📗📗📗📗📗📗📗📗 मनाचा समतोल साधत जीवन जगणे हेच खरे जीवन हा विचार रूजवणारी कांदबरी म्हणजे.......दोन मने आकाशा पेक्षा विशाल वाऱ्या पेक्षा गतिमान आणि सागरापेक्षा अथांग कोणती गोष्ट असेल तर माणसाचे मन.. मन ही माणसाच्या शरीरातील अमूर्त गोष्ट आहे दसू शकत नाही परंतु ते अतिशय चंचल असतं .. या मनाच्या पाठी शरीर धावत असतं.. मनात जसे विचार येतात तसे माणसाचे शारीरिक वर्तन होत असतं.. मनात विकार- वासना भाव-भावना सद्गुन- दुर्गुण या गोष्टी लुप्त असतात.. परिस्थितीनुसार विचार मनात अवतरत असतात या विचारातून माणसाचे सामाजिक वर्तन प्रकट होत असतं.‌. माणसाचं मन क्षणिक मोहाला बळी पडत.. या मोहिमायेत माणूस गुरफटला जातो त्यातून तो भोगवदी बनतो या उपभोगात तो रमून जातो या उपभोगाच्या मोहापायी त्याच्या मनात असणार पशुत्व जागं होतं आणि मग अशा उपभोगी मनात शरीरसुखा शिवाय कोणताच विचार येत नाही या मनाला निसर्गानेच आपलं सार सामर्थ्य दिलेलं असतं हे माणसाच्या शरीरातील पहिलं मन.... मनातील पशुत्व नष्ट करून उपभोगा पेक्षा त्यागाला महत्त्व देणारं दुसरं मन माणसाच्या शरीरात वसत असतं.. ते उदात्त वादाला महत्त्व देणारं असतं.. पण हे मन फार दुबळं असतं.. या मनाच्या सामर्थ्याने माणूस दैवताच्या म्हणजेच योगी पदाला पोहचतो परंतु संसारी माणसाला या पशुत्व व दैवत्व या दोन मनांचा समतोल विकास साधून जीवन जगावे लागत किंबहुना दोन्ही मनाचं बाळ सारखे करून जीवन सुखान जगणं आणि जगता जगता त्याचा विकास करणं हे यशस्वी माणसाच्या आयुष्याचे खरे लक्षण आहे हा विचार सांगून भोग आणि त्याग या दोन्ही गोष्टीचा समतोल विकास साधत माणसान जीवन जगले पाहिजे हा विचार रुजणारी कादंबरी म्हणजे ...`दोन मने`.. या कादंबरीत बाळासाहेब देशमुख उच्चशिक्षित बॅरिस्टर परंतु त्याचं मन मोहाला बळी पडणार मोहातून उपभोगाला महत्त्व देणार पात्र .. स्त्री शरीरसुखाच्या उपभोगाला महत्त्व देणारं हे पात्र लेखकाने अत्यंत सुंदर शब्दात वाचकांसमोर उभं केलं आहे त्याचे निवेदन करताना.... परिचयाच्या वेलीवर प्रीतीची फुले केव्हा व कशी खोलतात हे कोणाला तरी कळले आहे का ?..कीर्तीची भूक भागली.. शरीर सुखाची इच्छा तृप्त झाली.. म्हणून कांहीं मनुष्य सुखी होत नाही त्याचे एक मन भुकेलेले राहातं... अशा व यासारख्या सुंदर वाक्यांनी बाळासाहेबांचं पात्र सुंदर रितीने उभं लेखकांनी वाचकांन समोर उभं केलं आहे.. त्याच्याशी संबंधित ललिता निर्मला आणि चपला ही स्त्री पात्र देखील कथानकामध्ये लेखकांनी साजेशी शब्दबद्ध केली आहेत उपभोगाला महत्त्व देऊन जीवन जगणारा आगटे त्यातून त्यांनी केलेले तीन विवाह हा बाळासाहेबांचा मित्र... हे दोघे वर्गमित्र परंतु हे उपभोगात रमून जाणारी पात्र... तर त्यांचा तिसरा मित्र भोगा पेक्षा त्यागाला महत्त्व देऊन संन्याशाच जीवन जगणारा सुबोध.. व त्यांनी उभा केलेला अनाथ आश्रम त्या योगे तो करीत असलेली लोकसेवा हा सुबोध म्हणजे उदात्त जीवनाचा प्रत्तिक अत्यंत समर्पक शब्दांत लेखकांनी वाचकांना समोर मांडला आहे तर हरिजन वाड्यात जन्मुन भोगवाद व त्यागवाद या दोन्हीचा समतोल विकास साधून यशस्वी जीवन जगणारा श्री खांडेकर... कथेच्या शेवटी यशस्वी व समर्पक जीवनाचे प्रतीक म्हणून वाचकांनसमोर सुंदर ओघवत्या शैलीत त्याचं व्यक्तिमत्त्व सर्वांसमोर सुंदर रितीने खुलवल आहे... चपला या कथानकातील मोहमायेला बळी पडलेली सुंदर स्त्री ही प्रेमभावनेच्या योगाने अवतरली असून प्रेमभावनेच्या योगाने तिच्या तोंडी प्रेम भावना व्यक्त करणारी सुंदर व समर्पक वाक्यांमुळे लेखकांना वातावरण निर्मिती अत्यंत सुंदर साधली आहे यामुळे वाचकाला एखाद्या उमलणार्‍या फुलाप्रमाणे क्षणाक्षणाला फुलत जाणार वाचकाच मन मोहित होतं व सलग वाचनाचा एक वेगळाच आनंद ही कादंबरी वाचताना वाचकाला अनुभवायला मिळतो.. या कादंबरीचा शेवट अत्यंत सुंदर व रोमहर्षक पद्धतीने लेखकाने मांडला असून एखाद्या चित्रपटाला लाजवेल असा शेवट या कथानकाचा केला आहे या कथानकामध्ये सर्वांचा मेळ घालणार्या रामनारायण पत्रामुळे सर्व कथानकाला कशा रीतीने कलाटणी मिळते हे अंत्यंत सुंदर आणि कलात्मक पद्धतीने लेखकाने मांडले आहे पशुत्व आणि दैवत्व या दोन मनांचा झगड्यात ज्याचं दुसरं मन विजय होतं ते कोणत्याही संकटाला हसत तोंड देत ते मोहाला बळी पडत नाही अस सार सांगणारी वाचनाचा एक वेगळा अपूर्व आनंद देणारी ही कादंबरी आहे.. आपला एक अभिप्राय लेखनाचा आनंद द्विगुणित करणारा .. .......... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 ...Read more