणे सतत जप करत असतात. जेव्हा तुम्ही एखाद्या मुलाला शिक्षण देता तेव्हा तुम्ही केवळ एका व्यक्तीला शिक्षण देता; पण जेव्हा तुम्ही एका मुलीला शिक्षण देता, तेव्हा तुम्ही एका सामाजिक गटाला प्रशिक्षित करत असता. सर्वांत महत्त्वाची गोष्ट म्हणजे, हे सारं ग्रेगनी मनमोहकपणे, उमद्या वृत्तीनं, चिकाटीनं आणि विनयशीलतेनं केलेलं आहे. त्यांनी लक्षपूर्वक ऐकून घेतलं. विश्वास आणि आदरावर उभारलेलं नातं गावातल्या पुढाऱ्यांबरोबर जोडलं आणि त्यांचं भविष्य घडवण्यात लोकांना सामील करून घेतलं. स्थानिक संस्कृतीतला विनय, अगत्य, ज्येष्ठांबद्दलचा आदर शिकून घेण्यासाठी त्यांनी वेळ खर्च केला आणि लोकांच्या दैनंदिन जीवनातलं इस्लामचं महत्त्व आदरपूर्वक समजून घेतलं. अमेरिकन लष्करानं खेड्यातल्या ज्येष्ठांशी आणि टोळ्यांच्या नेत्यांशी चांगले संबंध जोडण्याबाबत सल्ला मसलतीसाठी ग्रेग यांची सल्लागार म्हणून नियुक्ती केली आहे. यात आश्चर्य ते काय! ते त्यांच्याकडून खूप काही शिकू शकतील. आपण सारेच शिकू शकू! ग्रेग, आपण जे करत आहोत, त्यासाठी मनःपूर्वक धन्यवाद! ...Read more

  • Rating StarDainik Aikya 18-12-16

    दहशतीतल्या शिक्षणसंघर्षाची कथा.. अफगाणिस्तानातली गुंतागुंतीची लढाई अमेरिकेचे अध्यक्ष ओबामा यांच्यापुढच्या परराष्ट्रीय संबंधाबाबतचं सर्वात निकडीचं आव्हान ठरली आहे. या चिघळत्या पार्श्वभूमीवर अटलांटिक कौन्सिलचे धोरणी विचारवंत अफगाणिस्तान हा देश रसातळाल पोहोचला असल्याचे अहवाल प्रसिद्ध करीत आहेत. देशापुढे निःसंशयपणे प्रचंड समस्या उभ्या आहेत. भीषण व वाढती बंडखोरी सुव्यवस्थेच्या आणि प्रगतीच्या प्रयत्नांच्या आड येते आहे. अफूच्या बोंडांचं तुफान पीक काढलं जात आहे. पराकोटीचं दारिद्रय आहे. गुन्हेगारी आहे, बेघर लोक आहेत. बेकारांची प्रचंड संख्या आहे. स्वच्छ पाण्याची टंचाई आहे. स्त्रियांच्या दर्जाबाबतचे प्रश्न सुटलेले नाहीत तर दुसरीकडे नागरिकांचं सरंक्षण करून त्यांना प्राथमिक सुविधा पुरवण्यासाठी मध्यवर्ती सरकार धडपडतं आहे. पण ११ सप्टेंबर २००१ नंतर अफगाणिस्तानात काही आशादायक घटनाही घडलेल्या आहेत आणि त्यातली सर्वात महत्त्वाची आहे शिक्षण क्षेत्रातली! अफगाणिस्तनात सकारात्मक, चिरंतर-स्वरूपी बदल घडविण्यासाठी शिक्षण हा कळीचा मुद्दा आहे, हे विधान आपण मान्य केलं, तर या वर्षी अफगाणिस्तानात जवळजवळ पंच्याऐंशी लाख मुलं शाळेत जाऊ लागतील आणि त्यातील ४० टक्के मुली असतील ही गोष्ट अत्यंत उमेद देणारी आहे, असं म्हणण्यात काहीही अतिशयोक्ती नाही! या गोष्टीचं महत्त्व ग्रेग मॉर्टेन्सन चांगलंच जाणतात. त्यांनी अफगाणिस्तान आणि पाकिस्तानात स्थापन केलेल्या १३१ शाळांमध्ये ५८ हजार विद्यार्थ्यांना शिक्षण उपलब्ध होतं आहे. केवळ एका मुलानं शिक्षण घेतलं तरी त्याचा किती खोलवर परिणाम होतो आणि त्याची व्याप्ती किती दूरगामी असते हे त्यांच्याएवढं कुणीही जाणत नाही. अफगाणिस्तानातलं अमेरिकेचं उद्दिष्ट साध्य करण्याच्या दिशेनं इतर कोणतीही व्यक्ती किंवा संस्था ग्रेट मॉर्टेन्सहून अधिक पल्ला गाठू शकलेली नाही. या विनयशील, मृदूभाषी सद्गृहस्थानं अमेरिकी लष्कराला दाखवून दिलं आहे, की त्यांच्या मनमिळावू स्मितानं आणि स्नेहाच्या हस्तांदोलनानं हृदयं काबीज करण्याची लढाई कशी खेळली आणि ती कशी जिंकली. ग्रेग याचं तत्त्वज्ञान गुंतागुंतीचं नाही. त्यांचा अगदी प्रामाणिक विश्वास आहे, की अफगाणिस्तानातला तंटा सरतेशेवटी बंदुकी आणि हवाईहल्ल्यांना नव्हे, तर पुस्तकं, वह्या, पेन्सिली या आर्थिक प्रगतीकडे नेणाऱ्या साधनांनी जिंकला जाणार आहे. त्यांचं कळकळीचं सांगणं आहे, की अफगाण मुलांना शिक्षणापासून वंचित ठेवणं, म्हणजे देशाच्या भविष्याचं दिवाळं फुंकणं आणि कधी काळी अफगाणिस्तान अधिक सुबत्तेचं आणि अधिक प्रगतीशील राष्ट्र बनू शकेल, ही शक्यता नष्ट करणं आहे. ग्रेग मार्टिन्सनविरुद्ध फतवा काढला गेला असला आणि तालिबान आणि इतर दहशतवाद्यांकडून त्यांना धमक्या येत असल्या, तरीही अफगाणिस्तानाबाबत असं घडू नये, यासाठी त्यांनी शक्य तेवढे प्रयत्न केलेले आहेत. सर्वात महत्त्वाची गोष्ट, म्हणजे त्यांनी मुली आणि तरुण स्त्रियांना शिक्षण देण्याचा जोमानं प्रयत्न केला आहे. ज्या भागात आई-वडील मुलींना नेहमीच शाळेबाहेर ठेवत आलेले आहेत आणि तिथल्या परंपरागत प्रथांनी स्त्रियांच्या शिकण्याच्या नव्हे! परंतु खेड्या खेड्यांमध्ये ग्रेगनी तिथले धर्मगुरू आणि वडीलधाऱ्यांचं मन वळवून त्यांच्याद्वारे मुलींना शाळेत धाडण्याबद्दल आई-वडिलांचं मतपरिवर्तन घडवलं आहे. यामागचं कारण असं आहे, की माझ्याप्रमाणेच ग्रेग यांचा अगदी ठाम विश्वास आहे, की अफगाणिस्तानाचा उत्कर्ष होण्यासाठी तिथल्या स्त्रियांचाही सहभाग प्रगतीच्या मोहिमेत अत्यावश्यक आहे. त्यासाठी स्त्रियांना शालेय शिक्षण लाभलं पाहिजे आणि देशाच्या पुनर्रचनेत तसंच विकासात त्यांचं शिक्षण हा महत्त्वाचा घटक असला पाहिजे. ते एखाद्या मंत्राप्रमाणे सतत जप करत असतात. जेव्हा तुम्ही एखाद्या मुलाला शिक्षण देता तेव्हा तुम्ही केवळ एका व्यक्तीला शिक्षण देता; पण जेव्हा तुम्ही एका मुलीला शिक्षण देता, तेव्हा तुम्ही एका सामाजिक गटाला प्रशिक्षित करत असता. सर्वांत महत्त्वाची गोष्ट म्हणजे, हे सारं ग्रेगनी मनमोहकपणे, उमद्या वृत्तीनं, चिकाटीनं आणि विनयशीलतेनं केलेलं आहे. त्यांनी लक्षपूर्वक ऐकून घेतलं. विश्वास आणि आदरावर उभारलेलं नातं गावातल्या पुढाऱ्यांबरोबर जोडलं आणि त्यांचं भविष्य घडवण्यात लोकांना सामील करून घेतलं. स्थानिक संस्कृतीतला विनय, अगत्य, ज्येष्ठांबद्दलचा आदर शिकून घेण्यासाठी त्यांनी वेळ खर्च केला आणि लोकांच्या दैनंदिन जीवनातलं इस्लामचं महत्त्व आदरपूर्वक समजून घेतलं. अमेरिकन लष्करानं खेड्यातल्या ज्येष्ठांशी आणि टोळ्यांच्या नेत्यांशी चांगले संबंध जोडण्याबाबत सल्ला मसलतीसाठी ग्रेग यांची सल्लागार म्हणून नियुक्ती केली आहे. यात आश्चर्य ते काय! ते त्यांच्याकडून खूप काही शिकू शकतील. आपण सारेच शिकू शकू! ग्रेग, आपण जे करत आहोत, त्यासाठी मनःपूर्वक धन्यवाद! ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

RADHEYA
RADHEYA by RANJEET DESAI Rating Star
विश्वजीत श्रीपती शिंत्रे.

राधेय.... लेखक रणजित देसाई... मित्र कसा असावा...कर्णासारखा दातृत्व कसं असावं...कर्णासारखं असा हा कर्ण... त्याला अंगराज म्हणावं, दान देणारा दाता म्हणावं, राधेय म्हणावं कि कौतेय... काहीही म्हणा पण कर्णासारखा दाता कर्णानंतर कधी झाला नाही आणि कधी होणरही नाही... रणजित देसाई लिखीत कर्णचरीत्र राधेय आज हातावेगळं झालं ते अश्रुभरल्या नयनांनी...ज्याचा अंत करायला स्वतः देवाधिदेव कृष्णाला अर्जुनाचं सारथ्य करावं लागलं यातच अंगराज कर्णांचं विरत्व अधोरेखीत होत आहे. जन्मापासुन ज्याला केवळ सुतपुत्र म्हणुन वागणुक मिळाली असा तो कर्ण स्वतःच्या बळावर इतका महान लढवय्या बनला. पुस्तकाच्या प्रास्ताविकात देसाईंनी म्हटलं आहे की राधेय मधला कर्ण महाभारतात शोधायची गरज नाही. प्रत्येकाच्या मनातच तो दडलेला असतो, कदाचित आपल्या मनाची चार पाने उलटलीत, तर त्यात हा कर्ण दिसेल. त्याचं दु:खं, पोरकेपण आणि त्यातून पार होवून एक अनोखी ऊंची गाठणारं त्याचं दातृत्व, व्यक्तित्व याचं एक भव्य, शोकात्म चित्र राधेय मधून उभं राहतं. राधेय या कादंबरीत रणजित देसाईंच्या शब्दांनी कर्णाची अनेक रुपे अनुभवता आली. त्यामध्ये राधाई आणि वृषाली सोबतचा कर्ण, दुर्यौधनासोबतचा कर्ण, कृष्णासोबतचा कर्ण, रणांगणावरचा कर्ण आणि नदीकाठी पाठमोरा ऊभा राहत दान करत असलेला कर्ण अशा अनेक रुपांनी प्रत्येकवेळी वेगळा भासला. वृषसेन आणि चक्रधराच्या मृत्युने हळवा झालेला कर्णही वाचकाच्या डोळ्यातही पाणी आणवतो... समोर मृत्यु दिसत असताना सुध्दा केवळ दिलेल्या वचनामुळे हातातील धनुष्याचा त्याग करुन शस्त्रहिन हेणारा कर्ण रणजित देसाईंच्या शब्दांमुळे आजन्म लक्षात राहील. कर्णासारखं होणं कुणालाही कदापि शक्य नाही पण त्यातला एखादा जरी चांगला गुण अंगी बाळगण्याचा प्रयत्न प्रत्येकाने नक्कीच केला पाहीजे... प्रत्येकाच्या संग्रही असावं आणि एकदा तरी वाचावं असं पुस्तक रणजित देसाई लिखीत...राधेय... © विश्वजित शिंत्रे. ...Read more

BAJIND
BAJIND by PAHILWAN GANESH MANUGADE Rating Star
विश्वजीत श्रीपती शिंत्रे.

काही पुस्तकं अशी असतात कि कितीही वेळा वाचली तरीही त्या पुस्तकाचा कंटाळा येत नाही. पुन्हा पुन्हा वाचावं असं वाटतं आणि त्याची पारायणं होतचं राहतात. असचं एक पुस्तक म्हणजे *पै.गणेश मानुगडे* लिखीत *बाजिंद.* *बाजिंद* हे एक असं रसायन आहे जे प्रत्ेकाला अक्षरशः वेड लावतं. साधारण चार पाच वर्षांपुर्वी पहील्यांदा वाचलं होतं, त्यानंतर बर्‍याचवेळा आणि आज पुन्हा एकदा. त्याबद्दलची एक सुंदर आठवण म्हणजे माझ्या बहिणीच्या गरोदरपणाच्या दिवसात ग्रहण लागलं होतं आणि त्या ग्रहणकाळात तिला मी *बाजिंद* वाचुन दाखवलं होतं, असं हे पुस्तक. कुस्ती, प्रेमकथा, हेरगिरी, गुढ रहस्यमय बाजिंदचं जंगल, पशु-पक्षी व हिंस्र जनावरांची भाषा, बहीर्जी नाईक आणि अवघ्या हिंदुस्थानाचे आणि मराठी मनाचे आराध्यदैवत *श्रीमंतयोगी छत्रपती शिवाजी महाराज* असा या पुस्तकाचा प्रवास. शेवटाला अंगावर काटा आला कि समजावं आपण या पुस्तकाच्या प्रेमात पडलोय. रायगडच्या डोंगरदरीत वसलेल्या धनगरवाडीचा सखाराम धनगर आणि त्याच्यासोबत मल्हारी, सर्जा आणि नारायण निघालेत छत्रपती शिवरायांना भेटायला. कारण टकमक टोकावरुन ज्या गद्दारांचा कडेलोट व्हायचा ती प्रेतं येऊन पडायची ती थेट धनगरवाडीच्या आसपासच्या जंगलात आणि त्यामुळे आसपासच्या परीसरात जंगली जनावरांचा सुळसुळाट खुप वाढला होता. त्यांची मेजवानी व्हायची पण जर कधी कडेलोट नसायचा तेव्हा ती हिंस्त्र जनावरं आसपासच्या लोकवस्तीत शिरायची. हिच कैफियत मांडायला सखाराम धनगर आणि इतर मंडळी रायगडी निघतात. त्यानंतरचा त्यांचा प्रवास आणि कथा वाचकाला इतकी गुरफटवुन टाकते कि शेवटच्या पानावरची शेवटची ओळ कधी वाचुन संपते, कळतही नाही. त्यांची स्वराज्यहेर खंडोजीची भेट मग सावित्री, वस्तादकाका, वाचतानाही भितीदायक दिसणारं जंगल, कधीही न पाहीलेलं महादेवाचं मंदीर, खंडोजीचा असणारा ट्विस्ट आणि मग बहिर्जी नाईक आणि मग थेट रायगड आणि महाराज, सगळं प्रत्यक्षात आपल्यासमोर घडतयं कि असा भास निर्माण करणारं असं हे पुस्तक. एखाद्या चित्रपटालाही लाजवेल अशी कथा, एकदा वाचली कि पुन्हा एकदा वाचण्याचा मोह आवरता येत नाही अशी कथा, ज्यामध्ये असं बरचं काही जे वाचल्याशिवाय कळणार नाही. अजुन एक असं कि सातासमुद्रापार जगातील अव्वल गणली जाणारी इस्त्राईलची गुप्तहेर संघटना मोसाद यांच्या अभ्यासक्रमात बहिर्जी नाईक आणि आपलं हेरखातं शिकवलं जातं अशी अभिमान वाटणारी घटना आपल्या राज्यात घडलीय त्याचीच हि गोष्ट...बाजिंद... ...इकडे खंडोजीने सावित्रीला उचलुन जंगलातुन बरेच बाहेर आणले होते. पुढे डोंगराची कडेतुट होती आणि हजारो हात खोल फेसाळणार्‍या नदीचे विशाल पात्र...खंडोजीने एकदा मागे पाहीले आणि ताडले कि शिर्क्यांची फौज पाठलाग करत आहे...त्याने कशाचाही विचार न करता सावित्रीसह स्वतःला त्या कडेतुट वरुन त्या विशाल नदीच्या पात्रात झोकुन दिले...आणि... त्यासाठी वाचा *पै.गणेश मानुगडे* लिखीत...*बाजिंद..!!!* © विश्वजीत श्रीपती शिंत्रे. मु.पो.इंचनाळ, ता.गडहिंग्लज,जि.कोल्हापुर ०९९२२३१३९१९ ...Read more